Καρπασία – ο επίγειος παράδεισος της Κύπρου – Μέρος 1ο

Ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου με προορισμό την Καρπασία, για την οποία είχα ακούσει τόσα πολλά και ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να επισκεφτώ. Λέω κόπο διότι το ταξίδι είναι πολύ μακρινό και κουραστικό. Παρόλα αυτά, δεν είχα καταλάβει τι έχανα τόσο καιρό που δεν πήγαινα εκεί. Το φυσικό τοπίο, η παρθένα γη, η άγρια φύση, ο συνδυασμός βουνού – θάλασσας – βράχων – αμμόλοφων και ο απίστευτα φιλικός κόσμος αποζημιώνουν και με το παραπάνω την όποια κούραση σου προκαλέσει το ταξίδι.

Αφού λοιπόν το Σάββατο πρωί περάσαμε το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου, πήραμε το δρόμο προς Μπογάζι. Περνώντας έξω από το Λευκόνοικο και το Τρίκωμο φτάσαμε επιτέλους στο παλιό στέκι πολλών Αμμοχωστιανών όπου περνούσαν τις Κυριακές τους για ψάρι. Μετά από ένα καφέ συνεχίσαμε το δρόμο και μπήκαμε επιτέλους στην χερσόνησο της Καρπασίας. Το τοπίο μαγευτικό. Παρθένα φύση, άθικτη από τα χέρια των ντιβέλοπερς. Ευτυχώς το καθεστώς εκεί έχει κηρύξει την περιοχή εθνικό πάρκο οπόταν εκτός από κάτι εστιατόρια και κάτι μπάνγκαλοους, η χερσόνησος έχει μείνει άθικτη και διατηρεί την άγρια ομορφιά της.

Το όλο τοπίο είναι κυρίως ορεινό με πεύκα που εναλλάσσεται με περιοχές όπου είναι πεδιάδα, ενώ είτε αριστερά είτε δεξιά σου βλέπεις θάλασσα. Τα παράλια είναι κυρίως βραχώδες που κι αυτά εναλλάσσονται με ονειρικές παραλίες από λευκή ή χρυσή άμμο και κρυστάλλινα νερά. Μια μαγεία! Ένας μικρός επίγειος παράδεισος που ακόμη διατηρεί την φυσική του ομορφιά και χάρη.

Ήμασταν τυχεροί διότι είδαμε στο δρόμο και τα γνωστά άγρια γαϊδούρια της χερσονήσου, που βρίσκονται υπό απειλή αφανισμού, ίσως επειδή τρώνε τις σοδειές των κατοίκων της περιοχής. Στα χωριά είδαμε πάρα πολλές αγελάδες και πρόβατα ενώ τα τραγούδια των πουλιών σε συνδυασμό με την ησυχία και την γαλήνη που επικρατεί παντού δεν σου αφήνουν άλλα περιθώρια από το να χαλαρώσεις, να ξεχαστείς και να αφεθείς σε μια κατάσταση απόλυτης νιρβάνας.



Μετά από ώρες δρόμου, και αφού περάσαμε από Άγιο Θεόδωρο, Βοκολίδα, (όπου είδαμε και την αντιγραφή του ναού της Θεάς Αρτέμιδος τηε Εφεσσού – τουριστικό συγκρότημα Άρτεμις -φώτο αριστερά) που σίγουρα κόστισε δισεκατομμύρια και σφίζει από κίτς διακόσμηση δίνοντας σου την αίσθηση πως είσαι στην Πομπηία), Ταύρο, Γαστριά, Λεονάρισσο, Βασιλί, Κοιλάνεμος, Γαληνόπορνη, Άγιο Ανδρόνικο και Γιαλλούσα (φώτο δεξιά, παραλία της Γιαλούσας), φτάσαμε επιτέλους στο Ριζοκάρπασο. (φωτογραφίες κάτω) Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο μεγάλο, σε έκταση, χωριό είναι. Είναι πολύ αραιοκατοικημένο αλλά εξαπλώνεται αριστερά και δεξιά του κύριου δρόμου, σε αρκετά μεγάλη έκταση. Μοναδική παραφωνία, όπως και γενικά σε όλα τα χωριά της περιοχής, είναι τα κακόγουστα αγάλματα και μνημεία που έφτιαξαν προς τιμή του Κεμάλ Ατατούρκ, τα οποία βρίσκονται πάντα στο κέντρο των χωριών. Αν ο Κεμάλ ζούσε και έβλεπε πόσο κακόγουστα τον «τιμούν», θα τους έκοβε τα κεφάλια ο ίδιος.

Η πλατεία του χωριού

Η εκκλησία του Αγίου Συνέσιου

Το ελληνικό σχολείο του χωριού βρίσκεται πάνω σε ένα ύψωμα και δεν μπορείς να μην το δεις όπου κι αν είσαι. Κτισμένο σε μια επιβλητική τοποθεσία, τα βράδια φαίνεται ακόμη πιο όμορφο καθώς είναι φωτισμένο με προβολείς. Κάτω ακριβώς από το σχολείο είναι η πλατεία του χωριού. Αρκετά μανάβικα, εστιατόρια, το δημαρχείο τους (παλιά η νεοκλασσική οικία του γιατρού Παλλήκαρου), ένα σχετικά μεγάλο τζαμί, ένα καφενείο που σήμερα λειτουργούν Ελληνοκύπριοι από ότι μάθαμε, και δίπλα ακριβώς η πιο μεγάλη εκκλησία του χωριού, του Αγίου Συνεσίου. Απλά κτισμένη και πανέμορφη, σε σύγκριση με τα εκτρώματα που κτίζονται στις μέρες μας, που νομίζεις πως μπαίνεις σε παλάτια βασιλέων και το μόνο που τα χαρακτηρίζει είναι η υπερβολή και ο πλούτος (χριστιανικά ιδεώδη;). Λέω η πιο μεγάλη εκκλησία, διότι είδα τουλάχιστον τέσσερις εκκλησίες. Το χωριό από ότι έμαθα φημιζότανε για τις πολλές και ωραίες εκκλησίες του. Το χωριό έχει πολλή έκταση αναξιοποίητη, δηλαδή χωράφια για τα ζώα του κόσμου. Παντού αγελάδες!

Οι κάτοικοι είναι σχεδόν όλοι έποικοι εκεί, Τούρκοι και πάρα πολλοί Κούρδοι. Οι ΕΚ εγκλωβισμένοι έχουν λιγοστέψει σημαντικά αλλά όσοι έμειναν ζούνε αδελφωμένα με τους Τούρκους. Μου έκανε επίσης τρομερή εντύπωση οι πολλοί Κούρδοι που ζούνε στις περιοχές εκεί. Όλοι όμως, και το εννοώ όλοι, είναι απίστευτα φιλικοί άνθρωποι. Και ακόμη μια έκπληξη που με περίμενε εκεί είναι πως όλοι, ακόμη κι οι έποικοι, μιλάνε Ελληνικά. Στην αρχή ξαφνιάστηκα αλλά οι ντόπιοι μας είπαν πως οι έποικοι εκεί είναι από την Τραπεζούντα και ήξεραν ελληνικά και πριν έρθουν στην Κύπρο. Ελληνικά μιλάνε και κάποιοι από τους Κούρδους.

Βρήκαμε μετά από λίγη ώρα τον τόπο που θα μέναμε και αφού αφήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια, πήγαμε για φαγητό. Εκεί έρχεται μια Τουρκάλα να μας πάρει παραγγελία. Άρχισα λοιπόν εγώ τα αγγλικά μου… hello, how are you? What is this? What is that? We would like this… μέχρι που προφανώς της την έσπασα και με διακόπτει και χαμογελώντας μου λέει «γιατί εν μιλάς Ελληνικά; Εν καταλάβω εγγλέζικα»! Ήταν η πρώτη ωραία έκπληξη της ημέρας. Μας καλωσορίσανε στα ελληνικά και μας εξυπηρέτησαν άψογα! Ούτε με τα μούτρα κατεβασμένα, ούτε ξινισμένοι ενώ μας μίλησαν και στα ελληνικά περί ανέμων και υδάτων, σε αντίθεση με τις ελεύθερες περιοχές που πρέπει να ξέρεις αγγλικά για να παραγγείλεις και να λες ευχαριστώ στα μούτρα των σερβιτόρων που σε σερβίρουν και νομίζεις πως τους πάνε για κρεμάλα, ενώ μόνο όταν φέρνουν τον λογαριασμό ξέρουν να είναι ευγενικοί!

Ζητήσαμε τον λογαριασμό σε τούρκικες λίρες, για να κάνουμε μόνοι μας την μετατροπή σε ευρώ (αυτό προτείνω να κάνουν όλοι όσοι πάνε στα κατεχόμενα! Να ζητάτε τιμοκατάλογο, να βλέπετε τουρκικές λίρες και να ζητάτε λογαριασμό σε τούρκικες λίρες. Η μετατροπή είναι απλή: 2 ΤΛίρες = 1 Ευρώ) Μας έφερε το λογαριασμό και σε τούρκικες λίρες και σε Ευρώ. Στην μετατροπή δεν μας έβαλε ούτε σέντ περισσότερο ενώ μας κέρασαν και τον καφέ μας. Αφού λοιπόν φάγαμε και ξαναγεμίσαμε τις μπαταρίες μας αντλώντας χαρά και ικανοποίηση από την καλοσύνη των ντόπιων, ξεκινήσαμε για την αρχαία εκκλησία του Άγιου Φύλονα…

(ακολουθεί πολύ σύντομα το 2ο μέρος με φωτογραφίες από το "σεληνιακό" τοπίο στον Άγιο Φύλονα και... παραδοσιακός μικτός γάμος-έκπληξη το βράδυ στο Ριζοκάρπασο)