Κυπροβαρόμετρο Λαϊκής - Κύπρος, Τουρκία και Κυπριακό

Η έρευνα της Λαϊκής άγγιξε και άλλες πτυχές της καθημερινότητας μας όπως το Κυπριακό.
Σε ερώτηση κατά πόσο θα πρέπει η Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ σαν πλήρες μέλος ή με περιορισμούς, ο κόσμος απάντησε πως πρέπει να είναι με περιορισμούς (85%). Ένα 10% θεωρεί πως πρέπει να ενταχθεί σαν πλήρες μέλος. Προσωπικά δεν εκπλάγηκα από αυτό το αποτέλεσμα. Αναμενόμενη... η ανωριμότητα του λαού μας. Δυστυχώς δεν έχουν καταλάβει πολλοί πως μια τουρκία, πλήρως εναρμονισμένη με την ΕΕ, υιοθετώντας πλήρως όλους τους νόμους της ΕΕ ειδικά σε θέματα στρατιωτικά και ανθρωπιστικά, είναι προς όφελος όλων μας.
Άλλο ένα σημείο που αγνοεί ο κόσμος είναι πως μια τουρκία, πλήρες μέλος της ΕΕ, δεν θα μπορεί να έχει το ίδιο καθεστώς που έχει τώρα: μια ανώριμη δημοκρατία όπου κυριαρχεί ο νόμος προσβολής του Τουρκισμού, όπου οι στρατιωτικοί είναι στην ουσία οι πολιτικοί άρχοντες, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα των εργαζομένων, των φυλακισμένων κτλ καταπατούνται. Όσο αφορά δε την ασφάλεια για εμάς, θα έχουμε την γειτόνισσα- γίγαντα δεσμευμένη από τις αρχές της ΕΕ και όχι ανεξέλεγκτη... Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, ο κόσμος ακόμη σκέφτεται πολύ ανώριμα...

Σε ερώτηση κατά πόσο θα πρέπει να ασκήσει η Κύπρος ΒΕΤΟ στις διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την τουρκία, αν η τελευταία δεν ικανοποιήσει κάποιες απαιτήσεις της Κυπριακής Μπανανίας, οι απαντήσεις είναι αναμενόμενες: 85% ΝΑΙ, 9% ΟΧΙ, 6% Δεν απάντησε. Πρόκειται για μια ορθή στάση του κόσμου θα έλεγα, αλλά για πολλούς διαφορετικούς λόγους πιστεύω. Θεωρώ πως μέσα σε αυτό το 85% υπάρχει το σκληροπυρινικό απορρηπτικό μέτωπο του "τζίνοι τζει τζαι εμείς ποδά για να μεν χάσουμε τα ριάλια που εκάμαμεν" (Τάσσος και συνοπαρτσιά) αλλά και το πιο μετριοπαθές ρεύμα που θεωρεί πως η Άγκυρα πρέπει μεν να μπει στην ΕΕ φτάνει να εκπληρώσει όλες της τις υποχρεώσεις απέναντι στην Κυπριακή Μπανανία (αναγνώριση, άρση βέτο από διεθνείς οργανισμούς, κατοχή κτλ) .


Αρκετά ενδιαφέρουσα η κάρτα σχετικά με το αν ο πιστεύει ο κόσμος πως θα εξευρεθεί λύση στο Κυπριακό σύντομα:
Το 2002: 45% ΝΑΙ, 54% ΟΧΙ
Το 2003: 40% ΝΑΙ, 57% ΟΧΙ
Το 2004: 23% ΝΑΙ, 68% ΟΧΙ
Το 2005: 11% ΝΑΙ, 82% ΟΧΙ
Το 2006: 9% ΝΑΙ, 88% ΟΧΙ

Το 2002 λοιπόν σχεδόν οι μισοί Κύπριοι πίστευαν σε μια λύση. Από το 2003 και έπειτα, όταν δηλαδή ανέλαβε πρόεδρος ο Τάσσος που πήγε στη Λουκέρνη για να τα "τουμπάρει" και να φύγει και να κάμει αλισβερίσια με τον Σερντάρ Ντενκτάς, η πίστη ανάμεσα στον κόσμο για μια λύση έπεσε κατακόρυφα. Μέσα σε 5 χρόνια από 45% μειώθηκε στο 9%. Καθόλου, μα καθόλου τυχαίο. Αν υπήρχαν στοιχεία στην έρευνα και για το 2007, τότε θα μιλούσαμε για ένα ποσοστό του 3-4% που θα πίστευαν σε λύση. Και πολύ θα ήταν, με πρόεδρο τον Τάσσο που όσο κι αν ακούγεται ακραίο, δεν θέλει καμία λύση. Οι συνεχιζόμενες παράνοιες που τον έπιαναν και οι μανίες καταδίωξεις που είχε για όλους τους ξένους, έκαναν τον κόσμο να μην πιστεύει σε καμία αλλαγή. Οι παραποιημένες ειδήσεις από όλα τα κανάλια που έλεγχε, η αρνητικότητα που εξέπεμπε σε κάθε δήλωση του, οι δημόσιες αντιπαραθέσεις του μέσω τηλεόρασης με τον Ταλάτ, οι κατηγορίες για όλους τους διαφωνούντες, η αμφισβήτιση της ΔΔΟ σαν βάση λύσης καθώς και η νομικίστικη πολιτική (που προσπαθεί ακόμη και σήμερα να μας επιβάλει) μετέδωσαν ένα ισχυρό κλίμα απαισιοδοξίας στον κόσμο. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ήθελε να επανεκλεγεί. Αλλά ευτυχώς, σε μια από τις σπάνιες φορές που συμβαίνει, ο λαός μας έκρινε σωστά και τον έστειλε σπίτι του από τον πρώτο γύρο. Αν δεν γινότανε αυτό, το Κυπριακό θα είχε λυθεί. Με διχοτόμιση, οριστική, νόμιμη και εμείς ακόμη θα φωνάζαμε για ψευδοκράτη ενώ ο υπόλοιπος κόσμος θα αναγνώριζε το μόρφωμα του βορρά...