Μας έβαλαν στην Ευρώπη, εμείς βρίζουμε τους ξένους μέσω της κυβέρνησης μας μέρα νύκτα. Μας έδωσαν οι Αμερικάνοι χρήματα για δικοινοτικές δραστηριότητες, εμείς τους είπαμε πως εξαγόρασαν συνειδήσεις στο νησί για το σχέδιο Αυνάν. Μας έδωσαν χρήματα από την ΕΕ για διάφορα έργα, όπως καινούργιοι δρόμοι, υπερσύγχρονα νοσοκομεία κτλ και πάλι καταφέραμε να δημιουργήσουμε σκάνδαλα, πάλι κατάφεραν κάποιοι να βάλουν μερικά εκατομμυριάκια στη τσέπη κτλ. Κάναμε και ένα κέντρο αναψυχής ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αλλά λόγο μποτιλιαρίσματος θα κόψουμε το πάρκο Αθαλάσσας για να διευκολυνθεί η κίνηση προς το νοσοκομείο. Ε, σιγά που θα ερχότανε ένα ευρωπαϊκό κατάστημα και δεν θα δείχναμε τον νου μας και την ανατολίτικη κουλτούρα μας.
Ο λόγος για το ΙΚΕΑ. Είχα πει πως δεν θα πήγαινα τους πρώτους μήνες επειδή θα γινότανε Ο χαμός. Άκουγα όμως από παντού πως τα ράφια αδειάζουν γρήγορα, πως ήδη πήγανε χιλιάδες Κύπριοι και ψώνισαν ... ε, έτυχε που έτυχε να είμαι Λευκωσία το τριήμερο, πήγα κι εγώ να δω. Καταρχάς φάγαμε μισή ώρα μέχρι να μπούμε στον χώρο στάθμευσης. Δυσκολευτήκατε να βρούμε τόπο να βάλουμε το αυτοκίνητο, αλλά με την βοήθεια των "τροχονόμων ΙΚΕΑ" τα καταφέραμε κουτσά στραβά. Μπήκαμε στο κατάστημα και ακολουθούσαμε τα τόξα στο πάτωμα. Χαμός. Ολόκληρη η Κύπρος σε ένα χώρο. Μπασταρδάκια σε όλους τους καναπέδες να χοροπηδάνε, να φωνάζουν, να κλαίνε... χαμός. Βλέπετε, οι Σουηδοί, όπως και οι πλείστοι βόρειοι Ευρωπαίοι, είναι αρκετά πειθαρχημένοι και συγκρατημένοι σαν λαός. Από μωρά μαθαίνουν την έννοια του σεβασμού του χώρου. Που να 'ξεραν οι γέριμοι πως θα φέρουν ΙΚΕΑ σε ένα τόπο όπου είμαστε ακριβώς το αντίθετο;;; Αυτοί οι σουηδοί, που σκέφτηκαν τα πάντα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, δεν σκέφτηκαν να κάνουν και μια αναγκαστική παιχνοδοφυλακή μέσα στα καταστήματα τους; Να κλείνονται μέσα τα κακομαθημένα, κακοαναθρεμμένα, γεμάτα τσαμπουκά μωρά της Κύπρου, να παίζουν, να φωνάζουν, να κλαίνε και να τσιρίζουν σε ένα χώρο και να αφήσουν και τον υπόλοιπο κόσμο να ψωνίσει, να απολαύσει το κατάστημα. Και να είναι υποχρεοτικό! Επίσης να απαγορευόταν η μαζική κάθοδος οικογενειών, άντε το πολύ 3-4 άτομα από κάθε σόϊ... τι ωραία που θα ήτανε!!! Δυστηχώς εδώ οι Σουηδοί, δεν λογάριασαν καλά τα πράγματα. Καθώς περπατούσα στο κατάστημα, έβριζα και ξανάβριζα όλο το κόσμο από μέσα μου που ξαπολούσε τα μωρά τους και έτρεχαν πάνω κάτω σαν να ήταν νηπιαγωγείο. Μέχρι και ένα από αυτά σκόνταψε πάνω μου, έπεσε κάτω και άρχισε το αππωμένο κλάμα "μάμμα μου". Ομολογώ πως ούτε καν προσποιήθηκα πως το λυπήθηκα. Έρχεται η μάνα του μωρού, βαμμένη ως την τρίχα, με 15 στρώσεις μέϊκ-απ, και νύχια πιο μεγάλα