Αγαπητοί φίλοι,
λάβαμε την ακόλουθη επιστολή από τη φίλη Μαργαρίτα Ζερβίδου και σας την παρουσιάζουμε.
___________________________________________________________________
Αγαπητοί φίλοι,
το συνημμένο άρθρο αφορά ένα έγκλημα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και εκφράζει τη σημερινή νεοκυπριακή κουλτούρα - το εναπομείνον "εθνικό" πάρκο της Αθαλάσσας πρόκειται για ακόμα μια φορά να κατακρεουργηθεί, δήθεν για να εξυπηρετηθούν οι πολίτες, ενώ ο πραγματικός σκοπός είναι -οφθαλμοφανώς- για ακόμα μια φορά να εξυπηρετηθεί το κεφάλαιο, βλέπε ΙΚΕΑ και Σιακόλας.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Ζούμε σε μια εποχή εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον του πλανήτη μας: ο σύγχρονος - δυτικός – τρόπος ζωής που έχει επικρατήσει κατά κόρον σε πολλές χώρες και που σε άλλες εισβάλλει με άμεσους ή και έμμεσους – και δυνητικά πιο επικίνδυνους – τρόπους, επιβάλλει εξαιρετικά γρήγορους και απάνθρωπους ρυθμούς στον άνθρωπο, μια άνευ προηγούμενου έξαρση της βιομηχανοποίησης τόσο της παραγωγής όσο και των ανθρώπινων σχέσεων και σε τελική ανάλυση ένα τρόπο ζωής ξένο προς τη φύση: τη φύση του ανθρώπου μα και τη φύση αυτή κάθε αυτή, το πάλαι ποτέ φιλόξενο σπίτι του ανθρώπου.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, απασχολημένος από το ανήλεο κυνηγητό της «επιτυχίας» που επιβάλλει η εποχή μας, δεν έχει χρόνο να παρατηρήσει τις επιπτώσεις που έχει ο τρόπος ζωής του στο περιβάλλον. Η φύση όμως παρατηρεί και αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει, βιώνει τις επιπτώσεις αυτές επώδυνα και αντιδρά σπασμωδικά: πνιγμένη από τους ρύπους που ανεπαίσχυντα ο σύγχρονος αυτός άνθρωπος εξαπολύει στην ατμόσφαιρα, αντιστρέφει τις εποχές όπως τις ξέραμε μέχρι σήμερα και πνίγει με καταρρακτώδεις βροχές ολόκληρες πόλεις μέσα στο κατακαλόκαιρο, ενώ κυριολεκτικά στραγγίζει τεράστιες εκτάσεις μέσα στο χειμώνα. Οι μέσες θερμοκρασίες ανεβαίνουν απειλητικά, οι πάγοι στους πόλους λιώνουν και η στάθμη τις θάλασσας ανεβαίνει και αυτή με τη σειρά της, απειλώντας με εξαφάνιση νησιώτικες κοινωνίες που προσφυγοποιούνται μη έχοντας άλλη λύση. Το νερό, γίνεται αργά αλλά σταθερά είδος πολυτελείας, κάτι που εμείς εδώ στη Κύπρο βιώνουμε ήδη εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η κατάσταση είναι τραγική! Οι πλέον αισιόδοξοι των επιστημόνων πιστεύουν πως η κατάσταση θα είναι αναστρέψιμη μόνο αν όλα τα κράτη λάβουν άμεσα και δραστικά μέτρα μέσα στην επόμενη δεκαετία. Στην αντίθετη περίπτωση, η ζωή σε αυτό τον πλανήτη θα έχει ήδη μπει στη τελική της ευθεία. Εν κατακλείδι, οι επιπτώσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου μπορεί να μειωθούν σημαντικά, φτάνει ο καθένας μας να αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης.
Σε γενικές γραμμές η λύση στο πιο πάνω πρόβλημα διαγράφεται μέσω δύο βασικών αξόνων:
Ø Μείωση των ρύπων που μολύνουν την ατμόσφαιρα και
Ø αύξηση της χλωρίδας και ιδιαίτερα των δέντρων, με άλλα λόγια προστασία των υφιστάμενων χώρων πρασίνου και αναδάσωση όσο το δυνατό μεγαλύτερων εκτάσεων.
Οι «μεγάλοι» του πλανήτη και κύριοι αίτιοι για τη βιομηχανική μόλυνση του περιβάλλοντος έχουν ήδη δεσμευτεί για τη μείωση των ρύπων στην ατμόσφαιρα στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Το περιβάλλον όμως δε μολύνεται μόνο από τις βιομηχανίες. Ένα εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει και η χρήση του αυτοκινήτου ως μέσο μεταφοράς. Δυστυχώς η Κύπρος κατέχει μια από τις ψηλότερες – εάν όχι τη ψηλότερη – θέση στον τομέα της χρήσης ιδιωτικού αυτοκινήτου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με μέσο όρο δύο με τρία αυτοκίνητα ανά νοικοκυριό! Βεβαίως το φαινόμενο αυτό πιθανό να εξηγείται εν μέρει και με την ανεπάρκεια του υφιστάμενου δημόσιου δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς, που χωρίς σταθερά και συχνά δρομολόγια παραμένει μια αναξιόπιστη λύση για τον εργαζόμενο μα και για τον φοιτητή.
Το Υπουργείο Συγκοινωνιών Κύπρου εξήγγειλε πρόσφατα την πρόθεση του κράτους να αναβαθμίσει το υφιστάμενο δίκτυο λεωφορείων με αύξηση των δρομολογίων, της συχνότητας τους αλλά και με την εισαγωγή μίας και μόνο αποκλειστικής λωρίδας για λεωφορεία μήκους μόνο 2 χλμ(!) και αυτή στις παρυφές της Λευκωσίας (Λεωφόρος Αρχαγγέλου) και όλα αυτά ως αποτέλεσμα έντονων πιέσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου δημόσιων μέσων μεταφοράς σε συνδυασμό με το οδικό δίκτυο, πεζόδρομους αλλά και ποδηλατοδρόμους είχε προταθεί από τη Μελέτη Κυκλοφοριακής Διαχείρισης που εκπονήθηκε από τον Αυστριακό Οίκο AXIS σε συνεργασία με τους Συμβούλους Γ. Χατζηκώστας, η οποία υποβλήθηκε στο Υπουργείο το Μάρτιο 2002, ως λύση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της Λευκωσίας και στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων της.
Αντ’ αυτού, το κράτος εμμένει για πέντε χρόνια τώρα να προτείνει σπασμωδικές και αποσπασματικές λύσεις στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της πρωτεύουσας, με μεγαλεπήβολα σχέδια αυτοκινητόδρομων που όχι μόνο δεν θα βελτιώσουν αλλά θα δυσχεράνουν τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων.
Τρανταχτό παράδειγμα του πιο πάνω αποτελεί και η πρόθεση του Υπουργείου Συγκοινωνιών για επέκταση τη Λεωφόρου Ακαδημίας στην Αγλαντζιά και τη μετατροπή της σε αυτοκινητόδρομο, ο οποίος:
· Θα διασχίσει τα Εθνικά πάρκα Ακαδημίας και Αθαλάσσας και θα καταστρέψει ακόμη ένα μεγάλο μέρος τους.
· Θα προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων από το θόρυβο και τα καυσαέρια.
· Θα είναι στην ουσία ακριβώς το αντίθετο από αυτό που προτείνεται ως λύση στο πρόβλημα του φαινομένου του θερμοκηπίου (αύξηση της χλωρίδας – μείωση των ρύπων)
Την ίδια στιγμή, είναι άξιον απορίας το γιατί τη στιγμή που το κράτος αποφασίζει να αναβαθμίσει το υφιστάμενο δίκτυο λεωφορείων με σαφή πρόθεση να μειώσει τη χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου, να εμμένει και στη συνεχή δημιουργία καινούργιων δρόμων, υποσκάπτοντας με αυτό τον τρόπο τα ίδια του τα σχέδια!
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Γραφείου Περιβάλλοντος, η Κύπρος κατέχει την χειρότερη θέση ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης στο θέμα της εκπομπής ρύπων ως αποτέλεσμα της αύξησης των οδικών μεταφορών στο διάστημα 1990 – 2004, έχοντας αυξήσει τις εκπομπές της κατά 80%, επίδοση υπερτριπλάσια του μέσου όρου των 32 χωρών!
Η Κύπρος έχει δεσμευτεί έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μείωση των ρύπων της τάξεως του 20-30% μέχρι το 2012. Αντ’ αυτού, σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας Περιβάλλοντος του Υπουργείου Γεωργίας από το 1990 που αρχίζει η 1η καταγραφή μέχρι το 2010 όχι μόνο δεν θα έχουμε μείωση αλλά θα έχουμε αύξηση των εκπομπών κατά 100% και αν συνεχίσουμε χωρίς δραστικά μέτρα μέχρι το 2010 που η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ζητά σίγουρα 30% μείωση η Κύπρος θα είναι στο 200% αύξηση. Αυτό σημαίνει πως ο Κύπριος πολίτης αργά ή γρήγορα θα κληθεί να πληρώσει υπέρογκα ποσά ως πρόστιμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανευθυνότητα του κράτους ως προς τη χάραξη μιας ενιαίας συγκοινωνιακής πολιτικής.
Η συνεχής κατασκευή δρόμων δεν λύνει το πρόβλημα. Εάν θέλουμε να εξασφαλίσουμε ένα υγιές μέλλον για τα παιδιά μας θα πρέπει να απαιτήσουμε μια συνολική αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού, που να λαμβάνει υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Μαργαρίτα Ζερβίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου