Έτσι είναι τα μωρά... κι έτσι γίνονται μαλάκες

Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν τους Κύπριους σαν τους τελευταίους ανθρώπους στο κόσμο και τους άλλους όλους ανώτερους. Ευτυχώς από ξενομανία δεν πάσχω. Παράλληλα δεν είμαι ούτε από αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους, την χώρα και την ιστορία τους αλάνθαστη, γι' αυτό και αναγνωρίζω τα κακά και τα στραβά του κόσμου μας. Θα έλεγε κάποιος πως τα τελευταία χρόνια όπου όλοι σχεδόν οι Κύπριοι πάνε και εξωτερικό και έρχονται πίσω σπουδασμένοι και με πτυχία στο χέρι θα έφερναν νέα στοιχεία στην Κύπρο και μια καλύτερη, ίσως πιο πρωτοποριακή νοοτροπία. Με μεγάλη λύπη παρατηρώ πως γινόμαστε όλο και πιο μαλάκες αντί καλύτεροι και πιο πολυσύνθετοι. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε ολόκληρο το κόσμο της Κύπρου, αλλά στην μερίδα αυτών που άθελα τους έγιναν οι σhμερινοί μαλάκες της κοινωνίας. Τι εννοώ άθελα τους; Και ποιούς εννοώ; Αναφέρομαι στα μωρά και στους γονείς. Τα μωρά είναι οι μαλάκες της επόμενης γενιάς και οι γονείς οι σύγχρωνοι. Να εξηγηθώ όμως. Τα σημερινά μωρά είναι ότι καλύτερο έχουμε... τα μωρά είναι πάντα αθώα, άκακα, είναι χαρά αλλά και μεγάλη ευθύνη. Ευθύνη διότι οι γονείς οφείλουν να τα μεγαλώσουν για να γίνουν σωστοί άνθρωποι και όχι να εξελιχτούν σε μαλασμένα όντα υποκινούμενα από κόμπλεξ που αυτούς. Από τη στιγμή που αποφασίζουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, όλοι λένε πως δεν θέλουν να λείψει τίποτα από το παιδί τους. Φυσικά εννοούν τίποτε ΥΛΙΚΟ. Διότι η έλλειψη κοινωνικής μόρφωσης είναι πανηγυρικά απούσα. Αρκετά συχνά έρχομαι σε επαφή με ζευγάρια που έχουν μωρά, γνωστοί μου αλλά και άγνωστοι... στο δρόμο, στην τράπεζα, σε δημόσιους χώρους κτλ. Παρατηρώ όμως πως ευνουχίζουν τα μωρά τους οι περισσότεροι γονείς και ανάβουν τα λαμπάκια μου. Θα φέρω στο νου κάποια περιστατικά που μου έτυχαν για να καταλάβετε τι εννοώ. Είδα που λέτε μια μικρούλα, ήταν δεν ήταν 5 χρονών, μπροστά στην βιντεοκάμερα του πατέρα της να βρίζει τον Βακουφτσή τραγουδιστά που έφυγε από τον Αποέλ και πήγε στην Ομόνοια . Η μάνα του είναι π...., τον έκανε με τουρκοκύπριο κτλ. Όλα αυτά από ένα κορίτσι, 5 χρονών πάνω κάτω!!! Κι ο πατέρας να ακούγεται που την χειροκροτεί. Είδα σε ΔΗΜΟΤΙΚΟ σχολείο, ένα μωρό να λέει σε ένα άλλο να φέρει τη μητέρα του σπίτι του για να τους το καθαρίσει, επειδή η μητέρα του μωρού είναι Ασιάτισσα. Είδα σε συγγενικό σπίτι ένα μωρό να χτυπάει άλλο μωρό επειδή ήθελε να φάει παραπάνω παγωτό, το παγωτό του άλλου μωρού. Είδα γονείς να αφήνουν ανεξέλεγκτα τα μωρά τους να ενοχλούν τον κόσμο σε δημόσιους χώρους από τη φασαρία που έκαναν και να μην συγκινούνται. Είδα πολλά, πάρα πολλά. Είναι μεγάλη η μαλακία μας που το 80% των παιδιών μας, που αύριο θα είναι η επόμενη γενιά, να είναι τόσο κακομαθημένα και να τα έχουν όλα έτοιμα στο πιάτο, ότι κι αν ζητήσουν, όποτε κι αν το ζητήσουν. Πάμε θάλασσα. Η μάνα ξαπλάρει στο κρεβατάκι και λούννεται τα λάδια για να πάρει χρώμα. Το παιδί της απομακρύνεται και πάει μέσα στο νερό. Δεν σηκώνει τον κώλο της να πάει να το συνάξει και αρχίζει να φωνάζει σαν να είναι μόνη της στη παραλία: "Γιαννάκη, έλα δαμέ είπα σου. Άκουσες; Έλα τωρά δαμέ." Ε, σηκώσου ρε μαλακισμένη και πάρτο παιδί σου κοντά σου. Ο άλλος δηλαδή που πήγε παραλία να ξεκουραστεί είναι υπόχρεος να σε ακούει να φωνάζεις; Στο πολλά πολλά και αφού ήδη έσπασε τα νεύρα των γύρω της, σηκώνεται και τον φέρνει κοντά της και του απαγορεύει να απομακρυνθεί. Το παιδί, σαν μωρό και αθώο που είναι, κάνει φασαρία, αρχίζει να ρίχνει νερά στους διπλανούς λουόμενους κτλ. Η μάνα, απολαμβάνει την θάλασσα. Αν τολμήσει κάποιος που δεν θα τον νοιάξει αν φανεί τατσίζης θα της πει να τον συμμαζέψει διότι έχει κι αυτός δικαίωμα να ξεκουραστεί. Η μάνα, το πιο πιθανόν είναι να ενοχληθεί για την παρατήρηση, δεν θα απολογηθεί και θα δικαιολογήσει το βλαστάρι της πως "έτσι είναι τα μωρά". Εννοείται πως δε θα κάνει καν παρατήρηση στο μωρό. Αντίθετα, θα το φέρει κοντά της και θα το φιλήσει και 10 φορές. Το μωρό, λογικό είναι, θα νιώσει πως παίρνει έγκριση από τη μαμά του για ότι έκανε. Στην τράπεζα, στεκόμουνα σε ουρά και περίμενα την σειρά μου να εξυπηρετηθώ. Ήταν στενάχωρα και σχεδόν ακουμπούσαμε ο ένας στον άλλον. Μπροστά μου μια μοντέρνα μητέρα με το αγοράκι της. Η κυρία μιλούσε στο κινητό και ο γιόκας της ότι ήθελε έκανε. Σε κάποια φάση, παίρνει το κουτί για εισφορές για τους καρκινοπαθείς και το αναποδογυρίζει για να πέσουν έξω τα χρήματα. Τον βλέπει, του φωνάζει "όχι Μάριε μου, κακό" και συνεχίζει να μιλά στο τηλέφωνο. Σε δύο λεπτά, πάει στο στάντ δίπλα και αρχίζει να παίρνει τα διαφημιστικά της τράπεζας και να τα πετάει κάτω. Τον βλέπει πάλι, και τον παίρνει από το χέρι και τον φέρνει κοντά της. Φυσικά μιλούσε κάτι σημαντικό στο κινητό προφανώς που δεν θεώρησε πρέπων να πει στον γιό της πως έκανε κάτι λάθος. Μετά από κανένα τέταρτο, κλίνει το κινητό και αρχίζει να χαϊδεύει το μωρό στο κεφάλι. Το μωρό παίρνει θάρρος και αρχίζει πάλι τον θόρυβο. Δεν αργεί πολύ και αρχίζει να ενοχλεί τον άλλον κόσμο. Μπροστά της στεκότανε ένας άνθρωπος, προφανώς μπογιατζής. "Κύριε, γιατί τα παπούτσια σου εν ξημαρισμένα; Εν έχεις καλά;" Ο άνθρωπος χαμογέλασε και η μάνα γυρίζει χαμογελώντας αλλά και χαϊδεύοντας τον γιόκα της και λέει στον κύριο "σόρρυ πάντως, ξέρετε, έτσι εν τα μωρά". Ούτε μια παρατήρηση, ούτε μια συμβουλή, πως δεν μιλάμε έτσι στο κόσμο ας πούμε. Ε όχι κυρά μου, τα μωρά είναι όπως τα μάθεις και δεν είναι "έτσι". Άμα 5 χρονών κότσιρος έμαθε να ασχολείται και να παρατηρεί τέτοια πράγματα, μάλλον εσύ φταις. Και από τη στιγμή που δεν τον συμβουλεύεις καν τι είναι σωστό και τι λάθος, πως περιμένεις να μην το ξανακάνει; Είναι τόσα πολλά τα περιστατικά που μπορώ να γράψω για απρεπή και ενοχλητική συμπεριφορά των μωρών... καλύτερα, των γονιών. Τα μωρά είναι μωρά και κανείς δε μπορεί να τα αδικήσει ή να τα κατηγορήσει. Τα αγγελούδια αυτά δεν φταίνε. Οι γονείς τους όμως είναι το πρόβλημα. Αυτά τα αγγελούδια του σήμερα, πολύ πιθανόν να εξελιχτούν στους αυριανούς μαλάκες για ένα πολύ απλό λόγο: επειδή μεγάλωσαν σε ένα μαλακισμένο περιβάλλον από μαλακισμένους γονείς.
Πως μαθαίνεις σε ένα μικρό παιδί την έννοια του ΣΕΒΑΣΜΟΥ προς τον άλλον; Ασφαλώς όχι με λόγια. Αλλά με πράξεις, με μια μικροπαρατήρηση όταν άθελα του το μωρό κάνει κάτι λάθος. Σίγουρα πάντως δεν το κάνεις αυτό με το να γελάσεις κι εσύ και να το επαινέσεις που φέρθηκε σαν μαλακισμένο.
Πως μαθαίνεις σε ένα παιδί την έννοια της ανοχής και της δεκτικότητας στο διαφορετικό; Ασφαλώς όχι με λόγια... αλλά με πράξεις. Με το να είσαι κι εσύ δεκτικός και ανεκτικός στο διαφορετικό. Όχι με το να αποκαλείς την υπηρέτρια σου "μαυρού", "δούλα" ή Φιλιππινέζα, άσχετα αν είναι Ταυλανδέζα η Σριλανκέζα, "διότι τούτοι ούλλοι το ίδιο ΠΡΑΜΑ ένι".
Πως μαθαίνεις σε ένα παιδί την έννοια της ομαδικότητας, της αλληλεγγύης; Ασφαλώς όχι με λόγια. Αλλά με πράξεις... με το να ενθαρρύνεις το παιδί σου να κοινωνικοποιηθεί, να κάνει φίλους, να νιώσει την έννοια της στήριξης μιας φιλίας, της αγάπης και του ανιδιοτελούς "πρέπει".
Όταν όλα αυτά και τόσα άλλα οι σημερινοί γονείς δεν τα κάνουν, γι αυτό και τα νιάτα του τόπου μας πάσχουν από ρατσισμό, ξενοφοβισμό, άκρατο εγωισμό και εγωκεντρισμό αλλά και φανατισμό. Επικεντρώνονται πως να αγοράσουν τα πιο ακριβά ρούχα για τα μωρά τους για να ξεχωρίζουν από τα άλλα μωρά, δεν αφήνουν να παίζουν τα μωρά με μωρά "χωριάτικα" επειδή μιλούν κυπριακά και όχι ελληνικά, αφήνουν τα μωρά να κάνουν τον κόσμο όλο δικό τους από τη φασαρία και τις φωνές χωρίς να σκέφτονται τους άλλους γύρω τους, τους μαθαίνουν να βρίζουν επευφημώντας τους κτλ. ΝΑ γιατί "ο κόσμος εχάλασε τη σήμερον ημέρα" και ΝΑ γιατί όσο πάμε θα γινόμαστε όλο και χειρότεροι.