Από τα στοιχεία που έγραψα σε 3 προηγούμενα πόστς σχετικά με την έκθεση (έκδοση 2008) της EUROSTAT, μπορούμε να εξάξουμε αρκετά συμπεράσματα. (Η Δρ. Ψυχία ήδη έδωσε τις δικές της ερμηνείες) Τα αποτέλεσματα της έκθεσης περιγράφουν ακριβώς τον λαό μας, την κουλτούρα μας και τον... ανατολίτικο Ευρωπαϊσμό μας.
Καταρχάς είμαστε λαός υπέρβαρος... με λίγα λόγια βόρτοι. Κι αν δεν ήμουνα και ευγενικός θα έλεγα ζοππόβορτοι, βόρτοι της Άσσιας, βόρτακλοι ή γαουρόβορτοι! Διαλέγετε και παίρνετε. Είναι αδιανόητο το 23% των αντρών μέχρι και τα 25 τους να ανήκουν στην κατηγορία των παχύσαρκων-υπέρβαρων. Σχεδόν ο ένας στους 4 νέους μας δηλαδή! Φαίνεται πως ούτε γυμναζόμαστε, ούτε έχουμε καταλάβει 2-3 πράγματα στοιχειώδους υγιεινής. Οι περισσότεροι από αυτούς τρώνε το φαγητό της μαμάς, αρκετό τζάνκ-φουντ και αποβλακόνωνται μπροστά στον υπολογιστή και στην τηλεόραση. Κι αν είναι έτσι τα νιάτα μας, τότε λογικά είναι και τα αποτέσματα των μεγαλύτερων ηλικιών. Το 73% παρακαλώ των αντρών ηλικίας 26-65 χρονών είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι!!! Εδώ δεν θα είμαι και τόσο επικριτικός επειδή μέχρι πρόσφατα ένας από αυτούς τους βόρτους ήμουνα κι εγώ! (15 κιλά κάτω και συνεχίζω, για τους περίεργους!) Αν όμως έκανα κριτική (και αυτοκριτική) θα έλεγα πως ειδικά όσοι είναι κάτω των 50χρ. είναι αδικαιολόγητοι. Δεν επιτρέπεται να στερούμε από τον εαυτό μας την υγεία μας. Στις γυναίκες αυτών των ηλικιών το ποσοστό είναι 50%. Οι μισές δηλαδή. Δώστου κινέζικα, σούβλα, μακαρόνια του φούρνου, σοκολατίνες και αλμυρά, ε, τί περιμέναμε δηλαδή; Ύστερα διαμαρτύρονται οι άντρες γιατί άρχισαν κι οι γυναίκες να τους κερατώνουν και οι γυναίκες κατσιαρίζουν επειδή οι άντρες τους βρήκαν ξένες των 50 κιλών και δεν μένουν με αυτές. Γενικά είμαστε όλοι παλιοπετσιές, παλιοπατσαβούρες. Είτε όλοι οι διαιτολόγοι μας είναι τσαρλατάνοι, είτε είμαστε από τους πιο αναίσθητους λαούς την Ευρώπης. Και νομίζω είναι το δεύτερο...
Αμ το άλλο; Είμαστε και μαμμόθρευτοι και μαθημένοι στην καλοπέραση που μας προσφέρει η... μάμμα μας. Ενώ οι Σκανδιναβοί αρχίζουν την ζωή τους φεύγοντας από το σπίτι των γονιών τους από πολύ μικρή ηλικία και αυτοδημιουργούνται, εμείς χαβά μας. Πάμε στο γήπεδο και παίζουμε τους μάγκες και τους ΑΝΤΡΕΣ και μετά τρέχουμε στη μάμμα μας να μας ταΐσει, να μας πλύνει τα βρακιά μας και να μας σιδερώσει το πουκάμισο μας. Σκεφτείτε το... το 72% των αντρών μέχρι και τα 25 μένουν με τη... μάμμα τους (μάνα μου τα) και ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που δεν μένουν είναι προφανώς επειδή παντρεύτηκαν. Ακόμη πιο κουφό είναι πως στις ηλικίες 25-30, οι 4ις στους 10 άντρες εξακολουθούν να μένουν με τους γονείς τους. Ενδεικτικό πως τα ποσοστά των Σκανδιναβών άντρων είναι γύρω στο... 5%. Εμείς είμαστε στο 40%. Και απορώ... όλοι αυτοί οι μαντράχαλοι 30ρηδες που μένουν με την μάμμα τους, πως την βγάζουν; Εννοώ... πληρώνουν ξενοδοχείο κάθε φορά που θέλουν να γαμήσουν; Περιμένουν να φύγει η μάμμα τους να πάει στον μπακάλη για να τραβήσουν μια μαλακία; Ρεζιλίκια... Αλλά τι να κάνουμε; Φταίνε κι οι γονείς. Αντί να τους προτρέπουν να φύγουν από το σπίτι τους, κάνουν πόλεμο μπας και τους φύγει ο κανακάρης τους και τον τυλίξει καμιά ξαπόλυτη, σύμφωνα με αυτές.
Τέλοσπάντων... θυμάστε εν το μεταξύ τους προεκλογικούς καβγάδες για τους συνταξιούχους που ζούν στο όριο της φτώχειας κτλ; Ε, να που μας λέγανε και καμιά αλήθεια. Οι συνταξιούχοι μας, με τεράστια διαφορά από τους δεύτερους, είναι πρώτοι και καλύτεροι ανάμεσα στους Ευρωπαίους που ζουν στα όρια της φτώχειας. Και δεν είναι τυχαίοι οι συνταξιούχοι μας. Είναι αυτοί που μετά την εισβολή δούλευαν και 2 και 3 δουλειές για να ζήσουν και για να έχουμε εμείς σήμερα οι νέοι τα χωραφούθκια μας, τις σκάλες γης μας, τα διαμερίσματα μας και τις μπεμβέ μας. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν αφέθηκαν στο έλεος του Θεού από την πολιτεία και ζουν τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας! Ντροπή μας! Η 14η σύνταξη που θα δώσει τώρα το Πάσχα ο Χριστόφιας, δεν είναι λύση αν δεν θεσμοποιηθεί. Διότι αν είναι να τους δώσει ακόμη 500 Ευρώ μια φορά και φτάνει, είναι σαν να δίνουμε παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να φκεί η ψυχή του!
Γενικά, απέχουμε ακόμη έτη φωτός από τις επιδόσεις των Ευρωπαίων σε πολλά σημαντικά θέματα. Είναι καιρός να αρχίσουμε να αναθεωρούμε κάποια πράγματα, ειδικά σε θέματα υγείας, κοινωνικής μόρφωσης και εκπαίδευσης. Η ένταξη μας στην ΕΕ μας δίνει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι σε κάποιους τομείς, διατηρώντας ταυτόχρονα τον κυπριωτισμό μας και την ταυτότητα μας, που μας είναι απαραίτητα!
3 σχόλια:
Με γεια το νέο look bananoφλουδε! Το πρασινο της ελπίδας :) Οσο για αυτά που λες για τους Κυπραίους, ναι, εσσιεις τσας δίκαιο. Και εγώ πιστεύω ότι με την ένταξη στην Ε.Ε. και μόνο η σύγκριση που κάνουμε με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους μας ωθεί να βελτιωθούμε. Οχι βέβαια να γίνουμε και Ευρωλάγνοι που λέει κι ένας φίλος! Δεν είναι σε όλα καλύτεροι!
Η ανατολίτικη μας η πλευρά μπορεί σε κάποια θέματα να μας κάνει πιο ανθρώπινους. Πχ ναι κακώς μένουμε με τους γονείς μας ως τα -άντα μας, αλλά δεν μας πετάνε κι όλας έξω στα 18, ή δεν μας ζητούν να τους πληρώνουμε ενοίκιο (όπως έχω ακούσει να γίνεται κάποτε σε βόρειες χώρες).
Οσο για τη διατροφή, ναι, κρίμα, ειδικά για τη νέα γενιά που έχει απομακρυνθεί από την υγειέστατη Μεσογειακή διατροφή για την Αμερικανικου τύπου, διότι έτσι είναι IN! Μούλεγε ψες φίλος μου που έκανε εργασία πάνω στο θέμα πόσο 'χωρκάτικα' θεωρούν οι 15χρονοι τις ταβέρνες μας, τα όσπρια, τα λαχανικά, τα κουπέπια... Hamburger, pizza και μόνο!
Εφαεν μας το κόμπλεξ να γίνουμε Δυτικοί! και να ξεφορτωθούμε και τα λίγα καλά που έχουμε.
Αυτά. Πάω στο κολοκάσι μου! Bon appetit!
PS Πού να βάλω την υπογραφή μου? δεν τα καταφέρνω με το νέο σας σύστημα! ΝΕΓΡΙΤΑ
Εκτός από παλιοπετσιές, είμαστε και σκατόφατσες. Πάλε καλά που γίνεται λλίο mingling με άλλες ράτσες.
Το όριο της φτώχιας ανάμεσα στους είναι συγκλονιστικό. Η ανεπτυγμένη οικονομία δεν είναι μόνο στα χαρτιά. Είναι και στο επίπεδο ζωής των πολιτών της. Μια μεγάλη μερίδα αυτών είναι οι συνταξιούχοι.
ΥΓ. Πάει σου το τρίστηλο :)
Στις Σκανδιναβικές χώρες υπάρχει και ο μισθός αλλά και η κοινωνική πρόνοια που σε βοηθά να ζήσεις μόνος σου μετά την ενηλικίωση. Στην Κύπρο με τον μισθό που παίρνει ένας κάτω των 30 είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να νοικιάσει, πόσο μάλλον να αγοράσει.
Αυτά περί πρακτικών παραγόντων. Κοινωνικά όμως είμαστε μαμμόθρευτοι. Πολύ εύστοχο το παράδειγμα σου με τους παππατζιες που παίζουν τους άντρες στο γήπεδο τζαι μετά πάσιν να τους λούσει η μάμμα τους.
Δημοσίευση σχολίου