"Θα σε κάνουμε να φας τα άρθρα σου..."

Το 1996 ήταν μια μαύρη χρονιά για την Κύπρο... 3 παιδιά της έχασαν την ζωή τους από τα βόλια των εθνικιστών της Τουρκίας και των εδώ εγκάθετων της Γκρίζων Λύκων. Οι τρεις αυτοί αδικοχαμένοι ήταν οι Τάσος Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού και Κουτλού Ανταλί.

Ο Κουτλού Ανταλί, ΤΚ δημοσιογράφος και έντονα πολέμιος του καθεστώτος Ντενκτάς, δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του από άντρα των Γκρίζων Λύκων. Ο δολοφόνος, που "ποτέ δεν βρέθηκε", είναι όμως γνωστός στα κατεχόμενα. Πρόκειται για τον Αμπντουλλάχ Τσατλί, ο οποίος πιστεύεται πως σκότωσε τον Κουτλού. Ο Αμπντουλλάχ καταζητήτουν από την τουρκική αστυνομία για δολοφονίες τούρκων προοδευτικών φοιτητών στην Τουρκία. Για κακή τύχη του βαθέως κράτους της Τουρκίας, ο Αμπντουλλάχ πέθανε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, όπου συνοδηγός του ήταν ο .... αρχηγός αστυνομίας της τουρκίας, από την οποία τάχα καταζητήτουν. Το σκάνδαλο αυτό εξέθεσε έντονα την τουρκία σε ολόκληρο το κόσμο και ακολούθησαν πολλές καταδίκες για την κυβέρνηση της προστάτριας των γκρίζων λύκων Τανσού Τσιλέρ. Ο Κουτλού Ανταλί, όπως και οι Ισαάκ και Σολωμού ήταν απλά 3 από τα πολλά θύματα που είχε στο ενεργητικό της η Τσιλέρ... Η εμπλοκή φορέων του κράτους της τουρκίας σε δολοφονίες αποδείκτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας... Η δολοφονία του Κουτλού Ανταλί είχε όμως ξεχωριστή σημασία για τους ΤΚ αλλά και για μας, τους ΕΚ.

Ο Ανταλί από μικρός έγραφε ποιήματα και είχε κλίση στο γράψιμο. Καταγόταν από την Λευκωσία αλλά από μικρό παιδί είχε μετακομίσει με τους γονείς του στην Αντάλια της Τουρκίας, όπου πήγε και σχολίο. Ήταν συμμαθητής με τον Ντενίζ Μπαϊκάλ, τον γνωστό τούρκο πολιτικό. Παρέμειναν φίλοι για όλη του την ζωή και όταν επέστρεψε στην Κύπρο με την ανεξαρτησία, ο Μπαϊκάλ του βρήκε δουλειά σε πόστο κοντά στον Ντενκτάς. Ήταν τα μαύρα χρόνια της Κύπρου μέχρι και το 1974, όπου η ΕΟΚΑ Β, η ΤΜΤ και άνθρωποι του Μακάριου σκότωναν αδιακρίτως ΕΚ και ΤΚ. Ο Ανταλί όπως και πολλοί ΤΚ τότε, φοβούμενοι την δράση των παραστρατιωτικών ΕΚ στράφηκαν στα χέρια της ΤΜΤ για να προστατευτούν. Δεν άργησε όμως να καταλάβει πως η ΤΜΤ δεν διέφερε σε τίποτε από την ΕΟΚΑ Β και άρχισε να γράφει άρθρα που δεν τιμούσαν την οργάνωση του Ντενκτάς. Στο βιβλίο του "Κοινότητα που πονεί" αμφισβητούσε φανερά τους τρόπους που χρησιμοποιούσε η ΤΜΤ για να ελέγχει τους ΤΚ.

Φυσιολογικά δεν άργησε να γίνει στόχος του καθεστώτος του Ντενκτάς. Η ΤΜΤ τον φυλάκισε και τον κρατούσε σε στρατιωτικές φυλακές. Το 1974, με την εισβολή της Τουρκίας ο Ντενίζ Μπαϊκάλ έρχεται στην Κύπρο και βοηθά τον Ανταλί να βρει δουλειά στο γραφείο ταυτοτήτων του "κράτους" του Ντενκτάς. Δεν μπορούσε να αρνηθεί την δουλειά αλλά ούτε και μπορούσε να σιωπήσει για τα όσα έβλεπε... Συνέχισε λοιπόν να γράφει άρθρα εναντίων του Ντενκτάς με ψευδόνυμο. Το καθεστός τον υποψιαζότανε και συχνά-πυκνά έκανε επιδρομές στο σπίτι του για να ψάξει να βρει τα άρθρα του, που έκαιγαν τον Ντενκτάς. Τα πράγματα σοβάρευαν όσο περνούσε ο καιρός και μια νύχτα ένοπλοι ήρθαν έξω από το σπίτι του και άρχισαν να ρίχνουν πυροβολισμούς μέσα από τα παράθυρα για να τον τρομοκρατήσουν ενώ τον έπαυσαν και από την δουλειά του. Το 1982 μαζί με άλλους ΤΚ δημιούργησαν την "οργάνωση ειρήνης" που είχε στόχο την επαναπροσέγγιση με τους ΕΚ. Το καθεστώς Ντενκτάς τους πολέμησε πάρα πολύ διότι ήταν "διχαστική οργάνωση" που δίχαζε τον ΤΚ λαό σε αυτούς που θέλουν ειρήνη με τους ΕΚ και σε αυτούς που δεν θέλουν.

Τα παιδιά του Κουτ, Ιλ και Ερ άρχισαν να πληρώνουν το τίμημα των "προδοτικών" πράξεων του Κουτλού. Δεν τους έδινε κανείς δουλειά και ήταν όλοι σημαδεμένοι από τους εθνικιστές σαν παιδιά προδοτών. 2 από τα παιδιά του αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό μη μπορώντας άλλο να ζήσουν, κάτι που του στοίχησε αφάνταστα. Ο Κουτλού όμως συνέχισε να γράφει στην Γιενίντουζεν, όπου κριτίκαρε το καθεστός. Μέχρι που μια μέρα ξεσκέπασε τα γεγονότα του κοιμητηρίου του Αγίου Βαρνάβα όπου άντρες του Ντενκτάς άνοιξαν και έκλεψαν τους τάφους των νεκρών ΕΚ. Αυτό εξόργισε τόσο πολύ τον Ντενκτάς που έφερε ανώτατα στελέχη των Γκρίζων Λύκων από την Τουρκία για να τον "αναλάβουν". Ένας από αυτούς ήταν ο Ερχάν Αρικλί όπου απειλούσε τον Κουτλού και τους ομοϊδεάτες του μέσω εφημερίδας πως "100 από εσάς δεν θα ζήσετε για να δείτε την Κύπρο επανενωμένη. Θα σας κάνουμε να φάτε ένα ένα τα ίδια σας τα άρθρα. Θα σας βασανίσουμε, θα σβήνουμε τα τισγάρα μας πάνω στα κορμιά σας, θα σας βγάλουμε τα νύχια και μετά θα σας παραδώσουμε στον τουρκικό στρατό να σας κάνει ότι θέλει". (Αυτός ο Ερχάν είναι ο ίδιος άνθρωπος που η Κυπριακή Δημοκρατία κατήγγειλε στην Ιντερπόλ για την δολοφονία του Τάσου Ισάακ.)

Ο Κουτλού αντέδρασε στις απειλές και έγραψε γι αυτές στα άρθρα του στην εφημερίδα. Ακολούθησαν επιθέσεις των εθνικιστών στην εφημερίδα Γιενίντουζεν ενώ έβαλαν βόμβα και στην εφημερίδα Αφρίκα, που την στήριζε. Του δώθηκε "τελευταία προειδηποίηση" αλλά ο Κουτλού δεν υποχώρησε. Στις 6 του Ιούλη λοιπόν του 1996, δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του από εθνικιστή των γκρίζων λύκων, που όπως δείχνουν μαρτυρίες ήταν ο Αμπντουλλάχ Τσατλί. Η γυναίκα του Κουτλού ήταν στην Κων/πολη εκείνη την μέρα. Είχε πάει να δει την κόρη τους για τα γενέθλια της, που ήταν στις 9 του Ιούλη. Η κηδεία του Κουτλού έγινε στις... 9 του Ιούλη. Από τότε η κόρη του Κουτλού δεν μπόρεσε να γιορτάσει ποτέ ξανά τα γενέθλια της....

Η Ιλκάϊ, η γυναίκα του, μέχρι και την χρονιά που ο Ταλάτ κέρδισε τις εκλογές στα κατεχόμενα, ήταν υπο συνεχή παρακολούθηση. Πήρε την τουρκία στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τελικά δικαιώθηκε, τουλάχιστον ηθικά. Στην κηδεία του Κουτλού παρέστηκαν 8000 (!) ΤΚ που φώναζαν στον δρόμο συνθήματα υπερ της ειρήνης και άλλα αντιεθνικιστικά όπως "δεν θα γίνουμε προτεκτοράτο της τουρκίας", "άνθρωποι σαν τον Κουτλού δεν πεθαίνουν" και "σταματήστε την κρατική τρομοκρατία". Στο Λονδίνο, 2000 ΤΚ υπέγραψαν ψήφισμα καταδικάζοντας την δολοφονία του ενώ συνδέσμοι δημοσιογράφων από την Κύπρο, την Κων/πολη και άλλες χώρες αντέδρασαν σε διεθνείς φορείς για την λογοκρισία στα κατεχόμενα από το καθεστός Ντενκτάς...

*Ο Κουτλού Ανταλί ήταν παντρεμένος με την Ιλκάϊ, αδελφή της Σεβγκιούλ Ουλουντά.