Αγροτουρισμός.. τέλος πριν καν καλά καλά αρχίσει;

Τα τελευταία λίγα χρόνια ο αγροτουρισμός στην Κύπρο έχει (επιτέλους) αναβαθμιστεί και για πολλούς από εμάς αποτελεί μια εναλλακτική λύση για ένα Σαββατοκυρίακο, ήσυχο και πιο φθηνό από τα 5άστερα ξενοδοχεία και την χλίδα.

Τώρα, πόσο αυτό θα συνεχίσει είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Προχθές επισκέφτηκα το πανέμορφο χωριό Λόφου. Για όσους δεν έχουν πάει, είναι ένα χωριό που διατηρεί την παράδοση της υπαίθρου, ενώ όλες οι ανακαινισμένες οικίες είναι επενδυμένες με πέτρα εξωτερικά για να διατηρείται έτσι η παρταδοσιακή εικόνα των σπιτιών του χωριού. Βρίσκεται περίπου 20 λεπτά από τη Λεμεσό, δυτικά του δρόμου για Λάνια, Τριμίκλινη κτλ. Από το χωριό μπορείς να απολαύσεις μια υπέροχη θέα, ενώ από κάποια σημεία βλέπεις μέχρι και την Λεμεσό.

Ως εδώ όλα καλά. Πήγαμε Κυριακή μεσιμέρι για φαγητό σε μια από τις ταβέρνες του χωριού. Υποτίθεται πως είναι από τις πιο ξακουστές. Το φαγητό ήταν καλό αλλά τίποτε το εξαιρετικό. Εκείνο που με χάλασε ήταν η συμπεριφορά των ιδιοκτητών.

Μέσα σε ένα από τα πιάτα που μας έφεραν, μασήσαμε και... κουμπί! Μάλιστα, κουμπί με κλοστές πάνω! Αυτό δεν με χάλασε και τόσο πολύ, μιας και είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε, όσο άσχημο κι αν είναι. Σκεφτήκαμε να τους το πούμε, απλά για να το έχουν υπόψην τους να είναι πιο προσεκτικοί. Ούτε καν παρατήρηση θέλαμε να κάνουμε, ούτε παράπονο. Φωνάξαμε λοιπόν την ιδιοκτήτρια και της το δείξαμε το κουμπί, μιλώντας της με τον καλύτερο μας τρόπο.

Με εξόργισε η συμπεριφορά της. Όχι μόνο προσπάθησε να μας βγάλει και τρελούς, όχι μόνο
νευρίασε που της το είπαμε, αλλά ούτε ένα απλό συγγνώμη δεν είπε! Απλά πήρε το κουμπί και έφυγε από εκεί. Ούτε μια συγγνώμη, ούτε καν παραδοχή! Και όχι μόνο αυτό, είχαν και τα μούτρα να μας χρεώσουν και τον καφέ που ήπιαμε στο τέλος! Αν δεν ήτανε και γνωστοί κάποιου από την παρέα μας, θα τους έκανα ένα γερό πόξι-λίκκι αλλά είπα να συγκρατηθώ...

Αφού νευρίασα καλά καλά, πήγαμε για φραπεδάκι σε μια καφετέρια του χωριού. Η καφετέρια ανήκε στην ίδια οικογένεια! Εκεί το παιδί που χειρίζεται την καφετέρια, τουλάχιστον ήταν ευγενέστατος και πολύ εξυπηρετικός. Όταν πληρώσαμε, είδα πως το πανδοχείο του χωριού ανήκει ΚΑΙ ΑΥΤΟ στην ίδια οικογένεια. Σχεδόν δηλαδή όλος ο αγροτουρισμός του χωριού είναι μονοπώλειο μιας οικογένειας. Ρωτήσαμε τις τιμές για τα δωμάτια και έμεινα με το στόμα ανοικτό. Σχεδόν αγγίζουν τις τιμές των 5αστερων ξενοδοχείων!!! Είναι ελαφρώς πιο κάτω. Έλεος! Υποτίθεται πως ο αγροτυρισμός είναι μια εναλλακτική μορφή ξεκούρασης, μακρυά από χλίδες και ξενοδοχεία και οι τιμές είναι σχεδόν οι ίδιες;;;; Το ίδιο μου συνέβηκε και στην Κακοπετριά όταν έμεινα μια νύκτα πέρσι.

Θα μου πείτε λογικό είναι. Όπου υπάρχει μονοπώλειο, αυτά συμβαίνουν. Κι όμως, πως περιμένουν να κρατηθεί αυτή η προσπάθεια των τελευταίων χρόνων που γίνεται για αναβάθμιση του αγροτουρισμού; Πόση ακρίβεια πλέον; Γράψετε το όπου θέλετε, με τέτοια μυαλά που κουβαλούμε, θα πεθάνει ο αγροτουρισμός. Ο κόσμος δεν θα έχει πια κίνητρα να στραφεί σε άλλες εναλλακτικές λύσεις, για σύντομες διακοπές. Αν η τιμή για αγροτουρισμό είναι ελάχιστα πιο κάτω από τις τιμές των χλιδάτων ξενοδοχείων που έχουν όλες τις ανέσεις τους, τότε γιατί κάποιος να διαλέξει το βουνό και την ύπαιθρο και όχι το room-service, το internet, το spa κτλ;

Προσωπικά απογοητεύτηκα πολύ, παρόλο που η εκδρομή μας ήταν ωραία (ας είναι καλά η παρέα!). Δηλαδή τώρα αν πάω να κάνω αγροτουρισμό στην Καρπασία με 20 ευρώ τη μέρα και να απολαμβάνω ταυτόχρονα το μαγευτικό τοπίο που συνδιάζει βουνό και θάλασσα χωρίς να νιώθω πως με κατακλέβουν λέγοντας τους κι ευχαριστώ από πάνω, θα με πουν προδότη; Καλύτερα προδότης στα μάτια κάποιου θύματος, παρά θύμα στα μάτια του κάθε... πατριώτη!