Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ - Μέρος Δ: ο εθνικισμός ανάμεσα στην ΤΚ κοινότητα

Ανέκαθεν η πολιτική της Τουρκίας και των ΤΚ ηγετών ήταν η διχοτόμηση της Κύπρου και η διπλή ένωση. Όπως έχω ξαναγράψει αυτή η πολιτική βρήκε ανταπόκριση ανάμεσα στον ΤΚ πληθυσμό κυρίως λόγω της στάσης της πολιτικής των ΕΚ, που τους ήθελε στο νησί σαν πολίτες διακοσμητικού χαρακτήρα. Μετά τον αμοιβαίο συμβιβασμό του 1959, ακολούθησε η ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως τους ΕΚ, οι ΤΚ είδαν την ανεξαρτησία σαν ένα βήμα προς την οριστική διχοτόμηση του νησιού.

Η πολιτική της διχοτόμησης, που είχε σαν βάση της την άνιση ανάπτυξη των δύο κοινοτήτων, κυρίως οικονομικά, αλλά και την στάση των ΕΚ που απέκλειαν συνεργασία με τους ΤΚ, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με την προσπάθεια δημιουργίας ξεχωριστής ΤΚ οικονομίας. Ο Ντενκτάς σε βιβλίο του γράφει «Την περίοδο 1958-1960 αρχίσαμε την εκστρατεία «από Τούρκο σε Τούρκο». Αυτό επηρέασε τους Ρωμιούς που δεν ήθελαν να χάσουν μια αγορά 100 και πλέον χιλιάδων ανθρώπων. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια νέα τουρκική αγορά, με τούρκους εισαγωγείς και εξαγωγείς. Ο Τούρκος ήταν υποχρεωμένος να μην αγοράσει τίποτε από Ρωμιό ή Αρμένη».

Παρόλο που η προσπάθεια αυτή του Ντενκτάς συνεχίστηκε και μετά την ανεξαρτησία, κατέρρευσε διότι όλες οι αντιπροσωπίες προϊόντων ήρθαν στα χέρια των ΕΚ. Αποτέλεσμα της αποτυχίας αυτής ήταν η συνέχιση της ανισότητας μεταξύ ΕΚ και ΤΚ, κάτι που σε συνδυασμό με το εθνικιστικό πάθος των ΕΚ, έκανε την ιδέα της διχοτόμησης να φαίνεται σαν μια καλή λύση. Αυτή την εθνικιστική προσέγγιση των γεγονότων υιοθετούσε και η ΤΜΤ, η παράνομη οργάνωση του ΝΤενκτας που σκοπό είχε να εκπληρωθεί η πολιτική της Άγκυρας στο νησί, δηλαδή ο διαχωρισμός των 2 κοινοτήτων και η διχοτόμηση.

Ο Αϊντίν Σαμίογλου, ανώτερο στέλεχος της ΤΜΤ έγραψε: «Παρά την ίδρυση της Κ.Δ, οι Έλληνες φρόντισα να κρατήσουν ζωντανό το έργο της Ένωσης. Αυτό έκανε πιο εύκολο για μας την διατήρηση του ιδανικού της Διχοτόμησης ανάμεσα στους ΤΚ. Η χρησιμοποίησης οποιασδήποτε ευκαιρίας για την επίτευξη της διχοτόμησης μετατράπηκε σε φυσιολογικό καθήκον για την ΤΜΤ».

Στις σελίδες 499-505 του βιβλίου «Η κατάθεση μου», του Γλαύκου Κληρίδη, ο Κληρίδης παρουσιάζει έγγραφο-ντοκουμέντο που δείχνει την στάση της ΤΚ ηγεσίας απέναντι στην ανεξαρτησία αλλά και την εθνικιστική προσέγγιση της ενάντια στην ιδέα συνύπαρξης ΕΚ και ΤΚ. Στο έγγραφο αυτό αποτυπώνεται χαρακτηριστικά η στάση της ΤΚ ηγεσίας: «Αν μας έλεγαν πως η ανεξαρτησία είναι τελική λύση και όχι προσωρινή, δε θα την αποδεχόμασταν και θα δίναμε συνέχεια στις δικοινοτικές ταραχές για να φέρουμε αντιμέτωπο τον ΟΗΕ που έλεγε πως η διχοτόμηση δεν είναι λύση». Στη συνέχεια αναφέρονται και οι λόγοι που δεν ήταν αποδεκτή η ανεξαρτησία για την Τουρκία και την ΤΚ ηγεσία. «1. Το τουρκικό στοιχείο που ήδη είναι ανίσχυρο, είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί κάτω από αυτό το καθεστώς. 2. Η ιδέα της ενοποίησης των δύο κοινοτήτων το πλαίσιο του κράτους, η «Κυπροποίηση των Τούρκων» δηλαδή η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνεργασία και ανάπτυξη σχέσεων με τους ΕΚ ή η μη εναντίωση σε αυτούς, θα έχουν ως αποτέλεσμα την εξάλειψη της εθνικής υπόθεσης από τις συνειδήσεις των ΤΚ και αυτό θα ισοδυναμεί με την κατάργηση των Τούρκων ως ξεχωριστής κοινότητας. 3. Οι οικονομικές δυσχέρειες και τα προβλήματα θα οδηγήσουν γρήγορα στην εξάλειψη μας ως εθνική κοινότητα. 4. Οι συμφωνίες στηρίχθηκαν στην αρχή της έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ των 2 κοινοτήτων. Αν οι συμφωνίες αυτές εκληφθούν ως τελική λύση, τότε οι ΤΚ θα χάσουν την πίστη τους προς την Τουρκία και λόγω ανεργίας και οικονομικών δυσκολιών θα μείνουν στο έλεος των Ρωμιών»

Στο ίδιο έγγραφο γίνεται λόγος και για την ΤΚ αντιπολίτευση και επιδιώκεται η φίμωση της. «Σε όσους μέσα στην κοινότητα έχουν την τάση να κάνουν αντιπολίτευση, πρέπει να επιβληθούν οι γενικές γραμμές της εθνικής υπόθεσης και να παρεμποδιστούν να προβαίνουν σε δημοσιεύσεις και προπαγάνδα που βλάφτει την εθνική υπόθεση. Ο θαυμαστής των ρωμιών και συνεργάτης των φανατικών ρωμιών ενωτικών ηγετών, Ιχσάν Αλί, ο σεξουαλικά ανώμαλος ακόλουθος του Μουζαφέρ Γκιουρκάν και ο άνθρωπος των κομμουνιστών Αϊχάν Χικμέτ, θα πρέπει να αποτραπούν από ενέργειες και αρθρογραφία που εξυπηρετούν τους στόχους των ρωμιών. Όσοι δεν πιστεύουν στην εθνική υπόθεση θα πρέπει να τους κλείσουμε το στόμα».

Πράγματι, μετά από λίγο καιρό, οι Γκιουρκάν και Χικμέτ δολοφονήθηκαν τον Απρίλιο του 1962. Οι δύο αυτοί είχαν αρχίσει να εκδίδουν την εφημερίδα Cumhuriyet στην οποία υποστήριζαν την εδραίωση του κυπριακού κράτους και τις καλές σχέσεις των δύο κοινοτήτων.

Από όλα αυτά είναι πλέον ξεκάθαρο πως ο ΤΚ και ο ΕΚ εθνικισμός εναντιώθηκαν στη συγκρότηση κυπριακού κράτους και αγωνίστηκαν για να την ενσωμάτωση της Κύπρου στα εθνικά κέντρα.