Ο ρατσισμός είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και μπορεί να εκφραστεί με πολλούς και διάφορους τρόπους. Ακόμη και στις πιο δημοκρατικές χώρες όπου οι νόμοι είναι αρκετά αυστηροί(εν αντιθέσει με την μπανανία μας), ο ρατσισμός ανθεί και μεγαλώνει. Στην Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ μέχρι και Ρωσία διάφορες ρατσιστικές ομάδες δρουν με βάση εντελώς ρατσιστικά κίνητρα. Στην Κύπρο, μπορεί να μην έχουμε οργανωμένες ομάδες ρατσιστών, αλλά το φαινόμενο είναι περισσότερο κοινωνικό παρά μεμονωμένα οργανωμένο Με αυτό θα έλεγε κανείς πως είμαστε χειρότεροι από άλλες χώρες, κάτι που δεν ισχύει καθώς στην Κύπρο δεν υπάρχει ρατσιστικό οργανωμένο έγκλημα. Στην Κύπρο εκφράζουμε αλλιώς τον ρατσισμό μας... όχι με δολοφονίες, ούτε με αποκεφαλισμούς αλλά με την κοινωνική απόρριψη των ξένων στοιχείων και όχι μόνο που ζουν στο νησί.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου το κάθε ξύλο απελέκητο για να κάνει μια σχέση, ένα δεσμό, ζητά πλούσιο σύντροφο με ένα "καλό", σικ, κερδοφόρο επάγγελμα και ένα πανάκριβο αυτοκίνητο. Οι κτίστες, οι σερβιτόροι και όσοι ασχολούνται με εξωτερικές εργασίες κατατάσσονται στην κατηγορία χωριάτες. Κανείς Κύπριος δεν καταδέχεται να πάει να δουλέψει γκαρσόνι στα σικάτα καφέ που συχνάζει η νεολαία μας. Οι πλούσιοι κάνουν παρέα μόνο με πλούσιους, για να μπες σε ένα κλαμπ πρέπει οπωσδήποτε να έχεις γκόμενα, να ξέρεις τον πορτιέρη (που στην ζωή του δεν έχει κάνει τίποτε το αξιόλογο απλά πάει πολύ στο γυμναστήριο) ή να παρκάρεις το τελευταίο μοντέλο Μερτσέντες έξω από την είσοδο. Οι υπόλοιποι δεν δικαιούνται να βγουν έξω να πιουν το ποτό τους, και ειδικά όσοι δεν ντύνονται με την τελευταία λέξη της μόδας θεωρούνται πολύ χωριάτες για να μπουν μέσα στο νεόπλoυτο πλήθος του σικάτου κλαμπ. Κι αν μπουν μέσα, θα περάσουν πρώτα από την έγκριση του κάθε αγράμματου πορτιέρη στην είσοδο!
Στον χώρο εργασίας μας, φερόμαστε σαν τα ζώα σε θέματα καθαριότητας επειδή θα έρθει μετά η ... παρακατινή καθαρίστρια να καθαρίσει την οποία ποτέ δεν χαιρετούμε και βλέπουμε αφ' υψηλού! Και μιας και περί καθαριστριών ο λόγος, ας δούμε και τον ρατσισμό που ανέχονται όλες οι οικιακές βοηθοί στα σπίτια των νεόπλουτων κύπριων. Καταρχάς δεν έχουν όνομα. Είναι όλες ένα ΠΡΑΜΑ. Δούλες, υπηρέτριες, "γυναίκες", Φιλιππινέζες και Σριλανκέζες. Δεν άκουσα καμία κυράτσα ως τώρα να μιλήσει για την υπηρέτρια της και να αναφερθεί σε αυτήν με το όνομα της. "Η Φιλιππινεζού" ή "η Σριλανκέζα" λένε. Άκουσα και περιπτώσεις που οι κυράτσες αυτές τις αποκαλούν και δούλες. Και επειδή έχουν ακουστεί και κάποιες περιπτώσεις που οι υπηρέτριες έκλεψαν κοσμήματα και διάφορα άλλα από τα σπίτια που δούλευαν, είναι ΟΛΕΣ τώρα ύποπτες και "πρέπει να τες προσέχουμε, εν τες εμπιστευκούμαστεν". Δουλεύουν με μισθούς πείνας επειδή "επιάναν και ποτζί στην χώρα τους τόσα;". Επειδή "αν δεν της αρέσκουν τα λεφτά, ας πάει πίσω στη χώρα της να δουλέψει". Επειδή "εν κανεί που εν ξιμαρισμένες, να μεν έχουν και παράπονο που τες φέρνουμε να μας καθαρίζουν". Όλα αυτά τα ξέραμε και τα είχαμε και πριν το 74 που η μάνα της κάθε κυράτσας εγάλευκεν την τσούραν για να έχει γάλα να πιει; Τωρά όμως που ο κάθε κομπίνας επιχειρηματίας έκανε λεφτά και πάει κάθε χρόνο στο Μάλιμπου για διακοπές, είναι σικ να έχει και μια "δούλα" στο σπίτι. Δεν γίνεται άλλωστε να έχει η γειτόνισσα και εμείς να μην έχουμε! Τι είμαστε άλλωστε; Οικοκυρές; Ή μπας και μάθουν τα παιδιά μας να νοικοκυρεύονται από μόνα τους; Αλλά πόσο μας αρέσει εμάς τους Κυπραίους να έχουμε σπίτι μια γυναίκα που θα μας φωνάζει "sir" και "madam"! Είναι το μεγαλύτερο ντοπάρισμα που μπορεί να πάρει ο ψωροεγωισμός μας και η τσαλαπατημένη μας υπερηφάνεια Έχουμε διπλώματα σπουδών αλλά χρειαζόμαστε μια φτωχή κοπέλα να μας πει ΜΑΝΤΑΜ για να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Όσο αφορά την ένταξη τους στην κοινωνία μας, ούτε λόγος. Κάθε Κυριακή μαζεύονται οι καημένες σε ένα τόπο στις πόλεις τους, και συμπτωματικά, δεν βλέπεις ΟΥΤΕ ΕΝΑ Κυπραίο να πηγαίνει εκεί. Στα κολέγια κτλ, δεν θα δεις ένα Κύπριο να κάνει παρέα με Πακιστανούς ή Ινδούς ή Κινέζους. Στην Πάφο, ακόμη και πολιτικές "προσωπικότητες" φέρονται ρατσιστικά. Ο Πιττοκοπίτης λέει ότι για όλα τα κακά, ευθύνονται οι αλλοδαποί. Εμείς οι Κυπραίοι μάνα μου, είμαστε αρνούθκια, φρόνιμα και καλά. Δεν κλέβουμε, δεν σκοτώνουμε, δεν ληστεύουμε, δεν πιτάμε με σπρέυ στους τοίχους το όνομα της ομάδας μας ή πολιτικά συνθήματα!
Επίσης, στην Κύπρο υπάρχουν δύο κοινότητες, αν εξαιρέσουμε τους Αρμένιους, Λατίνους και Μαρωνίτες που έχουν αφομοιωθεί πλήρως στην κοινωνία μας. Η Ελληνοκυπριακή και η Τουρκοκυπριακή. Μεταξύ των δύο αυτών κοινοτήτων, κυρίως λόγο πολιτικών διαφορών, υπάρχει έντονος ρατσισμός που κάποτε εκφράστηκε και από οργανωμένα εγκλήματα. Όλοι γνωρίζουμε τις σφαγές στο Μάραθα, Αλόα, Σανταλάρη, Τόχνη και τις σφαγές στον Κοντεμένο, Άσσια, Παλαίκυθρο, Βώνη κτλ. Στο δημοψήφισμα του 2004, κάποιοι είπαν ΟΧΙ απλά και μόνο επειδή θα έπρεπε να ζούσαμε ξανά μαζί με τους "ξιμαρισμένους, αγράμματους, κκιλίντζιρους τουρκοκύπριους". Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που απέρριψαν την προτεινόμενη λύση για καθαρά πολιτικούς λόγους. Μιλώ για τους ρατσιστικούς λόγους.