από τον εγκέφαλο της και αντί να του πει να σιωπήσει και να μην παίζει γύρω γύρω, του δείχνει να πάει να παίξει με τα άλλα παιδάκια πάνω σε ένα κρεβάτι που ήταν στημένο μέσα σε ένα διαμέρισμα 55 τετραγωνικά, μέσα στο κατάστημα. Μετά από πολλή ένταση και νεύρα, και αφού ήθελα επειγόντως και 4 Ποστάν, καταλήξαμε στην καφετέρια. Τα τραπεζάκια είναι το ένα κολλημένο σχεδόν πάνω στο άλλο, και μπορεί δίπλα σου να κάτσει και κάποιος εντελώς άγνωστος. Δεν ξέρω αν φορούσα καπέλο με φτερά κόκκινα και φούξια και κυκλοφορούσα τίτσιρος ή αν δεν ξαναείδαν οι άνθρωποι εσπρέσσο, αλλά οι διπλανοί έβγαλαν τα μάτια τους πάνω στο τραπέζι μας. Μα σας λέω κανονικό κάρφωμα. Και οι δύο κάπου στα 60 τους. Δεν μπορώ να το περιγράψω, αλλά κυριολεκτικά μας κάρφωναν με τα μάτια, από τα 50 εκατοστά. Στα πολλά πολλά, και αφού ως γνωστόν δεν χάνω ευκαιρία για να την πω του κόσμου, γυρίζω και ρωτάω την κυρία "συγγνώμη, μήπως χάσατε κάτι προς εδώ μεριά;". Αυτή, ανέκφραστη, χωρίς να αλλάξει θέση ούτε μια ρυτίδα από το πρόσωπο της, γύρισε από την άλλη και με έγραψε κανονικότατα. ΟΚ λέω, δε πειράζει, σημασία έχει που έγινε το δικό μου. Πήραμε ότι πήραμε και καταλήξαμε στα ταμεία... χαμός - του χαμού - ω!, χαμέ!!! Ο ένας πάνω στον άλλον, σειρές όχι σε σχήμα ευθείας γραμμής αλλά μάλλον κάτι σαν πολύγωνο. Προσπαθήσαμε κι εμείς να μπούμε πίσω από κάποιο ταμείο μπας και ξεχωρίσει ποια είναι η σειρά μας. Εκεί που θα κόντευα πολύ στο ταμείο, έρχεται μια κοτσιακαρούδα, μαυροφορεμένη και μου λέει 'άϊσμε μάνα μου να μπω γιατί επόνησα τα πόθκια μου". Χαμογελώντας (ναι, το κάνω αυτό κάποτε!!!) άφησα την γριούλα να μπει μπροστά μου... μόνο για να δω στο τέλος και ένα χωριό να την ακολουθεί λέγοντας μου πως "είμαστε μαζί της". Ήταν προφανώς 2 κόρες της και σύνολο 4-5 μπασταρδάκια εγγονάκια της. Με πήρε ο διάολος και δεν άντεξα. Αφού μέσα στον κόσμο έχεσα τις κόρες της που χρησιμοποιούν την μάνα τους για να δείξουν πόσο εξυπνόβλακες είναι, μπήκα μπροστά τους, και ευτυχώς οι πισινοί που είδαν την φάση, δεν τις άφησαν να μπουν στην σειρά. Είναι τρομερό αυτό που γίνεται με τους Κύπριους... είναι ντυμένοι όλοι στη τρίχα, όλοι το παίζουν σνομπαρίες και τάχα μου "είμαι κάποιος/α", αλλά όταν βρεθούν πολλοί (κύπριοι) μαζί σε ένα χώρο και τολμήσει ΕΝΑΣ να πετάξει τη μάσκα του νεόπλουτου και συμπεριφερθεί σαν ορίτζιναλ Κύπριος, γίνονται όλοι αμέσως τα γνωστά καλά, απλά κυπριόπουλα και βγάζουν την αμπαλατοσύνη τους προς τα έξω! Κάπως έτσι είναι και η φάση στο ΙΚΕΑ (και σε άλλα τόσο μεγάλα καταστήματα). Μετά εννοείται, ξαναφοράνε τη μάσκα και γίνονται τα σικ, πλούσια και μη-μου-άπτου μοντελάκια... μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναπάνε κάπου όλοι μαζί.
