Η Βασιλική και η Βίκη

Η ιστορία που έπεται δεν είναι φανταστική, είναι αληθινή πέρα για πέρα. Η κυρία Χαρίκλεια, μάνα 2 αγοριών ήταν μια απλή, προσιτή και φιλόξενη γυναίκα. Την θυμάμαι πάντα να μας κερνάει διάφορα λιξιά (λιχουδιές) όποτε πήγαινα σπίτι της. Θα την θυμάμαι πάντα με ευχάριστα συναισθήματα, παρόλο που είχε και αυτή τα αΐπια της και τις ιδιοτροπίες της. Ο Αντρέας, ο μεγάλος γιος, γνώρισε την Βασιλική και παντρεύτηκαν πάρα πολύ σύντομα. Η κ. Χαρίκλεια ήταν πάρα πολύ περήφανη διότι η Βασιλική προερχόταν από καλή, εύπορη και γνωστή οικογένεια της Λευκωσίας. Σαν μια συνηθισμένη μάνα, όπου καθόταν και στεκόταν, φούμιζε τον προκομμένο της που "πέτυχε" και βρήκε μια γυναίκα που δε θα τους έλειπε ποτέ τίποτε. Η Βασιλική ήτανε γνωστή για την καλαισθησία που είχε στο ντύσιμο ενώ ήταν ακόμη περισσότερο γνωστή για την πλούσια ζωή που έκανε. Μαθημένη στη χλίδα, στα λεφτά, στο άππωμα του μπαμπά. Παρόλα αυτά, είχε αγαπήσει τον Αντρέα και δεν την ένοιαζε αν αυτός ήτανε ένα φτωχόπαιδο. Τα πρώτα χρόνια ήταν όλα καλά... έκαναν και 2 παιδία και η κ. Χαρίκλεια ήταν ευτυχισμένη που έβλεπε το παιδί της να περνά καλά. Το πρόβλημα το μεγάλο ήταν ο μικρότερος της γιος, ο Πάνος που αγάπησε την Βίκη, μια φοιτήτρια από τις Φιλιππίνες. Η Βίκη ήταν ένα ντροπαλό κορίτσι, φτωχή, δεν μιλούσε πολύ και δυσκολευόταν πολύ να συνηθίσει την ζωή μας εδώ. Η κ. Χαρίκλεια ήταν έξω φρενών με τον Πάνο, δεν ήθελε με το τίποτε να πάρει την "ξένη" διότι θα δυστυχούσε και διότι θα του έκανε κοπελλούι και θα έφευγε μια μέρα για την χώρα της, εγκαταλείποντας τον γιο της. Έκανε πολύ μεγάλο αγώνα για να αποτρέψει αυτή τη σχέση να εξελιχτεί σε κάτι σοβαρό, αλλά όλοι οι αγώνες της έπεφταν στο κενό. Μέχρι και την προσφιλή τακτική της λιποθυμικής επίταξε στον γιο της, αλλά δεν πέτυχε. Η Βίκη αγαπούσε τον Πάνο πολύ και στεναχωριότανε που η πεθερά της την είχε απορρίψει πριν καν την μάθει σαν άνθρωπο. Οι σχέσεις τους όμως είχαν δηλητηριαστεί από την αρχή και για μια ζωή έμειναν τυπικές αφού οι όποιες προσπάθειες της Βίκης δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Ο κ. Χαρίκλεια ούτε βοήθησε τον Πάνο και την Βίκη ποτέ ενώ ταυτόχρονα έδειχνε την μεγάλη της αδυναμία στην Βασιλική. Ότι έκανε ο Πάνος και η Βίκη στην ζωή τους, το έκαναν με τον δικό τους ιδρώτα και με τους δικούς τους κόπους. Δούλευαν και οι δύο μέρα-νύκτα και στερήθηκαν πολλά για να μπορέσουν να φτιάξουν το σπίτι τους και να κάνουν οικογένεια. Δεν θυμάμαι ποτέ την Βίκη να αγοράζει συνέχεια καινούργια ρούχα ή να πηγαίνει ταξίδια... στερήθηκαν πάρα πολλά και ζούσαν μια ζωή κάτω από την αδικία να βλέπουν τον άλλον αδελφό να βασιλεύει. Τα χρόνια πέρασαν και η κ. Χαρίκλεια αρρώστησε... τους τελευταίους μήνες τους πέρασε σε νοσοκομείο. Η Βασιλική την βοήθησε όσο μπορούσε, δεδομένου ότι είχε και 2 μωρά η ίδια... η Βίκη όμως δεν της στάθηκε καθόλου. Σπάνια πήγε στο νοσοκομείο ενώ δεν έδειχνε και ιδιαίτερη ευαισθησία στα δεινά που βρήκαν την κ. Χαρίκλεια... Η κ. Χαρίκλεια δεν είναι πια μαζί μας... πέθανε πριν ένα χρόνο. Η Βίκη μετά από τόσα χρόνια, είναι ακόμη το "απόβρασμα" της οικογένειας και κανείς συγγενείς δεν την χωνεύει. Λένε ότι είχε δίκαιο η κ. Χαρίκλεια που πάντα έλεγε πως σαν ξένη δεν ήτανε καλή... Δυστυχώς κανείς δεν συνειδητοποίησε μέχρι σήμερα γιατί η Βίκη φέρθηκε όπως φέρθηκε. Η μόνη εξήγηση είναι επειδή "έτσι είναι οι ξένες". Σημασία έχει όμως πως η ίδια και ο άντρας της ξέρουν, όπως κι εγώ που μοιράζομαι την ιστορία μαζί σας. Ελπίζω να το ήξερε και η μακαρισμένη κ. Χαρίκλεια... διότι είναι κρίμα να έφυγε από τη ζωή και να μην γνώριζε πως μεγάλωσε 2 παιδιά προκομμένα αλλά κατάφερε επίσης να μετατρέψει ένα αθώο, ντροπαλό κορίτσι σε ένα σκληρό, ψυχρό άνθρωπο. Βασικά η Βίκη πλήρωσε το τίμημα να σταθεί στο ύψος της, να μην παρακαλέσει κανέναν να την αποδεχτεί, να μην ξεχάσει την απόρριψη που έπαιρνε από όλη την οικογένεια για μια ζωή. Ίσως αν η Βίκη δεν εκτιμούσε πολύ τον εαυτό της να ήτανε σήμερα μια καλή νύφη και αγαπητή στην οικογένεια που υπηρέτησε με πίστη και ευλάβεια την πεθερά της. Δεν θα ήταν όμως η Βίκη... Αφιερωμένο σε όλες τις Βίκες της Κύπρου... και σε όλες τις κυρίες Χαρίκλειες...