Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

Κύπρος: σάπιο μπανανόφυλλο

Δυστυχώς δικαιωθήκαμε, εμείς όλοι που μέρα νύκτα προσπαθούμε με τον δικό μας τρόπο ο καθένας να θίξουμε την σαβούρα της κοινωνίας μας. Πίσω από τους Ραδιομαραθώνιους, πίσω τα horror-style δελτία ειδήσεων μας όταν αναφέρονται σε προσωπικά δράματα πολιτών, πίσω από την ανθρωπιά που αυτοπροβάλουμε εμείς για εμας, πίσω από το "κοινωνικό" κράτος και τις αξίες που διατυμπανίζουμε πως έχουμε για να το ακούμε μόνοι μας και να κάνουμε χαρούες, ήρθε ένας ουδέτερος κριτής, η Ευρώπη, να μας ρίξει την μάσκα και να μας αναγκάσει να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη.
Η Κοινωνική 'Ερευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που γίνεται για όλες τις χώρες μέλη και που για πρώτη φορά συμπεριέλαβε την Κυπριακή "Δημοκρατία", μας ήρθε σαν αστραπή εν αιθρία. Μας κτύπησε κατάμουτρα και ακόμα πίνουμε Ποστάν για να μας περάσει. Φυσικά δεν άκουσα (ίσως και να κάνω λάθος εδώ, δεν ξέρω) κανένα σχόλιο από τον διαμορφωτή της κοινωνίας μας που είναι η κυβέρνηση μας, η εκκλησία μας κτλ... όπως γίνεται συνήθως με ότι δεν μας συμφέρει, το αφήνουμε να περάσει απαρατήρητο.
Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα αυτή, κατατασσόμαστε ανάμεσα στους ρατσιστικούς, καλοπερασάκηδες, αδρανής, συντηριτικούς πολίτες της ΕΕ. Μερικά από τα στοιχεία, σε αριθμούς, που ανέδειξε για εμας η έκθεση είναι τα εξής:
- 1 στους 3 Κύπριους παρακολουθεί πάνω από 3 ώρες τηλεόραση ημερησίως. Λαμβάνοντας υπόψην και την ποιότητα της τηλεόρασης μας (200 σαπουνόπερες την βδομάδα και 100 χαζοκυπριακές κ' χαζοελληνικές σειρές), καταλαβαίνουμε πως έχουμε σοβαρό πρόβλημα να ζήσουμε την ζωή μας. Αυτό μας κατατάσσει στον βυθό της κατάταξης σαν τους πιο απαθείς άνθρωπους. Μαζί με την Κύπρο, οι μόνες χώρες που έχουν τόσο ψηλά ποσοστά είναι η Βουλγαρία (αυτοί που θεωρούμε χώρκατους και έχουν συνδέσει τις γυναίκες τους μόνο με καμπαρέ) και η Αγγλία (αυτοί που όλη μέρα βρίζουμε και θεωρούμε την χειρότερη ράτσα). Να λοιπόν που έχουμε και κοινά! :)
-Οι μισοί Κύπριοι δεν διαβάζουν καθημερινά εφημερίδα. Αυτό, μαζί και με το ότι βλέπουμε τόσο πολύ τηλεόραση, καταδεικνύει πως ο σύγχρονος Κύπριος επιθυμεί να ξοδεύει τον χρόνο του. Άκρως ανησυχητικό είναι το γεγονός πως 94% των Κυπρίων θεωρούν αυτό το φαινόμενο φυσιολογικό και δεν αισθάνονται καθόλου τύψεις!
-Ποσοστό 66.7% των Κυπρίων δεν δέχονται μια γυναίκα που έχει παιδί με κάποιον άνθρωπο με τον οποίον συζεί και δεν είναι νυμφευμένη. Αυτό το ποσοστό είναι το υψηλότερο ανέμεσα στις χώρες της ΕΕ και δείχνει το πόσο συντηριτικοί είμαστε.
- 54% των Κυπρίων δηλώνει πως δεν αθλείται καθόλου ενώ μόνο το 26% δηλώνει πως αθλείται σε καθημερινή βάση. Εξ'αιτίας του γεγονότος πως η έλλειψη άσκησης είναι βασικότατος παράγοντας ανάπτυξης χρόνιων ασθενειών, η Κύπρος καταλαμβάνει την πρώτη θέση ανάμεσα στις ανάμεσα στις άλλες χώρες που είναι ευάλωτη στην ανάπτυξη αυτών των ασθενειών.
-Μόνο το 38,4% των Κυπρίων φαίνεται να αποδέχονται διαφορετικές σεξουλικότητες (ομοφυλοφιλία). Πρόκειται για ένα από τα μικρότερα ποσοστά ανέμεσα στις χώρες της ΕΕ. Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα των Σκανδιναβικών χωρών: Δανία 88.1%, Σουηδία 86.4% και Νορβηγία 80.8%.
-Μόνο το 10% των Κυπρίων χρησιμοποιεί το διαδύκτιο καθημερινά, ενώ 7 στους 10 Κύπριους δεν το χρησιμοποιεί καθόλου (προφανώς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία). Πάλι σε αντίθεση με τις Σκανδιναβικές χώρες, εκεί 1 στους 2 χρησιμοποιεί το διαδύκτιο καθημερινά.
- Σε σχέση με την κοινωνική συνοχή, οι Κύπριοι εμφανίζονται οι πιο επιφυλακτικοί με τους συμπολίτες τους. Πάλι σε αντίθεση με τις Σκανδιναβικές χώρες που παρουσιάζουν πολύ μεγάλα ποσοστά συνοχής και αλληλεγγύης, οι Κύπριοι μαζί με τους Πολωνούς, τους Βούλγαρους και τους Πορτογάλους βρίσκονται στον αντίποδα. Συγκεκριμένα φαίνεται πως οι Κύπριοι δεν έχουν εμπιστοσύνη στους άλλους, βλέπουν τον κόσμο με καχυποψία και βλέπουν σε όλους δόλιες προθέσεις! (αυτά που λέγαμε για το πως μας μαθαίνουν από τα δημοτικά να είμαστε ρατσιστές... να τα τώρα).
- Σε σχέση με την θρησκεία εμφανιζόμαστε να έχουμε την πιο άμεση σχέση με την θρησκεία. Απαντούμε πως είμαστε θρησκευόμενοι, με μεγάλη διαφορά από την δεύτερη Πολωνία. Επίσης, είμαστε στη 2η θέση, μετά την Πολωνία, στην συχνότητα εκκλησιασμού και προσευχής. Σύμφωνα με τα υπόλοιπα στοιχεία της έκθεσης, είμαστε οι πιο υποκριτές διότι:
α. από τη μια δηλώνουμε βαθιά πίστη στην θρησκεία
β. από την άλλην δεν φαίνεται να αποτελούν βίωμα μας βασικές αρχές της θρησκείας μας, οπως η ανοχή, η αποδοχή, η αγάπη για τον πλησίον κτλ.


