Ο... κόσμος να μην το δείξει να ξαναβγούν στην εξουσία

Διάβασα προχθές στην ελληνοκυπριακή εθνικιστική εφημερίδα "Βολκάν" (γνωστή και ως "Σημερινή") το άρθρο του πολυ-καλεσμένου στο Σίγμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δημοσιογράφου Σάββα Ιακωβίδη και ομολογώ πως δεν ήξερα αν έπρεπε να γελώ ή να κλαίω με τα όσα γράφει. Είναι για να απορεί κανείς πως μπορεί ο κόσμος να παίρνει στα σοβαρά τέτοιες πέννες - μεθυσμένους Αϊνστάϊν.


Το θέμα; Οι έποικοι και η παραμονή κάποιων από αυτούς μετά από μια ενδεχόμενη λύση. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι να μας βάζει σε θέση "υπεράσπισης" των εποίκων, κάποιες αλήθειες πρέπει να λέγονται. Ο κύριος Ιακωβίδης λοιπόν τα έχει με την κυβέρνηση επειδή θεωρεί πως ένας αριθμός παραμονής εποίκων ίσως γίνει αποδεκτός από την δική μας πλευρά, για ανθρωπιστικούς κυρίως λόγους. Συγκεκριμένα, 50 χιλιάδες. Αναλύει λοιπόν την σκέψη του και μας λέει πως το επιχείρημα της κυβέρνησης περί ανθρωπιστικών λόγων είναι μια κωμωδία. Επίσης παρομοιάζει, εξισώνει καλύτερα, την πολιτική της Τουρκίας για τους έποικους με την πολιτική του Χίτλερ στην Τσεχοσλοβακία το 1939. Ειρωνεύεται την άποψη πως κι οι έποικοι είναι άνθρωποι και χαρακτηρίζει κουτοπόνηρη την προσπάθεια, κατά την έκφραση του, να προκαλέσει η κυβέρνηση την συμπόνοια μας για τους κουβαλητούς. Μάλιστα απαιτεί να μην μείνει ούτε ένας έποικος εδώ.


Ας δούμε όμως την σοβαρότητα του λόγου του, αρχίζοντας από το τελευταίο. Να μην μείνει ούτε ένας έποικος. Πρώτον, είναι αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο γιατί ουδέποτε θα δεχθεί η Τουρκία και δεύτερον γιατί μπαίνει στη μέση ένα μείζον ανθρωπιστικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια μη ρεαλιστική προσέγγιση, μαξιμαλιστική, που απλά θα καταλήξει σε ένα ακόμη αδιέξοδο, την στιγμή που όλοι πλέον αναγνωρίζουν πως όσο δεν λύνεται το Κυπριακό όλο και χειρότερα γίνονται τα πράγματα για εμάς (τετελεσμένα εισβολής, ξεπούλημα περιουσιών, φιλικοί διακανονισμοί με την Τουρκία, συνέχιση επικοισμού κτλ). 'Αδικο είναι, εννοείται, αλλά είναι η πραγματικότητα. Επιπλέον, ας συγκρίνουμε τους 50.000 έποικους, αριθμιτικά, με τους δικούς μας... έποικους, που τους φέρμανε εμείς εδώ κουβαλητούς. Π.χ, τους Ελληνικής καταγωγής από τον πόντο και την μικρασία. Όλοι ξέρουμε πως δεν ήρθαν τυχαία. Ήρθαν εδώ στα πλαίσια της πολιτικής μας να απαντήσουμε με κάποιο τρόπο στον επικοισμό των κατεχομένων. Αυτούς, γιατί δεν τους ζητά να φύγουνε ο κύριος Ιακωβίδης; Ξέρει μήπως πόσους μικρασιάτες έχουμε εδώ; Και το θέμα δεν το θέτω ρατσιστικά ή κοινωνικά. Το θέτω καθαρά πολιτικά. Εμείς θέλουμε να φύγουν όλοι από εκεί, αλλά εμείς να μην διώξουμε κανέναν. Αν είναι με τέτοια μυαλά που πάμε σε συνομιλίες, τότε εννοείται πως τίποτα δεν θα πετύχουμε. Αυτή ήταν κι η πολιτική του Τάσσου, που έκανε τόσο μεγάλο καλό στην εικόνα της αδιάλλακτης στάσης της τουρκίας.


Πέραν όμως αυτών, πρέπει να δούμε πως θα επέλθει και αυτό που λέμε συμφιλίωση των δύο κοινοτήτων. Η συμφιλίωση δεν είναι απαραίτητο να έρθει αν καταφέρουμε να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να επέλθει κάλλιστα και μέσω της κατανόησης και του αλληλοσεβασμού κι ας μην φτάσουμε ποτέ στο σημείο να αγαπιόμαστε. Στα πλαίσια λοιπόν της κατανόησης αυτής, ας δοκιμάσουμε να μπούμε στην θέση ενός 25χρονου ή 30χρονου έποικου. Σκεφτείτε λοιπόν, να έχετε γεννηθεί εδώ, από ξένους γονείς, να μεγαλώσατε εδώ, να έχετε τους φίλους σας, την οικογένεια σας, την γυναίκα σας, τα παιδιά σας και να έρχεται κάποιος να σας λέει μια μέρα, η γυαίκα σου πχ είναι ΤΚ και θα μείνει στην Κύπρο, εσύ είσαι γόνος έποικου, φύγε, πήγαινε στην χώρα σου, στην Τουρκία. Μα ποια Τουρκία; Και από που κι ως πού χώρα του; Και πραγματικά, τι έχουν αυτοί οι έποικοι που να τους συνδέει με την Τουρκία; Τίποτα απολύτως. Φυσικά, θα φύγουν οι περισσότεροι. Ειδικά οι πάνω από 100.000 που ήρθαν στην Κύπρο μετά το 2004. Όπως και κάποιοι παλιοί έποικοι που δεν γεννήθηκαν εδώ. Αυτούς ναί, χώρα τους είναι η Τουρκία και ΠΡΕΠΕΙ και απαιτούμε να φύγουν.


