Πόσο αρνητικοί άνθρωποι είμαστε;

Σκέφτομαι συχνά-πυκνά κάθε πόσο συχνά λέω καλά και ωραία λόγια στον κόσμο γύρω μου. Σχεδόν πάντα η απάντηση είναι η ίδια: ποτέ. Σκέφτομαι και κάθε πόσο συχνά ακούω καλά λόγια από άλλο κόσμο. Πάλι σχεδόν ποτέ. Ρώτησα 3-4 άτομα από τη δουλειά μου και μου είπαν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Γιατί όμως; Μήπως είμαστε τόσο απορροφημένοι στα δικά μας θέματα που πλέον δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάτι καλό σε κάποιον άλλον; Ίσως, ως ένα βαθμό. Αν ήταν όμως έτσι, δηλαδή να είμαστε πνιγμένοι στα δικά μας θέματα, δεν θα έπρεπε κανονικά και να μην λέγαμε ποτέ ούτε και κανένα κακό λόγο για τον άλλο κόσμο; Κι όμως λέμε συχνά παράπονα και κατηγορίες για τους άλλους. Που οφείλεται λοιπόν;

Εγώ πιστεύω πως απλά είμαστε αρνητικοί. Κι αν το σκεφτείτε λίγο καλά, θα δείτε πως είμαστε πάρα πολύ αρνητικοί. Και το γελοίο ξέρετε ποιο είναι; Πως σου λένε κάποιοι πως "εγώ δεν γλείφω, εγώ δεν είμαι κόλακας... δεν σημαίνει πως είμαι αρνητικός". Με λίγα λόγια, η κολακία και μια καλή κουβέντα ταυτίζεται πλέον με κάτι που δεν είναι σωστό να γίνεται. Κι όμως, γλύφτης είναι αυτός που θα πει μια καλή κουβέντα για σένα ΧΩΡΙΣ να το εννοεί, απλά για να σε κερδίσει. Αυτό δεν σημαίνει πως άμα θες να πεις μια καλή κουβέντα σε κάποιο άνθρωπο επειδή έτσι ακριβώς το νιώθεις τότε γίνεσαι ταυτόχρονα και κόλακας! Ας πάρουμε κάποια φανταστικά παραδείγματα άξια σχολιασμού...

Παράδειγμα Α: Έρχεται μια καινούργια συνάδελφος στο γραφείο. Προφανώς νιώθει λίγη ανασφάλεια στο καινούργιο περιβάλλον, δεν ξέρει κανέναν... προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις. Πάω και της λέω μια μέρα πως το νέο της κούρεμα την κάνει πολύ συμπαθιτική και θυληκιά. Την επόμενη μέρα, δεν μου είπε ούτε καλημέρα. Τώρα μου μιλάει αναγκαστικά μόνο για θέματα δουλειάς.

Παράδειγμα Βου: Ανακαίνισες το σπίτι σου και με κάλεσες να το δω και να πιούμε και τον καφέ μας. Εσύ μέσα στη χαρά για την ανακαίνηση, περιμένεις να ακούσεις τα σχόλια μου. Εγώ μπαίνω μέσα στο σπίτι και το αρχίζει αμέσως το μάτι μου να επικεντρώνεται πάνω σε αυτά που δεν μου αρέσουν. "Μα δεν πάει το χρώμα εκείνο στον τοίχο με τα έπιπλα σου. Δεν είναι λίγο μικρή τώρα όμως η κουζίνα; Α, είχε και η μάνα μου από εκείνα τα ρολά και στους 6 μήνες καταστράφηκαν. Ναί, εν ωραία τα έπιπλα σου αλλά όχι και τόσο ξεκούραστα. Γιατί δεν πήγες από τον τάδε για να φτιάξεις το μπάνιο σου; Νομίζω πως η τιμή που σου πήρε είναι υπερβολική... κτλ". Ούτε ένα "με γεια" δεν λέω. Ναί σίγουρα δεν περιμένεις την δική μου έγκριση για να χαρείς το σπίτι σου, αλλά μια καλή κουβέντα όλο και την περίμενες... λογικό είναι. Ήθελες να μοιραστείς την χαρά σου μαζί μου και εγώ στο τέλος σου προκάλεσα κατάθλιψη και σε γέμισα προβληματισμούς.

Παράδειγμα Γου: Ψες πήγα έξω με παρέα για ποτό. Σήμερα με ρωτά ένας παρέας πως πέρασα... "Ήταν καλά, είπαμε κάμποσες τσόφτες... αλλά ξέρεις ρε παιδί μου, πόσο ωαριέμαι αυτόν τον Κώστα. Μιλάει τόσο πολύ που σε κουράζει. Ήταν κι οι καρέκλες χάλια και πόνεσα την μέση μου. Άσε που ήθελε φραπουτσίνο και δεν είχε. Αλλά και εκείνα τα γκαρσόνια; Τι χάλια εξυπηρέτηση. Μα μου ήρθε να συκωθώ να φύγω. Και όσο αφορά τις τιμές, άσε... μας κόψαν το κεφάλι.... "

Παράδειγμα Δου: Έμαθα πως ο Γιακουμής έκανε μπλογκ. Επιτέλους... τόσο καιρό τον έψηνα. Μπήκα να το δω... έγραψε λοιπόν για ένα κοινωνικό θέμα, πολύ σημαντικό. Αλλά τι απαίσιο ντιζάϊν ρε παιδί μου... και τι παρδαλά χρώματα ήταν αυτά που είχε; Άσε που πρόσεξα 2-3 ορθογραφικά λάθη. Τέλοσπάντων, του άφησα ένα μύνημα με τις εντυπώσεις μου για να προσέξει κάποια πράγματα.

Παράδειγμα Ε: Βαρέθηκα να πηγαίνω συνέχεια στους ίδιους τόπους. Όλο τα ίδια και τα ίδια... τα ίδια πρόσωπα, το ίδιο ποτό, ο ίδιος τόπος... Γι αυτό κανόνισα να πάω ένα σύντομο ταξιδάκι στις Άλπεις! Λέω, θα περάσω τέλεια. Μακριά από κυπραίους και επιτέλους θα νιώσω και λίγο χειμώνα. Τρελένομαι για χιόνι που δεν έχουμε εδώ. Πήγα λοιπόν... ναι, οκ ήταν, έκανα και το σκι μου σαν νεοκύπριος, ήπια και ένα βαρέλι βραστό-καυτό κρασί, άλλαξα περιβάλλον, γνώρισα κι άλλους ευρωπαίους... αλλα ρε γαμώτο μου, με όλα τα αυτοκίνητα που είχε στο θέρετρο, έγινε ολόμαυρο το χιόνι στις άκρες του δρόμου. Φαινότανε πολύ βρώμικο το τοπίο. Άσε που έκανε ένα ψοφόκρυο... σου τρυπούσε τα κόκκαλα. Και που να σας λέω για εκείνους του Εγγλέζους που είχε εκεί... έκαναν τόση πολλή φασαρία τις νύκτες που πήγαινα να κοιμηθώ με πονοκέφαλο...

Παράδειγμα Ζου: με την σχέση μου περνώ καλά. Γενικά εν έχω πρόβλημα. Είμαστε μαζί Χ χρόνια ήδη... Όμως προχτές τσακωθήκαμε. Τόλμησε να κάνει κάτι που με πείραξε και δεν μπορώ να το ξεχάσω. Ενώ μου είπε πως θα τρώγαμε μαζί, τελικά μου το ακύρωσε για να πάει στους γονείς της/του. Τί είμαι εγώ δηλαδή; Μαλάκας; Ας μου το έλεγε νωρίς νακ ανόνιζα κι εγώ τίποτε άλλο! Τι αναιστησία Θεέ μου! ΜΑ καλά, καθόλου δεν με σκέφτεται εμένα;

Αυτά είναι κλασσικά παραδείγματα αρνητικότητας. Και η αρνητικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερα από μια επιλογή, είτε συνειδητή είτε υποσυνείδητη. Σε κάθε εμπειρία της ζωής μας, από την πιο μικρή και ασήμαντη μέχρι και την πιο σημαντινή, θα εισπράττουμε και αρνητικά και θετικά. Δεν γίνεται αλλιώς. Κάτι παρόμοιο είναι κι η ζωή γενικά...

Στο παράδειγμα Α, στο μοναδικό στο οποίο συμπεριφέρομαι θετικά και όχι αρνητικά, εισπράττω αρνητική συμπεριφορά από την τύπισσα. Η αρνητικότητα της οφείλεται στο ότι πολύ πιθανόν η κοπέλα να μην είναι συνηθισμένη σε κομπλιμέντα και να νόμισε πως της την πέφτω. Ή πολύ απλά να είναι τόσο κομπλεξική με τον εαυτό της και να νομίζει πως δεν αξίζει να παίρνει κομπλιμέντα από κόσμο... δεν ξέρω. Σίγουρα όμως συνηθισμένη να ακούει καλά λόγια δεν ήταν! Πόσο δύσκολο ήταν να χαμογελάσει, να χαρεί το κομπλιμάν και να πει ένα ευχαριστώ; Κι όμως, δεν το έκανε.

Στο παράδειγμα Βου, θα μπορούσα απλά να επικεντρωθώ στα θετικά. Στο ότι είναι πάντα ωραία η αλλαγή και είναι σημαντικό να ζεις σε ένα χώρο που εσύ γουστάρεις. Θα μπορούσα να μοιραστώ την χαρά σου και να τονίσω ότι χαίρομαι που σε βλέπω χαρούμενο/η, κι αν επέμενες να έχεις την γνώμη μου για κάτι συγκεκριμένο που εμένα δεν μου αρέσει, θα στην έλεγα. Και θα έλεγα για 1-2 πράγματα, χωρίς να εκμηδενίζω τα πάντα.

Στο παράδειγμα Γου, απλά θα μπορούσα να δώσω έμφαση στο γεγονός πως μπόρεσα να πάω έξω με μια παρέα που με έκανε να γελάσω, να περάσω καλά και να ξεχαστώ. Δηλαδή αν έμενα σπίτι μόνος και την έβγαζα πάλι μπροστά από την τηλεόραση, καλύτερα θα περνούσα; Έχει άλλωστε πιο μεγάλη χαλάρωση και χαρά από το να είσαι έξω με φίλους και να περνάς καλά; Αντί αυτού, επικεντρώθηκα σε ότι πιο αρνητικό μπορούσα να σκεφτώ. Άρνηση πάνω στην άρνηση. Σαμπώς και πήγα έξω και η έννοια μου αντί να είναι οι φίλοι μου ήταν τα γκαρσόνια και οι καρέκλες...

Στο παράδειγμα Δου, ενώ διάβασα ένα ενδιαφέρον λόγου χάρη κείμενο, αντί να σχολιάσω επί της ουσίας, άρχισα να λέω στον παρέα για όλα εκείνα που δεν μου αρέσουν στο μπλογκ του. Ότι ορθογραφικά λάθη κι αν έκανε ο άλλος, ότι απαίσια χρώματα κι αν έβαλε στο μπλογκ... είναι πιο σημαντικά από το κείμενο που έγραψε που έλεγε 1-2 πράματα πιο ουσιαστικά; Κι όμως, επικεντρώθηκα πάλι στα αρνητικά. Σαμπώς και έπρεπε να είναι ΤΟ τέλειο μπλογκ για να πω κάτι θετικό...

Στο παράδειγμα Ε, πλήρωσα προφανώς χρήματα για να βρω πάλι τρόπους να είμαι αρνητικός. Το ότι πήγα ένα ταξίδι που πολλοί άλλοι ίσως δεν έχουν την δυνατότητα να το κάνουν και γνώρισα κόσμο, έκανα σκι, είδα χιόνι αποδείκτηκαν πολύ λίγια μπροστά στο λερωμένο χιόνι στους δρόμους από τα αυτοκίνητα και το κρύο!!! Τρελό, όμως συμβαίνει, και μάλιστα σε πολύ κόσμο! Άμα το πλάσμα θέλει να είναι αρνητικό και να βρει πράγματα που τον ενοχλούν, τα πάντα θα σκεφτεί... Εξάλλου αυτό που έχει σημασία είναι ο εαυτός που κουβαλούμε κι όχι ο τόπος. Και στον παράδεισο να πάμε, πάλι αρνητικοί θα είμαστε άμα κουβαλούμε το κουσούρι μέσα μας.

Στο παράδειγμα Ζου, θεωρώ δεδεμένη την αγάπη και τον σεβασμό από το ταίρι μου. Είναι υποχρέωση άλλωστε και των δύο μας να είμαστε ΟΚ ο ένας απέναντι στον άλλον. Κι όμως, ουδέποτε είπα ένα ευχαριστώ για όλα όσα καλά είδα από την σχέση αυτή... τα θεωρούσα απλά νορμάλ πράματα. Ουδέποτε είπα ένα κομπλιμέντο στο ταίρι μου, ουδέποτε έθιξα θετικά ένα συγκεκριμένο σημείου του χαρακτήρα του/της που με γοητεύει. Για Χ χρόνια πήρα και καλά και κακά πράγματα. Τα καλά πολύ περισσότερα. Οι φορές που έθιξα όμως τα κακά πολύ περισσότερες! Γελάστηκε βλέπετε όμως και έκανε ένα λάθος, αμέσως θα το υποδείξω! Και όχι απλά θα το υποδείξω. Θα το κάνω και θέμα για καβγά! Και θα κρατώ και μούτρα για μέρες! Και θα τον/την κατηγορώ στους φίλους μου! Σαμπώς και με κεράτωσε ή με πρόδωσε. Επιλέγω δηλαδή με λίγα λόγια να επικεντρώνομαι στα αρνητικά της σχέσης μου και στα λάθη που όλοι οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν κάποτε...

Γι αυτό λοιπόν, πρέπει να προσπαθήσω να γίνω πιο θετικός άνθρωπος. Όχι μόνο θα με απολαμβάνουν περισσότερο οι άνθρωποι γύρω μου, αλλά θα απολαμβάνω κι εγώ ο ίδιος περισσότερο τον εαυτό μου αλλά και την ζωή μου! Είναι σαν να έχεις επιλέξεις μεταξύ δύο μενού. Το ένα μενού έχει σούβλα και το άλλο σκατά ψημένα σε τσίλι σος. Το ένα θα το απολαύσω, το δεύτερο θα το αηδιάσω. Κι όμως, όλοι μας τείνουμε να επιλέγουμε τα σκατά. Ας γίνουμε όλοι λοιπόν πιο θετικοί άνθρωποι και ας εκτιμούμε όλα τα καλά πράγματα της ζωής όπως τους φίλους μας, την υγεία μας και όλες τις εμπειρίες της ζωής από τις οποίες πάντα μαθαίνουμε και κάτι καινούργιο...