Ο ρατσισμός κτυπά κόκκινο - ντροπή μας

Το ότι είμαστε ρατσιστές σαν Κύπριοι, αυτό το ξέρει κι η κουτσή Μαρία που τα Λεύκαρα. Το ότι όμως δεν ντρεπόμαστε να το δείξουμε δημόσια χωρίς ίχνος τσίπας, είναι κάτι που ξεφεύγει των ορίων της ανοχής! Μέσα σε δύο μέρες έχω διαβάσει και έχω δει δύο ανυσηχυτικά κρούσματα ρατσισμού και δυστυχώς κανείς, μα κανείς δεν κάνει τίποτα.
Το πρώτο που έχω διαβάσει είναι ένα περιστατικό με 4 Ινδούς επιχειρηματίες που έφαγαν πόρτα σε ένα κλάμπ της Λευκωσίας επειδή... δεν ήταν ΑΣΠΡΟΙ. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ το περιστατικό.

Το πιο ξεδιάντρωπο περιστατικό όμως το είδαμε ΟΛΟΙ στην τηλεόραση του ΡΙΚ, στις ειδήσεις της 28ης Οκτωβρίου, στο θέμα για τον αφθώδη πυρετό. Συγκεριμένα, στο σχετικό θέμα ο κύριος "τζίνοι τζει τζαι εμείς ποδά" Ματσάκης, κατηγορούσε τις κτηνιατρικές υπηρεσίες και το υπουργίο Εμπορίου πως δεν λαμβάνουν όλα τα σχετικά μέτρα ασφαλείας για το θέμα που προέκυψε με τα κρούσματα αφθώδης πυρετού. Ο υπουργός Εμπορίου σε τηλεφωνική του παρέμβαση διάψευσε φυσικά και ανάφερε πως παίρνονται όλα τα ενδικνυόμενα μέτρα σύμφωνα και με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ήταν καλό ο κύριος υπουργός να μας πει αν τα μέτρα ασφαλείας της ΕΕ προνοούν ρατσισμό εις βάρος των αλλοδαπών και κατά πόσο αυτά τα ενδεικνυόμενα μέτρα ασφαλείας ισχύουν μόνο για τους πολίτες ανώτερης τάξης Κυπρίους. Το ερώτημα προκύπτει από τις εικόνες που έδειχνε η τηλεόραση του ΡΙΚ, από συγκεκριμένο υποστατικό με πρόβατα που βρέθηκε το κρούσμα αφθώδη πυρετού την ώρα που μιλούσε ο υπουργός εκθειάζοντας τα μέτρα ασφαλείας. Δέστε και νιώστε ελεύθερα ντροπή:

Ας μας απαντήσει λοιπόν ο υπουργός μας. Η ΕΕ προνοεί οι Κύπριοι να φορούν φόρμες, μάσκες και να παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και οι .... μαύροι εργάτες να μένουν εκτεθιμένοι; Εμείς να είμαστε καλά κι αυτοί ας πάθουν ότι πάθουν; Εμείς να εξετάζουμε τα ζώα, να ψεκάζουμε τα αυτοκίνητα μας και οι ... μαύροι εργάτες να κρατάνε με γυμνά χέρια τα πρόβατα για να μην κουνιούνται την ώρα της εξέτασης; ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΝΟΕΙ Η ΕΕ κύριε υπουργέ;

ΝΤΡΟΠΗ!

Πόσο έτοιμοι είμαστε να αλλάξουμε;

Έτσι είμαι κι αν σου αρέσω!
Έτσι είμαι, δέξου με ή άφησε με!
Έτσι είμαι, δεν αλλάζω!

Τρεις φράσεις που λίγο - πολύ όλοι μας έχουμε παραθέσει σαν επιχείρημα όταν νιώσαμε πως κάποιος προσπαθεί να μας υποδείξει να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά. Τρεις φράσεις που αποστομώνουν τον άλλον και μας βγάζουν πάντα θριαμβευτικά νικητές στην συζήτηση. Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι το εξής: προτιμούμε να κερδίζουμε τις συζητήσεις ή ανθρώπους και μια καλή συμβουλή;

Πρώτα από όλα, να δούμε λίγο τις τρεις αυτές φράσεις. Όλες ξεκινούν με τον ίδιο τρόπο και όλες καταλήγουν στην ίδια λογική. "Αν δεν με γουστάρεις, γυρέψου αλλού". Το "έτσι είμαι" όμως, μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει με έναν τρόπο; Μπορεί να σημαίνει χίλια καλά πράγματα, μπορεί και να σημαίνει χίλια κακά ή και ασφαλώς έναν συνδυασμό και των δύο. Εφόσον λοιπόν, μπορεί να σημαίνει και κάποια ή λίγα κακά, γιατί δεν αποδεχόμαστε υποδείξεις για να γίνουμε καλύτεροι; Όταν προσωπικά ακούω αυτή τη φράση αντιλαμβάνομαι πως έχω να κάνω με κάποιον άνθρωπο που:
α. αγαπά τόσο πολύ τον εαυτό του που πιστεύει πως έχει αγγίξει την τελειότητα και
β. δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια και απλά κρύβεται πίσω από μια φράση

Αν το σκεφτούμε λίγο το θέμα, είναι λίγο αστείο να ισχυριστούμε πως όλοι αγαπάμε τον εαυτό μας, που φυσικά είναι ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα των ανθρώπων που καταφέρνουν να το κάνουν. Ο κόσμος το 'χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι πως πίσω από το ακριβό, γουστόζικο και φινετσάτο ίμεϊτζ των περισσοτέρων από μας, κρύβεται μια φωλιά από ανασφάλειες και συμπλέγματα κατωτερότητας. Δεν εξηγείται αλλιώς ο ρατσισμός που μας διακατέχει σαν λαό, ο καθημερινός διαγωνισμός ποιος έχει το πιο ακριβό αυτοκίνητο, οι σπιταρώνες-μικροί παρθενώνες που κτίζουμε, η ψευδαίσθηση πως είμαστε όλοι πολιτισμένοι και σικ, η προσθήκη βυζιών που έγινε μάστ, το καθημερινό ξεκώλωμα στο γυμναστήριο όχι για να είμαστε υγιείς αλλά για να έχουμε μούτρα να παρουσιαστούμε στις παραλίες, το ότι είμαστε οι πιο γαμιάδες άντρες της υφηλίου στυλ "μαλάκα μου, εγάμησα εψες" άσχετα αν απλά γάμησε τον πενταδάκτυλο του, το ότι 90 από τα 100 πράγματα που γίνονται γύρω μας είναι "χωριάτικα", για να αναφέρω απλά λίγα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως ελάχιστος κόσμος πραγματικά δέχεται τον εαυτό του ως είναι και πραγματικά αγαπά τον εαυτό του. Οπόταν το επιχείρημα πως πίσω από τη φράση "έτσι είμαι, δεν αλλάζω" κρύβεται ο έρωτας για τον εαυτό μας καταρρίπτεται σαν χάρτινος πύργος. Εξάλλου αυτός που αγαπά πραγματικά τον εαυτό του αναγνωρίζει τα "κακά" του και προσπαθεί να τα φτιάξει. Δεν εθελοτυφλεί.
Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από την περίφημη αυτή φράση; Λαμβάνοντας υπόψιν όσα προανέφερα, αυτό που κρύβεται είναι ο φόβος να παραδεχτούμε πως έχουμε λάθος, πως είμαστε υπόλογοι σε κριτική για τις πράξεις μας, πως χρίζουμε κάποιων αλλαγών! (αλήθεια, πιστεύει κανείς πως είναι τέλειος;)

Αφού λοιπόν κατανοήσουμε το "έτσι είμαι" και τι ακριβώς σημαίνει, θα πρέπει να κατανοήσουμε και τι σημαίνει η λέξη "αλλαγή" αλλά και τι σημασία έχει. Εδώ είναι σοφό να ξεκαθαρίσουμε πως η αλλαγή δεν έχει πάντα θετική χροιά η κατεύθυνση. Μια αλλαγή μπορεί να είναι προς το χειρότερο και όχι πάντα προς το καλύτερο. Αφού όμως ακριβώς κατανοήσουμε πως δεν είμαστε τέλειοι και πως μπορούμε να αλλάξουμε κάποια αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, τότε μπορούμε και να χρησιμοποιήσουμε την αλλαγή σαν θετική εξέλιξη της προσωπικότητας μας. Με λίγα λόγια η αλλαγή δεν πρέπει να μας φοβίζει ούτε να μας πανικοβάλει. Η αλλαγή μπορεί κάλλιστα να γίνει συνώνυμο της λέξης εξέλιξη!

Σκεφτείτε το λίγο... Για παράδειγμα, σήμερα έχω συνειδητοποιήσει πως κάποτε μπορώ να γίνω πιεστικός ή εγωκεντρικός και να φορτώνω τα δικά μου προβλήματα στους άλλους! Άρα, μπορώ να το αλλάξω αυτό και να γίνω μια καλύτερη παρέα, μια καλύτερη σύζυγος ή ένας καλύτερος φίλος. Άρα χρίζω αλλαγής! Αφού καταφέρω να το αλλάξω αυτό, θεωρώ πως έχω εξελιχτεί σε έναν πιο ευαισθητοποιημένο άνθρωπο για τις ανάγκες των άλλων που σίγουρα δεν θέλουν να με ακούν να γκρινιάζω κάθε μέρα για τα προβλήματα μου! Αυτό είναι εξέλιξη! Τόσο απλό, δεν νομίζετε;
Σκεφτείτε και κάτι άλλο... Για παράδειγμα σήμερα έχω καταλάβει πως κάποτε συμπεριφέρομαι ρατσιστικά διότι πήγα σε μια ξένη χώρα και μου συμπεριφέρθηκαν με τρόπο παρόμοιο που συμπεριφέρομαι εγώ στη δική μου χώρα στους ξένους. Άρα έχω καταλάβει πόσο άσχημα νιώθουν οι άλλοι με την δική μου συμπεριφορά. Άρα πρέπει να το αλλάξω αυτό, χρίζω αλλαγής! Αφού καταφέρω να το αλλάξω αυτό, τότε θα έχω εξελικτεί σε έναν άνθρωπο λιγότερο ρατσιστή! Και πάλι, δεν σας φαίνεται κι αυτό τόσο απλό;
Τέλος σκεφτείτε κάτι άλλο εξίσου σοβαρό... Για παράδειγμα, πέρσι έχασα τον καλύτερο μου φίλο/ τον άντρα μου/ την γυναίκα μου/ την σχέση μου. Τώρα που τον/την έχασα από κοντά μου, θυμάμαι που μου έλεγε "μην κάνεις έτσι, με κάνει να νιώθω άσχημα" και εγώ έλεγα "αν με αγαπάς, θα με δεκτείς όπως είμαι". Φέτος φάνηκα τυχερός και έχω έναν καινούργιο φίλο, για παράδειγμα. Πριν λίγες μέρες που είπε πως όταν συζητώ προσπαθώ να επιβάλω την άποψη μου φωνάζοντας και υψώνοντας τον τόνο της φωνής μου. Προσπάθησα να το δεκτώ. Για να μου το λέει, σημαίνει πως ίσως το κάνω. Αφού λοιπόν κατάλαβα πως όντως το κάνω, έστω κι άθελα μου, έμαθα τώρα να περιμένω τον άλλον να τελειώσει αυτό που λέει, να δεκτώ πως ίσως έχει ορθότερη άποψη από εμένα και σήμερα εξακολουθώ να έχω αυτόν τον φίλο στη ζωή μου! Έχω αλλάξει και έχω κερδίσει έναν φίλο!!! Δεν είναι απλό και ωραίο;

Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να φοβόμαστε την αλλαγή όταν μας την προτείνουν άλλοι ή όταν συνειδητοποιήσουμε από μόνοι μας πως την χρειαζόμαστε. Αλλαγή δεν σημαίνει απόρριψη της ταυτότητα μας! Αλλαγή σημαίνει ανατροπή, απεγκλωβισμός, εξέλιξη! Και αλήθεια, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως η φυσιολογική πορεία των ανθρώπων δεν είναι άλλη από μια πορεία εξέλιξης;

Για την Νεσιέ Γιασίν ΜΑΣ

Η Neşe Yaşın είναι το πιο πρόσφατο θύμα ρατσισμού, εθνικισμού και λογοκρισίας στην κατεχόμενη πατρίδα μας. Τα εθνικιστικά γουρούνια στην κατεχόμενη Κύπρο προσπαθούν να της καταστρέψουν την ζωή, αρχίζοντας ένα ανελέητο και πρόστυχο πόλεμο προς το πρόσωπο της. Της εκφράζω κι εγώ με την σειρά μου την αμέριστη συμπαράσταση μου και θα ήθελα να ξέρει πως έχει όλη τη στήριξη όλων μας. Πολιτικές όπως αυτή στα κατεχόμενα και όπως την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ζήσαμε κι εμείς, πρέπει να θαφτούν και να καταπολεμηθούν ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΤΟ.
Παρακαλώ χρησιμοποιήστε το σύνδεσμο αυτό για να ενημερώσετε όσο κόσμο ξέρετε και δώστε κι εσείς την συμπαράσταση σας σε αυτήν προσωπικά αλλά και στην ελευθερία λόγου, στην δημοκρατία, στο δικαίωμα έκφρασης.