Επίσης, αυτοί οι έποικοι που θα μείνουν, θα ζουν με τους κανόνες της ΕΕ σε μια ενωμένη χώρα, μέλος της ΕΕ, σε μια ΔΔΟ όπου το ποσοστό των εποίκων δεν θα μπορεί ποτέ να ξεπερνά το συμφωνηθέν ποσοστό που θα προκύψει από την λύση, την στιγμή μάλιστα που η ΤΚ διοίκηση δεν θα έχει δικαίωμα να πολιτογραφεί όποιον θέλει ως Κύπριο (και να μπορεί κατ' επέκταση να φέρει κι άλλους έποικους). Η ΤΚ διοίκηση η οποία δεν θα είναι ανεξάρτητη, αλλά θα δεσμεύεται από τους νόμους της κεντρικής κυβέρνησης! Και όλα αυτά, χωρίς η Τουρκία να έχει απαίτηση να φύγουν οι δικοί μας έποικοι. Οπόταν; Που είναι η καταστροφή; Αντίθετα, δείχνοντας λίγη ελαστικότητα στο θέμα αυτό, μας δίνεται η δυνατότητα να ζητήσουμε κάτι περισσότερο σε μια άλλη πτυχή του προβλήματος, πχ, στο εδαφικό, αποχημιώσεις κτλ. Λίγη διορατικότητα θέλει το πράγμα, που δυστυχώς δεν υπάρχει στον κύριο Ιακωβίδη.


Και πέστε μου, δεν είναι ΓΕΛΟΙΟΤΑΤΗ η σύγκριση του εποικοισμού με τον Χίτλερ; Καταλαβαίνω, πως προσπαθεί να μας φοβερίσει για τους έποικους με ότι χειρότερο έζησε η ανθρωπότητα, αλλά μόνο και μόνο που τους συγκρίνει με τον Χίτλερ, εμένα μου δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Η σκοπιμότητα είναι εμφανέστατη. Και επιπλέον αποσκοπεί στην καλλιέργεια κλίματος ξενοφοβίας. Πως όποιος ξένος έρθει εδώ αποτελεί κίνδυνο για εμάς. Από τη στιγμή που γράφει ο κύριος Ιακωβίδης "...ακόμη κι ένας έποικος να μείνει, αυτός θα ενσαρκώνει το μακρύ και πανίσχυρο χέρι της Τουρκίας να διαβρώσει και να αποδυναμώσει...", τότε μου προκαλούνται κάποια ερωτήματα: Μήπως κάποιοι επιδιώκουν είτε μια λύση όπως την θέλουμε εμείς, δηλαδή χωρίς να λαμβάνουμε υπόψην τους ΤΚ, είτε να μείνουμε όπως είμαστε; Το λέω αυτό διότι τέτοιες προσεγγίσεις μαξιμαλιστικές όπως πχ να μην μείνει ούτε ένας έποικος, μου θυμίζουν τον Ντενκτάς. Που ερχότανε σε συνομιλίες, ζητούσε τα πάντα δικά του και όταν λέγαμε όχι, όπως ήταν λογικό, έφευγε από το τραπέζι των συνομιλιών και έλεγε "αυτοί είναι που δεν δέχονται ότι τους πούμε". Ο πιο εύκολος τρόπος αν η μια πλευρά ΔΕΝ θέλει λύση να το επιτύχει είναι να πασουσιάζεται με παράλογα αιτήματα. Είναι ο μόνος και σίγουρος τρόπος αποτυχίας. Και δυστυχώς, ανάμεσα μας, πολλοί τέτοιοι.


Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως τέτοιες προσεγγίσεις και πολιτικές θα μας οδηγήσουν πάλι σε αδιέξοδο και τελικά στον οριστικό διαμελισμό της χώρας μας, και επίσημα πλέον. Και αν γίνει κάτι τέτοιο, θα ήθελα να δω τα μούτρα αλλά και τα άρθρα του κύριου Ιακωβίδη και όλων των κύριων Ιακωβίδηδων, όταν το όνειρο του για μια αμιγές ελληνική Κύπρο, ας είναι και μισή, θα καταρρέει όταν οι ΤΚ, "καταδιωγμένοι" πλέον από το 1 εκατομμύριο έποικους που θα έχουν έρθει αν δεν βρεθεί λύση, κατέβουν στις ελεύθερες περιοχές της ΕΕ μαζικά και ζητήσουν με βάση το Σύνταγμα αντιπρόεδρο, ξεχωριστούς δήμους, υπουργεία, βουλευτικούς εκπροσώπους κτλ. Θα έχει μούτρα να γράψει τίποτε ή απλά θα ασχολείται με τον Χριστόφια ο κύριος Ιακωβίδης;


Και το καλύτερο; Σε μια άλλη στήλη της εφημερίδας αυτής, ονομάζονται οι έποικοι που θα παραμείνουν "50.000 εγκληματίες". Αλήθεια, ένας 20-25-30χρονος νέος έποικος, τι έγκλημα έχει κάνει; Ποια είναι η αμαρτία του; Το ότι γεννήθηκε και ζει;