Σε αυτή τη χώρα χρειαζόμαστε και λίγη δικτατορία!

Αφορμή αυτού του άρθρου είναι μια συζήτηση που έτυχε να έχω με έναν άγνωστο. Φυσικά και η άποψη ενός ατόμου ή 10 ατόμων που συζητάμε δεν είναι αυτό που αντικατοπτρίζει την γενική εικόνα κάποιου υποψήφιου, αλλά διαφαίνεται νομίζω μια γενικότερη νοοτροπία που άρχισε σιγά σιγά να εμπεδώνεται στον κόσμο. Μια νοοτροπία που θυμίζει εποχές Μακκαρθισμού.
Να γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Βρέθηκα ανάμεσα σε μια παρέα που συζητούσε πολιτικά. Άκουσα πάρα πολλές απόψεις, αλλά συγκράτησα 1-2 πράγματα. Πρώτον το γεγονός πως άκουγα ακελικούς και συναγερμικούς να λένε πως θα αλληλοστηρικτούν στον 2ο γύρο. Δεύτερον, τους υποστηρικτές τουΤάσσου να τους φωνάζουν προδότες και πως... χρειαζόμαστε λίγη δικτατορία! Αυτό το τελευταίο μου το είπαν εμένα προσωπικά. Βασικά εγώ απλά μπήκα στην συζήτηση όταν "άναψαν τα αίματα", Απέφυγα να μπω σε διάλογο με τους Τασσικούς για τους 50+ λόγους που δεν πρέπει να ψηφίσουμε Τάσσο μιας και οι υπόλοιποι ανέλαβαν αυτή τη δουλειά. Ρώτησα όμως έναν υποστηρικτή του Τάσσου για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ξεκίνησε το 2004 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τον ρώτησα σε τι πραγματικά διαφέρουμε από την Τουρκία, στην οποία όποιος αμφισβητήσει ή προσβάλει τον Τουρκισμό καταδικάζεται, φιμώνεται και αποκαλείται προδότης όταν την ίδια στιγμή ο Τάσσος και οι πολιτικοί που τον περιβάλλουν λένε σε όποιον διαφωνεί με αυτούς πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων και τον Τούρκων. Πως όποιος διαφωνεί είναι προδότης που πρέπει να κρεμαστεί στην πλατεία της πόλης του (Πιττοκοπίτης), πως όποιοι διαφωνούν έχουν πάρει δολάρια για να προωθήσουν τουρκικές θέσεις (Κουλίας). Πως όποιος διαφωνεί πρέπει στην ουσία να φιμώνεται αλλιώς κατηγορείται πως είναι τουρκόφιλος. Τον ρώτησα βασικά αν εγκρίνει αυτή τη πολιτική που κάθε άλλο παρά δημοκρατική είναι και στην ουσία εμπεδώνει την λογοκρισία σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Η απάντηση του με άφησε άφωνο: "σε μια ημικατεχόμενη χώρα, η πολλή δημοκρατία βλάφτει! Εν που την πολλή δημοκρατία που σας έδωκεν ο Τάσσος που βγάζετε την γλώσσα σας περίπατο και λέτε πως ο Τάσσος δεν θέλει λύση. Τούτος ο τόπος θέλει και λίγη δικτατορία για να πάει μπροστά".
Δεν έχω αλλάξει ούτε μια λέξη από αυτά που μου είπε. Δεν θα συνεχίσω με ανάλυση της θέσης του. Ούτε θα γράψω όλα όσα μου είπε για να μου μάθει πως ο τουρκικός στρατός κατοχής είναι εχθρός!!! (στα μάτια του προφανώς ήμουνα ένας που αγαπά τον τουρκικό στρατό ή τον θέλει εδώ!) Ούτε με φοβίζει η προσωπική άποψη του κάθε ανθρώπου Αυτό όμως που με τρομάζει είναι πως σιγά σιγά εμπεδώθηκε στον κόσμο μια νοοτροπία που θυμίζει εποχές των δεκαετιών του 60-70. Σιγά σιγά η αντιδημοκρατική, μακκαρθική, Ντενκτάσοπολιτική του Τάσσου άρχισε να γίνεται τρόπος ζωής και ιδεολογία ανάμεσα στους υποστηρικτές του. Δεν θέλω να το μεγαλοποιήσω ή να κάνω τα πράγματα να φαίνονται τόσο τραγικά, αλλά τρομάζω στην ιδέα πως εν έτη 2007 και μετά από τόσους αγώνες για να αφήσουμε πίσω το μαύρο παρελθόν που έχουμε σαν Εκύπριοι, εμείς οι ίδιοι θα ξαναβγάλουμε για πρόεδρο έναν φασίστα πολιτικό που σπιλώνει, φιμώνει και λασπώνει όποιον τολμήσει να έχει διαφορετική άποψη με αυτόν. Αν καταφέρει να εμπεδώσει οριστικά αυτή τη κουλτούρα και νοοτροπία ανάμεσα στους Εκύπριους, πολύ φοβάμαι πως θα είμαστε τελικά η τελευταία γενιά Εκυπρίων στην Κύπρο!
Είναι τραγικό στο σημείο που φτάσαμε στο πολιτικό πεδίο, να συνειδητοποιούμε πως και κοινωνικά έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ μεγαλύτερο εχθρό από την Τουρκία: έναν νέο μακκαρθισμό! Είναι καθήκον του κάθε δημοκράτη να απορρίψει αυτές τις νοοτροπίες και πολιτικές που ο Τάσσος εμπεδώνει στον κόσμο. Το σύνθημα έχει δοθεί: ποτέ ξανά Τάσσος, θέλουμε πίσω την δημοκρατία!