Το blog θα αρχίσει μια σειρά από αφιερώματα για γνωστούς και άγνωστους Κύπριους, Εκ και Τκ, οι οποίοι με τον βίο και πολιτεία τους μπορούν να γίνουν παραδείγματα για όλους εμάς. Πρόκειται για άνθρωπους, τους οποίους το έργο κι η ζωή δεν προβλήθηκαν όσο έπρεπε (ή δεν προβλήθηκαν καθόλου ή αν προβλήθηκαν έγινε για σκοπούς εκμετάλλευσης) από την προπαγανδίστικη πολιτική που ακολουθούν τα πλείστα μέσα ενημέρωσης, τόσο στην ελεύθερη Κύπρο όσο και στην κατεχόμενη.
Ελπίζω να μπορέσουμε να πάρουμε όλοι τουλάχιστον 1-2 μυνήματα από την ζωή αυτών των Κύπριων και να καταλάβουμε πως ο πόνος, ο εθνικισμός, ο πόλεμος και ο θάνατος δεν καταλαβαίνουν από έθνη, θρησκείες και πολιτισμούς. Δεν κάνουν διακρίσεις.
Σκοπός επίσης δεν είναι να μισήσουμε εκείνους που έκαναν λάθη, είτε αυτοί είναι Εκ είτε Τκ, είτε αυτοί πλήρωσαν ή μετάνιωσαν είτε όχι, αλλά να κατανοήσουμε πως κάνοντας παρόμοια λάθη μπορούμε να προκαλέσουμε πολύ μεγάλο κακό στον συνάνθρωπο μας αλλά και στην ίδια μας την πατρίδα.
Τρίτη 1 Απριλίου 2008
Οι άγνωστοι ήρωες της Κύπρου...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καλό μήνα. Θα περιμένουμε να γνωρίσουμε και τους άγνωστους Κύπριους .Εκτός και είναι πρωταπριλιάτικο αυτό που έγραψες και το λέω αυτό γιατί δεν έχω πιάσει και το σκεπτικό του καθενός.Προσπαθώ.
“ … γνωστοί και άγνωστοι Κύπριοι, Εκ και Τκ, οι οποίοι με τον βίο και πολιτεία τους μπορούν να γίνουν παραδείγματα για όλους εμάς”.
Στο “Proletariakon blog” έχει αναρτηθεί ένα post για τη δολοφονία των στελεχών του ΑΚΕΛ Καβάζογλου και Μισιαούλη από τη φασιστική ΤΜΤ, το 1965. Ριχτέ μια ματιά. Το link είναι:
http://proletariakon.blogspot.com/2008/04/blog-post.html
Πιο κάτω παραθέτω ένα ποίημα του Κυριάκου Καρνέρα αφιερωμένο στους δυο ηρωομάρτυρες της ελληνοτουρκικής φιλίας.
Φύσησεν εξεφύσησεν η ανεμοταντάρα
τζι έδωσεν πάσ' τομ πλάτανον τζι έριξεν του δκυό φύλλα.
Ο πλάτανος εμ πλάτανος έβκαλεν αλλά σιήλια,
τζι’ έμεινεν εις τον άνεμον η μαύρη τους κατάρα.
Σαν νέφος ήρτεν μονομιάς τους κλέφτες του τζιαί ρίφκει.
Πάσ' το ψηλόττεροβ βουνόν τζιαί σκάψασιν τζιαί πιάσαν
δκυό πέτρες που τες πέτρες του, τζ' είπαν πως το χάλασαν,
μα το βουνό στέκει βουνό, με γόνατα με σιύφκει.
Εσυναχτήκαν τζ' ήρτασιν όπου τον ποδογλύφτη
τζιαι πήαν εις τήθ θάλασσαν τζιαι κάτσαν στογ γυρόν της,
τζιαί πιάσασιδ δκυο κουταλιές νερόν που το νερόν της,
τζ' είπασιν πως εξέρανεμ' μα μ' έλειψεμ με λείφκει.
Τζι όντας κρεμμίσ' ο ουρανός τζι η γη πετροχαλάσει
τζι η θάλασσα ξαπολυθεί τζι ούλοι μας να πνιούμεν
αν ήγλυτώση μια ψυσιή στηγ γημ που παρπατούεν,
εν ναμ' που τούτους η ψυσιή, πον άδικα που πάσι.
Anef_Oriwn
2/4/2008 – 7:54 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου