Γιατί η ΕΔΕΚ εξαφανίζεται από τον κομματικό χάρτη

Ήταν θέμα χρόνου η ΕΔΕΚ να μπει σε περιπέτειες από την ημέρα που το κόμμα πήρε... δεξιές στροφές. Η πολιτική που ακολούθησε ο Λυσσαρίδης από την δεκαετία του 90 και μετά, έφεραν το κόμμα σε μια κατάσταση αφανισμού. Δεν θα ασχοληθώ με το τί έκανε ο Λυσσαρίδης όμως... θα σταθώ στον πρόεδρο της ΕΔΕΚ τον σημερινό, τον κύριο Ομήρου.
Ο οποίος με παντελή έλλειψη διορατικότητας για το μέλλον, ακολούθησε τον εύκολο δρόμο της καρέκλας πέφτωντας στην παγίδα και τώρα έγινε όμηρος (όνομα και πράμα) του Τάσσου και συμπεριφέρεται σαν ένα τσιράκι ή στρατιωτάκι του προέδρου, ανίκανος βασικά να ελιχθει για να απεγκλωβιστεί.
Ο κύριος Ομήρου, με μαγικές χαμελεοντικές ικανότητες κατάντησε το κίνημα του ένα καθημερινό ρεντίκολο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που είναι το μόνο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης που τα ποσοστά του είναι τόσο μικρά, κάτω από το 10%. Και η εξήγηση είναι πολύ απλή... δεν είναι πραγματικοί σοσιαλιστές. Συμπεριφέρονται και πολιτεύονται σαν ακροδεξιοί εθνικιστές, ξεχνώντας και την ιστοριά τους, της χώρας τους αλλά και των ηρώων τους. Τρίζουν τα κόκκαλα του ΗΡΩΑ Δώρου Λοίζου στον τάφο του. Του άνθρωπου που έδωσε την ζωή του υπερασπιζόμενος την νομιμότητα της τάξης, της δημοκρατίας. Που πέθανε στην θέση του Λυσσαρίδη, διότι ο γιατρός ήταν ο στόχος, όχι ο Δώρος. Και η ψυχή του αναρωτιέται... άξιζε τελικά τον κόπο η θυσία μου;

Μου έρχονται στο νου αυτά που ο κύριος Ομήρου έλεγε σε συνέντευξη του τον Μάρτη του 1998, όταν επιτελούσε υπουργός της κυβέρνησης Κληρίδη. Πως όσοι συνέλαβαν με όποιοδήποτε τρόπο στο πραξικόπημα δεν πρέπει να έχουν πουθενά υπευθυνη θέση. Η ερώτηση αφορούσε τον κύριο Σολωμή, που ενδέχετουν να είχε πάρει μέρος στο πραξικόπημα. Ο κύριος Ομήρου τότε, που δεχόταν κριτική από τους οπαδούς του κόμματος του, δεν είχε απάντηση. Απάντηση δεν είχε και όταν στην ίδια συνέντευξη ρωτήθηκε για την στάση του κύριου Χάσικου που παρεβρέθετουν κάθε χρόνο στο μνημόσυνμο του Γρίβα. Απλά αρκέστηκε να πει πως η ιστορία δεν παραγράφεται αλλά "οι σημερινές συμμαχίες και συγκρούσεις πρέπει να αφορούν το σήμερα και όχι το χτες. Άλλωστε αυτή τη πολιτική, της εθνικής συμφιλίωσης, έκανε κι ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981". Μόνο που διέφυγε του κυρίου Ομήρου πως ο Παπανδρέου αποκατάστησε την Εθνική Αντίσταση, τα θύματα του διχασμού και όχι τους στρατιωτικούς ή τους καλλιεργητές του διχασμού. Και όταν ο αρχηγός κάποιου κόμματος, ο ίδιος δείχνει ασέβεια προς τον νεκρό ήρωα του κόμματος του, τι τύχη μπορεί να έχει αλήθεια; Φυσικά φρόντησε να ρίξει στο τέλος και την ατάκα "πληγές σαν αυτήν του Δώρου Λοίζου δεν κλείνουν ποτέ".

