Το κόμπλεξ της καταγωγής μας

Έφυγε ο Αύγουστος, έφυγαν οι διακοπές, έφυγαν και τα χρήματα μαζί και μας έμεινε το Εγγλέζικο τουρ στον Ακάμα. Κάπως έτσι ένιωθα όταν επέστρεψα πίσω από τις σύντομες διακοπές μου στον Πωμό, που είναι ένα πανέμορφο τοπίο. Ειδικά το βραδάκι που δύει κι ο ήλιος και μπορείς να δεις αυτό το υπερθέαμα όπου ο ήλιος και το φως χάνονται πίσω από την γραμμή που σχηματίζει η θάλασσα... ψώνιο σας λέω. Όσοι δεν πήγατε, να πάτε.

Στο θέμα μας όμως... εννοείται πως είτε διακοπές είμαι, είτε όχι, παραμένω τατσίζης και πάντα βρίσκω κάτι για να παραπονεθώ. Οι διακοπές μου στον Πωμό, δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Την τελευταία μέρα λοιπόν, πριν επιστρέψουμε στο σπίτι περάσαμε από το Λατσί (όχι Λακκί) για να κάνουμε βόλτα με βάρκα κατά μήκος της χερσονήσου του Ακάμα. "Glass Bottom" βάρκα σου λέει... εκτός του ότι ένα μόνο κομματάκι του βυθού μπορείς να δεις από το πλαστικό γυαλί, σου βγαίνει και η αναπνοή εκεί κάτω από τη ζέστη και τις μυρωδιές από... μασχάλες. Όπως και να' ναι, ξεκινήσαμε την βόλτα και ομολογουμένως η διαδρομή είναι πανέμορφη και το φυσικό τοπίο φανταστικό. Πολύ βραχώδες, αλλά προσωπικά εμένα μου φαινότανε σεληνιακό, ξένο παρά κυπριακό. Αφού πρώτα χρειάστηκε να περάσουμε το σοκ, βλέποντας το ξενοδοχείο - χωριό του κύριου Μιχαηλίδη "Άνασσα", με τα παράνομα κτίσματα και την καταστροφή του φυσικού τοπίου (για το οποίο πήρε άδεια από το Υπουργείο Εσωτερικών για να κτίσει, όταν υπουργός ήταν ο ίδιος ο κύριος Μιχαηλίδης τότε!!! - είπατε τίποτε για μπανανία;) συνεχίσαμε την βόλτα και όλα ήταν μια χαρά και καμία τρομάρα. Τρομάρα μας βρήκε όταν ξαφνικά άρχισε να παίζει κασέτα στη βάρκα εξηγώντας τα διάφορα τοπία στα Αγγλικά. Αγγλικά, αγγλικά, αγγλικά. Δηλαδή, αν εγώ δεν καταλάβαινα αγγλικά προφανώς δεν θα μάθαινα τίποτε από αυτά που μας έλεγαν.

Εννοείται πως αυτή ήταν η ευκαιρία που γύρευα για να δημιουργήσω κατάσταση. Χωρίς 2η σκέψη τρέχω λοιπόν στον καπετάνιο (ένα παιδί 30 χρονών το πολύ) και των ρωτώ γιατί η κασέτα δεν παίζει και στα ελληνικά.
- Μα οι περισσότεροι εδώ είναι Άγγλοι, Γερμανοί και Ιταλοί, μου λέει. Του επισημαίνω πως καλώς παίζει στα αγγλικά η κασέτα αλλά εδώ δεν είναι μόνο ξένοι. Είναι και Κύπριοι και Έλληνες. Κακό είναι να τα ακούμε και στα ελληνικά; Ή μήπως πρέπει στην χώρα μας να ξέρουμε όλοι αγγλικά για να ζήσουμε;
- Φίλε μου, άμα δεν καταλάβεις κάτι από όσα λέει η κασέτα, να έρχεσαι να σου εξηγώ εγώ, μου απαντάει πίσω.