Ρωτήσατε ποτέ κάποιον Άγγλο τουρίστα, που έρχεται εδώ και μας πετάει τα λεφτά του αν νιώθει ευπρόσδεκτος όταν έρχεται σε επαφή με τους Κύπριους; Αν ρωτήσετε θα πάρετε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πέστε μου έναν Κύπριο που δεν είπε έστω και μια φορά από μέσα του το "πουστοεγγλέζοι" ή δεν ζαβοκοίταξε έναν Άγγλο τουρίστα... δεν νομίζω να υπάρχει ούτε ένας. Και αυτό γιατί; Επειδή έχουμε διαφορές και παράπονα από την Αγγλία στο πολιτικό σκηνικό. Ε, τότε να βρίζουμε και τους Αμερικάνους, και τους Γερμανούς, ακόμη και τους ΕΛΛΗΝΕΣ επειδή κάποτε οι ηλίθιοι πολιτικοί τους μας έφεραν τους Τούρκους εισβολείς με το πραξικόπημα; Συγγνώμη, αλλά δεν νομίζω να πηγαίνει έτσι. Πριν λίγες μέρες στο ραδιόφωνο, ένας ΓΑΡΟΣ με κεφαλαία βγήκε στο ράδιο και είπε να μην στείλουμε βοήθεια στους πυρόπληκτους της Ελλάδας επειδή το 1974 μας έκαναν πραξικόπημα!!! Αν είναι δυνατόν! Ο απλός ο κόσμος, από όποια χώρα κι αν προέρχεται, δεν φταίει σε τίποτε για να τον βρίζουμε και να του δείχνουμε πως δεν τον θέλουμε. Αντί να είμαστε ευγενικοί με τους ξένους που διαλέγουν την χώρα μας για να κάνουν διακοπές, τους φερόμαστε τόσο ρατσιστικά και ύστερα απορούμε γιατί δεν έχουμε τουρισμό... Στον Φιλελεύθερο πριν λίγες βδομάδες μια "κυρία" έγραφε τα χειρότερα για τους ξένους που ζουν στην Κύπρο. Παρόλο που υπήρξαν διαμαρτυρίες γραπτές από αναγνώστες, δεν μπήκαν στον κόπο να τις δημοσιεύσουν. Και να ήμασταν ένας λαός που δεν πέρασε πολλά και δεν ξέρει από ρατσισμό, να πείς "εξίκκοσου"! Περάσαμε πόλεμο, είχαμε νεκρούς καθαρά από ρατσισμό, αναγκαστήκαμε να ξενιτευτούμε για να φτιάξουμε την ζωή μας, νιώσαμε από πρώτο χέρι πως είναι να πας σε ξένη χώρα και να προσπαθείς να γίνεις δεκτός και ισότιμο μέλος μιας ξένης κοινωνίας, στο εξωτερικό βγήκαμε στους δρόμους με τις σημαίες μας να κάνουμε διαδηλώσεις για την κατοχή και δεν ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΤΕ δεν μας το απαγόρευσε. Αυτό ακριβώς μας κάνει διπλά ένοχους... διότι έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Θα μπορούσα να γράφω ως αύριο, αλλά νομίζω καταλάβατε όλοι τι θέλω να πω. Δεν ξέρω αν είναι θέμα χρόνου να σκοτώνουμε κιόλας τους ξένους, αλλά σίγουρα είμαστε ένας λαός ρατσιστικός, κομπλεξικός και ψωροπερήφανος. Και το χειρότερο; Πιστεύουμε πως είμαστε καλός λαός... φιλόξενος και ευγενικός! Τουλάχιστον αν αναγνωρίζαμε ότι είμαστε ρατσιστές, θα μπορούσαμε και να αλλάξουμε. Αλλά δυστυχώς ούτε καν το αναγνωρίζουμε... και όλοι ξέρουμε πως για να θεραπευτεί μια ασθένεια, πρέπει πρώτα να γίνει η σωστή διάγνωση της ασθένειας.... εμείς απέχουμε έτη φωτός από αυτό το πρώτο και σημαντικότατο βήμα της αυτοκριτικής.
Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
Κυπριακός κοινωνικός ρατσισμός
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
so true....
Όταν ακούω το "πατροπαράδοτη κυπριακή φιλοξενία" μούρχεται να βάλω τα γέλια. Πόση υποκρισία πια; Καταντήσαμε να βλέπουμε τον άλλο σαν το σιδερωμένο το 20λιρο και να αισχροκερδούμε πάνω στους τουρίστες φανερά. Την αξία του καθενός να την μετρούμε με το βάρος της τσέπης του και να έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε ο εκλεκτός λαός του θεού πάνω στη γη. Οι υπόλοιποι λαοί είναι χαζο...., ππουστο....., μαμούχαλοι, ρατσιστες (σικ), βάρβαροι, χώρκατοι, νηστικοί, κρυόκολοι, τεμπέληδες, ανεπρόκοποι κλπ. Γινόμαστε αφ' υψηλού οι κριτές των πάντων, αλλά ποτέ δεν κοιτάμε ποσο τα πιο πάνω ισχύουν για μας.
Πολύ καλά τα έβαλες. Μπράβο!