Μετά το πολιτισμικό σοκ που υπέστην, πήγα στο χώρο στάθμευσης και έφερα κοντά το αυτοκίνητο για να βάλω μέσα τα πράγματα και να τα δέσω. Τα έδεσα και έφυγα.... παραδόξως χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα και χωρίς να πάθω κανένα εγκεφαλικό. Υποσχέθηκα όμως πως ΠΟΤΕ ξανά δεν πρόκειται να πάω σε έτσι τόπους κατά τη διάρκεια σαββατοκύριακου ή αργίας που η κάθε κοκκετταρισμένη μάνα κωλοσέρνει τα μωρά της μέσα σε πολυκαταστήματα και τα ξαπολά στο έλεος του θεού για να παίζουν με τα έπιπλα αλλά κυρίως με τα νεύρα του κόσμου. Αν ήταν στη Λευκωσία προχτές ο Σουηδός εμπνευστής της ΙΚΕΑ, θα νόμιζε ο άνθρωπος πως θα είχε έρθει σε ίδρυμα για ψυχοπαθείς, ιθαγενείς, μουσουλμάνους (no offence - εννοώ πως πάνε κάπου με όλο τους το σόϊ) με εγκεφαλική ανεπάρκεια και κρανιοεγκεφαλική κάκωση κάτω μηνίσκου και πάνω γνάθου!!!
Κατά τα άλλα, και φέτος τα Χριστούγεννα, οι μισοί κύπριοι θα πάνε για ψώνια στο Λονδίνο και οι άλλοι μισοί στο Παρίσι. Σάλαμαλέκομ και άστα λα βιττόρια ΕυρωπΕε Κύπριε.
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007
Το ευρωπαϊκό ΙΚΕΑ και οι Κύπριοι
Κατηγορία: ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Φίλε μου είσαι νέος ακόμα. Αν δεν ελέγξεις τις εξάρσεις των νεύρων σου δεν σε βλέπω καλά. Τα φαινόμενα του αρχοντοχωριατισμού που περιγράφεις βέβαια παίρνουν ανησυχητικές διαστάσεις αλλά δεν είναι ανάγκη να πάθεις και τίποτε από το στρεςς.
Θα σου πρότεινα να τα βλέπεις και να μας τα μεταφέρεις από τη κωμική τους σκοπιά. Τουλάχιστον να γελάμε λιγάκι :)
BRC χαίρε!
Για να μη νιώθεις μόνος σε αυτόν τον μάταιο τούτο κόσμο αυτό που περιγράφεις δεν συμβαίνει μόνον στην Κύπρο, αλλά ω! ναι! και στης Ελλάδας το ΙΚΕΑ τα ΣΚ!
Απορώ όμως πως στο ΙΚΕΑ της Κύπρου δεν έχουν παιχνιδότοπο (γιατί σε ΑΘήνα/Θεσσαλονίκη έχουν).
Φίλε Lexi_penitas, τα ελέγχω μέσω του μπλογκ. Σκέψου να μην τα έγραφα και πουθενά δηλαδή τι θα μπορούσα να έκανα. Νέος, γέρος, μεσήλικας, μωρό.. νεύρα όλοι έχουμε. Συγγνώμη, αλλά η διαπαιδαγώγηση των παιδιών στην Κύπρο είναι ΧΑΛΙΑ. Όσο αναίστητοι είναι οι γονείς (εννοείται όχι όλοι), 10 φορές πιο ανέστητα μεγαλώνουν και τα παιδιά. Το φταίξιμο είναι αποκλειστικά των γωνιών που πιστεύουν πως οι κανακάρηδες τους κρατάνε το Θεό από τα... άντε μην πω.
Είπες πως δεν κοντρολάρω τα νεύρα μου; :)
Φίλια μου γλυκιά και αγαπημένη, έχει παιχνιδούπολη, αλλά δεν είναι υποχρεωτική, αυτό είναι το πρόβλημα :)
Φίλε BRC, δυστυχώς ο σεβασμός είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε εδώ στην Μπανανία μας!
Δημοσίευση σχολίου