Μόνο που φαίνεται πως έκλεισε, καλοέκλεισε και έκανε και πλαστική που πάνω για να μην φένεται! Ο σημερινός πρόεδρος της ΕΔΕΚ τάσσεται στο πλευρό του Δευκαλίωνα που με την δράση του τις δεκαετίες 50-70 αποτέλεσε την στέγη των δολοφώνων του Δώρου Λοίζου. Τάσσεται στο πλευρό του Τάσσου που καταπολέμησε με νύχια και δόντια την εθνική συμφιλίωση για να επιφέρει τον εθνικό διχασμό, τους προδότες, τους μειοδότες, τους νενέκους και τους τουρκολάγνους. Ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει πλέον ένα τέτοιο κόμμα; Που ακολουθεί τόσο παθητικά, σαν πιόνι, τα τερτίπια του προέδρου να μοιράζει πατριωτισμό εκεί που θέλει και προδοσία εκεί που βρίσκει απλά μια διαφορετική άποψη; Είναι αυτό σοσιαλισμός; Είναι αυτό κίνημα δημοκρατικό; Σοσιαλδημοκρατικό;

Και για να μην ξεχνιώμαστε, σας θυμίζω και τα όσα καταλόγιζε στον Τάσσο Παπαδόπουλο ο ίδιος ο κύριος Ομήρου το 2002 στην εφημερίδα ΜΑΧΗ τον Σεπτέμβριο, όταν με την στήριξη του ΔΗΣΥ θα κατέρχετουν ανθυποψήφιος του σημερινού του ... μάστρου.

-" Ο Τάσσος είναι ανακύκλωση του παρελθόντος"
-"Ο Τάσσος δεν προσφέρει την ζωογόνο πνοή της ανανέωσης, του εκσυγχρονισμού και της αντιμετώπισης του διεθνούς περιβάλλοντος"
-"Η υποψηφιότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου, όπως και πείρα του, αποτελεί κατά τη γνώμη μου ένα απεχθές βάρος και μια αρνητική κληρονομιά"

Τα ερωτήματα φυσιολογικά είναι εύλογα...

• Κύριε Ομήρου, αν το 2002 όταν ο Τάσσος ήταν 70 χρονών, και αποτελούσε ανακύκλωση του παρελθόντος, τί είναι σήμερα, το 2007, που είναι 75 χρονών;;; Το μέλλον μας;
• Κι αν το 2002 που δεν είχαν συμβεί όλα αυτά τα αρνητικά για την Κύπρο τετελεσμένα με Συρίες, Ιταλίες, Γερμανίες, Ισλαμικές, ΕΔΑΔ, Αγγλίες, Σουηδίες, επιτροπές αποζημιώσεων κτλ δεν προσέφερε η υποψηφιότητα του στην αντιμετώπιση του διεθνούς παράγοντα, την προσφέρει τώρα, το 2007 με όλα όσα προανάφερα;
• Κι αν όσοι ευθύνονται για το πραξικόπημα δεν έχουν δικαίωμα να κατέχουν υπεύθυνη θέση, μήπως αυτοί που τους υποστηρίζουν αυτούς τους πραξικοπηματίες, όπως το Ευρωκό, έχουν αυτό το δικαίωμα;

Φυσικά πήρες και εσύ το ευχαριστώ από τον Δευκαλίωνα, όπως το πήραν και κάποιοι άλλοι, που -ευτυχώς γι αυτούς- ξύπνησαν και δεν τον ακολουθούν. Εσύ όμως Γιαννάκη ακόμα κοιμάσαι... ροχαλίζεις... βλέπεις όνειρα απατηλά, ουτοπικά... βλέπεις καρέκλες και υπουργεία. Ξύπνησες προς στιγμήν... με τον πάτσο που σου έδωσε ο Δευκαλίων. Όταν στην Λεμεσό, ανακοίνωνε πως σκοπός του είναι με την επανεκλογή του να συρρικνώσει ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ και να καταστήσει το ΔΗΚΟ τον εκφραστή του κέντρου και έναν τρίτο εξίσου δυνατό πόλο. Ξύπνησες, διότι είδες κι εσύ πλέον αυτά που τόσα χρόνια δεν έβλεπες. Πως σκοπός του είναι να σε αφανίσει και να σε απορροφήσει. Η μόνη σου σωτηρία, κι ας μην το καταλάβεις ακόμα, είναι να χάσει ο Τάσσος, να μην επανεκλεγεί. Τώρα που θα πας; Δεν έχεις πουθενά να πας... οι πόρτες είναι κλειστές παντού. Μόνος σου τις έκλεισες. Ο μόνος που σε θέλει εκεί κοντά του είναι ο Τάσσος, απλά για να σε απορροφήσει, να σε διαλύσει και να γίνεις ένα λιθαράκι που θα χρησιμοποιηθεί για να κτιστεί ο τρίτος πόλος. Κι η ΕΔΕΚ... θα χαθεί, δε θα υπάρχει πια. Θα είναι πλέον ένα μικρό ΔΗΚΟ, μέρος κάποιου μεγαλύτερου ΔΗΚΟ.

Κι ο Δώρος Λοίζου θα αναρωτιέται ακόμη.... άξιζε τον κόπο η θυσία μου;