Ποιός είναι αντίλαλος ποιού;

Το 1988 ο Ντενκτάς, σαν διαπραγματευτής της ΤΚ πλευράς χαρακτήρισε τις ιδέες Γκάλι προδοτικές και απαράδεκτες.
Κάποιοι συγκεκριμένοι κύκλοι στην ΕΚ πλευρά τις χαρακτήρισαν προδοτικές και απαράδεκτες.

Το 2004, λίγο πριν την διαμόρφωση του σχεδίου Αναν-5, ο Ντενκτάς εγκαταλείπει τις συνομιλίες και σπεύσει στην Άγκυρα και στους στρατιωτικούς να κατηγορήσει τον Ερντογάν για ξεπούλημα της "ΤΔΒΚ" στους Ελληνοκύπριους. Οι στρατιωτικοί υιοθετούν τις απόψεις του και στρέφουν τα πυρά τους προς τον Ερντογάν και στον Ανάν. Ο Ντενκτάς χαρακτηρίζει τον Φερχόΐγκεν "στρατηγό των Ναζί" και αναθεματίζει τον ΟΗΕ και την ΕΕ.
Στην ΕΚ πλευρά κάποιοι κύκλοι, οι ίδιοι ακριβώς όπως και το 1988, χαρακτήρισαν το σχέδιο αρνητικό από την αρχή του μέχρι το τέλος του, ενώ χαρακτήρισαν τους υποστηρικτές του σαν προδότες, νενέκους και ξεπουλημένους. Μάλιστα τους είχαν καλέσει να αυτοκτονήσουν στις πλατείες των πόλεων τους για να πάρουν παράδειγμα και οι υπόλοιποι. Αυτοί οι κύκλοι αναθεμάτιζαν τον Ανάν με ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς λόγω της καταγωγής του, σε πλήρη συγχωρδία με τον Ντενκτάς χαιρεκακούσαν από τις τηλεοράσεις για προσωπικά-οικογενειακά προβλήματα του Φερχόΐγκεν και δαιμονοποιούσαν την λέξη "ξένος" - και όλα τα παράγωγα της.
"Παραδόξως" όλοι αυτοί στην ΤΚ και στην ΕΚ κοινότητα, ανέπτυξαν και φιλικές σχέσεις ενώ είχαν και μυστικές συναντήσεις. Τόσο εγκάρδιες ήταν οι συναντήσεις τους, που στη Λουκέρνη η μια πλευρά άνοιγε τα χαρτιά της στην άλλη.

Το 2008, τώρα δηλαδή, μετά την συνάντηση Χριστόφια-Ταλάτ, οι ίδιοι κύκλοι στα κατεχόμενα αντιδρούν έντονα στο κοινό ανακοινωθέν της συνάντησης. Ραούφ Ντενκτάς, Σερντάρ Ντενκτάς, Ερτουγλούρογλου, ο Ιμάμης, η εθνικιστική εφημερίδα Βολκάν και άλλοι κατακεραυνόνουν τον Ταλάτ με κατηγορίες για υποχώρηση.
Στην ΕΚ κοινότητα, οι ίδιοι πάλι κύκλοι με αυτούς του 1988 και 2004, υποσκάπτουν τον Χριστόφια με τις ίδιες κατηγορίες: Τάσσος Παπαδόπουλος, Λυσσαρίδης, Αρχιεπίσκοπος, Συλλούρης, Κουτσού.


Η απορία μου είναι η εξής: ποιός είναι η φωνή και ποιός ο αντίλαλος;

Μπορούν άτολμοι πολιτικοί να βρουν γενναία λύση;

Ακούγοντας τους πολιτικούς μας τις τελευταίες μέρες να κοκορομαχούν για... πίτουρα, ειλικρινά σκέφτομαι αν αυτός ο τόπος έχει μέλλον. Σε ένα διάστημα που πρέπει πλέον να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση που με γενναιότητα θα πρέπει όλοι να στηρίξουμε σαν την μόνη επιλογή πριν την διχοτόμηση και την -χωρίς υπερβολή- καταστροφή όλων μας, οι πολιτικοί της φακής που ψηφίζουμε φαίνονται ανάξιοι του έργου που καλούνται να κάνουν.