Ο καθένας με τον πόνο του και ο Τάσσος με το "κέντρο" του

Ή κι ο πελλός τζι που πονεί!

Είναι για να κλαις, να γελάς, να πέφτεις σε κατάθλιψη ή απλά να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Η Αγγλία υπογράφει συμφωνίες με τον Τουρκία και μιλά ΚΑΘΑΡΑ πλέον για Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, μιλά για έντονες προσπάθειες απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων, για εμπόριο, πτήσεις, οικονομική στήριξη κτλ. Θα μου πείτε Αγγλία είναι, τι άλλο να πει; Ναί, Αγγλία είναι, υπερδύναμη μέσα στην ΕΕ και εγγυήτρια δύναμη για την ανεξαρτησία της Κύπρου! Τα ξέρετε όλα αυτά... την αντίδραση του Τάσσου, την ξέρετε όμως;
Αντί λοιπόν ο εθνάρχης του 30% (και πέφτει) να κάνει μια δήλωση στον λαό για το θέμα, να μας κάνει να νιώσουμε λίγο καλά (αν γίνεται), να μας δείξει την αντίσταση του, την διεκδικητική του πολιτική και όλα τα συναφή που μας πουλά, βγήκε στο βήμα να μας πει πως το "κέντρο" (αλλιώς ακροδεξιά)εξελίσσεται σε πολιτική υπερδύναμη, ικανή να μπει σφήνα ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα! Μάλιστα... εδώ ο κόσμος (η πατρίδα μας) χάνεται κι ο Τάσσος με το κόμμα και το κέντρο του! Αυτές είναι οι έγνοιες του ανθρώπου που έχουμε για πρόεδρο εκεί να χειριστεί το εθνικό μας πρόβλημα! Μάσιαλλα μας τζαι άφτονα μας. Και εις ανώτερα Κυπριακέ λαέ για την ορθή κρίση σου και την αγάπη για την πατρίδα σου. Αντε λοιπόν Τάσσο, καλή συνέχεια στον σκοπό που έβαλες και καλή ακροδεξιά σταδιοδρομία, καλή διχοτόμηση, με το καλό! Όσο για τις υποσχέσεις σου για ένα καλύτερο μέλλον, για λύση, για ενότητα και για δημοκρατία, εν ΟΚ, μεν ανησυχείς. Στο κάτω κάτω τι φταις εσύ αν εμείς οι ΑΡΧΙΒΛΑΚΕΣ σε πιστέψαμε το 2003;

Το ΟΧΙ του κόσμου και το ΟΧΙ του Τάσσου

Πριν 3 περίπου χρόνια ο κόσμος της Κύπρου βρέθηκε εξ'απροόπτου και αναφανδόν μπροστά σε μια ιστορική απόφαση που έπρεπε να πάρει. Να πεί ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν ή ΟΧΙ. Αναμφίβολα υπήρχαν πολλά είδη ΝΑΙ και ακόμη περισσότερα είδη ΟΧΙ.

ΝΑΙ - στο σχέδιο Ανάν επειδή θεωρήθηκε καλό σχέδιο λύσης
ΝΑΙ - επειδή θα έπερναν κάποιοι τις περιουσίες τους
ΝΑΙ - επειδή δεν θα έρθει ποτέ κάτι καλύτερο
ΝΑΙ - γιατί θέλουμε λύση

ΌΧΙ - στο σχέδιο-έκτρωμα Αναν που εμπέδωνε την διχοτόμιση
ΌΧΙ - επειδή δεν θα έπερναν κάποιοι ποτέ τις περιουσίες τους
ΌΧΙ - επειδή θέλουμε να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ
ΌΧΙ - επειδή δεν θέλουμε ομοσπονδία
ΌΧΙ - επειδή δεν θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τους αμπάλατους ΤΚύπριους
ΌΧΙ - γιατί η Κύπρος είναι Ελληνική και κάθε παρουσία ΤΚύπριου στο νησί είναι ανεπίτρεπτη

Υπάρχουν ίσως κι άλλα είδη ΝΑΙ και ΟΧΙ, αλλά δεν έχει σημασία να τα γράψω όλα. Αυτό που έχει σημασία είναι να τα συγκρίνουμε όλα αυτά με το ΟΧΙ του προέδρου. Ένα ΟΧΙ που χρησιμοποιεί καθημερινά στην προεκλογική του εκστρατεία. Ένα ΟΧΙ που προβάλλεται σαν πολιτική θέση στην πασιφανή έλλειψη επιχειρημάτων για το μέλλον. Έστω κι έτσι όμως, είναι το ΟΧΙ του προέδρου αυτό το ΟΧΙ που ψήφισαν οι περισσότεροι από εκίνο το 76%;

Ο κόσμος που είπε ΟΧΙ για τους δικούς του λόγους, στηρίκτηκε στην ΥΠΟΣΧΕΣΗ του προέδρου για μια σύντομη, καλύτερη λύση από αυτή που μας πρότειναν. Ο κόσμος δεν είπε ΟΧΙ γιατί επιθυμεί το στάτους-κβό ή γουστάρει να βλέπει την μια αρνητική εξέλιξη πίσω από την άλλην. Δεν είπε όχι για να χαστουκίζεται καθημερινά η περηφάνεια του από ολόκληρο το κόσμο. Δεν είπε όχι για να του αποδίδουν τον ρόλο του θύτη αντί του θύματος. Δεν είπε ΟΧΙ για να εμπεδωθεί οριστικά η διχοτόμιση! Δεν είπε όχι για να πάψει μέχρι και η Ελλάδα να ασχολείται μαζί μας! Ο κόσμος είπε ΟΧΙ γιατί πίστεψε στα λόγια του προέδρου μας πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, πως θα πείσουμε στο εξωτερικό πως θέλουμε απλά μια καλύτερη λύση. Είπε ΟΧΙ γιατί πίστεψε σε ένα ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ και όχι στη διατήρηση της διχοτόμισης.

Ο Τάσσος λοιπόν, αφού ΑΠΕΤΥΧΕ παταγωδώς να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του προς τον λαό, παρουσιάζεται τώρα σαν ο εκπρόσωπος των αντιομοσπονδιακών, των διάφορων ματσακο-ιδεατών και άλλων απορρηπτικών ιδεολογιών. Αυτό είναι που δυστυχώς ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται. Δεν θα είναι ο ίδιος ο Τάσσος του 2003-2008 με τον Τάσσο του 2008-2013. Θα είναι χειρότερος. Και όπως είπε κι ο ίδιος, αν δεν βρεθέι μια λύση που να τον ικανοποιεί*, καλύτερα να μείνουμε ως είμαστε. Μια θέση που πάλι δυστυχώς βρίσκει σύμφωνο και τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου.

Δεν χρειάζεται και πολλή ανάλυση το θέμα με αυτά τα δεδομένα. Το ΟΧΙ όλων εμας ήτανε πολύ διαφορετικό από το ΟΧΙ του Τάσσου. Πιστέψαμε σε ένα καλύτερο μέλλον, σε μια πιο δίκαιη συμβίωση με τους συμπατριώτες μας ΤΚύπριους, πιστέψαμε σε καλύτερες μέρες, πιστέψαμε σε καλύτερες συνθήκες ΕΙΡΗΝΗΣ. Είναι λοιπόν καιρός, σε λίγους μήνες να πούμε κι εμείς με την σειρά μας ένα ΑΠΟΡΡΗΠΤΙΚΟ ΟΧΙ στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Να τον απορρίψουμε διότι φάνηκε ανάξιος της εμπιστοσύνης που του δώσαμε το 2003 και το 2004. Φάνηκε ανίκανος να μας φέρει ένα καλύτερο μέλλον και ειρήνη. Φάνηκε ανήμπωρος να μας προστατέψει στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Φάνηκε αναξιόπιστος σε αυτά που μας υποσχέθηκε!



* η λύση που ικανοποιεί τον Τάσσο είναι ιδανική, για κάποιον που ζει εκτός πραγματικότητας και ονειροπολεί σε μια ουτοπία. Είναι λύση ΑΝΕΦΙΚΤΗ και λύση που ουδέποτε θα έρθει για κάποιον που επιλέγει να ζει στην λογική της πραγματικότητας. Και επειδή η διατήρηση της παρούσας κατάστασης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην διχοτόμιση, οφείλουμε να εκλέξουμε έναν πρόεδρο που θα αναλάβει πρωτοβουλίες, θα δείξει κυρίως ΘΕΛΗΣΗ και ΕΠΙΘΥΜΙΑ για μια λύση στο πρόβλημα μας. Αυτός ο υποψήφιος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.

Σε αυτή τη χώρα χρειαζόμαστε και λίγη δικτατορία!

Αφορμή αυτού του άρθρου είναι μια συζήτηση που έτυχε να έχω με έναν άγνωστο. Φυσικά και η άποψη ενός ατόμου ή 10 ατόμων που συζητάμε δεν είναι αυτό που αντικατοπτρίζει την γενική εικόνα κάποιου υποψήφιου, αλλά διαφαίνεται νομίζω μια γενικότερη νοοτροπία που άρχισε σιγά σιγά να εμπεδώνεται στον κόσμο. Μια νοοτροπία που θυμίζει εποχές Μακκαρθισμού.
Να γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Βρέθηκα ανάμεσα σε μια παρέα που συζητούσε πολιτικά. Άκουσα πάρα πολλές απόψεις, αλλά συγκράτησα 1-2 πράγματα. Πρώτον το γεγονός πως άκουγα ακελικούς και συναγερμικούς να λένε πως θα αλληλοστηρικτούν στον 2ο γύρο. Δεύτερον, τους υποστηρικτές τουΤάσσου να τους φωνάζουν προδότες και πως... χρειαζόμαστε λίγη δικτατορία! Αυτό το τελευταίο μου το είπαν εμένα προσωπικά. Βασικά εγώ απλά μπήκα στην συζήτηση όταν "άναψαν τα αίματα", Απέφυγα να μπω σε διάλογο με τους Τασσικούς για τους 50+ λόγους που δεν πρέπει να ψηφίσουμε Τάσσο μιας και οι υπόλοιποι ανέλαβαν αυτή τη δουλειά. Ρώτησα όμως έναν υποστηρικτή του Τάσσου για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ξεκίνησε το 2004 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τον ρώτησα σε τι πραγματικά διαφέρουμε από την Τουρκία, στην οποία όποιος αμφισβητήσει ή προσβάλει τον Τουρκισμό καταδικάζεται, φιμώνεται και αποκαλείται προδότης όταν την ίδια στιγμή ο Τάσσος και οι πολιτικοί που τον περιβάλλουν λένε σε όποιον διαφωνεί με αυτούς πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων και τον Τούρκων. Πως όποιος διαφωνεί είναι προδότης που πρέπει να κρεμαστεί στην πλατεία της πόλης του (Πιττοκοπίτης), πως όποιοι διαφωνούν έχουν πάρει δολάρια για να προωθήσουν τουρκικές θέσεις (Κουλίας). Πως όποιος διαφωνεί πρέπει στην ουσία να φιμώνεται αλλιώς κατηγορείται πως είναι τουρκόφιλος. Τον ρώτησα βασικά αν εγκρίνει αυτή τη πολιτική που κάθε άλλο παρά δημοκρατική είναι και στην ουσία εμπεδώνει την λογοκρισία σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Η απάντηση του με άφησε άφωνο: "σε μια ημικατεχόμενη χώρα, η πολλή δημοκρατία βλάφτει! Εν που την πολλή δημοκρατία που σας έδωκεν ο Τάσσος που βγάζετε την γλώσσα σας περίπατο και λέτε πως ο Τάσσος δεν θέλει λύση. Τούτος ο τόπος θέλει και λίγη δικτατορία για να πάει μπροστά".
Δεν έχω αλλάξει ούτε μια λέξη από αυτά που μου είπε. Δεν θα συνεχίσω με ανάλυση της θέσης του. Ούτε θα γράψω όλα όσα μου είπε για να μου μάθει πως ο τουρκικός στρατός κατοχής είναι εχθρός!!! (στα μάτια του προφανώς ήμουνα ένας που αγαπά τον τουρκικό στρατό ή τον θέλει εδώ!) Ούτε με φοβίζει η προσωπική άποψη του κάθε ανθρώπου Αυτό όμως που με τρομάζει είναι πως σιγά σιγά εμπεδώθηκε στον κόσμο μια νοοτροπία που θυμίζει εποχές των δεκαετιών του 60-70. Σιγά σιγά η αντιδημοκρατική, μακκαρθική, Ντενκτάσοπολιτική του Τάσσου άρχισε να γίνεται τρόπος ζωής και ιδεολογία ανάμεσα στους υποστηρικτές του. Δεν θέλω να το μεγαλοποιήσω ή να κάνω τα πράγματα να φαίνονται τόσο τραγικά, αλλά τρομάζω στην ιδέα πως εν έτη 2007 και μετά από τόσους αγώνες για να αφήσουμε πίσω το μαύρο παρελθόν που έχουμε σαν Εκύπριοι, εμείς οι ίδιοι θα ξαναβγάλουμε για πρόεδρο έναν φασίστα πολιτικό που σπιλώνει, φιμώνει και λασπώνει όποιον τολμήσει να έχει διαφορετική άποψη με αυτόν. Αν καταφέρει να εμπεδώσει οριστικά αυτή τη κουλτούρα και νοοτροπία ανάμεσα στους Εκύπριους, πολύ φοβάμαι πως θα είμαστε τελικά η τελευταία γενιά Εκυπρίων στην Κύπρο!
Είναι τραγικό στο σημείο που φτάσαμε στο πολιτικό πεδίο, να συνειδητοποιούμε πως και κοινωνικά έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ μεγαλύτερο εχθρό από την Τουρκία: έναν νέο μακκαρθισμό! Είναι καθήκον του κάθε δημοκράτη να απορρίψει αυτές τις νοοτροπίες και πολιτικές που ο Τάσσος εμπεδώνει στον κόσμο. Το σύνθημα έχει δοθεί: ποτέ ξανά Τάσσος, θέλουμε πίσω την δημοκρατία!

Νέα ψηφοφορία για προεδρικές

Στη νέα ψηφοφορία που αρχίζει από απόψε στο Χρυσοπράσινο Μπανανόφυλλο, μπορείτε να δείξετε ποιό κόμμα ψηφίσατε στις βουλευτικές του 2006 και ποιόν υποψήφιο πρόεδρο θα ψηφίσετε στις προεδρικές του 2008. Είναι μια ευκαιρία να δούμε την πρόθεση ψήφου εφ'ενός και αφ΄εταίρου να δούμε τις μετακινήσεις των οπαδών τον κομμάτων προς τους υποψηφίους.
Η ψηφοφορία θα παραμείνει ανοικτή μέχρι το τέλος του χρόνου για να δώσει την δυνατότητα αλλαγής ψήφου αν κάποιος αλλάξει γνώμη!

Ρατσιστικό δημοσίευμα στον "Φ" και η απάντηση που ποτέ δεν δημοσιεύτηκε

Στις 28 Ιουλίου 2007, ο Φιλελεύθερος δημοσίευσε ένα ρατσιστικό άρθρο που αφορά τους λαθρομετανάστες. Ένα άρθρο που χρησιμοποίησε την νομοθετική λειτουργεία του κράτους για το θέμα αυτό για να εκφέρει άκρατες προσωπικές ρατσιστικές θέσεις, απαράδεκτες για κάθε υγιές σκεπτόμενο πολίτη. Δώστε και προσοχή πως συμπεριλαμβάνει τους ΤΚύπριους στην ίδια ομάδα με τους αλλοδαπούς λαθρομετανάστες! Σας παραθέτω το εν λόγω άρθρο, καθώς και την απάντηση από μια φίλη. Απάντηση, η οποία δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να δημοσιευτεί...

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ Φ (28/07/07)

Λαθρομετανάστευση ίσον 3ος Αττίλας

Τα τελευταία χρόνια συντελείται στην Κύπρο ένας τρίτος Αττίλας με τη μαζική άφιξη αλλοδαπών λαθρομεταναστών με το κράτος να παραμένει απλός θεατής των γεγονότων, επιδεικνύοντας εγκληματική ανοχή, σημειώνει η Φρόσω Ιωάννου.

Οι αλλοδαποί έφτασαν σε λίγα χρόνια τους 150.000 σύμφωνα με στοιχεία του Τμήματος Μετανάστευσης και αποτελούν ήδη πέραν του 15% του πληθυσμού. Η ετήσια αύξησή τους υπολογίζεται σε 6-8%. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι είμαστε η πρώτη χώρα στην Ε.Ε. σε αριθμό αιτητών ασύλου; Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα ημικατεχόμενο κράτος με πληθυσμό 750000 ατόμων με ένα σωρό προβλήματα στον πολιτικό και οικονομικό τομέα. Κανένας φορέας του ιδιωτικού ή κρατικού τομέα δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα σε μιαν επιστημονική μελέτη αντιμετώπισης του προβλήματος και όλοι μας κρυβόμαστε πίσω από την υφιστάμενη νομοθεσία και την Ε.Ε. Το σκηνικό έχει διαμορφωθεί ως εξής: 1. Τα χέρια της Αστυνομίας είναι δεμένα χειροπόδαρα και το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο που καλύπτει πλήρως την ασυδοσία και εκμετάλλευση του κράτους από τους λαθρομετανάστες. Η Αστυνομία φωνάζει εδώ και χρόνια για έλλειψη χώρων κράτησης χωρίς κανένα αποτέλεσμα. 2. Μερίδα Δικηγόρων με την δικαιολογία ότι δεν παρανομούν και χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης μεταφέρουν κατά δεκάδες λαθρομετανάστες στην υπηρεσία ασύλου με αποκλειστικό κίνητρο το οικονομικό όφελος. 3. Κινήσεις και οργανώσεις στήριξης αλλοδαπών με αμφιλεγόμενα κονδύλια από τις ΗΠΑ διασύρουν την Κύπρο διεθνώς δίνοντας την εντύπωση πως είμαστε κράτος Ταλιμπάν. 4. Ενώ το κοινωνικό κράτος για τους πολίτες αυτού του δύσμοιρου τόπου έχει θυσιαστεί στο βωμό της ένταξης μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ πληρώνουμε 3 με 4 εκ. τον μήνα σε επιδόματα αιτητών ασύλου των οποίων οι αιτήσεις κατά 99,99% δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. 5. Ο κοινωνικός, θρησκευτικώς και εθνικός κορμός του κράτους έχει αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό. Μια μικρή επίσκεψή σας σε ένα σχολείο ή σε οποιαδήποτε εργασία θα σας πείσει. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί σημαντικά με τους αλλοδαπούς να αποτελούν τη μερίδα του λέοντος. Οι Κύπριοι δεν αισθάνονται πλέον ασφαλής και νιώθουν βλάκες γιατί σε αυτό το κράτος όλοι (αλλοδαποί, Τ/κύπριοι κ.λπ.) έχουν δικαιώματα αλλά ευθύνες και υποχρεώσεις μόνο αυτοί. Με το αδαές μυαλό μου προτείνω ως λύση τα πιο κάτω: Δημιουργία χώρων υποδοχής των αιτητών ασύλου με παράλληλη εξέταση της αίτησης τους σε διάστημα 30 ημερών (Τώρα παίρνει μέχρι 2 χρόνια) εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας περί προσφύγων και δημιουργία νέων χώρων κράτησης για να αυξηθεί η επιχειρησιακή ικανότητα της Αστυνομίας. Ενίσχυση των υπηρεσιών αποτροπής και πάταξης της λαθρομετανάστευσης. Σύσταση ειδικής επιτροπής με εμπειρογνώμονες για μελέτη και υποβολή εισηγήσεων και αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθούμε. Πάταξη της παράνομης εργοδότησης αλλοδαπών και αύξηση των σχετικών ποινών. Επειδή η αγάπη προς τη χώρα σου και η έγνοια σου για το μέλλον της θεωρείται από πολλούς ρατσισμός δηλώνω ως η μεγαλύτερη ρατσίστρια.

Η απάντηση στο άρθρο αυτό:

Ο Αττίλας είναι μέσα μας!

Γράφω σε απάντηση στην επιστολή με τίτλο «Λαθρομετανάστευση ίσον 3^ος Αττίλας» που δημοσίευσε ο Φιλελεύθερος στις 28 Ιουλίου. Η αναγνώστρια μαίνεται εναντίον των λαθρομεταναστών (των μεταναστών, των Τ/Κυπρίων, όλοι στο ίδιο σακκί!) με αμφιλεγόμενα στοιχεία (π.χ. 99,99% των αιτητών ασύλου δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα) χωρίς να μας παραθέτει τις πηγές τους. Δεν έχω αντεπιχείρημα σ’αυτές και άλλες στατιστικές που η Κα Φρόσω Ιωάννου αναφέρει διότι δεν έχω αντίστοιχα στοιχεία, θέλω όμως να σχολιάσω την φιλοσοφία της επιστολής, ξέροντας ότι εκφράζει αρκετούς συμπατριώτες μας.

Πολλοί ανησυχούν για την πρόσφατη άφιξη αριθμού μεταναστών στην χώρα μας. Προσωπικά, ζω στην παλιά Λευκωσία, περιτριγυρισμένη από αυτούς και δεν νιώθω να απειλούνται ούτε η ασφάλεια μου ούτε η ταυτότητα μου. Σίγουρα δεν μπορεί η Κύπρος να ανοίξει τις πόρτες σε όλους τους φτωχούς και κατατρεγμένους του κόσμου τούτου, αλλά ούτε μπορούμε να θεωρούμε ότι θα είμαστε η εξαίρεση σε όσα συμβαίνουν στο παγκόσμιο. Οσες χώρες γνωρίζουν οικονομική ευμάρεια, γνωρίζουν το ίδιο ακριβώς φαινόμενο και μάλιστα πολύ πριν από εμάς. Στο ίδιο φύλλο δημοσιεύτηκε άρθρο του Κου Μπαν Κι Μουν που έδινε τον αυξανόμενο αριθμό μεταναστών στο παγκόσμιο. Ηδη ξεκίνησαν οι πρώτοι περιβαλλοντικοί μετανάστες. Επειδή δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον (προβλέπεται ότι η Κύπρος σε κάποιες δεκαετίες θα γίνει έρημος) ίσως θάπρεπε να κρατούμε πιο χαμηλούς τόνους. Οπως θάπρεπε και το πρόσφατο παρελθόν μας να μας κάνει πιο αλληλέγγυους σε λαούς που βιώνουν ό,τι και εμείς πριν λίγες δεκαετίες (φτώχεια, πόλεμος, προσφυγιά). Πριν 3-4 χρόνια διάβασα σε εφημερίδα ότι οι μισοί Κύπριοι ζουν στο εξωτερικό, τους οποίους βέβαια κάποιες χώρες δέχτηκαν. Τώρα όμως που γίναμε νεόπλουτοι και αποκτήσαμε αλλοδαπούς ‘χαμάληδες’ (παρατηρήστε τι δουλειές κάνουν αυτοί οι άνθρωποι), απαξιούμε για τα προβλήματα άλλων και κρυβόμαστε πίσω από το εθνικό μας πρόβλημα για να καλύψουμε τη μικροψυχία μας. Δεν έχει κανείς παρά να παρακολουθήσει τις τηλεοπτικές μας ειδήσεις για να δει πόσο ασχολούμαστε μόνο με τον ομφαλό μας και σε πιο σημείο αγνοούμε ότι σε αναπτυσσόμενες χώρες κόσμος πεινά, πουλά τα παιδιά του, τα νεφρά του για να επιβιώσει και σε πόσες χώρες υπάρχουν πολεμικές συρράξεις και εμφύλιοι πόλεμοι.

Καλός Χριστιανός Κα Ιωάννου δεν σημαίνει μόνο να εκκλησιάζουμαι και να νηστεύω αλλά και να είμαι φιλάνθρωπος και φιλεύσπλαχνος. Σίγουρα όχι να τρέφω μίσος για τον πλησίον μου, να απαιτώ την καθαρότητα της φυλής και να νιώθω ότι τα παιδιά μας κινδυνεύουν από επαφή με αλλόθρησκους στα σχολεία μας. Αυτού του είδους «αγάπη για την πατρίδα» και αυτή η ίδια λογική είναι που άνοιξαν διάπλατα τις πύλες στον Αττίλα το 1974. Ισως καλό θα ήταν να ξανανοίξετε την Καινή Διαθήκη σας και κανένα βιβλίο της πρόσφατης ιστορίας μας

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ - Μέρος Ζ (τελευταίο): Κύπρος: Προοπτικές και καθήκον για επανένωση

