Από άντρακλες σε πεζεβέγκηδες

"Δεν έχει άντρες την σήμερον ήμερα"
Αυτή τη κουβέντα την ακούω όλο και πιο συχνά. Την άκουσα από νεαρές κοπέλες, την άκουσα από άλλους άντρες, την άκουσα και από ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που ίσως βλέπουν με κακό μάτι την ισότητα των δύο φύλων. Τι είναι όμως ο άντρας γι' αυτούς και τι είναι ο άντρας για τους νεότερους; Δεν ισχυρίζομαι πως μπορώ να δώσω μια ολοκληρωμένη εικόνα πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά πάντα μέσα από τα δικά μου μάτια και πάντα με δόση χιούμορ θα προσπαθήσω να το αναλύσω λίγο. Θυμάμαι τον παππού μου και την γιαγιά μου. Αυτή από μια εύπορη-για την τότε εποχή- οικογένεια και αυτός ένα φτωχόπαιδο από ένα χωριό της Πάφου. Πάντα αυτός είχε τον πρώτο (και δεύτερο και τρίτο και δέκατο) λόγο και η γιαγιά πάντα ακολουθούσε, σαν καλό αρνάκι. Στο σπίτι πάντα αυτός φώναζε, μόνο αυτός ζητούσε και η γιαγιά και τα παιδιά πάντα υπάκουαν. Εννοείται πως στα δύσκολα τότε οικονομικά χρόνια, μόνο αυτός δούλευε ενώ απαγορευόταν αυστηρότατα να δουλέψει και η γιαγιά, που απλά ήθελε να ζούνε καλύτερα. Θυμάμαι πως ο άντρας έπρεπε "να είναι τύρρανος, γιατί μόνον έτσι καταλαβαίνουν οι γυναίκες. Όϊ να είναι σαν κάποιους που κρατάνε το χέρι της γυναίκας τους και περπατούν στην θάλασσα. Τζίνοι εν πεζεβέγκηες". Δεν ξέρω αν έπεφτε και ξύλο τότε, αλλά τίποτε δεν αποκλείω. Άμα σήμερα ακόμη, το 2007, υπάρχουν γυναίκες κακοποιημένες από τους άντρες τους, τότε δε θα υπήρχαν που ούτε καν νόμοι που να το απαγορεύουν υπήρχαν;
Έτσι για να κάνουμε μια σούμα, παλιά οι άντρες: δούλευαν μόνο αυτοί, διέταζαν μόνο αυτοί, έπιναν τα ποτά τους έξω με φίλους μόνο αυτοί, μόνο ο δικός τους λόγος μετρούσε στο σπίτι, έβγαζαν και τα νεύρα τους χτυπώντας τις γυναίκες τους ενώ η μοιχεία ήταν μόνο δικό τους προτέρημα. Αυτά, μέχρι και πριν λίγες (πολύ λίγες) δεκαετίες. Σήμερα, τα πράγματα είναι πάρα πολύ διαφορετικά. Τα διάφορα φεμινιστικά κινήματα στην Ευρώπη (βιβ λα Φράνς) και ο σεβασμός προς την ισότητα των δύο φύλων έχουν ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά και ικανότητες με τους άντρες, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις οι γυναίκες είναι και πιο δυνατές. Στην Κύπρο φυσικά εκφράζεται αυτό με πολλούς και διάφορους τρόπους.
Στο σπίτι, τα δύο φύλα είναι ισότιμα. Και ο άντρας θα βγει έξω με την σκούπα να καθαρίσει το πεζοδρόμιο από τα φύλλα του δέντρου τους, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε άντρες να κρεμούν και τα βρακιά της γυναίκας τους στο ττέλι [σχοινί] για να στεγνώσουν.[προσωπικά αυτό δεν θα το έκανα ΠΟΤΕ] Μπορεί ακόμη να μην είδαμε γυναίκες πάνω σε τρακτέρ αλλά είδαμε ταξιτζίνες... κάτι είναι κι αυτό. Ταυτόχρονα, βλέπουμε πολλές γυναίκες να έχουν διευθυντικές θέσεις σε εταιρίες, να είναι υπουργοί, να είναι πολιτικοί και να αναμυγνύνται με μεγάλη ευκολία ακόμη και σε αρκετά δύσκολες εργασίες. Ως και στην Τουρκία είχαν γυναίκα πρωθυπουργό! Πρόσφατα σε τηλεοπτικό κανάλι, είδα ένα ρεπορτάζ για οικογενειακή βία όπου τα θύματα ήταν ... άντρες. Όσο για το κέρατο... όταν θέλει η γυναίκα, όλα γίνονται. Έπαψε εδώ και πολύ καιρό η μοιχεία να είναι μόνο αντρικό προνόμιο...
Γνωρίζω πολλούς άντρες που δεν τους αρέσουν πολύ τα καινούργια δεδομένα... όπως και γνωρίζω άλλους τόσους που απλά το θεωρούν απλά σωστό τα δύο φύλα να είναι ίσα. Χρησιμοποιώντας τους όρους που είπα πιο πάνω, το ερώτημα όμως παραμένει: Προτιμάς να είσαι "άντρακλας" τύραννος που όμως θα έχεις πάντα την γυναίκα δεμένη γύρω σου να σε φροντίζει ενώ παράλληλα δεν θα διατρέχεις ούτε κίνδυνο να γίνεις ο κερατάς της γειτονιάς αλλά ούτε και θα έχεις ποτέ σου έναν άνθρωπο δίπλα σου να σου σταθεί στις δύσκολες στιγμές Ή προτιμάς να είσαι "πεζεβέγκης" δίκαιος και σωστός, που θα έχεις δίπλα σου μια σύντροφο που θα έχει και την δύναμη και την ικανότητα να σε στηρίξει στα δύσκολα, έναν πραγματικό σύντροφο και φίλο, που θα δουλεύει και αυτή για να εξασφαλίσει μια ομαλή οικονομικά ζωή για την οικογένεια, που και πάλι θα σε φροντίζει, αλλά θα έχει κι αυτή απαιτήσεις από σένα ενώ αν τα κάμεις θάλασσα θα σου φορέσει και το κέρατο; [όχι πως είναι απαραίτητο να τα κάνεις θάλασσα για να αποκτήσεις το συγκεκριμένο διακοσμητικό]
Για έναν άντρα, και αυστηρά μέσα από το φακό ενός άντρα, κακά τα ψέματα, και εσκεμμένα θέλοντας να είμαι politically incorrect, νομίζω πως και στα δύο υπάρχουν κάποια θετικά. Ας το παραδεχτούμε, παρόλο που για τα μάτια του κόσμου θα πούμε πως δεν σκεφτόμαστε έτσι. Προσωπικά όμως θεωρώ πως έχω πολύ περισσότερα να κερδίσω με το δεύτερο, οπόταν ψηφίζω "πεζεβέγκης"! Καλύτερα "πεζεβέγκης" παρά δικτάτορας και τύραννος. Και ας μην κολλούμε στο κέρατο... που στο κάτω-κάτω για αιώνες μόνο εμείς το κάναμε σε αυτές. Οπόταν ΝΑΙ στην ισότητα των φύλων, ΝΑΙ στο κέρατο, ΝΑΙ και στο πεζεβεγκλίκι!