"20 Ιουλίου 1974. Το εορτολόγιο έλεγε, Προφήτου Ηλίου του Θεσβίτου. Μια μέρα που φαινότανε ήσυχη, ήρεμη. Σαν όλες τις άλλες μέρες στην Κερύνεια μας. Κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει το κακό. Τον πόνο, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά, κανείς δεν μπορούσε να τα μαντέψει, κανείς…"
Να γελάσω ή να κλάψω;
Να γελάσω για τον ευσεβοποθισμό ή να κλάψω για την κατάντια;
Μια μέρα που φαινότανε ήσυχη μας λέει η κυρία που έγραψε το άρθρο... ήσυχη από τι; Από το πραξικόπημα; Από τις διώξεις των δημοκρατικών ανθρώπων του τόπου; Από τα εγκλήματα εναντίων άμαχου ΤΚ πληθυσμού εκείνες τις μέρες; Από τις δολοφονίες αθώων ανθρώπων μεσόστρατα; Από τους ΕΟΚΑ Βτζήδες που σαν Ταλιμπάν έβγαιναν 10-10 πάνω στα αυτοκίνητα με τα όπλα τους και τρομοκρατούσαν τον κόσμο; Που ανάγκαζαν τον κόσμο να μένει κλειστός σπίτι του από τις 6 το απόγευμα; ΗΣΥΧΗ ΜΕΡΑ;;;;;;
Και όντως, κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει το κακό;;;; Έλεος.... κι η κουτσή Μαρία ήξερε πως η τουρκία θα έκανε εισβολή.... Πόσο ΓΕΛΟΙΟΙ τελικά είμαστε κάθε 20 Ιουλίου.... πόσο γελοίοι....
Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008
Από SIGMALIVE:
Κατηγορία: ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
εθελοτυφλούμε.
πάντα για τις λέξεις και το λόγο.
πάντα ζούμε με μια δόση παραμυθιού.
πάντα μα πάντα.
Αυτό μας μάθαιναν από πάντα.
Αυτό λένε κάθε χρόνο τέτοια μέρα.
Αυτό τους βολεύει να ξέρουμε.
Μέχρι να δω την τελευταία σου παράγραφο έλεγα μέσα μου μα τι λέει τώρα? Ορισμένοι ζούσαν στον πραξηκοματικό τους κόσμο,οι χαμένοι.
Καλά, το SIGMA δεν είναι και για να το λαμβάνεις στα σοιβαρά σε θέματα ειδήσεων. Το μόνο που αξίζει είναι τα αθλητικά...
Δημοσίευση σχολίου