Μάλισταααα.... δηλαδή αν κάτι δεν καταλαβαίνω, πρέπει να σηκώνομαι από τη θέση μου, να πηγαίνω στον κάπτεν και να αναγκάζομαι να τραβώ και τις μυρωδιές του για να μου εξηγήσει. Προφανώς αυτό είναι πιο πρακτικό από το να παίζει ΚΑΙ στα Ελληνικά η κασέτα. Τα πήρα στο κρανίο... δηλαδή στην ίδια μας τη χώρα είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε όλοι ανεξαιρέτως αγγλικά για να εξυπηρετηθούμε το ίδιο με τους τουρίστες. Αλλιώς, κακή τύχη σου λέει! Και κάτσε λίγο ρε μεγάλε με μυαλό σαν κοκκονόσυκο... εγώ δεν πλήρωσα για την βόλτα; Εγώ δεν δικαιούμαι να μην ξέρω αγγλικά; Εγώ σαν Κύπριος δεν έχω το δικαίωμα να ζητώ τα αυτονόητα; Εγώ δεν δικαιούμαι να εξηπυρετηθώ το ίδιο όπως οι υπόλοιποι; Εγώ δεν δικαιούμαι σεβασμού και μου απαντάς σαν να μιλάς σε ένα μωρό; Άντε και χέστε μας ρε δουλοπρεπή πιθηκάκια του κάθε ξένου τουρίστα που του γλύφετε τον κώλο για να του κλέψετε κανένα 10λιρο και στο τέλος τον κάνετε να μην θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του στο νησί.

Είπαμε να μην είμαστε εθνικιστές, ρατσιστές ή ξενόφοβοι, αλλά εσείς το παραχέσατε. Έχω δικαίωμα κύριε μου στην χώρα μου να ακούω την γλώσσα μου. Κι αν δεν μπορείτε να παίζετε ΚΥΠΡΙΑΚΆ, τουλάχιστον θέλουμε Ελληνικά. Την ίδια αξία έχουν τα λεφτά μου με τα λεφτά του τουρίστα. Στην ίδια βάρκα μπαίνουμε, τα ίδια πράγματα βλέπουν τα μάτια μας, τα ίδια λεφτά πληρώνουμε... γιατί δηλαδή να μην νιώθει κι ο Κύπριος τουρίστας ευπρόσδεκτος; Αν ερχότανε ο Άγγλος και του έλεγε αυτού του εξυπνόβλακα πως ο γιός του θέλει να κατουρήσει, θα σταματούσε και τη βάρκα για το χατίρι του. Άντε μην αρχίσω και για την ταβέρνα που πήγαμε και ο κατάλογος φαγητού ήταν ΜΌΝΟ στα αγγλικά. Έλεος!!!

Όλα αυτά, δεν είναι καθόλου τυχαία. Το κόμπλεξ που έχουμε σαν λαός δεν περιγράφεται. Μια ζωή να δείξουμε καλό πρόσωπο στους ξένους (απλά και μόνο για να τους κλέψουμε αν το επιτρέπουν οι καταστάσεις) και να φτύνουμε στους ίδιους τους συμπατριώτες μας. Πόσο σύμπλεγμα κατωτερότητας πλέον; Πόση παγκοσμιοποίηση σε ένα κωλονήσι όπως είμαστε εμείς; Αν δεν μπορούμε να εκτιμούμε τον ίδιο μας τον λαό, τον ΚΎΠΡΙΟ πολίτη, πως θα εκτιμήσουμε πραγματικά άλλους; Αντικαταστήσαμε το ΓΕΙΑ με το ΗΙ, το γεια με το BYE, το ευχαριστώ με το THANKS κ.ο.κ... Kαι μην το ψάχνετε. Είναι όλα αυτά προϊόν του κόμπλεξ που μας διακατέχει σαν λαό... του κόμπλεξ του μικρού που θέλει να νιώσει αποδεκτός από τον μεγάλο. Καταντήσαμε να κατηγορούμε πως στα εστιατόρια κτλ μόνο ξένοι εργάζονται (aς καταδεχόταν ο κύπριος να δουλέψει σερβιτόρος τότε). Κι όταν αυτοί οι ξένοι μάθουν καμιά λέξη στα Ελληνικά και μας την πουν, εμείς αντί να τοyς απαντήσουμε στα Ελληνικά, τους απαντάμε στα Αγγλικά!!! Αυτή είναι η κατάντια μας... αυτό είναι το κόμπλεξ μας.