Πόσο έτοιμοι είμαστε να αλλάξουμε;

Έτσι είμαι κι αν σου αρέσω!
Έτσι είμαι, δέξου με ή άφησε με!
Έτσι είμαι, δεν αλλάζω!

Τρεις φράσεις που λίγο - πολύ όλοι μας έχουμε παραθέσει σαν επιχείρημα όταν νιώσαμε πως κάποιος προσπαθεί να μας υποδείξει να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά. Τρεις φράσεις που αποστομώνουν τον άλλον και μας βγάζουν πάντα θριαμβευτικά νικητές στην συζήτηση. Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι το εξής: προτιμούμε να κερδίζουμε τις συζητήσεις ή ανθρώπους και μια καλή συμβουλή;

Πρώτα από όλα, να δούμε λίγο τις τρεις αυτές φράσεις. Όλες ξεκινούν με τον ίδιο τρόπο και όλες καταλήγουν στην ίδια λογική. "Αν δεν με γουστάρεις, γυρέψου αλλού". Το "έτσι είμαι" όμως, μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει με έναν τρόπο; Μπορεί να σημαίνει χίλια καλά πράγματα, μπορεί και να σημαίνει χίλια κακά ή και ασφαλώς έναν συνδυασμό και των δύο. Εφόσον λοιπόν, μπορεί να σημαίνει και κάποια ή λίγα κακά, γιατί δεν αποδεχόμαστε υποδείξεις για να γίνουμε καλύτεροι; Όταν προσωπικά ακούω αυτή τη φράση αντιλαμβάνομαι πως έχω να κάνω με κάποιον άνθρωπο που:
α. αγαπά τόσο πολύ τον εαυτό του που πιστεύει πως έχει αγγίξει την τελειότητα και
β. δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια και απλά κρύβεται πίσω από μια φράση

Αν το σκεφτούμε λίγο το θέμα, είναι λίγο αστείο να ισχυριστούμε πως όλοι αγαπάμε τον εαυτό μας, που φυσικά είναι ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα των ανθρώπων που καταφέρνουν να το κάνουν. Ο κόσμος το 'χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι πως πίσω από το ακριβό, γουστόζικο και φινετσάτο ίμεϊτζ των περισσοτέρων από μας, κρύβεται μια φωλιά από ανασφάλειες και συμπλέγματα κατωτερότητας. Δεν εξηγείται αλλιώς ο ρατσισμός που μας διακατέχει σαν λαό, ο καθημερινός διαγωνισμός ποιος έχει το πιο ακριβό αυτοκίνητο, οι σπιταρώνες-μικροί παρθενώνες που κτίζουμε, η ψευδαίσθηση πως είμαστε όλοι πολιτισμένοι και σικ, η προσθήκη βυζιών που έγινε μάστ, το καθημερινό ξεκώλωμα στο γυμναστήριο όχι για να είμαστε υγιείς αλλά για να έχουμε μούτρα να παρουσιαστούμε στις παραλίες, το ότι είμαστε οι πιο γαμιάδες άντρες της υφηλίου στυλ "μαλάκα μου, εγάμησα εψες" άσχετα αν απλά γάμησε τον πενταδάκτυλο του, το ότι 90 από τα 100 πράγματα που γίνονται γύρω μας είναι "χωριάτικα", για να αναφέρω απλά λίγα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως ελάχιστος κόσμος πραγματικά δέχεται τον εαυτό του ως είναι και πραγματικά αγαπά τον εαυτό του. Οπόταν το επιχείρημα πως πίσω από τη φράση "έτσι είμαι, δεν αλλάζω" κρύβεται ο έρωτας για τον εαυτό μας καταρρίπτεται σαν χάρτινος πύργος. Εξάλλου αυτός που αγαπά πραγματικά τον εαυτό του αναγνωρίζει τα "κακά" του και προσπαθεί να τα φτιάξει. Δεν εθελοτυφλεί.
Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από την περίφημη αυτή φράση; Λαμβάνοντας υπόψιν όσα προανέφερα, αυτό που κρύβεται είναι ο φόβος να παραδεχτούμε πως έχουμε λάθος, πως είμαστε υπόλογοι σε κριτική για τις πράξεις μας, πως χρίζουμε κάποιων αλλαγών! (αλήθεια, πιστεύει κανείς πως είναι τέλειος;)

Αφού λοιπόν κατανοήσουμε το "έτσι είμαι" και τι ακριβώς σημαίνει, θα πρέπει να κατανοήσουμε και τι σημαίνει η λέξη "αλλαγή" αλλά και τι σημασία έχει. Εδώ είναι σοφό να ξεκαθαρίσουμε πως η αλλαγή δεν έχει πάντα θετική χροιά η κατεύθυνση. Μια αλλαγή μπορεί να είναι προς το χειρότερο και όχι πάντα προς το καλύτερο. Αφού όμως ακριβώς κατανοήσουμε πως δεν είμαστε τέλειοι και πως μπορούμε να αλλάξουμε κάποια αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, τότε μπορούμε και να χρησιμοποιήσουμε την αλλαγή σαν θετική εξέλιξη της προσωπικότητας μας. Με λίγα λόγια η αλλαγή δεν πρέπει να μας φοβίζει ούτε να μας πανικοβάλει. Η αλλαγή μπορεί κάλλιστα να γίνει συνώνυμο της λέξης εξέλιξη!

Σκεφτείτε το λίγο... Για παράδειγμα, σήμερα έχω συνειδητοποιήσει πως κάποτε μπορώ να γίνω πιεστικός ή εγωκεντρικός και να φορτώνω τα δικά μου προβλήματα στους άλλους! Άρα, μπορώ να το αλλάξω αυτό και να γίνω μια καλύτερη παρέα, μια καλύτερη σύζυγος ή ένας καλύτερος φίλος. Άρα χρίζω αλλαγής! Αφού καταφέρω να το αλλάξω αυτό, θεωρώ πως έχω εξελιχτεί σε έναν πιο ευαισθητοποιημένο άνθρωπο για τις ανάγκες των άλλων που σίγουρα δεν θέλουν να με ακούν να γκρινιάζω κάθε μέρα για τα προβλήματα μου! Αυτό είναι εξέλιξη! Τόσο απλό, δεν νομίζετε;
Σκεφτείτε και κάτι άλλο... Για παράδειγμα σήμερα έχω καταλάβει πως κάποτε συμπεριφέρομαι ρατσιστικά διότι πήγα σε μια ξένη χώρα και μου συμπεριφέρθηκαν με τρόπο παρόμοιο που συμπεριφέρομαι εγώ στη δική μου χώρα στους ξένους. Άρα έχω καταλάβει πόσο άσχημα νιώθουν οι άλλοι με την δική μου συμπεριφορά. Άρα πρέπει να το αλλάξω αυτό, χρίζω αλλαγής! Αφού καταφέρω να το αλλάξω αυτό, τότε θα έχω εξελικτεί σε έναν άνθρωπο λιγότερο ρατσιστή! Και πάλι, δεν σας φαίνεται κι αυτό τόσο απλό;
Τέλος σκεφτείτε κάτι άλλο εξίσου σοβαρό... Για παράδειγμα, πέρσι έχασα τον καλύτερο μου φίλο/ τον άντρα μου/ την γυναίκα μου/ την σχέση μου. Τώρα που τον/την έχασα από κοντά μου, θυμάμαι που μου έλεγε "μην κάνεις έτσι, με κάνει να νιώθω άσχημα" και εγώ έλεγα "αν με αγαπάς, θα με δεκτείς όπως είμαι". Φέτος φάνηκα τυχερός και έχω έναν καινούργιο φίλο, για παράδειγμα. Πριν λίγες μέρες που είπε πως όταν συζητώ προσπαθώ να επιβάλω την άποψη μου φωνάζοντας και υψώνοντας τον τόνο της φωνής μου. Προσπάθησα να το δεκτώ. Για να μου το λέει, σημαίνει πως ίσως το κάνω. Αφού λοιπόν κατάλαβα πως όντως το κάνω, έστω κι άθελα μου, έμαθα τώρα να περιμένω τον άλλον να τελειώσει αυτό που λέει, να δεκτώ πως ίσως έχει ορθότερη άποψη από εμένα και σήμερα εξακολουθώ να έχω αυτόν τον φίλο στη ζωή μου! Έχω αλλάξει και έχω κερδίσει έναν φίλο!!! Δεν είναι απλό και ωραίο;

Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να φοβόμαστε την αλλαγή όταν μας την προτείνουν άλλοι ή όταν συνειδητοποιήσουμε από μόνοι μας πως την χρειαζόμαστε. Αλλαγή δεν σημαίνει απόρριψη της ταυτότητα μας! Αλλαγή σημαίνει ανατροπή, απεγκλωβισμός, εξέλιξη! Και αλήθεια, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως η φυσιολογική πορεία των ανθρώπων δεν είναι άλλη από μια πορεία εξέλιξης;