Τα σχόλια σας παρακαλώ!

8 σχόλια:

Yiota είπε...

σε γενική ανάλυση είμαστε υποκριτές. Πριν κανενα μηνα μίλαγα με κάποια μεγαλύτερη κυρία που πάντα μιλα στα ίσια, ασχέτως αν είναι κακο αυτο που θα πει. Που λες, λοιπον, αυτη η κυρια, θρησκευομενη γυναικα, και παει πολυ συχνα εκκλησια και και και! Καθως μιλαγαμε, για άτομα με αναπηρίες και λοιπά και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως με το να δινουν λεφτα σε ραδιομαραθωνιους και λοιπα είναι κάτι που μπορει να αποφευχθει, δεδομένου οτι το κρατος θα κάνει μια σωστή πολιτικη απέναντι στα άτομα ωστε να μην χρειάζεται αυτη η "αγαπη" απο τον κόσμο κάθε χρόνο που για μένα είναι εξευτελιστικό και καθόλου αξιοπρεπής τρόπος για τα άτομα με ειδικές ικανότητες και όχι "ανάγκες". Και που λες..πετάγεται αυτή και μου λέει : "δεν έμεινε συνδεσμος που να μην συμμετείχα και στους τυφλους, και κωφους και παράλυτους! "Εκείνο που μου κανε εντύπωση ηταν ο τροπος της που καμαρωνε για τις "πραξεις" της. Νομιζε πως με το να δινουν λεφτα ειναι και καλη χριστιανη! και μετα το αποκορύφωμα....μου λεει : " μια φορα δωσαμε πολλα λεφτα για να κάνει ένα παιδάκι εγχείρηση που δεν είχε ( ενα συγκεκριμενο εμφανες σημειο πάνω του ) και μονο που εβλεπα το παιδι, ηθελα να κανω εμετο!"

εμεινα σηξυλη....πυρ και μανια εγινα...αλλα λογω του οπως αναφερα προηγουμενως, μιλαγε ισια ( και κάποτε μιλα παραπανω απο το κανονικο) εεε δεν μπορουσα να της θυμωσω για τη βλακεια της. και συνηθως σε μεγαλυτερα ατομα δεν μπορω να θυμωσω :(

πάντως η έρευνα της Ε.Ε , μας δειχνει πολλα ελαττωματα μας και γενικως ειμαστε πολυ πισω ακομα σαν κοινωνια και κρατος

Ioannis Ioannou είπε...

Τα αποτελέσματα της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας (ΕΚΕ) που δημοσίευσε η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» το Σάββατο (10 Νοεμβρίου 2007), σκιαγράφησαν για ακόμη μια φορά τα σαθρά θεμέλια πάνω στα οποία είναι κτισμένη η κυπριακή κοινωνία του σήμερα. Το προφίλ του «σύγχρονου» Κύπριου, μέσα από μια αντικειμενική θεώρηση των αποτελεσμάτων, είναι πραγματικά πέρα για πέρα καταθλιπτικό. Και όμως, οι αντιδράσεις και ο σχολιασμός στα ΜΜΕ, για αυτήν ειδικά την έρευνα, επισκιάστηκαν από τις καθημερινές πλέον φωνασκίες των εκλογικών επιτελείων και των πολιτικών χαμαιλεόντων που προσπαθούν για ακόμη μια φορά να αποσπάσουν την ψήφο του ομολογουμένως δύσμοιρου Κύπριου.

Δύσμοιρος, γιατί σύμφωνα πάντοτε με την έρευνα, ο Κύπριος του 2007,
βρίσκεται καθηλωμένος στην θέση του «θεατή στη ζωή των άλλων», όχι
μόνο δεν δημιουργεί ο ίδιος, αλλά έχει το θράσος να «υποβαθμίζει τη
δημιουργική συμμετοχή». Ωσάν παντοδύναμος κριτής και κάτοικος του κέντρου της γης, φτύνοντας κατάμουτρα δεκαετίες παγκόσμιου κοινωνικού εκσυγχρονισμού παρουσιάζεται «ξενοφοβικός» αλλά και «ρατσιστής», «αποδοκιμάζει τη σεξουαλική διαφορετικότητα» και βλέπει, ως κατά φαντασία διωκόμενος, τους υπόλοιπους ανθρώπους με «καχυποψία» και
«έλλειψη εμπιστοσύνης». Κατά τα άλλα δε, ευρισκόμενος προφανώς σε
κατάσταση πλήρους και ολοκληρωτικής άρνησης για τον εαυτό του,
παρουσιάζεται «αισιόδοξος» για το μέλλον.

Η έρευνα και τα αποτελέσματα της δεν θα πρέπει να περάσουν
απαρατήρητα, γιατί πολύ απλά, μπορούν να εξηγήσουν πλήρως πολλές
συμπεριφορές του «σύγχρονου» Κύπριου, πέραν των κοινωνικών. Η στάση ζωής που υιοθετεί ο «σύγχρονος» Κύπριος, αντικατοπτρίζεται τόσο στα
πρόσωπα της πολιτικής του ηγεσίας, όσο και στις πολιτικές του
αποφάσεις, αλλά και στις θρησκευτικές του αντιλήψεις. Για παράδειγμα, οι κατ'επανάληψη ταλιμπανοειδείς δηλώσεις του κ. Χρυσοστόμου και η απέλπιδα προσπάθεια της αναχρονιστικής ορθόδοξης (αναρριχημένης)
ηγεσίας να εισέλθει στα του κράτους και να αποφασίζει - άκουσον
άκουσον - για την παιδεία, αντιμετωπίστηκαν με μια πρωτόγνωρη στάση κοινωνικής απάθειας. Ακριβώς επειδή ορθοδοξία και συντηρητισμός
αποτελούν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, και στην ιδεολογία του
«σύγχρονου» Κύπριου, επιπλέον, καλύπτονται από το συμπαγές τοίχος της «θρησκοληψίας». Μήπως τέτοιες επιθέσεις κατά της δημοκρατίας, του
ανεξίθρησκου κράτους αλλά και της κοινής λογικής θα γίνονταν ανεχτές
σε μια χώρα εκσυγχρονισμένη και προοδευτική;

