Ψηφίζουμε ΕΝΟΤΗΤΑ ή ΜΙΣΟΣ; Ψηφίζουμε ΜΠΡΟΣΤΑ ή ΠΙΣΩ;

Πολλοί μιλούν για το ενδεχόμενο ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ. Κάποιοι άλλοι έχασαν τον ύπνο τους στο πιθανό αυτό σενάριο. Πρώτοι και καλύτεροι οι επιτελείς του προέδρου, και πιο πρόσφατα ακόμη η ΣΕΚ που με την καθοδήγηση του προεδρικού έβγαλε μια ανακοίνωση που μας παίρνει δεκεατίες πίσω. Πρόκειται όμως πραγματικά για τον πρώτο ιστορικό συμβιβασμό και υπέρβαση μεταξύ των δύο κομμάτων; Ασφαλώς και ΟΧΙ.

Η πρώτη υπέρβαση έγινε το 2005. Όταν το ΑΚΕΛ έθεσε θέμα στην Βουλή για αποκατάσταση των ονομάτων των δολοφωνηθέντων στελεχών του από άτομα της ΕΟΚΑ. Σε αυτή τη εισήγηση εισέπραξε ένα σθεναρό ΟΧΙ από τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Το μοναδικό κόμμα στο οποίο βρήκε ανταπόκριση η πρόταση του ΑΚΕΛ, ήταν ο ΔΗΣΥ. Τα δύο αυτά κόμματα έκαναν μια ιστορική υπέρβαση τότε, έναν συμβιβασμό καλύτερα. Το ΑΚΕΛ, μέσω του Κατσουρίδη αναγνώρισε στην Βουλή τον απελευθερωτικό αγώνα και αποφάσισε να τιμήσει τους αγωνιστές οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους για την απαλλαγή από τον Αγγλικό ζυγό όπως και να δεκτεί την 1η Απριλίου σαν Αργία (στην ΠΕΟ η 1η Απριλίου μέχρι και το 2005 ήταν εργάσιμη μέρα). Ο ΔΗΣΥ, μέσω του Αντώνη Καρά αναγνώρισε με την σειρά του πως ήταν τέτοια η μορφή του αγώνα* που σίγουρα έγιναν και λάθη και πως κάποιες από τις δολοφονίες αριστερών και δεξιών ήταν λάθος ή οφείλονταν σε λάθος πληροφόρηση. Και οι δύο συμφώνησαν να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη ερευνητική επιτροπή από ιστορικούς και επιστήμονες για να διερευνήσουν το θέμα σε συνεργασία με τους Συνδέσμους Αγωνιστών πόσοι και ποιοί αριστεροί δολοφονήθηκαν άδικα ούτως ώστε οι οικογένειες τους να αποκατασταθούν και επίσημα από την κοινωνία. Ήταν μια ανευ προηγουμένου προσπάθεια για ιστορική συμφιλίωση και απαλλαγή από το μίσος και τις αλληλοκατηγορίες που 50 χρόνια μετά τον αγώνα ακόμη διχάζουν μέρος του λαού μας. Τα δύο μεγάλα κόμματα είχαν κάνει ήδη την πρώτη ιστορική υπέρβαση σε πνεύμα αμοιβαίου συμβιβασμού.

*Ο Καράς εννοούσε πως λόγω της φύσης του αγώνα οι δολοφονηθέντες δεν καταδικάζονταν μετά από δίκη και με τεκμηριομένες καταγγελίες, αλλά από πληροφορίες άλλων ανθρώπων της ΕΟΚΑ.

Στην όλη αυτή προσπάθεια που έγινε, υπήρξε ένα σημαντικότατο εμπόδιο και κάποια άλλα λιγότερα σημαντικά εμπόδια. Αυτό το μεγάλο εμπόδιο ήτανε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος και τα λιγότερα σημαντικά εμπόδια ήταν κάποια πρόσωπα του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος επενέβηκε στο θέμα βγάζοντας από την δύσκολη θέση τον Σ.Α.ΕΟΚΑ. Συγκεκριμένα αρνήθηκε να διαξαχθούν έρευνες και να στηθούν "δημόσια δικαστήρια" όπως χαρακτηριστικά είχε πει καθώς ο Σ.Α. ΕΟΚΑ δεν κρατά αρχεία για όσους τεμπελώνει σαν προδότες. Παράλληλα, μη θέλοντας να κακοφανήσει εντελώς το ΑΚΕΛ είπε πως οι τομεάρχες πόλεων του αγώνα οφείλουν να πουν οι ίδιοι αν υπάρχουν άνθρωποι που αδίκως δολοφονήθηκαν, προσπαθώντας να μην φανεί στα μάτια του ΑΚΕΛ εντελώς απορρηπτικός. Μετά ακολούθησε το συνέδριο του ΑΚΕΛ όπου δήλωσε το ξακουστό "ποτέ πια Δεξιά", έχοντας σαν ατζέντα την διατήρηση της εχθρότητας των δύο πόλων. Δηλαδή, προσπάθησε να εμπαίξει το ΑΚΕΛ κάνοντας μια κίνηση χωρίς ουσιαστικά καμία ελπίδα να πραγματοποιηθεί. Διότι, λογικό ήταν ο Σ.Α.ΕΟΚΑ να μην ανταποκριθεί στο αίτημα αυτό. Κάτι που έγινε όπως αναμενόταν. Ο σύνδεσμος δεν ανταποκρίθηκε, κι έκλεισε οριστικά το θέμα. Μην ξεχνάμε πως ο Σ.Α.ΕΟΚΑ μέχρι και σήμερα δεν αποκατέστησε την μνήμη ούτε και δεξιών αθώων ανθρώπων (μεγαλύτερο παράδειγμα ο συναγωνιστής τους Γιαννάκης Στεφανίδης) που δολοφονήθηκαν με την κατηγορία της προδοσίας. Σιγά που θα έκανε κάτι τέτοιο με αριστερούς "προδότες".

Γιατί όμως ο Τάσσος Παπαδόπουλος επενέβηκε σε αυτό το θέμα και ουσιαστικά το οδήγησε σε ναυάγιο; Τι ήταν αυτό που ο Τάσσος ήθελε να αποσωβήσει; Δύο πράγματα: α. Την συμφιλίωση των δύο πόλων, κάτι που αν γινόταν θα κινδύνευε να χάσει τις επόμενες εκλογές τις οπoίες είχε κατά νου από τότε, β. την αλήθεια. Το πρώτο είναι πασηφανές. Το δεύτερο, την αλήθεια δηλαδή, την φοβάται. Ο ίδιος ήταν μπλεγμένος σε δολοφονίες πολιτών, όχι σαν εκτελεστής φυσικά, αλλά σαν πληροφοριοδότης. Αν κάτι τέτοιο αποδυκνιότανε από τις έρευνες, θα έχανε σίγουρα την υποστήριξη των Ακελικών αλλά και γενικά των προοδευτικών δεξιών δυνάμεων. Διότι, ο Παπαδόπουλος ήταν υπεύθυνος της Παγκύπριας Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΕΚΑ) η οποία έδινε πληροφορίες για προδότες στον Γρίβα. Ο ίδιος ο Τάσσος σε συνέντευξη του στο περιοδικό "Σελίδες" τον Ιούλιο του 2002 είχε πει: "δουλειά μου ήταν να διεισδύουμε και να ελέγχουμε με ανθρώπους μας όλα τα οργανωμένα σύνολα, συλλόγους, επιμελητήρια, συντεχνίες, επαγγελματικές οργανώσεις κ.τ.λ". Σαν πληροφοριοδότης λοιπόν ο Τάσσος έδιδε λίστες στον Γρίβα με πολίτες, δεξιούς** και αριστερούς που πρόδιδαν τον αγώνα. Το μέλλον αυτών ήταν μόνο ένα: θάνατος. Ως επικεφαλής της ΠΕΚΑ, ήταν και ο υπεύθυνος του περιοδικού "Εγερτήριον Σάλπισμα" που δινόταν δωρεάν στην νεολαία. Στο περιοδικό αυτό, ο Τάσσος υπέγραφε με το ψευδόνυμον Δευκαλίωνας και έγραφε για την "προδοτική στάση της ερυθράς ηγεσίας". Επίσης, επιδοκίμαζε τις δολοφονίες πολιτών και στελεχών του ΑΚΕΛ, παρουσιάζοντας τις σαν προδοτικές που άξια "πήραν αυτό που άξιζαν". Καμία αναφορά δεν έκανε για τους δεξιούς δολοφονηθέντες. Μια έρευνα, σαν κι αυτή που ζήτησε το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ, θα εξέθεταν ανεπανόρθωτα τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας αν όλα αυτά τεκμηριώνονταν και επίσημα. Έκανε το παν για να σταθεί εμπόδιο λοιπόν στον ιστορικό συμβιβασμό που ήταν έτοιμοι να κάνουν ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ για να δημιουργηθεί κλίμα ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο.