Ο λαός, ο μόνος που δεν φταίει σε τίποτα, με την ψήφο του κατάφερε αυτό που φαινόταν αδιανόητο. Να στείλει σπίτι του τον Τάσσο και την νομικίστικη, αδιέξοδη, άκρως απορριπτική πολιτική του. Παράλληλα έστειλε μήνυμα στους άλλους δύο, πως θέλει επιτέλους λύση! Και εφόσον ο κλήρος έπεσε στον Χριστόφια, περιμένουμε να φανεί άξιος.

Πως όμως μπορεί να κριθεί σαν άξιος; Όταν είναι πρόεδρος, έχει την στήριξη της αντιπολίτευσης και ανέχεται δύο κόμματα(κια) να τον υποσκάπτουν την μια μέρα και την άλλην να τον στηρίζουν, μπας και χάσουν το μερίδιο της εξουσίας. Σε αυτό λοιπόν το τομέα, ο Χριστόφιας παρουσιάζεται δειλός και άτολμος. Δειλός να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να τους το κάνει ξεκάθαρο: είτε στηρίζετε την κυβέρνηση και τους χειρισμούς της, είτε διαφωνείτε και φεύγετε! Απλά πράματα. Ο κόσμος, που τελικά είναι πολύ πιο έξυπνος από όσο νομίζουν οι πολιτικοί της φακής μας, το έχει τούμπανο και ο Χριστόφιας κρυφό καμάρι. Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ παραμένουν εκεί στην κυβέρνηση μόνο για τις καρέκλες και τον διαμοιρασμό της εξουσίας. Και το ΑΚΕΛ, που προτιμά να τους έχει από κοντά παρά ανεξέλεγκτους στην αντιπολίτευση, κάνει την πάπια. Κάνει πως δεν καταλάβει πως ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ σε τίποτε βασικά δεν συμφωνούν με την κυβέρνηση όσο αφορά το Κυπριακό. Και δεν είναι μόνο αυτό το κουφό. Αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που παρουσιάζεται, με την στάση του ΔΗΣΥ, να έρθει πιο κοντά σε το άλλο μεγάλο κόμμα για να φτιάξουν μαζί ένα δυνατό μέτωπο μέσα στον λαό που θέλει λύση, παίζουν πελλό! Ανάξιοι κι αυτοί των περιστάσεων...

Όσο για την ατολμία του ΔΗΚΟ, τι να πρωτοπεί κανείς; Έστησαν επιτροπή για να βρουν τα αίτια της εκλογικής ήττας, δεν άρεσε στον Τάσσο και την πέταξαν στον κάλαθο. Και ο Κάρογιαν μας κάνει την πάπια κι αυτός. Ας πούμε δεν καταλάβαμε πως φάνηκε ξεκάθαρα πως σαν πρόεδρος του κόμματος του δεν έχει την δύναμη ούτε ένα έγγραφο να ανακοινώνει. Ας πούμε δεν καταλάβαμε πως κουμάντο στο κόμμα του κάνει ο Τάσσος ακόμη. Ας πούμε δεν καταλάβαμε πως δεν έχει τη δύναμη να επιμένει στις απόψεις του. Πιόνι κι αυτός. Και γλύφτης. Έσπευσε να δικαιολογήσει τον γέροντα, πραγματικό πρόεδρο του ΔΗΚΟ, για τις απίστευτα άστοχες δηλώσεις του, μετά την συνάντηση Ταλάτ-Χριστόφια. Το ξέρουμε πως ο Κάρογιαν δεν διαφωνεί με τους χειρισμούς του προέδρου, το ίδιο κι ο ΥΠΕΞ. Αλλά δεν έχει την τόλμη να στηθεί σαν άντρας να αντιμετωπίσει τον Τάσσο. Τα κάνει πάνω του... και τάχα μου είναι για την ενότητα του κόμματος του, που οι μισοί είναι ρεαλιστές και καλοί πολιτικοί και οι άλλοι μισοί είναι απλά μέρος της ΕΚ ελίτ, που εδώ και χρόνια έχει βολευτεί με την μη-λύση του Κυπριακού.