Στα προηγούμενα μέρη για αυτό το θέμα που μας καίει όλους, είδαμε πως ο εθνικισμός μας έφερε στην σημερινή κατάντια, μέσα από τον τρόπο που εκφράστηκε και από τις δύο κοινότητες.
Σε αυτό το τελευταίο μέρος, θα ήταν καλό να δούμε τι προοπτικές υπάρχουν στη Κύπρο πλέον για μια λύση και επανένωση. Λέγοντας το αυτό, εξυπακούεται πως πιστεύω πως υπάρχουν αυτές οι -έστω και λίγες- προοπτικές.
Καταρχάς κρίνοντας μετά από μισό περίπου αιώνα τον εθνικισμό και στις δύο κοινότητες, παρατηρούμε πως ΑΠΕΤΥΧΕ. Παρόλο που υποβόσκει μέσα σε πολύ κόσμο ακόμη, εντούτοις έχει αποτύχει να εκπληρώσει τον στόχο του. Ούτε Ένωση επιτεύχθηκε, ούτε διπλή Ένωση ή διχοτόμηση (επίσημη). Αυτό από μόνο του μπορεί να αποτελέσει σταθμό για ένα νέο ξεκίνημα ανάμεσα στις νέες γενιές του τόπου για ακολούθηση μιας διαφορετικής προσέγγισης που θα είναι ανθρωποκεντρική, κρατοκεντρική και όχι εθνοκεντρική.
Δεν είναι όμως αυτό αρκετό από μόνο του. Πρέπει οπωσδήποτε ο εθνικισμός να αποβληθεί από μέσα μας αλλά και από την πολιτική του τόπου. Δεν δύναται να πετύχει η οποιαδήποτε λύση κι αν συμφωνηθεί αν εμείς, ο κόσμος, η κοινωνία παραμείνουμε με τα ίδια μυαλά και τρόπο σκέψης. Σε αυτό φυσικά θα πρέπει να βοηθήσει ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Ένα κράτος που θα εστιάζει την πολιτική του προς όφελος όλων των πολιτών του και όχι να τους διαχωρίζει με βάση την εθνική τους καταγωγή. Ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ γράφει επί του θέματος: "Γι' αυτό σε μια κοινωνία με πραγματικά ίσους πολίτες χρειάζεται ένα κράτος στη δημιουργία του οποίου δεν θα επικρατεί η αρχή του έθνους". Και έχει απόλυτο δίκαιο... η απαλλαγή από εθνοκεντρικές πολιτικές είναι απαραίτητο συστατικό στην περίπτωση της Κύπρου.
Σήμερα, οι πλείστοι πολιτικοί ηγέτες του κράτους συζητάνε για λύση Ομοσπονδίας. Δεν θα αναλύσω τι προνοεί αυτή η λύση, μιας και δεν είναι ούτε δουλειά ούτε ειδικότητα μου. Στη γενική της όμως εκδοχή, η Ομοσπονδία είναι ένας τρόπος να εξυπηρετείται η πολιτεία και το κράτος παραμένοντας ενωμένο, μέσα από μια διαδικασία αποδοχής της διαφορετικότητας των κοινοτήτων που την αποτελούν. Γι αυτό και οι λέξεις "σεβασμός", "ανοχή¨, "αμοιβαία κατανόηση" είναι λέξεις-κλειδιά για να πετύχει αυτό το σύστημα. Μια εθνοκεντρική ή εθνικιστική προσέγγιση της ομοσπονδίας θα είναι καταστροφική, καθώς ο εθνικισμός εμπεριέχει ακριβώς τις αντίθετες έννοιες με αυτές που προανέφερα Είναι φανερό λοιπόν πως ο στόχος μιας ομοσπονδίας είναι η αποτροπή της μονομερούς κυριαρχίας μια κοινότητας πάνω σε άλλη αλλά και η αποτροπή της απόσχισης ή του διαχωρισμού των κοινοτήτων που αποτελούν την ομοσπονδία. Αυτό προσπαθούμε να επιτύχουμε τώρα στη Κύπρο. Δυστυχώς οι πολέμιοι της ομοσπονδίας ταυτίζονται με εθνικιστικές ιδέες και αντιλήψεις και θα πρέπει να πειστούν πως τέτοιες ιδέες σαν τις δικές τους μόνο περισσότερη καταστροφή θα μας φέρει.
Ένας οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος, κρίνοντας ψύχραιμα την πορεία των δύο κοινοτήτων μέσα στην σύγχρονη ιστορία, αντιλαμβάνεται πως η προοπτική μιας ομοσπονδιακής λύσης και ομοσπονδιακής Κύπρου είναι εφικτή. Είναι εφικτή μέσα από την αποδοχή επιτέλους πως ούτε η ΤΚυπριακή ανεξαρτησία μέσω της διχοτόμησης, ούτε ένα ΕΚυπριακό εθνικό κράτος με την μέθοδο της επιβολής ή της αφομοίωσης πέτυχαν ή προσφέρουν την οποιαδήποτε ειρηνική λύση.
Η Κύπρος μπορεί να είναι ένα νησί όπου οι άνθρωποι με όλες τους τις διαφορές μπορούν να συνυπάρχουν με ζεστές σχέσεις και κατανόηση, σεβασμό, ανοχή. Μπορούν να συζήσουν σε ένα κράτος σαν ΚΥΠΡΙΟΙ, Εκύπριοι, ΤΚύπριοι, Παφίτες, Μορφίτες, Καρπασίτες και όχι σαν Έλληνες ή Τούρκοι. Φτάνει οι γέρο-εθνικιστές να μας αδειάσουν την γωνιά και να αφήσουν τις νέες γενιές να αποφασίσουν το μέλλον τους, μέσα σε μια ενωμένη Ευρώπη που θα τους βοηθήσει να μάθουν να σέβονται ο ένας τον άλλον και να δουλεύουν από κοινού για την πρόοδο του γεωγραφικού χώρου που ανήκουν, δηλαδή του κράτους τους, και όχι του έθνους!
Οι ερχόμενες εκλογές του Φεβράρη είναι η μεγάλη (και ίσως και η τελευταία ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ) ευκαιρία των Κυπρίων να καθορίσουν το μέλλον τους: Απόρριψη Τάσσου και ομοσπονδιακή λύση ή διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης και οριστικός διαμελισμός της χώρας.



Πηγές:
-Νιαζί Κιζιλγιουρέκ "Κύπρος: το αδιέξοδο των εθνικισμών"
-Εφημερίδες Πολίτης, Cumhuriyet, Yeniduzen, Φιλελεύθερος
-Γλαύκος Κληρίδης "Η Κατάθεση μου"
- Νιαζί Κιζιλγιουρέκ "Η Ολική Κύπρος"
- Πασχάλης Κιτρομιλίδης "Η ελληνική επανάκτηση εδαφών στην Μικρά Ασία και Κύπρο"
- Σεβγκιούλ Ουλουντάγ "Τα στρείδια που έχασαν τα μαργαριτάρια τους" - "Oysters with the missing pearls"
-Καίσαρ Μαυράτσας "Όψεις του Ελληνικού εθνικισμού στην Κύπρο"

Το ψευδοκράτος και η ψευδοελευθερία

Αλήθεια, σας έτυχε ποτέ να αναρωτηθείτε αν η χιλιοειπωμένη φράση "ψευδο____" έχει κάποιο σκοπό; Ή απλά όλοι κοιμηθήκαμε ακούγοντας την τόσα χρόνια, ρίξαμε το μυαλό μας σε νάρκη και το δεχόμαστε απλά και μόνο για να νιώθουμε καλά;

Χθες είχα μια συζήτηση με ένα φίλο από το εξωτερικό. Με ρωτούσε διάφορα για το κυπριακό και σε κάποια στιγμή, αναφερόμενος στο καθεστώς του Ταλάτ, είπα στα αγγλικά την λέξη "pseudostate". Απορημένος ο φίλος μου, με ρώτησε με αυτές ακριβώς τις λέξεις: "so, is that how you call it here?". Όχι, ο φίλος αυτός δεν πήρε θέση στο θέμα υπέρ κανενός, γνωρίζει πολύ καλά πως το μόρφωμα στα κατεχόμενα δεν είναι αναγνωρισμένο, γνωρίζει πως το πρόβλημα είναι η τουρκική κατοχή αλλά παρόλα αυτά απόρησε με την λέξη "ψευδοκράτος". Μου είπε πως στη χώρα του, μια πραγματικά άσχετη πολιτικά με την Κύπρο χώρα, ονομάζουν το καθεστώς σαν Βόρεια Κύπρο.

Τότε έκανα κλικ. Συνηθίσαμε τόσα χρόνια να λέμε για ψευδοκράτος, λεγόμενους υπουργούς, ψευδοπροθυπουργούς, ψευδοπρεσβείες, λεγόμενους ηγέτες κτλ κτλ. Τόσο πολύ το συνηθίσαμε, που μας αρκεί απλά να το ακούμε για να νιώθουμε καλά. Με λίγα και κυπριακά λόγια, να κάμνουμε χαρές μόνοι μας πως είναι όλοι και όλα ψευδο___. Και είναι αλήθεια. Κάθε φορά (ειδικά τώρα τελευταία) που κάτι αρνητικό θα προκύψει στο εθνικό μας θέμα, και όταν μας μπουν τα 2 πόδια σε ένα παπούτσι, πετάμε το "λεγόμενος" και το "ψεύδο" και καθαρίζουμε. Μονομιάς νιώθουμε καλά και πως όλα είναι μέλι γάλα. Αναρωτηθήκαμε ποτέ όμως πως το βλέπουν το θέμα οι ξένοι, οι ουδέτεροι παρατηρητές, οι παράγοντες στους οποίους καταφεύγουμε για να μας βρουν λύση; ΌΧΙ. Και το γιατί είναι απλό: γιατί δεν μας συμφέρει, γιατί θα μας ξυπνήσει από τον ύπνο του δικαίου που μας έριξαν οι πολιτικοί μας με τους λεγόμενους τους και τους ψευδό τους. Κοιτάξαμε ποτέ τις πραγματικότητες για να καταλάβουμε σε ποιο σημείο φτάσαμε; Βρήκαμε το θάρρος να βγούμε έξω από το καλούπι μας και να γευτούμε ένα καινούργιο, άγνωστο ως τώρα, διαφορετικό, πιο σκληρό αλλά και πιο πραγματικό κόσμο; ΟΧΙ. Μείναμε στάσιμοι, μια ζωή στον μη σκληρό, ψεύτικο μας εφησυχασμό πως εμείς είμαστε οι αναγνωρισμένοι και αυτοί όχι. Πως εμείς έχουμε πρόεδρο και αυτοί ψευδοπρόεδρο.

Αν βγούμε όμως έξω από το καλούπι μας, και δούμε αυτόν τον σκληρό αλλά πραγματικό κόσμο θα συνειδητοποιήσουμε πως με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, η "Βόρεια Κύπρος" δεν είναι ένα ψευδοκράτος, αλλά ένα κράτος προς αναγνώριση. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως από την πλήρη απομόνωση και την καταδίκη της Τουρκικής εισβολής από όλο το κόσμο, μέσα σε 3 χρόνια γίναμε εμείς οι κατηγορούμενοι και έχει το θάρρος η Τουρκία μας να μας αποκαλεί αδιάλλακτους. Και το αστείο πιο είναι; ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ. Είμαστε αδιάλλακτοι. Ακόμη και τώρα που το κατεχόμενα είναι ένα (αν όχι μισό) βήμα πριν την αναγνώριση, συνεχίζουμε να είμαστε αδιάλλακτοι. Κολλημένοι στις ιδέες του 60, στις ιδέες ανταγωνισμού, στις ιδέες πως οι ΤΚύπριοι δεν μετρούν και πως μόνο τα δικά μας δικαιώματα έχουν σημασία κτλ. Στις ιδέες πως δεν θέλουμε να ζήσουμε μαζί τους. Παρόλα αυτά, συνεχίσουμε να μιλάμε για θέληση για λύση, για ειρηνική συμβίωση με τους Τκύπριους συμπατριώτες μας καθώς και για ψευδοκράτη και ψευδουπουργούς. Ας δούμε λίγο όμως πόσο "ψευδο___" είναι όλα αυτά.

- εκεί που το πρόβλημα ήταν διεθνώς αναγνωρισμένο σαν πρόβλημα κατοχής, τώρα είναι πρόβλημα αδιαλλαξίας των ΕΚυπρίων και απομόνωσης των κατεχομένων.
- εκεί που ήταν σε πλήρη απομόνωση, παράνομο κράτος, τώρα τα κατεχόμενα διαφημίζονται στην Αγγλία και στην Γερμανία σαν ένας ωραίος τουριστικός προορισμός.
- εκεί που στην Ελλάδα ήταν το κυπριακό το πρώτο θέμα, τώρα δεν αποτελεί καν κριτήριο εξωτερικής πολιτικής
- εκεί που η Ισλαμική Διάσκεψη δεν τους αναγνώριζε, τώρα τους καλεί όχι απλά σαν παρατηρητές αλλά με δικαίωμα λόγου. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι που εκπροσωπούν χώρες
- εκεί που κανείς ξένος δεν πατούσε πόδι στα κατεχόμενα, τώρα μέχρι και πρεσβείες ξένων χωρών υπάρχουν.
- εκεί που κανείς δεν τους αναγνώριζε σαν οντότητα, σήμερα τους καλούν στις χώρες τους και τους προσφωνούν "πρόεδρε"¨.
- εκεί που η σημαία τους ήταν άγνωστη ανα το παγκόσμιο, αναρτήθηκε σε στάδιο του Λονδίνου.
- εκεί που κανείς δεν τους μιλούσε, ούτε καν ανεπίσημα, τώρα τους προσκαλούν στον λευκό οίκο, στις Βρυξέλλες, στην ιταλική βουλή, στα κυβερνητικά κτήρια του Πακιστάν, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στο Σουηδικό υπουργείο Εξωτερικών, στην Ισλαμική και και και....
-εκεί που καμία αρχή ή επιτροπή δεν αναγνωριζόταν, σήμερα ορίζει η ίδια η ΕΕ δύο ΤΚύπριους δικαστές με αναγνωρισμένη πείρα αυτή που έχουν στα κατεχόμενα.
-εκεί που κανείς δεν ήξερε πως έχουν ομάδες ποδοσφαίρου, σήμερα έρχονται αγγλικές ομάδες για να φιλικά μαζί τους
-εκεί που καμία χώρα δεν τολμούσε να τους αναγνωρίσει και να πάει κόντρα στην διεθνή νομιμότητα, το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν τους έχουν αναγνωρίσει
-εκεί που φίλες χώρες προς εμάς, μας στέκονταν με κάθε ευκαιρία, τώρα μας γυρίζουν την πλάτη. Η Συρία έκανε την αρχή με δρομολόγια Αμμοχώστου-Λατάκειας, παρά τις δικές μας διαμαρτυρίες
-εκεί που κανένα έγγραφο τους δεν είχε νομική υπόσταση, σήμερα η Συρία αναγνωρίζει Τουρκοκυπριακά διαβατήρια!
- εκεί που θεωρούνταν από όλους τους ξένους σαν ΚΥΠΡΙΟΙ, τώρα έρχονται Ιταλοί βουλευτές και ζητούν υπηκοότητα της ΤΔΒΚ!
-εκεί που ήμασταν το θύμα εισβολής, τώρα είμαστε ο θύτης της αξιοπρέπειας και της κυριαρχίας των κατεχομένων

Υπάρχουν πολλά άλλα που μπορώ να πω, αλλά λίγο πολύ το γνωρίζουμε. Ενώ λοιπόν, σε αυτόν τον σκληρό αλλά πραγματικό κόσμο συμβαίνουν όλα αυτά, εμείς επιλέγουμε να ζούμε ευτυχισμένοι και καθησυχασμένοι στον δικό μας, ουτοπικό, γαλήνιο και καθόλου σκληρό κόσμο και όλα τα αντιμετωπίζουμε μέσα από τον δικό μας, μοναδικό παγκόσμια φακό, του "ψευδο__" και του "λεγόμενου ___". Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα που θα ξυπνήσουμε και τα σύνορα μας θα είναι στον Άγιο Δομέτιο. Οριστικά. Καλό ύπνο λοιπόν φίλοι μου... και όνειρα γλυκά. 33 χρόνια ύπνου είναι πολλά... και είναι δύσκολο να ξυπνήσουμε. Πολύ. Ίσως όμως, εμείς, οι μπλόγκερς μέσα από την κυπριακή μπλογκόσφαιρα, εμείς που βρίσκουμε καταφύγιο σε μια ηλεκτρονική σελίδα για να δώσουμε ήχο στη φωνή μας, να μπορέσουμε να ξυπνήσουμε λίγους... φτάνει να είναι αρκετοί για να κάνουν την διαφορά τον Φεβράρη. Τον Φεβράρη, που θα κριθούμε σαν λαός, που θα δώσουμε ουσιαστικά την οριστική μας απάντηση αν θέλουμε λύση ή όχι. Αν θέλουμε λύση ή τον Τάσσο πρόεδρο.

Ως τότε, καλή λεγόμενη ψευδοελευθερία.

Η Κυπριακή λέξη του Poll: μουττόκωλα

α. Μπρούμυτα - 9 ψήφοι
β. Ανάσκελα - 3 ψήφοι
γ. Ανάποδα - 10 ψήφοι


Η σύνθετη λέξη μουττόκωλα προέρχεται από τις λέξεις μούττη + κώλος.
Σημαίνει αντίθετα, ανάποδα. Σε ελεύθερη μετάφραση θα έλεγε κανείς πως είναι "τα πόδια του ενός προς το κεφάλι του άλλου".

Σεξουαλικό παράδειγμα:
"Έκοψεν την με τον κουμπάρο να το κάμνουν μουττόκωλα" (!)

Περιπαίξιμο πάνω στο περιπαίξιμο

Τελικά οι εκλογές που μας έρχονται θα είναι εκλογές πολλαπλής φύσης. Δεν θα είναι μόνο εκλογές για ανάδειξη προέδρου, δε θα είναι εκλογές για να δούμε αν θα έχουμε ή όχι καλύτερη μοίρα σαν λαός, δε θα είναι εκλογές για να δούμε αν θα αλλάξει κάτι στο εθνικό μας θέμα ή αν θα έχουμε καλύτερη εσωτερική διακυβέρνηση. Θα είναι και εκλογές - τεστ για το I.Q μας! Δηλαδή αν επανεκλέξουμε τον 75χρονο γέροντα, σημαίνει πως είμαστε ένας λαός βλάκας, ηλίθιος και μαλθακός. Για να μην πω τίποτα χειρότερο που αρχίζει από μ... και τελειώνει σε -αλακισμένος.

Αυτό το συμπαθητικό ζώο είναι ο λεγόμενος καλικάντζαρος. Στο θέμα μας όμως... ο Βασίλης Πάλμας δήλωσε λοιπόν πως αναλαμβάνει την ευθύνη για την "λάθος" δήλωση του που έκανε προ ημερών και έδωσε αφορμές για ποικίλα σχόλια σχετικά με το θέμα του φυσικού αερίου. Μόνο που ξέχασε μάλλον πως τα ίδια που είχε δηλώσει και τότε, τα είχε πει και ο εκκολαπτόμενος Τάσσος με το ψευδόνυμο Νικόλας! Και είναι άξιο απορίας... γιατί τότε που είπε ότι είπε ο Πάλμας, δεν αντέδρασε κανείς από την κυβέρνηση ή το πατεντοδικηγορικό γραφείο Τάσσος Παπαδόπουλος; Μήπως περίμεναν να εκτιμήσουν ΑΝ θα γινότανε ζημιά από τον Αναστασιάδη και μετά; Μάλλον. Αλλά μου προκαλεί εντύπωση... ένας πρόεδρος ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ να βάζει μπροστά τα τσουρούθκια του να αναλαμβάνουν ευθύνη για τα δικά του ολισθήματα και τις δικές του κομπίνες. Φανταστείτε δηλαδή αν ξαναβγεί πρόεδρος και αναγνωριστούν τα κατεχόμενα και λυθεί έτσι το κυπριακό. Θα βγεί η καθαρίστρια του προεδρικού και θα αναλάβει την ευθύνη;

Έγινε και η σύσκεψη των υποστηρικτών του γέρο-προέδρου και δήλωσαν όλοι ευχαριστημένοι από την στρατηγική που ακολουθείται. Στη φωτογραφία δίπλα βλέπετε μια κότα και έναν κόκορα, ανθρωπόμορφους! Στο θέμα μας όμως... ο Συλλούρης του Ευρωκοκό είπε πως είναι απόλυτα ευχαριστημένος και αισθάνεται (;) σιγουριά για την επανεκλογή τάσσου για να φέρει μια σωστή λύση στο εθνικό μας θέμα. Μάλιστα. Ο Τάσσος θέλει (τάχα) μου διζωνική δικοινωτική ομοσπονδία και με αυτήν δεσμεύτηκε και στον ΟΗΕ και σε όλους τους ξένους παράγοντες ενώ το Ευρωκοκό θέλει ευρωπαϊκή λύση και επιστροφή στο ενιαίο κράτος του 1960. Ε λογικό δεν είναι να υποστηρίζει Τάσσο για μια σωστή λύση, σύμφωνα και με τις συμφωνίες Μακαρίου; Λογικό είναι. Άλλωστε είναι γνωστή η αγάπη που τρέφουν οι ιδρυτές του Ευρωκοκό προς το πρόσωπο του Μακαρίου και την ιδεολογία του.

Θυμάστε αυτό το σημπαθητικό ζωάκι που σας ξαναέδειξα; Ναί, είναι ο Χαμαιλέοντας!!! Στο θέμα μας όμως... δηλώσεις επί του θέματος έκανε και ο Ομήρου του Πρώην Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Με την γνωστή Λυσσαρίδης-wannabe γλώσσα, απέφυγε να μιλήσει για τα εμπλεκόμενα συμφέροντα που έχει και υποστηρίζει Τάσσο. Αρκέστηκε να πει πως η ανανέωση εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Τάσσου είναι δεδομένη για ακόμη μια πενταετία. Λογικό δεν είναι; Λίγο πράγμα είναι που κατάφερε, διότι περί επιτεύγματος πρόκειται, να αναγνωρίσουν οι φίλοι μας τα κατεχόμενα ως κράτος που μπορεί να εκδίδει και δικά του διαβατήρια; Λίγο είναι που 30 χρόνια η τουρκία δεν κατάφερε να φύγει από πάνω της την ρετσινιά του εισβολέα και μέσα σε 3 χρόνια με τον Τάσσο εκεί τα κατάφερε; Λίγο πράγμα είναι που τώρα έχουμε και ΙΚΕΑ και ΜΟΛ, άσχετα αν αύριο αρρωστήσουμε (χτύπα ξύλο) θα πεθάνουμε έξω από την είσοδο του ΙΚΕΑ λόγο μποτιλιαρίσματος; Ε, είναι πράγματα αυτά για να μην δείχνει εμπιστοσύνη του Τάσσου;

Νέα ψηφοφορία για το φυσικό αέριο

Σε αντίθεση με τις άλλες ψηφοφορίες, σε αυτή μπορείτε να επιλέξετε περισσότερες από μια απαντήσεις.

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ - Μέρος Ε: γιατί ο εθνικισμός φέρνει αδιέξοδα;

Που βασίζεται πραγματικά ο εθνικισμός, έτσι όπως τον βιώσαμε κι εμείς στην Κύπρο; Πολύ πιθανών η απάντηση που έρχεται αμέσως στο μυαλό μας είναι πως βασίζεται στον εθνικισμό της άλλης κοινότητας. Αυτό είναι αλήθεια, όμως είναι πολύ απλουστευμένη εξήγηση.

Ο εθνικισμός πάντα βασίζεται στον εχθρό. Στον «άλλον», ο οποίος εκπροσωπεί το κακό, το λάθος, το απορριπτέο. Ο Έρνεστ Γκέλνερ τονίζει πως αν δείχναμε την ίδια ευαισθησία που δείχνουμε προς τις πράξεις των άλλων και στις δικές μας πράξεις, ο εθνικισμός δε θα είχε καμία επιρροή. Αντί αυτού, κατασκευάζουμε αρνητικά χαρακτηριστικά τους άλλους και θετικά για εμάς. Το έθνος δημιουργεί για τα μέλη του ένα είδος ναρκισσισμού και μη ανοχής προς τον «άλλον». Μη ανοχής της διαφορετικότητας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αρέσκεται και στο να εξευτελίζει τον «άλλον» και να τον γελοιοποιεί. Δεν είναι τυχαίο που ένα έθνος απορρίπτει και απορρίπτεται από άλλα έθνη. Ο λόγος είναι ακριβός διότι ένα έθνος αναπτύσσεται μέσα από μια διαδικασία ναρκισσιστική.

Ο εθνικός ναρκισσισμός θα πρέπει να πούμε πως από τη μια νομιμοποιεί το μίσος και την απόρριψη απέναντι στους ξένους και από την άλλην αποκηρύσσει την αυτοκριτική με την υιοθέτηση και επικράτηση ενός συλλογικού τρόπου σκέψης, πνεύματος, το λεγόμενο Gemeingeist. Με αυτό ακριβώς τον τρόπο δικαιολογείται από τα μέλη του έθνους η οποιαδήποτε πράξη εθνικισμού, μέχρι και η δολοφονία, η κακοποίηση και όλες οι μορφές εγκλημάτων.

Επίσης, είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως ο εθνικισμός έχει σαν αρχή την απόρριψη όσων είναι διαφορετικοί, δηλαδή του περισσότερου κόσμου, την πλειονότητας της ανθρωπότητας. Ξεκινώντας από τη θρησκεία, τη γλώσσα, τη φυλή και μυθολογικά στοιχεία φτάνει στο σύνθημα «εστία-πατρίς» και μετά φτάνει στο «κοινό αίμα». Παρόμοιο φαινόμενο εθνικισμού που βιώσαμε και βιώνουμε τόσο σε Κύπρο όσο και σε Ελλάδα είναι τα συνθήματα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και «Πας μη Ελλην βάρβαρος».

Οι συνέπειες του εθνικισμού είναι καταστροφικές. Μέσα σε μόνο διακόσια χρόνια που έχει αναπτυχθεί ο εθνικισμός γέμισαν τα νεκροταφεία του κόσμου με εκατομμύρια νεκρούς. Παρόλα αυτά όμως, οι εθνικιστές θεωρούν αυτά τα θύματα σαν «δικαιολογημένο» φαινόμενο και νομιμοποιούν τις πράξεις τους. Στην Κύπρο τέτοια παραδείγματα υπάρχουν άπειρα για ένα τόσο μικρό τόπο. Εθνικιστές και από τις δύο κοινότητες όχι μόνο δεν πλήρωσαν για τα εγκλήματα τους, αλλά βραβεύτηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις σαν ήρωες που έκαναν το εθνικό τους καθήκον. Αλήθεια, ποιος πλήρωσε για τις σφαγές Ελληνοκυπρίων στον Κοντεμένο το 1957; Ποιος πλήρωσε για τις σφαγές στην Άχνα το 1974; Για τις σφαγές στο Παλαίκυθρο; Στην Γιαλούσα; Στη Βώνη; Στο οδόφραγμα Δερύνειας; Είναι γνωστοί στα κατεχόμενα οι δολοφόνοι. Κι όμως, κανείς δεν πλήρωσε. Ή ποιος πλήρωσε ποτέ για τις σφαγές Τουρκοκυπρίων στην Τόχνη; Για τις σφαγές στη Κοφίνου; Για τις σφαγές στη Γεράσα; Για τα αίσχη του τριγώνου Μάθαρα-Αλόα-Σανταλάρη; ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟΙ οι εγκληματίες και στις δύο κοινότητες. Δεν έχουν πεθάνει. Όμως κανείς τους ποτέ δεν τιμωρήθηκε. Είναι ήρωες και ζουν με περηφάνια διότι έφεραν εις πέρας το εθνικό τους καθήκον. Και είναι άξιο απορίας, ποιο ήταν το εθνικό τους καθήκον, ειδικά αυτών των τεράτων της ΕΟΚΑ Β από γειτονικό χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου που έσφαξαν 124 γυναικόπαιδα στα τρία τουρκικά χωριά, την 14η Αυγούστου 1974; Που για 3 ημερόνυχτα βίαζαν γυναίκες και νεαρά κορίτσια, κι όταν έγινε η 2^η εισβολή αντί να πάνε να πολεμήσουν τον Τούρκο εισβολέα, σκότωσαν εν ψυχρώ, μετά έκαψαν, αποκεφάλισαν και πολτοποίησαν τα 124 θύματα τους με τρακτέρ, θάβοντας τους εν τέλει στον σκουπιδότοπο των χωριών αυτών;

Τα φαινόμενα αυτά, με αποτρόπαια εγκλήματα που προέρχονται από εθνικιστικά πάθη, δεν είναι φυσικά Κυπριακό χαρακτηριστικό μόνο. Εκτός από τον Χίτλερ και άλλους εθνικιστές που θα μείνουν αξέχαστοι για την κτηνωδία τους, υπάρχουν κι άλλοι. Παράδειγμα ο Φράνιο Τουτσμαν, πρόεδρος της Κροατίας, όταν έφυγε από την Γιουγκοσλαβία. Ο Τούτζμαν θεωρεί την γενοκτονία σαν αποδεκτή διαδικασία για εθνική κυριαρχία. Συγκεκριμένα είπε «Η ιστορία είναι γεμάτη από «τελικές λύσεις» για εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές ομάδες που είναι ανεπιθύμητες. Σε αυτή τη διαδικασία, την αναζήτηση δηλαδή τελικών λύσεων, η εκδίωξη και η καταστροφή είναι μέρος της Ιστορίας». Στενός συνεργάτης του Τούτζμαν, συμπληρώνει πως «Στους Σέρβους της Κροατίας έπρεπε να είχαμε υποσχεθεί πολιτιστική αυτονομία και πολιτικά δικαιώματα. Αργήσαμε. Ο Τούτζμαν επέμενε ότι όλοι οι Σέρβοι έπρεπε να ορκιστούν νομιμοφροσύνη στο κροατικό έθνος, κάτι που έδιδε αφορμές τους Σέρβους εθνικιστές και στον Μιλόσεβιτς να μας κατηγορούν σαν φασίστες και να δικαιολογούν τα δικά τους εγκλήματα». Ο Σερβοβόσνιος φυγάς εθνικιστής Κάρατζις το 1993 είπε σε συνέντευξη του πως «ο καθένας υποψιάζεται ότι η άλλη πλευρά σκέφτεται να κάνει κάτι, γι αυτό, για να εμποδίσει να τους συμβεί κάτι κακό, το κάνουν οι ίδιοι πρώτα στην άλλη πλευρά. Αυτό είναι που δημιουργεί τα γεγονότα. Έτσι είναι η φύση της βίας και του χάους. Είναι η έξαρση του παραλογισμού.»

Άλλο παράδειγμα, σύγχρονο, είναι το γεγονός πως ένας άνθρωπος με Γερμανική καταγωγή θεωρείται Γερμανός και μόλις φτάσει εντός των συνόρων της Γερμανίας έχει όλα τα δικαιώματα που έχουν οι υπόλοιποι γερμανοί. Αντίθετα με αυτόν, ένας μετανάστης που μπορεί να ζει και να εργάζεται και να φορολογείται στην Γερμανία πάνω από 20 χρόνια, ουδέποτε θα έχει τα ίδια δικαιώματα. Επίσης, όταν κάποιος που ζει στη Δ. Θράκη περιγράφει τον εαυτό του ως τούρκο, πανικοβάλλεται ο Ελληνισμός ολόκληρος. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στην Κωνσταντινούπολη. Όταν ένας έλληνας πει πως νιώθει Έλληνας, αυτό γίνεται αντιληπτό σαν απειλή για την τουρκική οντότητα.

Στο επόμενο μέρος και τελευταίο: «Κύπρος: Προοπτικές και καθήκον για επανένωση»

Η Κυπριακή λέξη του Poll: βουννώ

Τα αποτελέσματα ήταν:
α. Χτυπώ δυνατά 5 ψήφοι
β. Εκσφενδονίζω 8 ψήφοι
γ. Γρονθοκοπω 4 ψήφοι

Βουννώ (ή βουννίζω) σημαίνει εκσφενδονίζω. Είναι ηχομημιτική λέξη, από το "βούννισμα" που κάνει ο αέρας όταν περιστρέφουμε κάτι για να το εκσενδονίσουμε. Στην καθημερινότητα, την χρησιμοποιούμε λανθασμένα, με την έννοια του "χτυπώ δυνατά".

Παραλιμνίτικο Παράδειγμα:
- Βρύξε ολάν να μεν σου την βουννίω τωρά τζαι να ππέσουν τα 'όντια σου λουβίν λουβίν.
- Αν εν' να μου την βουννύεις, βούννα μου την να ποσπαζούμαστιν.

Ρατσισμός - η εύκολη λύση στο κάθε πρόβλημα

Αν υπήρχε κάποιο απόλυτα αξιόπιστο τεστ για να δείξει αν είμαστε όντως ρατσιστές ή όχι, κατά πάσα πιθανότητα το 90% του κόσμου θα έβγαιναν ρατσιστές. Πολύ πιθανών κι εγώ μέσα σε αυτούς. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το μόνο αξιόπιστο τεστ είναι η ίδια η ζωή και η καθημερινότητα μας. Η ιστορία που θα σας πω είναι απόλυτα αληθινή... μερικοί ίσως γελάσουν, μερικοί ίσως προβληματιστούν. Ελπίζω να καταφέρω να σας μεταδώσω και τα δύο.

Η κυρία Μαρία, γύρω στα 60 τώρα πια, είναι μια πολύ καλή, ευγενική και καλόψυχη γυναίκα. Απλή, καθημερινή, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις από τη ζωή... το μόνο που θέλει είναι να είναι καλά η οικογένεια της. Δεν την θυμάμαι να έχει ζητήσει ποτέ της τίποτε το ακραίο, ούτε και θυμάμαι ποτέ να την έχω δει να συναναστρέφεται με πλούσιους και "σημαντικούς" ανθρώπους. Δεκτική σχεδόν με όλους τους ανθρώπους, σίγουρα δε θα μπορούσε να ήταν ρατσίστρια. Το αντίθετο, έχει για παράδειγμα σπίτι της ένα σκαμπό που της είχε κάνει παλιά δώρο στο γάμο της μια τουρκοκύπρια φίλη της, η νύφη της είναι ξένη και η κ. Μαρία την υπεραγαπά, ενώ συχνά πυκνά την άκουγες να έχει άποψη για τις άθλιες συνθήκες των ξένων που ζουν στην Κύπρο για ένα κομμάτι ψωμί. Λόγω κάποιου προβλήματος υγείας, κάθε βδομάδα ερχότανε η Κ., μια κοπέλα από την Σρι Λάνκα να την βοηθά στις δουλειές του σπιτιού. Η κυρία Μαρία, της συμπεριφερότανε πάντα καλά. Κάθε μια ώρα έκαναν το διάλειμμα τους, έψηνε καφέ η κ. Μαρία ενώ τις πλείστες φορές πεταγότανε μέχρι το αρτοποιείο και έφερνε και κάνα σνακ να φάνε. Όταν τελείωνε τις δουλειές η κοπέλα, την έπαιρνε σπίτι της.
Ένα μεσημέρι, ο γιος της κ. Μαρίας, πήγε να δει την μάνα του. Ήτανε μια μέρα που η Κ. είχε έρθει να κάνει δουλειές στο σπίτι. Ο γιος της, λίγο πριν φύγει πήρε μια γλάστρα με ένα πολύ ωραίο κάκτο που είχε στην μπροστινή βεράντα η κυρία Μαρία χωρίς να της το πει. Τί είναι τώρα μια γλάστρα, πιθανών να είχε σκεφτεί. Κι όμως, ήταν η γλάστρα με το αγαπημένο φυτό της κυρίας Μαρίας... που αγαπούσε πολύ τα φυτά. Έφυγε λοιπόν ο γιος της και μετά από αρκετές ώρες η κυρία Μαρία ανακάλυψε πως έλειπε η γλάστρα από την βεράντα. Την γύρεψε παντού... στο σπίτι, στην αυλή πίσω.. τίποτα. Δεν ήξερε τι είχε γίνει.
Κτύπησε το τηλέφωνο της σε κάποια στιγμή και το απάντησε. Ήτανε η αδελφή της στην γραμμή. Μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων και σε κάποια στιγμή ανάφερε το συμβάν η κ. Μαρία στην αδελφή της. Αμέσως η αδελφή της σκέφτηκε πως κάτι είχε να κάνει με το θέμα η … μαυρού. Μέσα στο κυπριακό, γεμάτο προκατάληψη μυαλό της, σκέφτηκε πως μάλλον η Κ. θα τηλεφώνησε σε καμιά φίλη της να έρθει να πάρει την γλάστρα και να φύγει! Στην αρχή η κ. Μαρία φάνηκε να μην το θεωρεί σαν πιθανότητα αλλά αφού σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε ποιος άλλος μπορεί να ήταν, τελικά το πίστεψε. Σου λέει, ποιος άλλος θα μπορούσε να ήταν; Αφού μόνο ο γιός της είχε έρθει σπίτι εκείνη την ημέρα και ήταν όλη μέρα στο σπίτι η Κ. Προσπάθησε να βρει μια άλλη δικαιολογία, αλλά μάταια. Άρα, κατέληξε σε αυτό που της είπε η αδελφή της, «μη έχοντας άλλη επιλογή». Απογοητευμένη από την συμπεριφορά της Κ., την τηλεφωνεί και χωρίς να της δώσει εξηγήσεις της λέει πως δεν θα ήθελε να την ξαναφέρει στο σπίτι για δουλειές. Προφανώς ούτε η ίδια δεν πίστευε πως η Κ. πήρε την γλάστρα και θέλοντας να αποφύγει και το ρεζίλεμα, δεν της έδωσε λόγο.

Πέρασαν 2-3 μέρες και ο γιος της την ξαναεπισκέφτηκε. Άρχισε η κυρία Μαρία να του λέει την κουβέντα και πόσο στενοχωρημένη ήτανε για την Κ. Δεν το περίμενε από αυτήν. «Τελικά έχουν δίκαιο που λένε ότι τούτες εν έχουν εμπιστοσύνη», είπε. Τότε ο γιος της, της εξηγεί τι ακριβώς έγινε και η κ. Μαρία ένιωσε την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια της. Αφού τον έβρισε με διάφορα διακοσμητικά για να ξεθυμάνει, αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο τν Κ. για να της πει να ξανάρθει. Η Κ., προφανώς πολύ πειραγμένη κι αυτή, της είπε πως τις Τετάρτες τώρα έκλεισε σε να πηγαίνει σε άλλο σπίτι. Κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία…

Το ερώτημα όμως, παραμένει. Είναι ή όχι ρατσίστρια η κυρία Μαρία; Αν ρωτήσεις την ίδια, θα σου πει ΟΧΙ φυσικά. Αν ρωτήσεις όσους την γνωρίζουν, θα σου πουν πως είσαι τρελός. Κι όμως, η κυρία Μαρία είναι ρατσίστρια. Δεν έχει σημασία αν αποδέχεται τους ξένους, αν τους συμπονά για τις συνθήκες διαβίωσης τους, αν τους συμπεριφέρεται καλά. Είναι ρατσίστρια διότι πίστεψε μια απίστευτα γελοία ιστορία που της είπε η αδελφή της όταν είχε την επιλογή να πιστέψει ανάμεσα στα δύο σενάρια: «κάτι άλλο έγινε» ή «την πήρε η Κ.». Η Κ. ήταν το εύκολο θύμα, η εύκολη λύση του αινίγματος, η εύκολη εξήγηση.

Με το να είμαστε δεκτικοί με τους διαφορετικούς δεν είναι αρκετό. Το κριτήριο είναι να είμαστε δεκτικοί με τους διαφορετικούς όταν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ αυτών και των δικών μας. Να μπορούμε να έχουμε ορθή και υγιή κρίση όταν γίνει κάτι και είναι κοντά ο διαφορετικός. Να δείξουμε την ίδια εμπιστοσύνη στον διαφορετικό με αυτήν που δείχνουμε στον δικό μας. Να θεωρούμε την καλοσύνη σαν οικουμενικό καλό, και όχι προνόμιο μόνο των ιδίων με εμάς. Να θεωρούμε πως και οι διαφορετικοί έχουν αξίες, ιδανικά και ηθική. Όχι μόνο οι δικοί μας. Να κρίνουμε τον άλλον από τις πράξεις του και τα στοιχεία που μας δείχνει για τον εαυτό του και όχι από τη διαφορετικότητα του χρώματος, θρησκείας και καταγωγής του.