Είναι ακριβώς πάνω σε τέτοιου είδους αντιλήψεις και ιδεολογικούς
γκρεμούς, που και ο απερχόμενος πρόεδρος, Τάσσος Παπαδόπουλος, ωσάν
ακόμα ένας Μακάριος, έκτισε το επιβλαβές τερατούργημα της εικονικής εθναρχίας του. Η παρούσα πολιτική ηγεσία λοιπόν, έχτισε απάνω στις φοβίες και τα σάπια κοινωνικά θεμέλια της κυπριακής κοινωνίας, και συνεχίζει, μέχρι σήμερα, να εμποδίζει τον πραγματικό εκσυγχρονισμό, αποκλείοντας και απομονώνοντας έτσι την πλειοψηφία των Κυπρίων στην ντουλάπα με τους εφιάλτες τους. Εξού και το απερχόμενο κυβερνητικό σχήμα στηρίζεται από κόμματα δορυφόρους, όπως το ΕΥΡΩ.ΚΟ, τα οποία
δημιουργήθηκαν οπορτουνιστικά για να κεφαλαιοποιήσουν τον
συντηρητισμό, την ξενοφοβία και, επομένως, τον εθνικισμό του
«σύγχρονου» Κύπριου που ακόμα βλέπει οπτασίες και φαντάσματα μιας
παγκόσμιας συνωμοσίας εναντίον του. Κανείς, λοιπόν, δεν πρέπει να
ξαφνιάζεται από την εμφάνιση εξτρεμιστικών στοιχείων στην πολιτική σκηνή του τόπου, και αν αυτή η κοινωνική κατρακύλα επιτραπεί να συνεχιστεί, τότε ούτε και η αύξηση των ποσοστών τους θα αποτελεί έκπληξη.

Η κατάντια αυτή όμως δεν αμαυρώνει μόνο την εικόνα της κυπριακής
κοινωνίας σήμερα, αλλά προδιαγράφει και ένα μέλλον ζοφερό για τις
γενεές που θα ακολουθήσουν. Οι συνέπειες δηλαδή των σημερινών μας
αποφάσεων θα δημιουργήσουν εκ νέου, φαύλους κύκλους, κοινωνικές και
πολιτικές ελεύθερες πτώσεις για τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών
μας. Το 2004, ο «σύγχρονος» Κύπριος απέρριψε το σχέδιο λύσης του γ.γ.
του ΟΗΕ Κοφι Ανναν, με ισχυρή πλειοψηφία. Βλέποντας όμως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μέσα από το φακό των συμπερασμάτων της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας, το 76% που απέσπασε το απορριπτικό «όχι» υπό την καθοδήγηση του κατά φαντασία εθνάρχη, είναι σχετικά λίγο! Ζητήσαμε από ένα λαό που δεν χρησιμοποιεί το διαδίκτυο επί καθημερινής βάσης στην
συντριπτική του πλειοψηφία (90%), ενώ μόνο 3 στους 10 χρησιμοποιούν το διαδίκτυο γενικότερα, και περίπου οι μισοί (46%) δεν διαβάζουν καν εφημερίδα καθημερινά, να ενημερωθεί έγκαιρα και να αποφασίσει αντικειμενικά πάνω σε ένα από τα πιο πολύπλοκα νομικά έγγραφα που παρήγαγαν ποτέ τα Ηνωμένα Έθνη!

Το σχέδιο Αννάν, αλλά και οποιαδήποτε άλλη λύση ομοσπονδιακή, απαιτεί όραμα, κοινωνική ενεργοποίηση και ανοχή, αποδοχή της διαφορετικότητας και στρατηγική για το μέλλον. Διαφορετικά, η συμβίωση με τους Τ/Κ είναι αδύνατη. Αντ'αυτών των χαρακτηριστικών, οι Κύπριοι του 2004 πρόταξαν τον άκρατο συντηρητισμό τους, αλλά και τον ρατσισμό τους στο πρόσωπο του κ. Αννάν, παρουσιαζόμενοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν οι προστάτες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά το παγκόσμιο. Αν κανείς, βεβαίως, συναθροίσει αυτή τους την στάση με το γεγονός ότι τα δύο τρίτα των Κυπρίων «αποδοκιμάζει αν μια γυναίκα έχει παιδί με έναν σύντροφο με τον οποίο συζεί αλλά χωρίς να είναι παντρεμένη μαζί του», με ποσοστά αποδοκιμασίας ψηλότερα από όλες τις άλλες χώρες, τότε η κοινωνική υποκρισία και η κατάσταση άρνησης στην οποία βρισκόμαστε σήμερα σαν κοινωνία είναι εξόφθαλμη. Δικαιώματα μεν,
αλλά επιλεκτικά, όχι για όλους. Πώς αναμέναμε, λοιπόν, οι Κύπριοι να
ψηφίσουν υπέρ μιας λύσης που οραματιζόταν την ομαλή συμβίωση με άτομα διαφορετικής εθνικής προέλευσης, άλλης θρησκείας, άλλης γλώσσας και μερικώς διαφορετικής πολιτιστικής κουλτούρας;

