Η αστειονομία μας!

Γενικά είμαι άνθρωπος που σέβεται τις αρχές και τους θεσμούς του τόπου μας. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα δηλαδή. Μέχρι σήμερα έχω πληρώσει πάνω-κάτω καμιά τριακοσιά λίρες στην αστυνομία για μικροπαραβάσεις. Όλες δικαίως θα έλεγα. Σήμερα έγιναν 350 οι λίρες διότι δεν φόραγα ζώνη ασφαλείας. Θα μου πείτε," ε και; Δεν είναι κι αυτό παρανομία; Καλά να σου κάμουν που σου την έκατσαν! " Δεν διαφωνώ. Όμως περιμένετε λίγο... οδηγούσα από τη δουλειά να πάω σπίτι, φορώντας την ζώνη μου κανονικά. Σαν Κύπριος που είμαι, πάντα την φοράω - σιγά να μην δώσω στην αστυνομία 50 λίρες για μια κωλοζώνη που δεν πάει καν και με τα ρούχα μου (λέει και μια γνωστή μου Λευκωσιάτισσα). Σταμάτησα σε ένα περίπτερο να αγοράσω την δόση μου για τη νύκτα, ένα πακέτο κίτρινα (χωριάτικα) σινιόρ σέρβις. Πάρκαρα μπροστά από το περίπτερο καθώς απέναντι που έχει χώρο στάθμευσης με παρκόμετρο, ένας μαλάκας ή μια ασκήσιμη πάρκαρε με τρόπο που έπαιρνε κανονικά 2 αυτοκίνητα να παρκάρουν. (η μοναδική κουλτούρα των Κυπρίων - "που λείπει, λείπει τζ' η μοίρα του", ακόμα και στους χώρους στάθμευσης)
Τρέχοντας εγώ, φοβούμενος μήπως και μου αρχίσουν τις κόρνες οι περαστικοί που πάρκαρα μπροστά από το περίπτερο, πληρώνω τα τσιγάρα μου και μπαίνω στο αυτοκίνητο και στρίβω αμέσως στο επόμενο στρίψιμο που βρίσκεται 2-3 μέτρα μετά το περίπτερο. Στην βιασύνη μου μπας και εμπόδιζε το αυτοκίνητο μου, δεν φόρεσα την ζώνη ασφαλείας και χλαπ, νάσου 2 μπατσάκια. Ο ένας με ύφος σαν να ήταν ο Μακάριος ή ο Γρίβας που δεν άφηναν πλάσμα να πει την γνώμη του, και ο άλλος βασικά ένα ανθρωπάκι που απέκτησε προσωπικότητα και πρεστίζ όταν πρωτοφόρεσε την στολή του, που προφανώς ο παπάς του έγλειψε 10 κώλους για να του εξασφαλίσει την δουλειά.
Ο τυπάς ο βαρβάτος στάθηκε και περίμενε να σταματήσει κανένα άλλο αυτοκίνητο ενώ ο μαμμόθρεφτος άρχισε να με ρωτά γιατί δεν φόραγα την ζώνη μου, σάμπως και τον ένοιαζε αν πεθάνω στον δρόμο ή όχι. Μου μιλούσε στον ενικό σαν να με ήξερε και χτες. Εγώ από την άλλη, παροτρινόμενος από τατσιζιλίκκι κυπριακό μπας και δώσω τα λεφτά μου στο σώμα (πτώμα καλύτερα), καταπάτησα την αξιοπρέπεια μου και άρχισα να του εξηγώ γιατί δεν φόραγα ζώνη. Ο τύπος ήτανε αρκετά διαλλακτικός και κόντευα να τον πείσω να με αφήσει να φύγω. Ο σούπερ μάτσο άντρακλας όμως κόντεψε και μου λέει:

-Εσιει κανέναν πρόβλημαν ρε παρέα;
-Παρέες εν είμαστεν, του λέω, απλά εξηγώ στον αστυνομικό τι έγινε.
-Εν μας νοιάζει ρε φίλε μου εμάς, εμείς ξέρουμε ότι εν εφόρες ζώνη. Αν συνεχίσεις να διαμαρτύρεσαι θα σε καταγγείλουμε και για παρεμπόδιση του έργου της αστυνομίας, μου λέει.
-σκάσε λέω στον εαυτό μου, με αυτούς δεν τα βγάζεις πέρα. "οκ, του λέω, αλλά να ξέρετε ότι δεν είναι τρόπος τούτος να μιλάς στον κόσμο."
-άκου να δεις ρε κύριε μου, (θυμήθηκε τώρα ότι ούτε παρέας του είμαι, ούτε φίλος του) αν πάω εγώ απόψε μέσα και δώσω τους 10 λαπόρτα και ο άλλος δώσει τους 50, εννα μου πουν ότι εν κάμνω καλά την δουλειά μου. Εκατάλαβες;

Μάλιστα. Μου έβγαλαν το εξώδικο, 50 λίρες, μου έβγαλαν και την πίεση στα 1000. Αυτή είναι η αστειονομία μας... όποιος πάρει παραπάνω λαπόρτα μέσα, τόσο καλύτερα κάνει και την δουλειά του. Να τους χαιρόμαστε. Και χέστηκαν αν εγώ πρέπει να δουλέψω και 3-4 μέρες για να πάρω 50 λίρες.

Άνθρωποι που -ως επί το πλείστον- μια ζωή ήταν λελλέδες και εδέρναν τους στα σχολεία οι συμμαθητές τους, που κουβαλούν 20 τόνους κόμπλεξ και ανασφάλειες πάνω τους και σπίτι μπορεί η γυναίκα τους να τους δέρνει που πάνω, φκάλλουν τα απωθημένα τους πάνω μας. Επειδή φορούν την στολή που τους έδωσαν, νομίζουν ότι κρατούν τον Θεό από τα .... Όσο για αυτές τις αντρογυναίκες που κάθονται στα γραφεία που πάμε και πληρώνουμε τα πρόστιμα... άστα καλύτερα. Είναι προτιμότερο να σου κλάνουν παρά να σου μιλούν, με τον τρόπο και το ύφος που σου μιλούν. Χώρια που φυσούν και τον καπνό από το τσιγάρο τους στα μούτρα σου σάμπως και είμαστε υποχρεωμένοι να μυριζόμαστε Μαρλμπορο. Αυτές τουλάχιστον τις δικαιολογώ και λίγο... λίγο κόμπλεξ έχουν οι καημένες που για δεκαετίες τώρα ήταν υπό των άντρων σε όλες τις δουλειές; (κακώς φυσικά, για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας) Πρέπει κι αυτές να βγάλουν κάπου τα αποθαμένα τους. Και ποιος ο πιο εύκολος τρόπος να το κάνουν αυτό; Να δουλέψουν στο αστειονομικό σώμα και να μας παίζουν τις λεβέντισσες. Όσο για την ευγένεια... στη σύγχρονη Κύπρο, θεωρείται ξεπερασμένο και μόνο οι φλώροι και οι "εν που τους άλλους" την χρησιμοποιούν ακόμη.
Ζήτω η Ευρωπαϊκή Κύπρος του 2007!