Πως άρχισαν όλα...

Για τους νεοκυπριακούς γάμους έχω ξαναγράψει. Ότι φαντασία, ηλιθιότητα και πατρωνιά υπάρχει την είδαμε. Πόσο γελοίοι καταντούν κάποιοι στην προσπάθεια τους να πρωτοτυπίσουν, όλοι το ξέρουμε. Μπορεί και κάποιοι από εσας που διαβάζετε να κάνατε φαντασίες και αρχοντοχωριατιλίκια στον γάμο σας, αλλά δεν πειράζει, πάρτε το σας ένα ειλικρινέστατο feedback από κάποιον άγνωστο.

Εκεί λοιπόν που είδαμε γάμους που διαρκούν 3 μέρες (κάθε μέρα και για συγκεκριμένη κατηγορία καλεσμένων), είδαμε προσκλητήρια του Λ. και της Β. με το λόγκο του Luis Vuiton, είδαμε επιτέλους και λίγο Information Technology. Συγκεκριμένα λίγο Microsoft PowerPoint. Ναί, σε ένα ξενοδοχείο πριν καμιά βδομάδα ένωσαν την ζωή τους δύο άνθρωποι υπό το φως του... PowerPoint. Αφού λοιπόν είχε "πέσει το αρφάλλι" του κόσμου από την πείνα, κάθησαν στα τραπέζια που τους υπέδειξαν και αντί να φάνε οι άνθρωποι (το μόνο καλό των γάμων κατά εμένα είναι ένα καλό φαγητό!) αναγκάστηκαν να γίνουν θεατές σε μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο "How it all started". Μάλιστα. Αφού δεν σκέφτηκαν τίποτε το απλά γελοίο να κάνουν οι άνθρωποι, κατέφυγαν σε κάτι πολύ γελοίο. Άρχισε λοιπόν να παίζει το animation sto PowerPoint, με φωτογραφίες του ζευγαριού όταν ήταν μικροί, ο ένας στο χωρκό και η άλλη στη πόλη, φωτογραφίες από την αποφοίτηση τους, οικογενειακές στιγμές και φωτογραφίες των δύο όταν γνωρίστηκαν. Και όλος ο κόσμος από κάτω να χειροκροτεί και να χαμογελά ενώ μέσα του σκεφτότανε "μα τι βλακίες εν τούτες;", "πότε θα φάμε;" κτλ κτλ. Αφου η ταινία μικρού μήκους τελείωσε με ένα μεγάλο και δυνατό αλλά κυρίως ψεύτικο χειροκρότημα από τον κόσμο, ξεκίνησε ένα άλλο ... θέαμα. Βγήκε ο πατέρας της νύφης και ο αδελφός του γαμπρού να μιλήσουν. Αφού λοιπόν ο πατέρας έκανε χώμα κυριολεκτικά τον γαμπρό λέγοντας "Ο Γ. κατάφερε να αποδείξει πως είναι άξιος για να μπει στην οικογένεια μου". Άκου εκεί! Να λέει ο πεθερός ότι η ράτσα του είναι τόσο καλή που ο γιος της συμπεθέρας του έπρεπε να αποδείξει αν είναι καλός ή όχι για να είναι και άξιος να μπει στην βασιλική οικογένεια! Μετά μίλησε ο αδελφός του γαμπρού και αφού είπε τα καλύτερα για τον αδελφό του, φροντίζοντας να μας πει πως ξέρει και να ζωγραφίζει στον ελεύθερο του χρόνο δείχνοντας μας και ένα πίνακα του (όχι στο PowerPoint!), επιτέλους έδωσαν την άδεια στον κόσμο να σερβιριστεί.

Περιττό να αναφέρω πως μόλις έφυγε ο κόσμος από εκεί, αλλά και για τις επόμενες μέρες, δεν είχε άλλη κουβέντα να λέει. Γέλασε και να γελάσεις από τα όσα έγιναν, στο τέλος γέλασε και το παρδαλό κατσίκι. Και όλοι μας απορούμε... τι άλλο έμεινε να δούμε; Javascript, Macromedia Flash, Indesign, GoLive!, Illustrator; Είναι πραγματικά λυπηρό πως κατάντησαμε. Την πιο ωραία ίσως μέρα της ζωής τους, δύο άνθρωποι αντί να γιορτάσουν με φίλους και συγγενείς την πιο μεγάλη χαρά της ζωής τους, καταφεύγουν σε παλαβομάρες και γίνονται ρεζίλι.

Ειλικρινά το μόνο που δεν είδαμε, είναι το Windows Media Player να δείχνει ευχές από διασημότητες όπως κάνουν όταν ένας από αυτούς πάει Eurovision, κάνει δίσκο ή του έχουν αφιέρωμα στην τηλεόραση! Αχ, αχ ρε Ησαΐα, κι αν ήξερες πως στον χορό σου γίνονται όλα αυτά, θα γινόσουνα κι εσύ Essaiah (όπως λέμε Mariah) για να είσαι πιο... σικ και in.