Η φοβία του «σύγχρονου» Κύπριου έτσι όπως καταδεικνύει η έρευνα,
απέναντι στον εκσυγχρονισμό, την αλλαγή και το καινούργιο, πηγάζει από τα ιστορικά του συντηρητικά συμπλέγματα. Τέτοια συμπλέγματα όμως, είναι πρόσφορο έδαφος προς εκμετάλλευση από τον κάθε λογής ηγέτη που ξέρει να παίζει και να ενεργοποιεί κατά το δοκούν τα συναισθήματα αυτά του λαού. Ο κ. Παπαδόπουλος, κλαμένος δια των τηλεοπτικών καναλιών,κάλεσε τον λαό σε απόρριψη, στασιμότητα, εσωστρέφεια και Δον-Κιχωτικούς αγώνες. Δεδομένης αυτής της έρευνας, θα έπρεπε να ήταν
τουλάχιστον αναμενόμενο ότι ο λαός θα ανταποκρινόταν, γιατί στο τέλος
της ημέρας ο κ. Παπαδόπουλος μας αξίζει. Τον έχουμε κερδίσει με το
σπαθί μας, γιατί μας αντικατοπτρίζει σαν άτομα και σαν ιδεολογία, στην πλειοψηφία μας, σαν κοινωνία.

Ο μόνος υποψήφιος πρόεδρος, ο οποίος ξεφεύγει από το σαθρό αυτό
κοινωνικό γίγνεσθαι, έχοντας πραγματικά γαλουχηθεί με τα ιδανικά και την νοοτροπία της Ευρώπης, είναι ο κ. Ιωάννης Κασουλίδης. Ο αγώνας του όμως, που είναι και δικός μας αγώνας, για απαλλαγή από τον συντηρητισμό, την μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, δεν
είναι απλά ακόμα ένας αγώνας για την προεδρία. Είναι ένας καθημερινός,επίπονος, και άνισος ιδεολογικός αγώνας ενάντια στους εφιαλτικούς δαίμονες της κυπριακής κοινωνίας. Ενάντια στους ίδιους δαίμονες που ταλανίζουν και καθηλώνουν τον «σύγχρονο» Κύπριο στο παρελθόν και τον καθιστούν περίγελο της ευρωπαϊκής οικογένειας. Είναι οι δαίμονες που ο κάθε Κύπριος βλέπει αλλά αγνοεί στον καθρέφτη του κάθε πρωί. Είναι ο λόγος που η Κύπρος του Τάσου Παπαδόπουλλου, χάνει και θα συνεχίζει να χάνει!

Όταν το 2004, οι Αμερικανοί ανάδειξαν για δεύτερη φορά τον κ. Bush στην προεδρία των Η.Π.Α, η βρετανική εφημερίδα «Daily Mirror», με πρωτοσέλιδό της, διερωτήθηκε «Πώς είναι δυνατόν 59εκ άνθρωποι να είναιτόσο ανόητοι;». Ας ελπίσουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2008, εδώ στην Κύπρο, δεν θα χρειαστεί να διερωτηθούμε κάτι παρόμοιο...

Ιωάννης Ιωάννου

Banana Republic Cyprus είπε...

Αγαπητέ κύριε Ιωάννου, πρώτα να σε ευχαριστήσω για την ώρα και την ενέργεια που ξόδεψες για να διατυπώσεις τις απόψεις σου, με πολύ ωραίο και πολιτισμένο τρόπο.
Επειδή φυσικά σκοπός είναι πάντα να αναπτυχθεί ένας διάλογος, θα ήθελα να κάμω κι εγώ κάποια σχόλια στο σχόλιο σου.
Καταρχάς να σε συγχαρώ που αγγίζεις ένα πολύ σημαντικό για μένα θέμα, με τόση διαφάνεια και ταυτόχρονα καυστικότητα. Μιλώ για το θέμα πως βλέπουμε παντού μάγισσες και φαντάσματα έτοιμα να μας κατασπαράξουν. Θα ήταν παράξενο λοιπόν αν δεν πάσχαμε από ξενοφοβία και ρατσισμό, απορριπτικότητα και σκεπτικισμό προς ο,τιδήποτε διαφορετικό.
Εφόσον συνέδεσες (καλώς) το θέμα με τις επερχόμενες εκλογές, θα ήθελα να σου πω πως σέβομαι τις απόψεις σου, αλλά διαφωνώ εν μέρη. Λέω εν μέρη διότι συμφωνώ μαζί σου για τα όσα λες για τον Τάσσο και τον περίγυρο του, καθώς και για τα χάλια της κοινωνίας μας. Αποφεύγεις όμως να τα βάλεις με τον Χριστόφια, κάτι που δεν με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Εν αντιθέση με άλλους υποστηρικτές του κ. Κασουλίδη που στο πρόσωπο του Χριστόφια βλέπουν ένα διάολο, εσύ δεν τον σχολιάζεις καθόλου και θεωρώ πως αξίζει και σε αυτόν λίγη κρτική.
Όσο αφορά το δημοψήφισμα, το γνωρίζω πως από τα γραφώμενα μου εδώ δίδεται η εντύπωση πως υποστήριξα το ΝΑΙ. Είναι λάθος αυτή η εντύπωση, διότι υποστήριξα το ΟΧΙ. Απλά δεν ανήκω στην μερίδα των οπαδών του ΟΧΙ που είχαν δυσκολία να αποδεκτούν και μια διαφορετική άποψη ή που ένιωθαν την ανάγκη να φερθούν σαν δικτάτορες για να επιβληθεί η άποψη τους εις βάρος της αντίθετης. Θέλω να διαφωνήσω ΚΑΘΕΤΑ μαζί σου για την θεωρία σου περί του δημοψηφίσματος. Ίσως και άθελα σου, είπες ούτε λίγο ούτε πολύ πως όσοι ψήφισαν ΟΧΙ τότε, ήταν γιατί είναι συντηριτικοί, απορριπτικοί, διακατέχονται απο ρατσισμό, ξενοφοβία και δεν μπορούν να δείξουν ανοχή και σεβασμό σε κάτι "διαφορετικό" (=ΤΚύπριους). Δεν θα ήμουνα στην θέση σου τόσο απόλυτος. Αναγνωρίζοντας πως τέτοια ΟΧΙ σαν κι αυτό που περίγραψες υπήρχαν, και μάλιστα πολλά, δεν πρέπει να παραγνωρίζεις και μια άλλη μερίδα υποστηρικτών του ΟΧΙ που ΚΑΜΙΑ σχέση με όλα αυτά δεν έχουν. Δεν θα κάνω τον δικηγόρο κανενός, παρά μόνο του εαυτού μου. Ούτε θα αναλύσω γιατί είπα ΟΧΙ. Απλά, όπως εσας που είσασταν του ΝΑΙ σας πλήγωσε που κάποιοι ηλίθιοι σας αποκάλεσαν προδότες επειδή είχατε μια διαφορετική άποψη, το ίδιο πληγώνουν και άνθρωπους σαν κι εμένα να με αποκαλούν, έστω έμμεσα και χωρίς καμία θέληση προσωπικής επίθεσης, απορριπτικό, ρατσιστή και όλα όσα είπες.
Δόξα το Θεό, οι απόψεις μου περί ρατσισμού και αποδοχής των ΤΚυπρίων και γενικά του διαφορετικού δεν είναι καινούργιες, ούτε κάτι που πρόσφατα ανακάλυψα. Υπήρχαν καιροί κύριε Ιωάννου που κι εμένα με αποκαλούσαν ΤΟΥΡΚΟ επειδή μιλούσα για επαναπροσέγγιση. Και η ειρωνία είναι πως αυτοί που με αποκαλούσαν έτσι, ήταν οπαδοι που σήμερα υποστηρίζουν τον κύριο Κασουλίδη.
Οπόταν, θα σε παρακαλούσα να μην είσαι τόσο απόλυτος σε αυτό το θέμα διότι υπήρξε και το ΟΧΙ που βασίστηκε πάνω στην εκτίμηση του σχεδίου ως έχει και όχι στα διάφορα εθνικιστικά κατάλοιπα της κοινωνίας μας, που έτσι κι αλλιώς ουδέποτε κουβαλούσα.
'Οσο αφορά την στήριξη Κασουλίδη και τις απόψεις σου περί του θέματος, δεν μου πέφτει λόγος. Νιώθω την ανάγκη όμως να πω πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απαρνηθούμε αυτό που είμαστε, δηλαδή Κύπριοι, και να χαθούμε μέσα σε άλλες κουλτούρες, πχ Ευρωπαϊκές. Ούτε και πρέπει να απορρίπτουμε ταυτόχρονα το διαφορετικό και το άγνωστο, αν έχει να μας προσφέρει κάποια καλά στοιχεία. Χρειάζεται μια ενδιάμεση προσέγγιση, όχι ακραία. Και θεωρώ πως στην Ευρώπη πρέπει να είμαστε αγωνιστές, όχι με την παλληκαρίσια έννοια του πολεμιστή αλλά με την έννοια του να διεκδηκούμε πράγματα καλά για τον λαό μας, και όχι απλά να είμαστε το καλό και φρόνιμο παιδί. Αυτό το καλό και φρόνιμο παιδί, σύμφωνα με τα όσα μας έδειξε ως τώρα, είναι ο Κασουλίδης. Πιστεύω πως στο σημείο που είμαστε τώρα χρειαζόμαστε κάποιον πιο διεκδικητικό αλλά και ευέλικτο πολιτικό. Ο Κασουλίδης έχει μόνο το 20, ο Χριστόφιας έχει και τα δύο, κατά την άποψη μου.
Ευχαριστώ ξανά που έγραψες εδώ τις απόψεις σου και μακάρι να βλέπουμε πιο συχνά τόσο ωραία διατυπωμένες και χωρίς να προσβάλουν απόψεις. Να΄σαι καλά.

bestman είπε...

Φίλε brc, έχω την αίσθηση ότι φοβόμαστε κάθετι το νέο. ΄΄Εχουμε συνηθήσει σε αυτά που ξέραμε και απορρίπτουμε κάθετι καινούριο και διαφορετικό (μέχρι να το συνηθίσουμε κι αυτό, και να το θεωρούμε φυσιολογικό). Ο Νίκος Δήμου έίχε γράψει ένα πολύ καλό άρθρο γι' αυτό το θέμα, στο ελληνικό περιοδικό RAM. Το άρθρο είχε αναδημοσιευτεί στο βιβλίο του "Ψηφιακή Ζωή". Όταν το βρώ θα το ανεβάσω στο blog μου.
Επίσης, χθές, ο Λάζαρος Μαύρος στην εκπομπή του μίλησε για "ελληνοτουρκικοσριλανκέζικο κράτος". Θεωρώ ότι αυτή η λέξη είναι άκρως ρατσιστική, και καταδυκνύει την έλλειψη ανοχής και σεβασμού στη διαφορετικότητα (από έναν από τους γνωστότερους πρεσβευτές της"

Banana Republic Cyprus είπε...

Γειά σου κουμπάρε :)
Συμφωνώ μαζί σου. Φοβόμαστε, δεν δεχόμαστε. Είπαμε όμως, δεν είναι ούτε ανάγκη να αλλάξουμε αυτό που είμαστε, ούτε και να μείνουμε οι ίδιοι ξεροκέφαλοι και να μην εξελικτούμε σαν άνθρωποι. Παν μέτρο άριστον, έτσι;
Τον όρο που λες, πρώτος τον χρησιμοποιήσε ο Χατζηδημητρίου του Ακελ. Τον επανέλαβε χτες και στον Αντέννα. Δεν τον βρίσκω ρατσιστικό διότ έχω ακούσει και διαβάσει την θεωρία του. Μην πιάνεις την φράση έτσι μόνη της και να την παρουσιάζεις σαν θέση. Ο άνθρωπος προσπαθούσε να πείσει τον κόσμο πως αν διχοτομηθούμε δεν θα έχουμε ένα ελληνικό αμιγές κράτος στο νότο, αλλά ένα μικτό κράτος που θα αποτελείτε από εμας, τους τκύπριους και τους τόσου ξένους μετανάστες.
ΠΡοσωπικά τον συγχαίρω διότι είναι Ο ΜΟΝΟΣ πολιτικός που όποτε βγει στο γυαλί ή όποτε του κάνουν συνέντευξη έχει το θάρρος να αναγνωρίσει πως κάποιοι στην κοινωνία μας δέχονται πια την διχοτόμηση ως λύση και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τους εξηγήσει τι θα σημαίνει για εμας μια τέτοια λύση. Ολα αυτά, την ώρα που οι υπόλοιποι πολιτικοί μιλούν σαν να μην υπάρχει καν αυτή η μερίδα κόσμου που το σκέφτεται. Ξέρεις, τα γνωστά "δεν ασχολούμαι με το πρόβλημα, άρα δεν υπάρχει".
Δεν έχει τίποτε το ρατσιστικό η φράση αυτή λοιπόν. ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ - και το τονίζω αυτό- από το ΠΩΣ το λέει κάποιος. Ο Τάκης Χατζηδημητρίου το είπε για να δώσει στον κόσμο να καταλάβει πως δεν θα είμαστε ένα αμιγες ελληνικό κράτος και να γκρεμίσει αυτή τη ψευδαίσθηση που ίσως έχουν κάποιοι.

Bananistanos είπε...

Είπαν τζε για ποσοστό που δεν θεωρεί κακό την απιστία(ή ξενο..μήση όπως το λέει ο brc)? ϋϋ

Σχετικά με την τηλεόραση, το κακό δεν είναι το πόσες ώρες παρακολουθούν αλλά τι παρακολουθούν, πέφτει το μάτι μου καμιά φορα στις τηλεθεάσεις τζε πιάνει με απελπισία, θέλω να μεταναστεύσω στο Μεξικό!!

@brc
Θεωρείς τον Χρ. πιο ευέλικτον που τον Κας στην Ευρώπη? Από που ώς που? Μονο το ότι Χρ. θα έχει το βάρος του αντιευρωπαισμού και αντιδυτικισμού πως θα ελίσσεται? Να σου πω ένα παράδειγμα: φαντάσου να έρτει η ώρα για βέτο ή αρνητική θέση στο οποιοδήποτε θέμα. Πως θα εκτιμιθεί το βέτο του κομμουνιστή Χρ. και πως του Κας. Εγώ νομίζω, για τον Χρ. θα πούν που ένα Κομμουνιστή τι καρτεράς, ενώ για τον Κας θα ασχοληθούν να ακούσουν τι θα πει(μιλώ για θέματα που μπορεί να τύχει να εσηει πέρασιν ο λόος μας).

Τον Τάκη εκτιμώ τον τζε 'γω αλλά πρεπει να μιλά λλίον παραπάνω, τωρά που άλλαξε παρέες το ακελ ίσως του δώκουν άδεια να μιλά.

Banana Republic Cyprus είπε...

Προφανώς δεν είχαν ερώτηση για το ξενογαμήσι διότι μόνο σε συντηρητικές κοινωνίες λαμβάνονται υπόψην τέτοια πράγματα :)
επειδή βγήκαμε εντελώς εκτός θέματος (βλ. τίτλο) οι απόψεις μου περί Χριστόφια και ΚΑσουλίδη είναι καταχωρημένες και μπορείς να τις διαβάσεις όσες φορές θες.
Αν είναι όμως ο Χριστόφιας αντιευρωπαϊστής ή κομμπυνιστής με την έννοια που έμαθες να το αντιλαμβάνεσαι, τότε ίσως είμαι κι εγώ εθνικιστής.

Ανώνυμος είπε...

Για την κατάντια της Κυπριάκής κοινωνίας ευθύνη έχουν όλοι όσοι κυβέρνησαν ή συγκυβέρνησαν αυτό τον τόπο. Δεν θα αναφερθώ στην πολιτική γιατί τα είπαμε πολλές φορές. Απλά θέλω να ξέρω πότε ένα κόμμα είπε όχι στο ανακάτεμα των παπάδων στη ζωή μας (δεν πάει καιρός που τρέχανε όλοι κάτω από τα ράσα τους για να βγάλουν αρχιεπίσκοπο). Πότε προτάθηκε η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας? Πότε η βουλή κατέκρινε τη στάση της ΠΕΟ-ΣΕΚ έναντι στο δικαίωμα να συνδικαλίζεται κάποιος ελεύθερα. Τί αγώνες έγιναν στην ΑΗΚ και στην ΑΤΗΚ για ίδρυση ανεξαρτήτων συντεχνιών. Τί πόλεμο δέχεται καθημερινά η ΔΕΟΚ στους χώρους εργασίας. Να μιλήσουμε για τους οργανωμένους οπαδούς που είναι προέκταση των οργανωμένων νεολαιών. Να μιλήσουμε για την πόλωση που γίνεται παντού, ακόμη και στους συνδέσμους γονέων. Να πούμε για τα χρωματιστά καφενεία. Ποιοί τα ελέγχουν, ποιοί μας βάζουνε και τσακωνούμαστε????/
Με λίγα λόγια ο καρκίνος έίναι μέσα μας εδώ και αρκετά χρόνια. Βολεύει και γιαυτό συντηρείτε από όλους. Το πρωτάκουστο, παγκόσμιο φαινόμενο, οι προυπολογισμοί του κράτους ψηφίζονται από όλα τα κόμματα. Μπορώ να γράφω παραδείγματα ως αύριο το πρωί.