Η κ. Μαρία είναι ένα κλασσικό παράδειγμα ρατσίστριας που είναι θύμα και όχι θύτης. Θύμα της κοινωνίας που ζει και όχι της κακής ή μολυσμένης ψυχής της. Είναι θύμα του παραλογισμού της κοινωνίας μας που την έμαθε να πονηρεύεται πιο εύκολα το διαφορετικό από το δικό μας. Που επιλεκτικά υιοθετεί τον ρατσισμό χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται. Επιλέγει να γίνει ρατσίστρια αντί να σκεφτεί ψύχραιμα και λογικά διότι η εύκολη λύση ήταν μπροστά της. Θεωρώ πως σε αυτές τις περιπτώσεις, θύμα δεν είναι μόνο η Κ. αλλά και η κυρία Μαρία. Θύμα διότι η κοινωνία που ζει και μεγάλωσε την παράσυρε να σκεφτεί όπως η αδελφή της. Θύμα διότι φέρθηκε ρατσιστικά, πληγώνοντας της Κ. αλλά κυρίως τον εαυτό της, την αξιοπρέπεια της και ειδικά την ιδεολογία της…

Φυσικά αέρια - πόρτοι

Σκατά στα μούτρα σας, να τα χαίρεστε τα εκατομμύρια σας, να χαίρεστε και το φυσικό σας αέριο, και τις ψευδοεταιρίες σας.
Σκατά στα μούτρα σας φαγάνες πολιτικοί, δολοφόνοι του τόπου, κλέφτες των πολιτών και εγκληματίες πολέμων και όχι μόνο.
Σκατά στα μούτρα σας όλους. Και για το σκάνδαλα σας, και για το ήθος σας, και για το ξεκατίνιασμα σας στα κανάλια.
Σκατά στα μούτρα σας όλους για τες επιταγές σας τις κάλπικες, τα χρηματιστήρια σας, τους αδελφούς σας και τους κουμπάρους σας.
Σκατά να φάτε όλοι σας, δικηγόροι φαγάνες, απατεώνες, πολιτικατζήδες του κερατά.
Σκατά να φάτε όλοι σας και ΜΑΥΡΟ, ΟΛΟΜΑΥΡΟ θα φάτε να χορτάσετε στις εκλογές.
Μας ρίξατε σε κατάθλιψη, μας κλέψατε οποιαδήποτε ελπίδα αλλαγής, μας μειώνετε καθημερινά το επίπεδο μας, υποτιμάτε την νοημοσύνη μας, με κάνατε νευρικό και όλοι μου λένε να ηρεμήσω. Σκατά να φάτε να χορτάσετε, να πρηστείτε και να μην τα χέσετε! Φύγετε, εξαφανιστείτε, εξατμιστείτε, χαθείτε!!!

ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΡΑ!!!

Το ευρωπαϊκό ΙΚΕΑ και οι Κύπριοι

Μας έβαλαν στην Ευρώπη, εμείς βρίζουμε τους ξένους μέσω της κυβέρνησης μας μέρα νύκτα. Μας έδωσαν οι Αμερικάνοι χρήματα για δικοινοτικές δραστηριότητες, εμείς τους είπαμε πως εξαγόρασαν συνειδήσεις στο νησί για το σχέδιο Αυνάν. Μας έδωσαν χρήματα από την ΕΕ για διάφορα έργα, όπως καινούργιοι δρόμοι, υπερσύγχρονα νοσοκομεία κτλ και πάλι καταφέραμε να δημιουργήσουμε σκάνδαλα, πάλι κατάφεραν κάποιοι να βάλουν μερικά εκατομμυριάκια στη τσέπη κτλ. Κάναμε και ένα κέντρο αναψυχής ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αλλά λόγο μποτιλιαρίσματος θα κόψουμε το πάρκο Αθαλάσσας για να διευκολυνθεί η κίνηση προς το νοσοκομείο. Ε, σιγά που θα ερχότανε ένα ευρωπαϊκό κατάστημα και δεν θα δείχναμε τον νου μας και την ανατολίτικη κουλτούρα μας.
Ο λόγος για το ΙΚΕΑ. Είχα πει πως δεν θα πήγαινα τους πρώτους μήνες επειδή θα γινότανε Ο χαμός. Άκουγα όμως από παντού πως τα ράφια αδειάζουν γρήγορα, πως ήδη πήγανε χιλιάδες Κύπριοι και ψώνισαν ... ε, έτυχε που έτυχε να είμαι Λευκωσία το τριήμερο, πήγα κι εγώ να δω. Καταρχάς φάγαμε μισή ώρα μέχρι να μπούμε στον χώρο στάθμευσης. Δυσκολευτήκατε να βρούμε τόπο να βάλουμε το αυτοκίνητο, αλλά με την βοήθεια των "τροχονόμων ΙΚΕΑ" τα καταφέραμε κουτσά στραβά. Μπήκαμε στο κατάστημα και ακολουθούσαμε τα τόξα στο πάτωμα. Χαμός. Ολόκληρη η Κύπρος σε ένα χώρο. Μπασταρδάκια σε όλους τους καναπέδες να χοροπηδάνε, να φωνάζουν, να κλαίνε... χαμός. Βλέπετε, οι Σουηδοί, όπως και οι πλείστοι βόρειοι Ευρωπαίοι, είναι αρκετά πειθαρχημένοι και συγκρατημένοι σαν λαός. Από μωρά μαθαίνουν την έννοια του σεβασμού του χώρου. Που να 'ξεραν οι γέριμοι πως θα φέρουν ΙΚΕΑ σε ένα τόπο όπου είμαστε ακριβώς το αντίθετο;;; Αυτοί οι σουηδοί, που σκέφτηκαν τα πάντα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, δεν σκέφτηκαν να κάνουν και μια αναγκαστική παιχνοδοφυλακή μέσα στα καταστήματα τους; Να κλείνονται μέσα τα κακομαθημένα, κακοαναθρεμμένα, γεμάτα τσαμπουκά μωρά της Κύπρου, να παίζουν, να φωνάζουν, να κλαίνε και να τσιρίζουν σε ένα χώρο και να αφήσουν και τον υπόλοιπο κόσμο να ψωνίσει, να απολαύσει το κατάστημα. Και να είναι υποχρεοτικό! Επίσης να απαγορευόταν η μαζική κάθοδος οικογενειών, άντε το πολύ 3-4 άτομα από κάθε σόϊ... τι ωραία που θα ήτανε!!! Δυστηχώς εδώ οι Σουηδοί, δεν λογάριασαν καλά τα πράγματα. Καθώς περπατούσα στο κατάστημα, έβριζα και ξανάβριζα όλο το κόσμο από μέσα μου που ξαπολούσε τα μωρά τους και έτρεχαν πάνω κάτω σαν να ήταν νηπιαγωγείο. Μέχρι και ένα από αυτά σκόνταψε πάνω μου, έπεσε κάτω και άρχισε το αππωμένο κλάμα "μάμμα μου". Ομολογώ πως ούτε καν προσποιήθηκα πως το λυπήθηκα. Έρχεται η μάνα του μωρού, βαμμένη ως την τρίχα, με 15 στρώσεις μέϊκ-απ, και νύχια πιο μεγάλα από τον εγκέφαλο της και αντί να του πει να σιωπήσει και να μην παίζει γύρω γύρω, του δείχνει να πάει να παίξει με τα άλλα παιδάκια πάνω σε ένα κρεβάτι που ήταν στημένο μέσα σε ένα διαμέρισμα 55 τετραγωνικά, μέσα στο κατάστημα. Μετά από πολλή ένταση και νεύρα, και αφού ήθελα επειγόντως και 4 Ποστάν, καταλήξαμε στην καφετέρια. Τα τραπεζάκια είναι το ένα κολλημένο σχεδόν πάνω στο άλλο, και μπορεί δίπλα σου να κάτσει και κάποιος εντελώς άγνωστος. Δεν ξέρω αν φορούσα καπέλο με φτερά κόκκινα και φούξια και κυκλοφορούσα τίτσιρος ή αν δεν ξαναείδαν οι άνθρωποι εσπρέσσο, αλλά οι διπλανοί έβγαλαν τα μάτια τους πάνω στο τραπέζι μας. Μα σας λέω κανονικό κάρφωμα. Και οι δύο κάπου στα 60 τους. Δεν μπορώ να το περιγράψω, αλλά κυριολεκτικά μας κάρφωναν με τα μάτια, από τα 50 εκατοστά. Στα πολλά πολλά, και αφού ως γνωστόν δεν χάνω ευκαιρία για να την πω του κόσμου, γυρίζω και ρωτάω την κυρία "συγγνώμη, μήπως χάσατε κάτι προς εδώ μεριά;". Αυτή, ανέκφραστη, χωρίς να αλλάξει θέση ούτε μια ρυτίδα από το πρόσωπο της, γύρισε από την άλλη και με έγραψε κανονικότατα. ΟΚ λέω, δε πειράζει, σημασία έχει που έγινε το δικό μου. Πήραμε ότι πήραμε και καταλήξαμε στα ταμεία... χαμός - του χαμού - ω!, χαμέ!!! Ο ένας πάνω στον άλλον, σειρές όχι σε σχήμα ευθείας γραμμής αλλά μάλλον κάτι σαν πολύγωνο. Προσπαθήσαμε κι εμείς να μπούμε πίσω από κάποιο ταμείο μπας και ξεχωρίσει ποια είναι η σειρά μας. Εκεί που θα κόντευα πολύ στο ταμείο, έρχεται μια κοτσιακαρούδα, μαυροφορεμένη και μου λέει 'άϊσμε μάνα μου να μπω γιατί επόνησα τα πόθκια μου". Χαμογελώντας (ναι, το κάνω αυτό κάποτε!!!) άφησα την γριούλα να μπει μπροστά μου... μόνο για να δω στο τέλος και ένα χωριό να την ακολουθεί λέγοντας μου πως "είμαστε μαζί της". Ήταν προφανώς 2 κόρες της και σύνολο 4-5 μπασταρδάκια εγγονάκια της. Με πήρε ο διάολος και δεν άντεξα. Αφού μέσα στον κόσμο έχεσα τις κόρες της που χρησιμοποιούν την μάνα τους για να δείξουν πόσο εξυπνόβλακες είναι, μπήκα μπροστά τους, και ευτυχώς οι πισινοί που είδαν την φάση, δεν τις άφησαν να μπουν στην σειρά. Είναι τρομερό αυτό που γίνεται με τους Κύπριους... είναι ντυμένοι όλοι στη τρίχα, όλοι το παίζουν σνομπαρίες και τάχα μου "είμαι κάποιος/α", αλλά όταν βρεθούν πολλοί (κύπριοι) μαζί σε ένα χώρο και τολμήσει ΕΝΑΣ να πετάξει τη μάσκα του νεόπλουτου και συμπεριφερθεί σαν ορίτζιναλ Κύπριος, γίνονται όλοι αμέσως τα γνωστά καλά, απλά κυπριόπουλα και βγάζουν την αμπαλατοσύνη τους προς τα έξω! Κάπως έτσι είναι και η φάση στο ΙΚΕΑ (και σε άλλα τόσο μεγάλα καταστήματα). Μετά εννοείται, ξαναφοράνε τη μάσκα και γίνονται τα σικ, πλούσια και μη-μου-άπτου μοντελάκια... μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναπάνε κάπου όλοι μαζί.
Μετά το πολιτισμικό σοκ που υπέστην, πήγα στο χώρο στάθμευσης και έφερα κοντά το αυτοκίνητο για να βάλω μέσα τα πράγματα και να τα δέσω. Τα έδεσα και έφυγα.... παραδόξως χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα και χωρίς να πάθω κανένα εγκεφαλικό. Υποσχέθηκα όμως πως ΠΟΤΕ ξανά δεν πρόκειται να πάω σε έτσι τόπους κατά τη διάρκεια σαββατοκύριακου ή αργίας που η κάθε κοκκετταρισμένη μάνα κωλοσέρνει τα μωρά της μέσα σε πολυκαταστήματα και τα ξαπολά στο έλεος του θεού για να παίζουν με τα έπιπλα αλλά κυρίως με τα νεύρα του κόσμου. Αν ήταν στη Λευκωσία προχτές ο Σουηδός εμπνευστής της ΙΚΕΑ, θα νόμιζε ο άνθρωπος πως θα είχε έρθει σε ίδρυμα για ψυχοπαθείς, ιθαγενείς, μουσουλμάνους (no offence - εννοώ πως πάνε κάπου με όλο τους το σόϊ) με εγκεφαλική ανεπάρκεια και κρανιοεγκεφαλική κάκωση κάτω μηνίσκου και πάνω γνάθου!!!
Κατά τα άλλα, και φέτος τα Χριστούγεννα, οι μισοί κύπριοι θα πάνε για ψώνια στο Λονδίνο και οι άλλοι μισοί στο Παρίσι. Σάλαμαλέκομ και άστα λα βιττόρια ΕυρωπΕε Κύπριε.

Μικρά - μικρά

- Μα τι ακούω; Ο υποψήφιος βουλευτής (2006) του ΔΗΚΟ Χρίστος Γιάγκου τους είπε ούτε λίγο ούτε πολύ πως δεν πιστεύει ότι ο Τάσσος θέλει λύση βασισμένη στη διζωνική δικοινωτική ομοσπονδία; Ε ρε γέλια... ούτε τους δικούς του δεν πείθει πλέον ο Στασής. Πάντως ο κ. Γιάγκου μάλλον συντάσσεται στο πλευρό του Χριστόφια. Μπορεί να είναι ο πρώτος, αλλά γράψτε το όπου θέλετε, δε θα είναι ο τελευταίος. Πάντως κάποιοι στο ΔΗΚΟ προσπαθούν και κόπο να μαζέψουν τον Κλεάνθους να μείνει στο πλευρό του Τάσσου.... ίδωμεν!

