Ο ρατσισμός καλά κρατεί...

Πριν λίγες μέρες είχα πάει σε "άσκηση" στο στρατό. Ξέρετε, από εκείνες που πας από τα χαράματα μέχρι το βράδυ και όλη μέρα αναρωτιέσαι γιατί δεν εξοικονομεί το κράτος όλα αυτά τα χρήματα για να αγοράσει π.χ. πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Από εκείνες που πας από τα χαράματα μέχρι το βράδυ και κάθεσαι κάτω από ένα δέντρο και λες ότι μαλακία σκεφτείς για να περάσει η ώρα. Αρχίζεις ας πούμε να μιλάς για την δουλειά μέχρι να βαρεθείς, μετά πάς στο ποδόσφαιρο, στα πολιτικά και στο τέλος στις γυναίκες. Πόσες πήδηξε ο καθένας, πόσα πάνε οι γυναίκες στο κάθε καμπαρέ και άλλα τέτοια. Και εννοείται πως ο πιο... γαμιάς στην παρέα είναι στην πραγματικότητα κι ο πιο στερημένος... ίσως και κερατωμένος. Γνωστά όλα αυτά σε όλους μας.

Αφού λοιπόν περάσαμε κυριολεκτικά 11 ώρες κάτω από τα δέντρα και μιλούσαμε, κοιμόμασταν και γενικά ξεκουραζόμασταν μας μάζεψε ο διοικητής της μονάδας να μας μιλήσει για το χρέος στην πατρίδα μας, για τον πεπαλαιομένο οπλισμό της Ε.Φ που ανάθεμα αν θεωρείται πια οπλισμός αλλά και για την καλή μας συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Δεν θα αναφερθώ και πολύ στα περί εχθρού που μας έλεγε, εννοώντας τον τουρκικό στρατό. Κι αυτά όλοι μας τα ξέρουμε. Απλά σε κάποια στιγμή είπε κάτι ο διοικητής και μου ακούστηκε κάπως... "... Και μην νομίζετε πως ο εχθρός είναι απέναντι μόνο. Τώρα έρχονται και στα νοσοκομεία μας, ζουν στις περιοχές μας και μας παίρνουνε και τις δουλειές μας..." Δεν είπα τίποτε. Το κατάπια. Και αυτός συνέχισε... Μας μίλησε για τις θέσεις που θα πάρουμε σε περίπτωση πολέμου και εν ολίγης μας εξηγούσε που θα πεθάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση, από τα πρώτα 10 λεπτά. Μετά η κουβέντα έγινε πιο χαλαρή, και με δική μας συμμετοχή. Ανάφερε λοιπόν κάποιος διάφορα φρικτά βασανιστήρια που έκαναν οι τούρκοι στρατιώτες σε δικούς μας στρατιώτες τις ημέρες του πολέμου. Αφορμή βοήθα με ο διοικητής, έριχνε κι αυτός τα δηλητήριο του μιλόντας μας για την απανθρωπιά των τούρκων κτλ. Τότε τον ρώτησα κάτι εγώ... έτσι γιατί άρχιζε να μου την σπάει η φάση.

"Κύριε διοικητά, πες ότι γίνει πόλεμος και δω εγκλήματα πολέμου να γίνονται μπροστά στα μάτια μου από τον διοικητή μου, τον λοχαγό μου ή από στρατιώτες του τάγματος μου και εγώ πάω μετά και τα αναφέρω, τι επιπτώσεις θα έχω;"

"Δεν κατάλαβα την ερώτηση σου. Εννοείς εμείς να κάνουμε εγκλήματα πολέμου εις βάρος των τούρκων;" - Ναί. "Αν δεις κάτι τέτοιο, αν θες το αναφέρνεις. Όπως το βλέπει ο καθένας. Υπόψην σου ότι τέτοια γίνονται και από τις δύο πλευρές. Πόλεμος είναι". -Μα υπάρχουν οι νόμοι πολέμου κύριε διοικητά. Δεν γίνεται ας πούμε να κάνεις εγκλήματα πολέμου. Δεν είμαι υποχρεωμένος να το αναφέρω; Ή αν το αναφέρω θα με σκοτώσουν κι εμένα;, τον ρώτησα. Δεν μου απάντησε. Άλλαξε θέμα αμέσως. Δεν επέμενα ούτε κι εγώ... νομίζω πως είχα καταφέρει να του περάσω την δυσαρέσκεια μου για όσα μας έλεγε.

Σιγά σιγά, μετά από 13 ώρες ξεκούρασης και σκόνης, μας ξαναμάζεψε για να μας δώσει τα φύλλα πορείας να πάμε σπίτια μας. Είχε μόνο ένα ακόμη πράγμα να μας ζητήσει. Να μαζέψουμε τους χυμούς, τα τενεκεδάκια του καφέ και τα χαρτιά από τα πράγματα που φάγαμε και αφήσαμε οι περισσότεροι μέσα στο χωράφι που ήμασταν. Διάλεξε και πολύ... ωραίο τρόπο να μας πει να το κάνουμε.

" Με το συμπάθειο ρε παιδιά, δεν είναι παράπονο που θα σας πω τώρα, απλά μια παράκκληση. Εκεί πίσω που καθόσασταν είναι σαν να πέρασαν κινέζοι, πακιστανοί, σριλανκέζοι και ξέρω εγώ τι. Είναι ντροπή. Πηγαίνετε να τα μαζέψετε και θα σας δώσω τα φύλλα πορείας σας".

-Είσαι ρατσιστής κύριε διοικητά!, του φώναξε κάποιος από μας, αστιευόμενος.

"'Οχι, δεν είμαι. Απλά λέω την αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια ότι έτσι ξιμαρισμένοι είναι όλοι αυτοί; Δεν είμαι ρατσιστής. Απλά νομίζω είναι λογικό αυτό που λέω".

Μάλιστα. Πήγαμε 100 κούλλουφοι Κυπραίοι, κάναμε το χωράφι σκουπιδότοπο αλλά φταίνε οι πανιστανοί κι οι σριλανκέζοι, επειδή είναι ξιμαρισμένοι! Και όχι, ο άνθρωπος δεν είναι ρατσιστής, τίποτε. Απλά είναι την αλήθεια που είπε. Την αλήθεια που σχεδόν όλοι μας αποδεχόμαστε και υιοθετούμε: πως εμείς είμαστε καθαροί και πολιτισμένοι κι οι αλλοδαποί είναι τα κτηνά, οι ξιμαρισμένοι και οι βρωμιάρηδες.

Να χέσω τέτοιο στράτευμα λοιπόν. Που μας καταταλαιπωρεί, μας σέρνει στα ακάμωτα για να λένε κάποιοι πως έχουν στρατό και μας πουλάνε εθνικισμό και ρατσισμό μέσα στο πιάτο. Είναι κατάντια. Και σαν κατάντια που είναι, αντιπροσωπεύει και την σύγχρονη ξενοφοβική κυπριακή κοινωνία. Είμαστε ρατσιστές λέμε επειδή μόλις ένας αλλοδαπός κάνει κάτι, αμέσως φταίνε όλοι οι αλλοδαποί. Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε εμείς τα ωραία μας και να φταίνε πάλι οι αλλοδαποί! Θα έλεγα ειρωνικά "και εις ανώτερα"... αλλά φοβάμαι πολύ που θα φτάσουμε κάποια μέρα αν συνεχίσουμε με τέτοια μυαλά. Η σκέψη και μόνο είναι τρομακτική.