Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

Οι κομμουνιστικές βλακείες του ΑΚΕΛ και η βλακώδης αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ

Είμαστε απίστευτος λαός. Τόσο μικρός κι όμως απίστευτος. Ίσως και μοναδικός στο παγκόσμιο στερέωμα. Και δυστυχώς δεν μιλώ ούτε για εξυπνάδα, ούτε για επιστημονικές μελέτες, ούτε για δημοκρατία, ούτε για αξίες... αλλά για βλακεία. Ίσως είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο όπου έχει μια καταστροφική και αντιδημοκρατική κυβέρνηση αλλά η αντιπολίτευση κάνει ότι περνά από το χέρι της για να την επανεκλέξει. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό που γίνεται.


Πρώτα έχουμε τις κομμουνιστικές βλακείες από το ΑΚΕΛ. Όχι, δεν είμαι κομμουνιστής και όχι, δεν χλευάζω όσους είναι. Όπως δεν χλευάζω κι άλλες ιδεολογίες όπως την δημοκρατική δεξιά (ναί κύριοι Ακελικοί, υπάρχει αυτό το πράμα!), τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κτλ. Σέβομαι όλες τις ιδεολογίες, όπως και τους υποστηρικτές τους. Χλευάζω μόνο την ακροδεξιά επειδή μέσα της εκκολάπτονται διάφορα ρατσιστικά και φασιστικά φαινόμενα. Αλλά είναι άλλο θέμα αυτό. Το ΑΚΕΛ λοιπόν, που σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις κοντράρει τον Τάσσο Παπαδόπουλο στα ίσα και έχει πολλές πιθανότητες να τον εκθρονίσει, γιόρτασε με κάθε λαμπρότητα την επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης. Μιας επανάστασης που όποιο καλό σκοπό κι αν είχε αρχικά, στο τέλος κατάντησε ένα καθεστώς εξ'αιτίας του οποίου σκοτώθηκε τόσος κόσμος και άλλος τόσος έμεινε δυστυχισμένος για δεκαετίες. Ταυτόχρονα προβάλει η υποψηφιότητα Χριστόφια ένα σύγχρονο κόμμα που είναι έτοιμο να κυβερνήσει μια ευρωπαϊκή (λέμε τώρα) χώρα και να την ωθήσει προς εκσυγχρονισμό, θα έχει εκπρόσωπους από όλα τα κόμματα στην κυβένρηση του κτλ. Ε, μα θέλουνε και παπά να τους πει ότι είναι ΜΑΛΑΚΙΕΣ που κάνουνε; Κι εξηγιέμαι:
α. Και να εκλεγεί ο Χριστόφιας, κομμουνισμό δεν θα έχουμε. Ο Χριστόφιας από μικρός ήταν πολύ θρήσκος (καντηλανάφτης στο χωριό του, κάθε κυριακή στην εκκλησία). Ουδέποτε εξέφρασε θέσεις όπως το ότι πρέπει οι περιουσίες του κόσμου να γίνουν κρατικές, να απαγορευτεί η θρησκεία, να απαγορευτεί η αντιπολίτευση κτλ. Επίσης, δεν είναι όλοι οι φίλοι του κόμματος κομμουνιστές. Οπόταν, γιατί επιμένουν, και ειδικά σε προεκλογική περίοδο να τιμούν κομμουνιστικές επετείους και κουρουφέξαλα;
β. Για να εκλεγεί ο Χριστόφιας, θα πρέπει να πάρει ψήφους από τον κόσμο του ΔΗΣΥ. Ε, πως θα τους πάρει όταν τιμούν - επαναλαμβάνω, σε προεκλογική περίοδο- κομμουνιστικές επετείους; Είναι με την εντύπωση πως το επιτελείου του Τάσσου δεν θα το εκμεταλλευτεί αυτό; Αφού είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟ πως σε περίπτωση αναμέτρησης Τάσσου - Χριστόφια θα θέσουν στον κόσμο του ΔΗΣΥ το επιχείρημα πως θα πρέπει να επιλέξουν τάχα μεταξύ ενός δεξιού δημοκράτη (ακροδεξιός εθνικιστής κομματικός του ΔΗΚΟ) και τάχα ενός κομμουνιστή (όσο κομμουνιστής είναι ο αναστασιάδης, άλλο τόσο είναι και ο Χριστόφιας). Έτσι είναι που θα το αντικρούσουν; Τιμώντας την Οκτωβριανή Επανάσταση; Καλά, ο Λουλλής κοιμάται; Πληρώνεται για να μην βλέπει τέτοια εξόφθαλμα λάθη; Επικοινωνιολόγος υποτίθεται πως είναι!!! Άστε που ακόμη δεν απέσειρε ο Χριστόφιας το "αν δεν περάσουμε 2ο γύρο, θα ψηφίσουμε Τάσσο". Έτσι για να καταλάβω πως σκέφτεστε εκεί στην Ε. Παπαϊωάννου, θα ψηφίσετε αυτόν που σας είπε πράκτορες των Αμερικανών, πως εξυπηρετάτε τα συμφέροντα των ξένων, πως θέλετε να επαναφέρετε το σχέδιο ΑΝΑΝ, πως είστε μειωμένων αντιλήψεων και αντιστάσεων, πως είστε φτηνοί συκοφάντες; Αν ναί, πέστε μας το ΞΑΝΑ να ξέρουμε να σας ρίξουμε μαύρο στο ψηφοδέλτιο να τελειώνουμε.

Και δεν μας φτάνει αυτό, έχουμε και τον συναγερμό που κάνει την πλέον βλακίστικη, ηλίθια αντιπολίτευση. Αυτό το λέω διότι θεωρώ δεδομένο πως ένα κόμμα που μιλά για σκάνδαλα του αιώνα, καταστροφική εξωτερική πολιτική από τον πρόεδρο, λασπώθηκε όσο κανείς άλλος για το δημοκρατικό του δικαίωμα να πει ΝΑΙ στο σχέδιο Αναν, διασπάστηκε από τον πρόεδρο, χλευάζεται κάθε φορά που μιλά, είναι στόχος του προέδρου για να το συρρικνώσει κτλ, σκοπό πρέπει να έχει την αλλαγή διακυβέρνησης. Θεωρώ δεδομένο πως ένα τέτοιο κόμμα δεν θέλει με το τίποτε την παραμονή του Τάσσου στην προεδρία. Ε, τί κάνει γι αυτό; Αν εξαιρέσουμε τον Αναστασιάδη και 3-4 άλλους, οι υπόλοιποι στην ουσία δουλεύουν για επανεκλογή του Τάσσου. Και εξηγιέμαι πάλι:
α. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου την περασμένη Τρίτη 6 Νοεμβρίου μόνο που δεν είπε πως θα ψηφίσει Τάσσο στο 2ο γύρο, αν δεν περάσει ο Κασουλίδης. Επιτίθεται με τόση μανία στο ΑΚΕΛ, σαν να είναι ο Χριστόφιας ο πρόεδρος που πρέπει να διώξουν από την προεδρία και όχι ο Τάσσος. Μέχρι και στην ξεπερασμένη και άνανδρη προσπάθεια να διεστραυλώσει θέσεις του ΑΚΕΛ στράφηκε ο άνθρωπος. Απαντούσε 1 φορά ο Βότσης στις κατηγορίες του και 100 Κατσουρίδης.
β. Ο Κασουλίδης δεν πάει πίσω. Είτε κοντόφθαλμος είναι ο άνθρωπος, είτε είπαν του να είναι πιο σκληρός και αππώθηκε όπως το μωρό το αγουδερό τζαι τσιριλλά όπως τον υστερικό όπου του καπνίσει. Κάθε κατηγορία που εκστομίζει εναντίων του Τάσσου, φροντίζει να την στρέψει και ενάντια στο ΑΚΕΛ και στον Χριστόφια. Δεν το κόφκει η ξερή τους εκεί στην Πινδάρου πως άμα τα βάζουν και με τους δύο στον ίδιο βαθμό, αν μείνουν εκτός 2ου γύρου οι ψηφοφόροι τους θα νιώσουν πως έχουν να διαλέξουν μεταξύ δύο ισάξιων κακών; Δεν το κόφκει η ξερή τους πως -αφού νοιάζονται τόσο πολύ για το Κυπριακό - θα ήταν καταστροφή (όπως λένε) να παραμείνει ο Τάσσος εκεί; Και ΑΝ, λέω ΑΝ, θέλουν όντως να ξεφορτωθούν τον Τάσσο, πως θα το καταφέρουν άμα στρέψουν τους Ακελικούς μακρυά τους σε περίπτωση που περάσει ο Κασουλίδης 2ο γύρο με τον Τάσσο;

Διότι, σκεφτείτε το λίγο.... αν περάσει Τάσσος-Κασούλας, με τις τόσες κατηγορίες που εκστομίζει ο Κασούλας ενάντια και στο ΑΚΕΛ, ποιός ακελικός θα τον ψηφίσει; Και αν περάσει Χριστόφιας-Τάσσος, πάλι για τον ίδιο λόγο, ποιος συναγερμικός θα ψηφίσει Χριστόφια; Άρα, με την αντιπολίτευση που κάνουν, ΧΑΝΟΥΝ ότι και να γίνει, και παραμένει εκεί ο Τάσσος. Και ξαναλέω: ένα κόμμα που κατηγορεί την κυβέρνηση για σκάνδαλα του αιώνα, καταστροφική εξωτερική πολιτική από τον πρόεδρο, κατηγορεί τον πρόεδρο πως είναι αντιομοσπονδιακός, λασπώθηκε όσο κανείς άλλος για το δημοκρατικό του δικαίωμα να πει ΝΑΙ στο σχέδιο Αναν, χαρακτηρίζεται Τουρκόφιλο, διασπάστηκε από τον πρόεδρο, χλευάζεται κάθε φορά που μιλά, είναι στόχος του προέδρου για να το συρρικνώσει κτλ, σκοπό πρέπει να έχει την αλλαγή διακυβέρνησης. Θεωρώ δεδομένο πως ένα τέτοιο κόμμα δεν θέλει με το τίποτε την παραμονή του Τάσσου στην προεδρία. Ας σκεφτούν λοιπόν εκεί στον συναγερμό ποιον υποβοηθά στα αλήθεια η σημερινή τους τακτική να βάλλουν κατά Τάσσου και ταυτόχρονα Χριστόφια.


Λέγοντας τα όλα αυτά, δεν αγνοώ σε καμία περίπτωση το γεγονός πως έχει κάθε λόγο ο Συναγερμός να κατηγορεί και το ΑΚΕΛ. Όπως δεν αγνοώ και το γεγονός πως και το ΑΚΕΛ έχει κάθε λόγο να αντιπαλεύεται με τον ΔΗΣΥ. Αυτά όλα που έγραψα πιο πάνω όμως, έχουν να κάνουν με την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ πολιτική που ακολουθούν, ΑΝ ΟΝΤΩΣ δεν θέλουν με το τίποτε να παραμείνει εκεί ο Τάσσος. Άστε που δεν τολμούν να πουν πως από τώρα δεσμεύονται να μην υποστηρίξουν τον Τάσσο ΠΑπαδόπουλο σε περίπτωση που δεν περάσουν! Όχι να πουν πως θα αλληλοστηρικτούν, απλά να πουν πως δεν θα στηρίξουν Τάσσο. Και επαναλαμβάνω πως η βλακεία του ΑΚΕΛ να τιμά κομμουνιστικές επετείους και η βλακεία του ΔΗΣΥ να βάλλει έναντια στο ΑΚΕΛ, το μόνο που καταφέρνουν είναι να σιγουρεύουν την νίκη του Τάσσου στις εκλογές και -σαν αποτέλεσμα αυτού- να φέρνουν τον τόπο ολοένα και πιο κοντά στην οριστική, νόμιμη διχοτόμηση.


Ας φέρουν τα μίλια τους πριν να είναι αργά. Ας αποδείξουν πως έχω λάθος που λέω πως είμαστε η μοναδική χώρα που έχουμε μια καταστροφική κυβέρνηση αλλά ταυτόχρονα και μια βλακώδη αντιπολίτευση που κάνει ότι είναι δυνατόν να επανεκλέξει την ίδια κυβέρνηση.

5 σχόλια:

bestman είπε...

Όπως τα βλέπω τα πράγματα, με τους χειρισμούς των δύο μεγάλων, η επανεκλογή Τάσσου είναι κάτι παραπάνω από πιθανή...

Haris είπε...

Έχω τρεις παρατηρήσεις:

1) ο λαός στην Κύπρο είναι εντελώς άσχετος με τις ιδεολογίες, δεν ξέρουν τι πιστεύουν.

2)Κανείς από τους πολιτικούς δεν ενδιαφέρεται για το σχέδιο Ανάν, για το κυπριακό, για το φοιτιτικό κτλ. Αφού δεν τους συμφέρει να λυθούν αυτά τα προβλήματα.

3)Όλα αυτά που αναφέρεις είναι δείγματα της αθλιότητας των πολιτικών: αντί να πείσουν τους ψηφοφόρους με επιχειρήματα για να τους εκλέξουν, τους φανατίζουν για να καταλάβουν την εξουσία.

Και κάτι ακόμα: μην νομίζεις πως η Κύπρος είναι τόσο χάλια όσο λες. Για έλα στην Ελλάδα που βρίσκομαι εγώ τώρα, να δεις πράματα και θάματα που γίνονται. Η Κύπρος μετά απ' αυτά θα σου φαίνεται παράδεισος...

Ανώνυμος είπε...

Μην μαραζώνετε ο στρατηγός Πάουελ θα τα κανονίσει. Δεν θα τηλεφωνήσει τα μεσάνυκτα του Συντρόφια αλλά θα το κάνει σε ώρες φιλικές. Π.χ θα τους τηλεφωνήσει ένα Σάββατο πρωί όπου πίνουν το καφεδάκι τους (Κατσουρίδης και Αβέρωφ ) στο Χίλτον. Αν δεν τους βρεί εκεί θα δοκιμάσει την Κυριακή το πρωί στο Πραλίνα. Σίγουρα ο Χατζηάστρας και ο Στυλιανίδης θα είναι εκεί. Κάποιους θα πετύχει ο μέγας στρατηγός.

Ανώνυμος είπε...

@ brc,

Προκαταβολικά αναφέρω ότι μετά το ροδόσταμα που σε περιέλουσα σε κάποιο άλλο πρόσφατο μήνυμα μου (στο post “Οι επιλογές του Χριστόφια και οι δικές μας” του blog “pousounefkopoupaeis”, το μήνυμα μου αυτό είναι κάπως κριτικό και ολίγο τι αψύ!

Κατ’ αρχήν θέλω να αναφέρω ότι το ΑΚΕΛ δεν μπορεί ως κόμμα της Αριστεράς να μην τιμά την επέτειο της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 γιατί “φακκά σε κάποιους αστούς, μικροαστούς, αριστερίζοντες, σοσιαλίζοντες και λοιπούς τοιούτους!

Τα κινήματα τις Αριστεράς (εργατικά, σοσιαλιστικά, κομμουνιστικά) είναι γέννημα και θρέμμα των κοινωνικών αντιθέσεων του ίδιου του καπιταλιστικούς συστήματος και ιστορικά διαμορφώθηκαν μέσα σε συνθήκες άγρια εκμετάλλευσης και καθιερώθηκαν στη συλλογική συνείδηση των λαών με τους αγώνες τους για καλύτερη ζωή αλλά και για αλλαγή του συστήματος. Οραματίστηκαν, διοργάνωσαν και υλοποίησαν εξεγέρσεις και επαναστάσεις που άλλαξαν (για κάποιο χρονικό διάστημα) το ρουν της Ιστορίας.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια και η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 αποτελεί ένα κοσμοϊστορικό γεγονός (που δεν μπορεί να διαγραφεί έτσι εύκολα και με μια μονοκοντυλιά από τη συνείδηση των αγωνιζόμενων λαών και των εργαζομένων, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες και διαστρεβλώσεις πολλών και διαφόρων απολογητών του καπιταλιστικού συστήματος. Η Οκτωβριανή Επανάσταση συνιστά επίσης την κορυφαία εκδήλωση επαναστατικότητας του εξαθλιωμένου και καταπιεσμένου (από τον πόλεμο και την τσαρική εξουσία) ρωσικού λαού κατά του καπιταλιστικού συστήματος.

Τα μηνύματα της Οκτωβριανής Επανάστασης για κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη διαχρονικά αγγίζουν και ταρακουνούν τόσο “της γης τους κολασμένους”, τους καταπιεσμένους και εξαθλιωμένους αλλά και τους απανταχού προοδευτικούς ανθρώπους και αυτών ακόμα των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών (όπου δήθεν πολλά προβλήματα έχουν επιλυθεί) και οι οποίοι με μπόλικο ρομαντισμό οραματίζονται μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Ο εορτασμός επετείων που έχουν ουσιαστικά σχέση με την ιστορία της Αριστεράς και την πάλη για το Σοσιαλισμό (είτε τοπικά είτε παγκόσμια) είναι απαραίτητο συστατικό στοιχείο της όλης πολιτικής δραστηριότητας του ΑΚΕΛ. Και δεν μπορεί για λόγους πολιτικής προεκλογικής σκοπιμότητας να καταργηθεί ο εορτασμός της Οκτωβριανής Επανάστασης. Άσε που με μια τέτοια ενέργεια θα δημιουργηθεί και αναταραχή μέσα στο ίδιο το Κόμμα γιατί αυτά τα ζητήματα είναι κομβικά για τη φυσιογνωμία ενός κόμματος της Αριστεράς. Εξ άλλου σ’ ένα αριστερό κόμμα δεν μπορεί να μη λαμβάνονται υπ’ όψη οι ομάδες βάσης και τις απόψεις των μελών (όπως πιθανό να γίνεται στα αστικά κόμματα).

Πέραν τούτου δεν θα ήταν ανακόλουθο και ασυνεπές από την πλευρά του ΑΚΕΛ και του Δημήτρη Χριστόφια να κάνουν για προεκλογικούς λόγους τέτοιες σημαντικές ιδεολογικές παρεκκλίσεις και ανασκουμπώματα; Τους συναγερμικούς ψηφοφόρους (σε μια πιθανή αναμέτρηση με τον Παπαδόπουλο στο β΄ γύρο των εκλογών) να τους κερδίσει διαφορετικά. Πιο συγκεκριμένα ο Δημ. Χριστόφιας αξιοποιώντας υπέρ του την μεγάλη επιθυμία του συναγερμικού κόσμου για λύση το γρηγορότερο αλλά και με το φιλολαϊκό κοινωνικό του πρόγραμμα καθώς ένα σημαντικό μέρος των συναγερμικών είναι εργαζόμενοι.

Οι στρεβλώσεις, τα λάθη και τα εγκλήματα που έγιναν στη Σοβιετική Ένωση και σε άλλες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού ουδόλως αναιρούν το μεγαλείο της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Με το ίδιο σκεπτικό (του μηδενισμού και της δαιμονοποίησης της Οκτωβριανής Επανάστασης),

1. Δεν θα έπρεπε να τιμούμε την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου το Νιομβρη του 1973 (34 χρόνια σήμερα από τότε) γιατί σχεδόν οι πλείστοι από τους θητευσάντες σ’ αυτήν, τόσο επώνυμοι (Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Μικρούτσικος Αντρέας και άλλοι!) όσο και ανώνυμοι, έχουν αστικοποιηθεί και έχουν γίνει γρανάζι του συστήματος;
2. Θα έπρεπε να αποποιηθούμε την Επανάσταση του 1821 γιατί εσχάτως ανακαλύψαμε ή μάθαμε ότι οι τότε εξεγερθέντες Γραικοί, Αρβανίτες και λοιποί επαναστάτες από τους τότε ελληνίζοντες πληθυσμούς έκαναν και σφαγές Τούρκων και λεηλασίες (όπως π.χ. στην Τριπολιτσά;)
3. Θα έπρεπε ρίξουμε στο πυρ το εξώτερο τις Γαλλικές (αστικές) Επαναστάσεις γιατί έγιναν σφαγές και υπήρξε και τρομοκρατία; Στην ιστορία έχουμε τη γνωστή (από την πρώτη γαλλική επανάσταση του 1789) Τρομοκρατία του Ροβεσπιέρου!
4. Θα έπρεπε στο όνομα μιας απλουστευμένης αντίληψης για τη δημοκρατία να ισοπεδώσουμε και να εκμηδενίσουμε την σημασία και την προσφορά επαναστατικών κινημάτων και επαναστάσεων όπως η αλγερινή, η βιετναμέζικη, η κουβανέζικη, της Νικαράγουας και του Ελ Σαλβατόρ, της intifada των Παλαιστινίων και πολλών άλλων …

Όμως όλοι ξέρουμε πως δεν είναι έτσι τα πράγματα!

Καλό Σαββατόβραδο!

Anef_
17/11/2007 – 6:45 μ.μ.

Banana Republic Cyprus είπε...

Άνευ, αν κάπου συμφωνούμε και κάπου διαφωνούμε, αυτό είναι υγιές. Μπορείς να με λούζεις ροδόσταμμα αλλού και αλλού ξύδι, αλλά αυτό είναι απολύτως θεμιτό. (προτιμώ το βαλσάμικο όμως, απλά για κάθε περίπτωση) :)
Πάντως τις απόψεις μου δεν τις φιλτράρω μέσα από το ποιος συμφωνεί μαζί μου ή οχι.
Ευχαριστώ για την ανάλυση του πως βλέπεις το θέμα αυτό (το εννοω!) αλλά δεν έπιασες αυτό που ήθελα να θίξω.
Καταρχάς το ΑΚΕΛ δεν είναι ένα κομμουνιστικό κόμμα, όπως τα κόμματα που γνώρισαν οι πρώην χώρες της Σωβ. Ένωσης. Ούτε είναι εντελώς αντι-καπιταλιστικό. Μου είναι αδύνατον να βλέπω τις Άστον Μάρτιν και τις Μπέντλεϊ τρεις-τρεις στο δρόμο και να τους ακούω να μου λένε "είμαι κομμουνιστής". (παράδειγμα απλά). Μη χεστούμε κιόλας. Ούτε και οι οπαδοί του κόμματος είναι όλοι κομμουνιστές. Κατα ακρίβειαν, οι κομμουνιστυές του ΑΚΕΛ άντε να φτάνουν το ΠΟΛΥ το 1/3 της δύναμης του κόμματος. Το πολύ. Εγώ όμως, άλλο έθιξα.
Μίλησα για το πως θα προσεγγίσεις τον συναγερμικό ή τον όποιοδήποτε άλλο μη-ακελικό ψηφοφόρο όταν εσύ ο ίδιος παίζεις το παιχνίδι του Ευρωκό και του Τάσσου. Ούτε έκρινα τον κομμουνισμό, ούτε τους κομμουνιστές, ούτε κανέναν. Αν αναφέρθηκα στα αποτελέσματα που είχε η ***λανθασμένη*** εφαρμογή της ιδεολογίας στην Ανατολική Ευρώπη; Ναί, αναφέρθηκα και είπα πως ήταν τραγικά. Ρώτησε έναν τσέχο, ή ούγγρο ή πολωνό πότε ήταν πιο ελευθεροι και ευτυχισμένοι. Πριν το 90 ή μετά;
Επαναλαμβάνω όμως, το θέμα δεν είναι να απαρνηθείς τα πιστεύω σου, αλλά να δίξεις πως είσαι όντως πολιτικός που ΕΝΩΝΕΙ, όπως λέει και το σλόγκαν του Χριστόφια. Ερωτώ λοιπόν, πως μπορεί να ενώσει αν δεν βάλει νερό στο κρασί του; ΌΧι να ξεχάσει σε τι πιστεύει, αλλά για χάρην της ενότητας... και ναί, και της μη επανεκλογής του Τάσσου.
Μπορείς να είσαι όσο καυστικός θες φίλε μου, η ανταλλαγή απόψεων και η πολυφωνία είναι η απόλυτη δημοκρατία :)
Να'σαι καλα