- Έβλεπα απόψε στις ειδήσεις μια συνεδρίαση στη βουλή για το φυσικό αέριο και τον καβγά Αναστασιάδη - Υπουργού. Μου αρέσουν... ειδικά αυτός ο υπουργός έχει χάζι όταν νευριάζει. Ένιγουέι, σε ένα πλάνο πάντως έδειχνε και τον Περδίκη που έπαιζε στο κινητό του... ο κόσμος χάνεται κι ο Περδίκης είτε στέλνει μυνήματα ποτζί-ποδά είτε παίζει κουφούα! Εννα κάτσει να σπάσει μαζί τους ο άδρωπος σιόρ;

- Οι λαθρομετανάστες ακόμα είναι πάνω στο ντεπόζιτο. Στις σπάνιες περιπτώσεις που η Κυπριακή Μπανανία μπορεί να φανεί δυνατή και κυρίαρχη, αποφάσισε να παίξει σκληρά με τους ανθρώπους. Ούτε νερό του έδινε, ούτε φαγητό... για να τους αναγκάσει να κατεβούν. Ελα όμως που τα νταηλίκια δεν περνούν... σήμερα τους έδωσε τουλάχιστον νερό. Γιατί όμως δεν αφήνουν τους ανθρώπους του ΚΙΣΑ να μιλήσουν με τους μετανάστες, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως βρίσκουμε αφορμή τους αδύναμους λαθρομετανάστες για να δείξουμε πως τάχα είμαστε δυνατό και αμερόληπτο κράτος με νόμους που τηρούνται!!! Στραβάρα μας...

- Τι αγκανίζει στα χωράφια; Ναί, ο γάϊδαρος. Στο θέμα μας όμως... ο Συλλούρης στο ΡΙΚ σήμερα ζήτησε να παρουσιαστεί μόνος του για να αναπτύξει τις θέσεις του. Υποστηρίζει λέει Τάσσο διότι ο Χροστόφιας μπορεί να είπε ΟΧΙ στο Ανάν, αλλά ήθελε μετά να τσιμεντώσει το ΝΑΙ. Ο Νικολάου του ΡΙΚ του είπε, καλά ρε Δημήτρη μου, μα κι ο Τάσσος έκαμε αλλαγές στο σχέδιο Αναν για να μπορέσουμε να το δεκτούμε. Δεν ξέρω πως στο μυαλουδάκι του Συλλούρη η απάντηση "εμείς δεν θέλουμε πρόεδρο που τον θέλουν οι ξένοι" είχε σχέση με το ερώτημα. Πάντως κι ο Νικολάου, δεν επέμενε... ε μα τί; Με τον Αναστασιάδη μιλούσε ή με τον Χριστόφια για να επιμένει και να τους δυσκολέψει;

- Και τι είναι αυτό το παραμύθι με τους ξένους που είναι εχθροί μας; Μα δεν είναι το Συλλουρούδι που θέλει Ευρωπαϊκή λύση τώρα που μπήκαμε στην ΕΕ; Ε, πως θα το πετύχει αυτό; Όταν βρίζει τους ξένους και τους αναθεματίζει; Μα δεν κατάλαβε ο αρχηγός του ... μισού κόμματος πως οι Ευρωπαίοι είναι πλέον ΕΤΑΙΡΟΙ μας και όχι εχθροί μας;

- Αμ το άλλο; Με τι μούτρα βγήκε ο Προδρόμου τις προάλλες στην τηλεόραση να κάνει πολιτική συζήτηση; Και μάλιστα εκπροσοπώντας τον Κασουλίδη; Μα δεν είναι αυτός που το 2004 έλεγε για τους νενέκους πως "στην ουσία δεν πήραν Αμερικάνικα δολάρια, αλλά απ'ευθείας τουρκικές λίρες"; Κύριε Ελέησον... τι κάμνει το πλάσμα για μην χαθεί από το προσκήνιο... μεγάλο λάθος του Κασουλίδη που τον δέκτηκε. Όταν δέχεσαι αναξιόπιστους πολιτικούς, φανατισμένους και καιροσκόπους πως θα πείσεις τον κόσμο πως εσύ είσαι διαφορετικός; Αδικά τον εαυτό του ο Κασουλίδης, επειδή ακριβώς δεν είναι καιροσκόπος. Ας προσέξει λοιπόν ποιους βγάζει στο γυαλί να μιλήσουν... διότι δεν πείθει έτσι.

- Έχουμε τώρα και πανεπιστήμια, πρώην κολλέγια. Εκάμαν τα σαν τα μούτρα τους. Παίζονται μεγάλα συμφέροντα πίσω από αυτό αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα. Πάντως την φάκα την τρώνε πάλι οι καθηγητές που σήμερα έχουν δουλειά - αύριο μπορεί να μην έχουν αλλά και οι μαθητές με ψεύτικες υποσχέσεις... πληρώνουν περισσότερα τώρα για να έχουν την ίδια απαράλλακτη μόρφωση που είχαν και πριν. Και τι γίνεται με τους διορισμούς στο δημόσιο; Θα καταργηθούν οι λίστες σταδιακά. Τώρα είναι που το μέσο και το ρουσφέτι θα βασιλέψει. Εφόσον δε θα υπάρχει σειρά πρωτερεότητας τώρα, όποιον θέλουν θα διορίζουν.

- Τέλος, τι έγινε τελικά με την Συρία, την Ιταλία, την Σουηδία, το ΕΔΑΔ κτλ κτκ κτλ;;; Ξαφνικά τα ΜΜΕ σιώπησαν... δεν τρέχει τίποτε σου λένε. Είδαν και τα αποτελέσματα της δημοσκόπισης του ΡΙΚ και σου λένε, μην δόσουμε κι άλλες αφορμές στον κόσμο να μην ψηφίσει Τάσσο. Πάντως η Μαρκουλλάρα είπε πριν μέρες πως μπορεί να πάει στη Λατάκεια. Άραγες σου θα πάει αεροπορικώς ή μέσω ... Αμμοχώστου;

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ - Μέρος Δ: ο εθνικισμός ανάμεσα στην ΤΚ κοινότητα

Ανέκαθεν η πολιτική της Τουρκίας και των ΤΚ ηγετών ήταν η διχοτόμηση της Κύπρου και η διπλή ένωση. Όπως έχω ξαναγράψει αυτή η πολιτική βρήκε ανταπόκριση ανάμεσα στον ΤΚ πληθυσμό κυρίως λόγω της στάσης της πολιτικής των ΕΚ, που τους ήθελε στο νησί σαν πολίτες διακοσμητικού χαρακτήρα. Μετά τον αμοιβαίο συμβιβασμό του 1959, ακολούθησε η ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως τους ΕΚ, οι ΤΚ είδαν την ανεξαρτησία σαν ένα βήμα προς την οριστική διχοτόμηση του νησιού.

Η πολιτική της διχοτόμησης, που είχε σαν βάση της την άνιση ανάπτυξη των δύο κοινοτήτων, κυρίως οικονομικά, αλλά και την στάση των ΕΚ που απέκλειαν συνεργασία με τους ΤΚ, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με την προσπάθεια δημιουργίας ξεχωριστής ΤΚ οικονομίας. Ο Ντενκτάς σε βιβλίο του γράφει «Την περίοδο 1958-1960 αρχίσαμε την εκστρατεία «από Τούρκο σε Τούρκο». Αυτό επηρέασε τους Ρωμιούς που δεν ήθελαν να χάσουν μια αγορά 100 και πλέον χιλιάδων ανθρώπων. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια νέα τουρκική αγορά, με τούρκους εισαγωγείς και εξαγωγείς. Ο Τούρκος ήταν υποχρεωμένος να μην αγοράσει τίποτε από Ρωμιό ή Αρμένη».

Παρόλο που η προσπάθεια αυτή του Ντενκτάς συνεχίστηκε και μετά την ανεξαρτησία, κατέρρευσε διότι όλες οι αντιπροσωπίες προϊόντων ήρθαν στα χέρια των ΕΚ. Αποτέλεσμα της αποτυχίας αυτής ήταν η συνέχιση της ανισότητας μεταξύ ΕΚ και ΤΚ, κάτι που σε συνδυασμό με το εθνικιστικό πάθος των ΕΚ, έκανε την ιδέα της διχοτόμησης να φαίνεται σαν μια καλή λύση. Αυτή την εθνικιστική προσέγγιση των γεγονότων υιοθετούσε και η ΤΜΤ, η παράνομη οργάνωση του ΝΤενκτας που σκοπό είχε να εκπληρωθεί η πολιτική της Άγκυρας στο νησί, δηλαδή ο διαχωρισμός των 2 κοινοτήτων και η διχοτόμηση.

Ο Αϊντίν Σαμίογλου, ανώτερο στέλεχος της ΤΜΤ έγραψε: «Παρά την ίδρυση της Κ.Δ, οι Έλληνες φρόντισα να κρατήσουν ζωντανό το έργο της Ένωσης. Αυτό έκανε πιο εύκολο για μας την διατήρηση του ιδανικού της Διχοτόμησης ανάμεσα στους ΤΚ. Η χρησιμοποίησης οποιασδήποτε ευκαιρίας για την επίτευξη της διχοτόμησης μετατράπηκε σε φυσιολογικό καθήκον για την ΤΜΤ».

Στις σελίδες 499-505 του βιβλίου «Η κατάθεση μου», του Γλαύκου Κληρίδη, ο Κληρίδης παρουσιάζει έγγραφο-ντοκουμέντο που δείχνει την στάση της ΤΚ ηγεσίας απέναντι στην ανεξαρτησία αλλά και την εθνικιστική προσέγγιση της ενάντια στην ιδέα συνύπαρξης ΕΚ και ΤΚ. Στο έγγραφο αυτό αποτυπώνεται χαρακτηριστικά η στάση της ΤΚ ηγεσίας: «Αν μας έλεγαν πως η ανεξαρτησία είναι τελική λύση και όχι προσωρινή, δε θα την αποδεχόμασταν και θα δίναμε συνέχεια στις δικοινοτικές ταραχές για να φέρουμε αντιμέτωπο τον ΟΗΕ που έλεγε πως η διχοτόμηση δεν είναι λύση». Στη συνέχεια αναφέρονται και οι λόγοι που δεν ήταν αποδεκτή η ανεξαρτησία για την Τουρκία και την ΤΚ ηγεσία. «1. Το τουρκικό στοιχείο που ήδη είναι ανίσχυρο, είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί κάτω από αυτό το καθεστώς. 2. Η ιδέα της ενοποίησης των δύο κοινοτήτων το πλαίσιο του κράτους, η «Κυπροποίηση των Τούρκων» δηλαδή η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνεργασία και ανάπτυξη σχέσεων με τους ΕΚ ή η μη εναντίωση σε αυτούς, θα έχουν ως αποτέλεσμα την εξάλειψη της εθνικής υπόθεσης από τις συνειδήσεις των ΤΚ και αυτό θα ισοδυναμεί με την κατάργηση των Τούρκων ως ξεχωριστής κοινότητας. 3. Οι οικονομικές δυσχέρειες και τα προβλήματα θα οδηγήσουν γρήγορα στην εξάλειψη μας ως εθνική κοινότητα. 4. Οι συμφωνίες στηρίχθηκαν στην αρχή της έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ των 2 κοινοτήτων. Αν οι συμφωνίες αυτές εκληφθούν ως τελική λύση, τότε οι ΤΚ θα χάσουν την πίστη τους προς την Τουρκία και λόγω ανεργίας και οικονομικών δυσκολιών θα μείνουν στο έλεος των Ρωμιών»

Στο ίδιο έγγραφο γίνεται λόγος και για την ΤΚ αντιπολίτευση και επιδιώκεται η φίμωση της. «Σε όσους μέσα στην κοινότητα έχουν την τάση να κάνουν αντιπολίτευση, πρέπει να επιβληθούν οι γενικές γραμμές της εθνικής υπόθεσης και να παρεμποδιστούν να προβαίνουν σε δημοσιεύσεις και προπαγάνδα που βλάφτει την εθνική υπόθεση. Ο θαυμαστής των ρωμιών και συνεργάτης των φανατικών ρωμιών ενωτικών ηγετών, Ιχσάν Αλί, ο σεξουαλικά ανώμαλος ακόλουθος του Μουζαφέρ Γκιουρκάν και ο άνθρωπος των κομμουνιστών Αϊχάν Χικμέτ, θα πρέπει να αποτραπούν από ενέργειες και αρθρογραφία που εξυπηρετούν τους στόχους των ρωμιών. Όσοι δεν πιστεύουν στην εθνική υπόθεση θα πρέπει να τους κλείσουμε το στόμα».

Πράγματι, μετά από λίγο καιρό, οι Γκιουρκάν και Χικμέτ δολοφονήθηκαν τον Απρίλιο του 1962. Οι δύο αυτοί είχαν αρχίσει να εκδίδουν την εφημερίδα Cumhuriyet στην οποία υποστήριζαν την εδραίωση του κυπριακού κράτους και τις καλές σχέσεις των δύο κοινοτήτων.

Από όλα αυτά είναι πλέον ξεκάθαρο πως ο ΤΚ και ο ΕΚ εθνικισμός εναντιώθηκαν στη συγκρότηση κυπριακού κράτους και αγωνίστηκαν για να την ενσωμάτωση της Κύπρου στα εθνικά κέντρα.

Η Κυπριακή λέξη του Poll: πρωτινός

3 ψήφοι Πρώτος
10 ψήφοι Αρχαίος, παλαιός
6 ψήφοι Προηγούμενος
0 ψήφοι Επικεφαλής

Το βρήκατε κι αυτή τη φορά. Η λέξη πρωτινός σημαίνει αρχαίος, παλαιός.

Παραδείγματα:
α. Μοιάζει της Αφροδίτης, που 'τουν Θεά των πρωτινών
β. Αθυμήθηκα τα πρωτινά ...