Πολιτικές και παραπολιτικές

Θα ήθελα να πω την άποψη μου όσο αφορά τις διάφορες πολιτικές που υιοθετούν τα διάφορα κόμματα ή παρατάξεις του τόπου. Δεν σκοπεύω να αναλύσω την κάθε μια, μιας και είναι πολλές, αλλά έχω σκοπό να εκφράσω την απορία μου σχετικά με μια από αυτές. Την νεοσύστατη πολιτική του ΟΧΙ, που διατυμπανίζεται από τους υποστηρικτές της κυβέρνησης.

Διαχρονικά, ζήσαμε πολλές πολιτικές στην Κύπρο... υπήρχε η πολιτική της Ένωσης από τους Εκύπριους, η πολιτική της διχοτόμησης ή διπλής ένωσης από την Τουρκία και την Τκυπριακή πολιτική ηγεσία, η πολιτική φιλελευθεροποίησης των τιμών, η πολιτική εξασφάλισης δικαιωμάτων στους εργάτες, στους αλλοδαπούς, η πολιτική της επαναπροσέγγισης, η εθνοκεντρική πολιτική κ.ο.κ. Αμέτρητες πολιτικές πέρασαν και θα περάσουν στον τόπο αυτό. Μετά το 2004, δημιουργήθηκε μια νέα πολιτική, η πολιτική του ΟΧΙ. Η απορία μου εστιάζεται στο κατά πόσο αυτή η πολιτική αποτελεί πραγματικά όντως πολιτική ή είναι απλά μια τσόφτα που μας πασάρουν οι κυβερνώντες. Και εξηγούμαι:

Για παράδειγμα, η επαναπροσεγγιστική πολιτική είναι μια πολιτική που σκοπό έχει την επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων του νησιού. Η εθνοκεντρική πολιτική είναι μια πολιτική που επικεντρώνεται κυρίως στο έθνος και όχι στην ίδια την χώρα. Η πολιτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πολιτική που εστιάζεται στα δικαιώματα των ανθρώπων. Η πολιτική του ΟΧΙ, είναι πολιτική που πρέπει να λέμε ΟΧΙ;

Αυτό είναι που δεν έχω καταλάβει. Από τη στιγμή που το σχέδιο Ανάν πέρασε ανεπιστρεπτί, και κανείς δεν μιλά γι αυτό παρά μόνο ο Τάσσος και ο περίγυρος του, τότε για ποια πολιτική μιλάμε; Μήπως υπάρχει πολιτική που πρέπει να λέμε ΟΧΙ, ΝΑΙ ή ΙΣΩΣ; Είναι αστείο. Το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ του 2004, δεν υπήρξε πολιτική κανενός. Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια απόφαση που ο καθένας μας πήρε. Άλλο η απόφαση σε ένα συγκεκριμένο θέμα, και άλλο να την ερμηνεύεις αυτήν την απόφαση σαν πολιτική!

Και στο κάτω κάτω, θέλουμε κάποτε λύση ή όχι; Αν πάντα λέμε ΟΧΙ, σύμφωνα και με την πολιτική του ΟΧΙ των υποστηρικτών του Προέδρου, τότε πως θα το λύσουμε το Κυπριακό; Μήπως μετά θα υπάρξει και πολιτική του ΝΑΙ; Του ΙΣΩΣ; Του ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ; Του ΕΝ ΗΞΕΡΩ; Του ΑΤΣΙΑΠΗΣ ΣΟΥ;

Είναι γελοίο και αστείο σε τι μπορεί να καταφύγει κάποιος (στην συγκεκριμένη περίπτωση το κυβερνητικό στρατόπεδο) μπροστά στην παντελή έλλειψη επιχειρημάτων και πολιτικής! Κατηγορείται ας πούμε το ΑΚΕΛ ότι εγκατέλειψε την πολιτική του ΟΧΙ. Και ποια είναι αυτή η πολιτική; Να λέμε ΟΧΙ σε ότι μας προτείνουν; Να λέμε ΟΧΙ σε μια καινούργια προσπάθεια λύσης; Τέλοσπάντων, αφού πάει έτσι, θα υιοθετήσω την πολιτική του ΟΧΙ κύριε Παπα(λα)δόπουλε. ΟΧΙ λοιπόν, δεν πρόκειται να σε ψηφίσω. Άμα πια...