Ένα Κυπριακό Πάσχα...

Αφού λοιπόν φάγαμε και ήπιαμε μέχρι σκασμού ασκώντας το υπερκαταναλωτικό μας καθήκον και αφού εκπληρώσαμε την υποχρέωση μας να πάνε και καμιά μέρα στην εκκλησία για το Πάσχα (όσοι πήγαν) για να διατηρήσουμε τον ευσεβοποθισμό μας πως είμαστε καλοί Χριστιανοί, επιστρέψαμε πάλι στην καθημερινότητα και στην ρουτίνα. Δουλειά και μπλόγκινγκ!

Πάντως παρόλο που είχαμε διακοπές από την δουλειά, οι βλακίες των δημοσίων προσώπων της Κύπρου σταματημό δεν είχαν! Ούτε από Πάσχα καταλάβουν αυτοί, ούτε τίποτα. Συνεχίζουν απρόσκοπτα να μας χαρίζουν μέσω τηλεόρασης κυρίως, άφθονο γέλιο και κατάθλιψη.

Να αρχίσουμε από τον Τραουλλοπαπά και το ΑΚΕΛ. Βγαίνει ο τράουλλος να κάμει δηλώσεις. Εννοείται πως ότι βλακεία σκερφιστεί θα την πει. Αυτό το μάθαμε ήδη και δεν τον παρεξηγούμε πλέον. Άμα λοιπόν πει κάτι εναντίων της κυβέρνησης, σε διάστημα 10 λεπτών θα υπάρξει δημόσια απάντηση από το ΑΚΕΛ. Να μην ανακατέυεται στα πολιτικά, φωνάζουν στο ΑΚΕΛ. Αν σε δύο μέρες θυμηθεί να πει κάτι θετικό για την κυβέρνηση Χριστόφια ο τράουλλος, το ΑΚΕΛ είναι χασιμιό. Ούτε απαίτηση να μην ανακατεύεται στα πολιτικά ο τράουλλος υπάρχει, ούτε απάντηση στις δηλώσεις, ούτε τίποτε. Τον χαίρονται μάλιστα. Εντάξει κύριοι του ΑΚΕΛ, μας πείσατε. Πως ότι σας βολεύει το δέχεστε. Κι ας είναι θέμα αρχής να μην ανακατεύεται ο τράουλλος στα πολιτικά ποτέ. Ο Μακάριος ζει τελικά!

Να πάμε και στον Βίκτωρα Παπαδόπουλο, των ειδήσεων του ΜΕΓΑ. Η αλήθεια είναι πως δεν παρακολουθώ ΜΕΓΑ. Ότι έχει σχέση με την επιχείρηση "Εκκλησία Κύπρου" το αποφεύγω. Ελληνική Τράπεζα, γήπεδο γκολφ στην Τσάδα, εκκλησιαστικοί εράνοι... έτσι και το ΜΕΓΑ. Δεν ξέρω αν είχε πέσει η τηλεθέαση του καναλιού αλλά ο Βίκτωρας βρήκε τον καλύτερο τρόπο για να τους χαρίσει εκεί στο σταθμό λίγη δημοτικότητα. Ζήτησε λοιπόν ο εν λόγο δημοσιογράφος την επιβολή της θανατικής ποινής, αναφερόμενος στο ανθρωπόδες τέρας στην Αυστρία που κρατούσε και βίαζε την κόρη του για τόσα χρόνια. Ναί, δεν λέμε. Αν αύριο πεθάνει ο τύπος, όλοι μας θα πούμε "στ'ανάθεμα να πάει". Αλλά από πού κι ως πού ο Βίκτωρας να μας λέει την προσωπική του άποψη; Την ζητήσαμε; Μήπως είναι εκεί για να εκφράζει προσωπικές απόψεις ή για να μεταδίδει ειδήσεις; Άστε που η θανατική ποινή είναι ο πλέον καταδικαστέος νόμος της σύγχρονης ανθρωπότητας. Έλεος πλέον σε τούτη τη χώρα... να βρεθεί ένας άνθρωπος να τους κάμει μαθήματα δημοσιογραφίας. Να τους εξηγήσει δύο πράγματα: τούτο γίνεται να το κάνεις, τούτο δεν γίνεται. Τόσο δύσκολο είναι πια;

Μίλησε κι ο Ταλάτ. Να μείνουν όλοι οι έποικοι μας λέει και να μπορεί το ΤΚ κρατίδιο να πολιτογραφεί πολίτες, σύμφωνα με τα δικά του ανεξάρτητα κρητήρια. Ε πε αλλόνα ρε Μεχμέττη. Την περασμένη βδομάδα μια ομάδα ΤΚ σε κατέγγειλε, κι εσένα και την Άγκυρα, στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο για επικοισμό των κατεχωμένων. Πήρες την απάντηση σου κι εσύ όμως. Οργάνωσες Πρωτομαγιάτικη εκδήλωσε και έφερες 1000 άτομα. Η Πλατφόρμα για την Ειρήνη όμως, που κάποτε σε στήριζε γιατί είχες σωστές θέσεις, έκανε την δική της εκδήλωση και πήρε 2500 άτομα. Και σε έκανε ρεζίλι. Η εξουσία φθείρει αγαπητέ Μεχμέτ. Αποφάσισε πως θα λειτουργείς. Σαν Κύπριος ή σαν Τούρκος στρατηγός. Εμείς πεθυμίσαμε να σε ξαναδούμε σαν το πρώτο.

Χάρηκε κι ο Ομήρου. Επειδή απάντησε στον Ταλάτ αποστομωτικά ο Χριστόφιας. Χάρηκε όχι για την ουσία των δηλώσεων Χριστόφια, αλλά γιατί επιτέλους, ας είναι και για λίγο, έσκασαν οι φωνές διαμαρτηρίας μέσα στο κόμμα που φωνάζουν για τους χειρισμούς Χριστόφια αλλά δεν τολμούν να φωνάξουν δημόσια γιατί μετά θα χάσουν τα υπουργεία. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο ΔΗΚΟ. Η ουσία όμως μια είναι: το Κυπριακό αν λυθεί, θα λυθεί στη βάση ΔΔΟ κι ας λένε ότι θέλουν εκεί στο ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ (που δεν ξέρουν τι θέλουν) και στο ΡΤΚ του Ταλάτ (που ονειρεύονται παρθενογένεση)

Στο ντέρμπι Ομόνοια-Αποέλ βρέθηκαν διάφορα εκρηκτικά. Τα βρήκε η αστυνομία, ευτυχώς. Πρώτη φορά λένε βρήκαν τέτοια αντικείμενα σε αγώνα ποδοσφαίρου. Ο φανατισμός καλά κρατεί. Αναμένω το Αποέλ, τον Απόλλωνα, την Ανόρθωση, την ΕΝΠ, τον Εθνικό Άχνας, την ΑΕΚ κτλ να συνεχίσουν την παράδοση να βγάζουν ανακοινώσεις στήριξης υποψηφίων στις εκλογές. Διότι βοηθούν τις προσπάθειες απομάκρυνσης του φανατισμού και του κομματισμού από τα γήπεδα και επειδή ταυτόχρονα διατηρούν την Ελληνικότητα μας. Σι γιου ιν 2013.

Έφυγε κι ο Τόκας. Αιωνία του η μνήμη και ελαφρύ να είναι το χώμα που τον σκεπάζει. Μεγάλο το έργο του κι η προσφορά του. Όλοι όμως ζούμε και πεθαίνουμε σε κάποια στιγμή. Έτσι είναι. Λίγο παρατραβηγμένη η υπερ-προβολή του θανάτου του από τα ΜΜΕ. Όλοι όμως μιλούσαν για την αγάπη που είχε για την Κύπρο. Κι όντως αγαπούσε πολύ την Κύπρο. Θάφτηκε στην Ελλάδα.