Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Καρπασία – ο επίγειος παράδεισος της Κύπρου – Μέρος 3ο

Απόστολος Αντρέας. Στην άκρη της Κύπρου, απομωνομένος, ακόμη στέκει εκεί και περιμένει... να φτιαχτεί λίγο. Η κατάσταση του μοναστηριού είναι τραγική. Δεν ξέρω γιατί δεν φτιάχτηκε ακόμη αλλά όποιος κι αν ευθύνεται, ντροπή του! Όπως είδα εγώ το μοναστήρι, δεν μπορεί να παραμείνει στην ίδια μορφή που έχει τώρα... κάποια σημεία θα πρέπει να χαλαστούν και να ξανακτιστούν από την αρχή. Έχω ακούσει, αλλά δεν είμαι σίγουρος, πως διαφώνησαν οι ειδικοί για τον τρόπο που θα φτιάξουν το μοναστήρι και εδώ ακριβώς είναι όλο το κόλλημα. Πάντως αν περιμένουν να πέσει κάτω από μόνο του, σίγουρα θα κάνει πιο εύκολο το έργο τους... ελπίζω να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο!

Τέλοσπάντων... η διαδρομή από το Ριζοκάρπασο για το μοναστήρι είναι μοναδική. Η άγρια βλάστηση και οι εκπληκτικές παραλίες συνθέτουν ένα μαγευτικό τοπίο.... πραγματικά σε συνεπαίρνει. Η απόσταση από το Ριζοκάρπασο είναι περίπου μισή ώρα, κι αυτό λόγο του κακού και στενού δρόμου. Όμως είναι τέτοια η μαγεία του τόπου εκεί που ούτε καν σκέφτεσαι την κακή ποιότητα του δρόμου.

Όπως περιμέναμε να δούμε, εκεί είχε 2-3 λεοφωρεία με ΕΚ που πήγαν για προσκύνημα με λαμπάδες. Εκείνο που μου έκανε έκπληξη ήταν οι Τουρκοκύπριοι που βρίσκονταν εκεί και πήγαιναν μέσα στην εκκλησία να προσκυνήσουν. Όπως έμαθα αργότερα, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, οι ΤΚ της περιοχής πίστευαν στον συγκεκριμένο Άγιο. Αυτό μου το επιβεβαίωσαν κι άλλοι που έχω ρωτήσει. Μου είπαν συγκεκριμένα πως αρκετοί έκαναν τάματα στον άγιο αυτό διότι πίστευαν πως τους βοηθούσε και πως έκανε θαύματα!

Αφού λοιπόν είδαμε το μοναστήρι και το .... παζάρι που γίνεται έξω από την εκκλησία, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, κάνοντας μια στάση στην παραλία των χελώνων! Είναι μια μαγευτική παραλία, με ολόασπρη άμμο και... αμμόλοφους! Απίστευτο τοπίο. Σταματήσαμε στη παραλία, εκεί που είχε και ένα εστιατόριο και περπατήσαμε κατά μήκος της ακτής, πάνω στους αμμόλοφους. Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου είναι Κούρδος, πολύ φιλόξενος και μιλά λίγα ελληνικά. Αφού μας σέρβιρε ένα πολύ ωραίο σις-κεμπάπ συνεχίσαμε τον δρόμο της επιστροφής απολαμβάνοντας την πανέμορφη φύση.
Δύο πράγματα κράτησα από το ταξίδι αυτό... το πόσο όμορφη είναι η Καρπασία και το πόσο φιλόξενοι ήταν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής που είδαμε. Πραγματικά συστήνω σε όλους να αφιερώσουν μια-δύο μέρες και να πάνε εκεί. Είναι μακρυνό ταξίδι αλλά αξίζει όλη τη κούραση του οδηγήματος!

Δεν υπάρχουν σχόλια: