Κυπριακός γάμος: η καλύτερη επιχείρηση

-Καλησπέρα Ανδρούλλα μου, τί κάνεις;
-Πραξούλλα μου, μα τί κάνεις; Έλα μέσα, έλα... κόπιασε να σου κεράσω μιας και έχει και τόσο καιρό να σε δούμε... μα θα έχει αλόπως και 6-7 χρόνια να σε δώ...
-Ε, ναί... εχαθήκαμεν. Εν μπορώ να κάτσω όμως Αντρούλλα μου διότι βιάζομαι. Επέρασα να σε καλέσω στον γάμο του γιού μου... και βιάζομαι να πάω κι αλλού πριν νυχτώσει...

Ένας πάρα πολύ συχνός καυγάς που έχω με την μάνα μου είναι ότι δεν πάω, δεν πατώ εδώ και χρόνια σε γάμους... είτε είναι μακρυνός, είτε κοντινός συγγενής αυτός/η που παντρεύεται. Η καημένη κάθε φορά βρίσκει και μια δικαιολογία να λέει γιατί προσβάλλεται. Στον γάμο του πρώτου μου ξαδέλφου του Πάνου είπε πως διάβαζα για εξετάσεις στο δημόσιο, στον γάμο της ξαδέλφης μου την Μαργαρίτας είπε πως ήμουν κρυομένος, ενώ στο γάμο της άλλης μου ξαδέλφης, της Αντωνίας, είπε πως έλειπα εξωτερικό για το τριήμερο. "Εμείς πάμε για να έρθουν κι αυτοί στον δικό σου γάμο, γιατί νόμισες βουρούμε τον κάθε συγγενή και γνωστό στους γάμους;" Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει μια γυναίκα σαν την μητέρα μου, κλασσική Κύπρια, τους λόγους που δεν πάω. Γι αυτήν οι γάμοι είναι κάτι σαν ταμείο προνοίας για τα παιδία της. Πάει σε όλους για να έρθουν κι αυτοί στον δικό μου.
Πρόσφατα μιλούσα το θέμα με μια συνάδελφο και φίλη μου (στης οποίας τους αρραβώνες και γάμο πήγα με όλη μου τη χαρά και όρεξη) και επιτέλους βρήκα την κατανόηση που έψαχνα για το θέμα αυτό...
1. Δεν συνδέομαι με την (πολύ μεγάλη) οικογένεια μου. Έχω πολλούς θείους και θείες, ενώ δεν ξέρω πόσα ξαδέλφια έχω και πόσα παιδιά έχουν κτλ. Τους περισσότερους θα έχει και 10 χρόνια να τους δω... κι όσους έτυχε να δω ήταν τυχαία. Θεωρώ βλακεία να πάω στον γάμο τους επειδή είναι απλά συγγενείς. Και για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής, χέστηκα κι αν παντρεύονται κι αν δεν παντρεύονται. Ούτε κρύο, ούτε βράστη. Και γιατί να με νοιάζει άλλωστε; Ούτε σχέσεις έχουμε, ούτε ξέρω τι γίνεται και δεν γίνεται στην ζωή τους. Αν αυτοί με θυμήθηκαν επειδή παντρεύονται και -κακά τα ψέματα- απλά θέλουν το φακελάκι μου, πρέπει εγώ να παίξω το ρόλο του βλάκα και του μαλάκα και να πάω εκεί, προσποιημένος πως χάρηκα για τον γάμο τους; ΟΧΙ. Να γυρίσει η γη ανάποδα, εγώ δεν δέχομαι. Δεν πρόκειται να χαλάσει η βραδιά τους αν δεν πάω... και σιγά να μην είχαν ανάγκη να δουν εμένα για να χαρούν τον γάμο τους. Και να σας πω και κάτι άλλο... αδιαφορώ πλήρως ότι κι αν πουν για μένα. Ας με βρίσουν, ας μην μου ξαναμιλήσουν... αφού τόσα χρόνια είμαστε ξένοι.
2. Το παν είναι το φακελάκι. Το βρίσκω αισχρό που κάποιοι που πάντρεψαν το παιδί τους να έχουν γραμμένα σε χαρτί τα ποσά που αυτοί έλαβαν για να ξέρουν τι ποσό να τους βάλουν πίσω. Που είναι η έννοια του γάμου; Της χαράς που θα έπρεπε να νιώθουν πηγαίνοντας σε γάμο; Και μην μου πείτε πως έχει έστω και ένα άτομο που δεν είπε το γνωστό "ουφ, έχω 3 γάμους να πάω τούτο το μήνα". Κακά τα ψέματα, άμα σε καλούν σε γάμο είναι μια αγγαρεία, μια υποχρέωση που καταπιέζεις τον εαυτό σου να την κάνει ενώ δίνεις και από πάνω από το υστέρημα σου. Ε γιατί να λαμβάνω μέρος σε αυτή τη φαρσοκωμωδία;
3. Πριν λίγες μέρες καθόμουνα σε ένα καφέ και απολάμβανα το φραπεδάκι μου με τσιγάρο... Ξαφνικά έρχεται προς τα πάνω μου μια γνωστή μου φάτσα, χαμογελώντας. Ήτανε ένας συμμαθητής μου από το γυμνάσιο! Εννοείται πως δεν ήθελε να δει αν είμαι καλά, απλά ήθελε να μου δώσει κάτι. Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν από προσκλητήριο για τον γάμο του. Θα έχει και 15 χρόνια και βάλε να τον δω! Κάλεσε λέει όλη τη τάξη για να μας ξαναδεί όλους! Ναι, μετά από τόσα χρόνια μας πεθύμισε ξαφνικά. Και συμπτωματικά περίμενε τον γάμο του για να μας θυμηθεί. Δεν άντεξα όμως και μίλησα... και είπα ότι ένιωθα. "Καλά ρε Γ., δεν ντρέπεσαι να καλείς στον γάμο σου άτομα που δεν έχεις καμία σχέση μαζί τους και να τους αναγκάζεις να κάνουν κάτι που δεν θέλουν;" Ακριβώς έτσι του το είπα... άλλαξε 1οο χρώματα ο γέριμος, αλλά καλά να πάθει. Γέλασε ειρωνικά και απομακρύνθηκε κουνώντας το κεφάλι του... Εγώ θα ντρεπόμουνα να πάω να δω κάποιον που χέστηκα αν ζει ή αν πέθανε απλά και μόνο για να τον καλέσω στο γάμο μου και να μου φέρει λεφτά. Πόση ξεφτίλα πλέον; Και το γελοίο είναι πως όλοι αυτοί που μας καλούν ενώ έχει χρόνια να μας δουν, το κάνουν "για να μην παρεξηγηθείς πως δεν σε κάλεσα". Ρε φίλε μου, ούτε παρεξηγώ, ούτε με πληγώνει και μπορώ μια χαρά να συνεχίσω την ζωή μου και χωρίς να με καλέσεις στον γάμο σου. Θα επιβιώσω!!!
4. Μέχρι τώρα θα πήγα συνολικά σε λιγότερο από 10 γάμους... και οι 10 ήταν γάμοι ανθρώπων που ήξερα πως όντως θα χαρούν να με δουν κοντά τους την μέρα του γάμου τους και θα χαιρόμουν κι εγώ να τους δω νύφη και γαμπρό. Όχι μόνο τους χάρηκα όλους αυτούς τους γάμους, αλλά το καταδιασκέδασα!
5. Κλείνω απλά λέγοντας πως αισθάνομαι τόσο τυχερός που μου χάρισε ο Θεός τόλμη και θάρρος να έχω την γνώμη μου και να μην ντρέπομαι να την πω. Κι αν δεν την πω, σίγουρα θα την εκφράσω με τις πράξεις μου. Το θεωρώ μεγάλη βλακεία και κοροϊδία να τρέχω τους γάμους απλών γνωστών μόνο και μόνο επειδή θυμήθηκαν την τσέπη μου ή επειδή θέλουν να αγοράσουν ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Αρνούμαι να λαμβάνω μέρος σε έτσι διαδικασίες... ούτε γίνομαι συνέταιρος σε καμία οικονομική επιχείρηση όπως είναι οι σημερινοί γάμοι στην Κύπρο. Παρόλο που δεν το παραδέχεται κανείς... οι γάμοι είναι η πιο εύκολη λύση για όποιον θέλει να βγάλει μερικές χιλιάδες μέσα σε μια νύκτα.
6. 'Άντε και στα δικά σας φίλοι μου... και σε καλή μεριά!