** Είναι αφελές να πιστεύει κάποιος πως μόνο αριστεροί πρόδιδαν τον αγώνα ή έδιναν πληροφορίες. Οι Ελληνοκύπριοι που έπεσαν νεκροί από πυρά της ΕΟΚΑ ήταν 230. Οι Σ.Α. ΕΟΚΑ μιλούν για περίπου 28 προδότες αριστερούς. Ο μισός σχεδόν πληθυσμός της Κύπρου πέρασε από διάφορες ιερές εξετάσεις των Άγγλων που συνέχεια επιδίδονταν σε συλλήψεις και ανακρίσεις με βασανηστήρια. Είναι δυνατόν, όλοι, μα όλοι να άντεχαν τα βασανηστήρια και να μην μιλούσαν;

Σήμερα, ο Τάσσος κινδυνεύει να χάσει τα ηνία του κράτους εξ'αιτίας μιας άλλης πιθανής ιστορικής υπέρβασης από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ήδη ενεργοποίησε την ΣΕΚ να βγάλει μια ανακοίνωση-δηλητήριο εναντίων μιας πιθανής υπέρβασης από τον ΔΗΣΥ και υπέρ της διατήρησης της πόλωσης και του μίσους στο όνομα μάλιστα της ΕΕ και των αξιών της!!! Σύντομα, και γράψτε όπου θέλετε, ακολουθεί και μια παρόμοια ανακοίνωση από τους συνδέσμους αγωνιστών ΕΟΚΑ. Είναι καιρός άλλωστε να ξεπληρώσουν την χάρη που τους έκανε τότε ο Τάσσος, το 2005, όταν με δική του παρέμβαση απεσώβησε την δημιουργία ανεξάρτητης έρευνας για τους δολοφονηθέντες πολίτες με την κατηγορία της προδοσίας.

Κανείς γνώστης των πραγμάτων δεν θα ανέμενε πως η ανακοίνωση της ΣΕΚ θα ήταν η πρώτη κι η τελευταία τέτοιου είδους. Σήμερα λοιπόν, έγινε αυτό που αναμενόταν. Μια άνευ πρηγουμένου, απροκάλυπτη ενέργεια της Ένωσης Αγωνιστών Αμμοχώστου. Ετοίμασαν μια επιστολή που χωρίς κ-α-ν-έ-ν-α απολύτως πολιτικό επιχείρημα καλούν τον κόσμο να μην ψηφίσει το "αγγλοκίνητο κόμμα που πρόδωσε τον αγώνα της ΕΟΚΑ". Δηλαδή, επιστροφή στο 1960, με προδότες και πατριώτες, επιστροφή στο 2004 με προδότες και πατριώτες και επαναφορά την νοοτροπίας αυτής το 2008 πάλι με προδότες και πατριώτες. Εν έτη 2008, που κατά τα άλλα είμαστε και υπερ της ιδέας της ΕΕ, βγάζουν κάποιοι τέτοιες ανακοινώσεις που σπείρουν ΠΑΛΙ τον διχασμό και το μίσος.