Φίλε μου καλέ, δυστηχώς έχουμε αππωθεί τόσο πολύ και δύσκολα θα αλλάξουμε. Τα μωρά όταν μεγαλώσουν θα είναι ακόμη χειρότεροι από τους δικούς μας... Σε δημοτικό σχολείο τα παιδιά κοροϊδεύουν ένα άλλο μωρό επειδή η μητέρα της είναι Φιλιππινέζα και της λένε να φέρει τη μάνα της σπίτι τους να το καθαρίσει!!! κι όλα αυτά από 6χρονα παιδάκια... Πόσο εύκολα ξεχάσαμε και εισβολή και φτώχια και που δουλεύαμε σαν σκυλιά για να ζήσουμε...
Φίλοι μου, όλα αυτά προέρχονται από την ψευδή ιδέα μας ότι είμαστε ο πιο έξυπνος, ο πιο καλός, ο πιο όμορφος, ο πιο μορφωμένος ( και πάει λέγοντας) λαός στον κόσμο. Γιατί διερωτώμαι…τι ακριβώς έχουμε προσφέρει στον κόσμο; Η ανάγκη μας να είμαστε (έστω και κάπου) οι καλύτεροι μας, μας έχει αλλάξει τόσο πολύ που έχουμε χάσει κάθε ίχνος σεβασμού για τον διπλανό μας. Ας μάθουμε πρώτα αυτό και βλέπουμε…
Φίλε BRC, καλά τα λες σε γενικές γραμμές... απλά επειδή εμένα τουλάχιστον μοθ φαίνονται απλά και επειδή προφανώς δεν είναι typos όταν γίνονται συνέχεια:
1. δυστυχώς, όχι δυστηχώς
2. οργανωμένα, όχι οργανομένα
3. οπωσδήποτε, όχι οποσδήποτε
εμάλωσετε με το Ω;;
:)
Προφανώς όχι φίλε μου. Έτρεξα ένα ορθογράφο και προφανώς έχω μαλλώσει και με το ΕΙ και με το Η και με πολλά άλλα...ορθογραφικά κουπούπεττος κατάντησα! Ευκαιρία να ξαναμάθω την ορθογραφία... είδες τι μας κάνει καμιά φορά όταν γράφουμε μόνο αγγλικά για τόσα χρόνια; Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις :) Αν δεις κι άλλα μαργαριτάρια, φιλ φρι :)
BRC
Βασίζομαι στο σχόλιο του Νικόλα και προσθέτω: Πώς να σεβαστούμε για τον άλλον όταν δεν υπάρχει ΑΥΤΟσεβασμός; Αυτό που είπε και ο συγγραφέας, έχουμε πτυχία πανεπιστημίου και περιμένουμε την οικιακή βοηθό να μας πει μάνταμ για να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Αυτό είναι και το μεγάλο μας κόμπλεξ: Αυτό της κατωτερότητας.
Γνωρίζουμε μέσα μας πως δεν έχουμε προσφέρει τίποτα (και δεν μιλώ για το χαλλούμι και την σιεφταλλιά - εκάμαμε και αξιοσημείωτα πράγματα), και υποτιμούμε όλους τους άλλους γύρω μας για να συντηρίσουμε την ανασφάλεια μας. Γινόμαστε ρατσιστές, μετά τοπικιστές (οι Λευκωσιάτες εν έτσι, οι Λεμεσιανοί άλλωσπος, τους Σκαλιώτες ποιος τους υπολογίζει κ.ο.κ), και κατ'επέκταση ατομικιστές (είμαι καλλύττερη που την φίλη μου).
Ούτε τον εαυτό μας εν θέλουμε ρε! Εννά θέλουμε τους καλαμαράες, τους φιλιπινέζους, τους εγγλέζους, τους ρουμάνους, τους τουρκοκύπριους;
Συγγνώμη παρασύρθηκα.
Ακριβώς φίλη Ψυχία. Και θα συμπλήρωνα πως χρησιμοποιούμε το εθνικό μας πρόβλημα για να κρύψουμε την μικροψυχία μας σαν λαός, απέναντι σε κόσμο και λαούς που περνούν κι αυτοί την ξενητιά, τον ξεσηκωμό, των φτώχια του πολέμου στις χώρες τους κτλ...
Ευχαριστώ τον γνήσιο και πανίσχυρο μάστορα Βούντο που έφερε πίσω τον εραστή μου κοντά μου. Μου είπε μόνο να παρέχω τα αντικείμενα που θα χρειαστεί για να είναι πολύ αποτελεσματικό το ξόρκι και παρείχα τα αντικείμενα, έκανε μερικές ερωτήσεις και απάντησα. Αφού έλαβε τα αντικείμενα, μου είπε σε σαράντα οκτώ ώρες (48 ώρες) θα αρχίσω να βλέπω το αποτέλεσμα του ξόρκι που έκανε, και αυτό ακριβώς συνέβη, κάθε πράγμα που έλεγε βγήκε ακριβώς όπως είπε. είναι. Ο άρχοντας του βουντού είναι ένας πραγματικός άνθρωπος των λόγων του. Επικοινωνήστε μαζί του για να λύσετε τα προβλήματά σας μια για πάντα.
Διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: voodooconnect60@gmail.com
WhatsApp: +234 8097014925
Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει έναν σπουδαίο ξορκιστή «Voodoo Lord», ο οποίος έχει την τέλεια λύση σε προβλήματα στις σχέσεις, τους γάμους, την υγεία, τα οικονομικά και κάθε άλλο πρόβλημα που προβληματίζει την ανθρωπότητα. Ο κύριος λόγος που πήγα σε έναν άρχοντα του βουντού ήταν να ψάξω μια λύση για να φέρω τον άντρα μου πίσω και να μείνω έγκυος ήταν ότι ο άντρας μου με άφησε γιατί δεν μπορούσα να μείνω έγκυος μετά από 14 χρόνια γάμου. Πρόσφατα διάβασα κάποιες μαρτυρίες στο Διαδίκτυο που κάποιοι έγραψαν για το βουντού Lord, και χάρηκα πολύ και αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια. Έκανε τη δουλειά τέλεια κάνοντας τον σύζυγό μου να επιστρέψει σε μένα και να ζητήσει συγχώρεση, λίγους μήνες αργότερα έγινα έγκυος. Τώρα είμαι μια περήφανη μητέρα διδύμων, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, και ο σύζυγός μου δεν έπαψε ποτέ να με αγαπάει και ζούμε πολύ ευτυχισμένοι μαζί. Δεν μπορώ να μην δημοσιεύσω το όνομά του στο Διαδίκτυο λόγω της καλής δουλειάς που έκανε για μένα. Όποιος χρειάζεται τη βοήθειά του θα πρέπει να επικοινωνήσει μαζί του μέσω email [voodooconnect60@gmail.com] ή να τον προσθέσει στο WhatsApp [+234 8097014925] Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του σήμερα για να επιλύσετε τα προβλήματά σας και να παραμείνετε ευτυχισμένοι για πάντα.
Ο άντρας μου με χώρισε όταν ήμουν έξι μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδί μας. Μαλώνουμε συνεχώς από την ημέρα που συλλήφθηκε το πρώτο μας παιδί, δεν υπήρχε πια αγάπη ή εμπιστοσύνη από αυτόν, οπότε με χώρισε. Και όλες αυτές οι προσπάθειες, προσπάθησα με διαφορετικούς τρόπους να τον φέρω πίσω, δοκίμασα και μερικούς διαφορετικούς spellcasters αλλά κανένας από αυτούς δεν μπόρεσε να φέρει τον άνθρωπό μου πίσω σε μένα. Ήταν μόνο ο άρχοντας του βουντού που μου εγγυήθηκε μια επείγουσα παρόρμηση του ξόρκι των 48 ωρών και με διαβεβαίωσε ότι ο σύζυγός μου θα ήταν ξανά μαζί μου. Σου γράφω για να σε ευχαριστήσω που εκπλήρωσες τις υποσχέσεις σου και που χρησιμοποίησες τις προικισμένες και μεγάλες δυνάμεις σου για να φέρεις τον άντρα μου στο σπίτι. Ενθουσιάστηκα που έμαθα ότι ειδικεύεστε στην επανένωση Lovers και στη θεραπεία πολλών παθήσεων. Ο άντρας μου επέστρεψε και υποσχέθηκε ότι δεν θα με άφηνε ποτέ ξανά. Αν αμφιβάλλεις για την ικανότητά του, εμπιστεύσου με. Θα πρέπει να πάρετε μια ευκαιρία. Πληρώνει με τρόπους που θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε. Επικοινωνήστε ευγενικά με τον άρχοντα του βουντού, είναι η μόνη απάντηση για να αποκαταστήσετε τη διαλυμένη σχέση ή τον γάμο σας, email: voodooconnect60@gmail.com / WhatsApp: +2348097014925
Δημοσίευση σχολίου