Το θέμα όμως δεν είναι ούτε ο αγώνας της ΕΟΚΑ, ούτε οι δολοφονίες, ούτε οι αριστεροί, ούτε οι δεξιοί, ούτε οι ήρωες μας, ούτε οι Συνδέσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ. Οι αντιπαραθέσεις για αυτά τα θέματα μας έκαναν να χάσουμε την μισή μας πατρίδα. Μας έχουν κουράσει εμάς τους νεότερους. Εμείς δεν θέλουμε να μισάμε, δεν θέλουμε εθνικισμό, δεν θέλουμε να πάμε πίσω στο 1960. Το θέμα είναι ένα, και είναι και πολύ σημαντικό για το μέλλον μας. Θα πέσουμε στην παγίδα του Τάσσου; Θα αφήσουμε τα λάθη και το μίσος από το παρελθόν να μας καθοδηγούν σήμερα, 60 ολόκληρα χρόνια μετά; Θα πέσουμε στην παγίδα του Τάσσου που προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα διχόνοιας παλι ανέμεσα στον λαό για να εξυπηρετηθούν τα προεκλογικά του σχέδια; Θέλουμε να ξαναπεράσουμε ακόμη μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα; Θα κάνουμε την χάρη στον Τάσσο να χρησιμοποιά σε σημείο κακοποίησης την μνήμη του αγώνα και των νεκρών ηρώων μας για να κερδίσει ξανά την καρέκλα και να βολέψει τους διάφορους Συλλούρηδες, Πιττοκοπίτηδες, Κουλίες, Ομήρου και Λιλλήκες που ανάθεμα αν ποτέ πρόσφεραν τίποτε σε αυτό τον τόπο αφιλοκερδώς;;; Η απάντηση όλων μας πρέπει να είναι ΟΧΙ. Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ένα πράγμα. ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ. Πρέπει όλοι να καταλάβουν πως άμα χαθεί η πατρίδα μας ΚΑΜΙΑ αξία δεν θα έχουν όλα αυτά τα διχαστικά στοιχεία που σαν φαντάσματα μας κυνηγούν εδώ και δεκαετίες. Είναι καιρός να πάμε μπροστά! Στην Κύπρο του 2008 δεν υπάρχουν φασίστες συναγερμικοί και κομμουνιστές προδότες αριστεροί. Υπάρχουν μόνο Ευρωπαίοι πολίτες που θέλουν να πάνε μπροστά για να ζήσουν οι επόμενες γενιές, οι γενιές των παιδιών μας, σε μια κοινωνία ειρήνης, ομόνοιας και αλληλοσεβασμού.

Σε εμάς εναπόκειται λοιπόν. Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε το παρελθόν πίσω, εκεί που του αξίζει, στο 1960, και να πάμε μπροστά όλοι μαζί, ενωμένοι για την σωτηρία της πατρίδας μας; Ή θα πέσουμε στην παγίδα του Τάσσου που προσπαθεί να ξύσει πληγές και να αναβιώσει φαντάσματα του παρελθόντος χωρίζοντας τον κόσμο σε προδότες-νενέκους και πατριώτες; Επιτέλους ας φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών των παιδιών μας, της επόμενης γενιάς και των θυσιών των ανθρώπων αυτής της χώρας!

Δώστε την απάντηση σας στις 17 του μήνα, και κυρίως, στις 24 του μήνα. Ας δώσουμε μια νότα αισιοδοξίας στον κόσμο της Κύπρου για να ένα μέλλον ευρωπαϊκό, ανθηρό και με ενότητα ανάμεσα στον κόσμο. Είμαστε τόσο λίγοι ενάντια στον Τούρκο εισβολέα. Ας μην λιγοστέψουμε κι άλλο, τρώγωντας ο ένας τον άλλον. Ο εχθρός δεν είναι ούτε ο συναγερμικός, ούτε ο ακελιστής. Ο εχθρός είναι ο τουρκικός στρατός και όλες οι πολιτικές που επιφέρουν στασιμότητα και παγιώνουν την διχοτόμηση!