Αλλά το χάζι το περισσότερο το έχει η ΕΔΕΚ. Ο Λυσσαρίδης ακόμη λίγο να πει προδότη τον Χριστόφια, η νεολαία της ΕΔΕΚ θεωρεί την συνάντηση του Χριστόφια με τον Μεχμέττη βήμα προς τα εμπρός, ο Ομήρου μετά την συνάντηση δήλωνε ευχαριστημένος αλλά μόλις άκουσε τις δηλώσεις του γέρου, το επόμενο πρωί έσκιζε τα βρακιά του. ΓΕΛΙΟΙ. Που καιρούς που η ΕΔΕΚ χάραζε πολιτική... τώρα απλά κατάντησαν πιόνια και απλά ακολουθούν ότι τους πει ένας γέρος 76χρονών που νιώθει πατριώτης επειδή μισά το 20% των κυπραίων... των ΤΚ, εννοώ.
Και το πιο γελοίο είναι που βγαίνουν στο γυαλί αξιόλογοι πολιτικοί της ΕΔΕΚ, υποχρεωμένοι να καλύψουν και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα που συμβαίνουν στο κόμμα τους και γελοιοποιούνται κι αυτοί. Από τη μια υιοθετούν τις θέσεις του άλλου γέρου, του Λυσσαρίδη, και από την άλλη στηρίζουν και τον πρόεδρο. Με λίγα λόγια, από τη μια διαφωνούν με τον πρόεδρο για τους χειρισμούς του αλλά από την άλλην δεν το λένε και φανερά γιατί θέλουν μοιρασιά της εξουσίας. Κατάντια... αλλά αφού τους ανέχεται ο πρόεδρος, τρελλοί είναι να φύγουν;

Και όχι, δεν θα αφήσω στο απυρόβλητο τον ΔΗΣΥ. Από τη μια στηρίζει την κυβέρνηση (και μπράβο τους για την υπεθυνότητα τους) αλλά από την άλλην φοβάται μπας και την στηρίξει πολύ και διαμαρτυρηθούν οι γνωστοί-άγνωστοι του κόμματος που ακούουν ΑΚΕΛ και Χριστόφιας και βγάζουν σπυριά στα κωλομέρια. Και επειδή όλοι αυτοί οι γνωστοί σπυριασμένοι φωνάζουν, κάθε μέρα και πιο πολύ, είπαν εκεί στην Πινδάρου να κάνουν λίγη αντιπολίτευση μπας και τους κάμουν να σιωπήσουν λίγο. Πάνω από όλα η ενδυνάμωση του κόμματος βλέπετε. Επέλεξαν λοιπόν να κάμουν αντιπολίτευση στο θέμα του γενικού εισαγγελέα της δημοκρατίας. Επέκριναν λοιπόν τον πρόεδρο επειδή διόρισε έναν άνθρωπο που δεν είναι μεν κομματικό στέλεχος του ΑΚΕΛ αλλά πρόσκειται στο κόμμα. Ε ρε γέλια. Καλά ρε παιδιά εκεί στον ΔΗΣΥ, όταν ο Γλαύκος διόριζε τον αντιπρόεδρο του κόμματος σας, δηλαδή ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ στέλεχος, (Μαρκίδη) σαν γενικό εισαγγελέα της δημοκρατίας, δεν τίθετο θέμα αναξιοκρατίας; Έλεος! Το ίδιο δειλοί είναι κι αυτοί, όπως και στο ΑΚΕΛ. Αντί να κατεβάσουν τα νουν τους κάτω και να κάτσουν μαζί να κτίσουν ένα ισχυρό μέτωπο μέσα στο λαό, της τάξεως του 70% που να θέλει διαρκή κινητικότητα και λύση του Κυπριακού, ακόμη βλέπουν ο ένας τον άλλον όπως βλέπει ο διάολος το λιβάνι, και παίρνουν θάρρος να λένε τα γνωστά τους ο κάθε γέρος πρώην, ο κάθε γέρος επίτιμος και το κάθε πιονάκι (Συλλούρης, Ομήρου κτλ).

Και τι λένε βασικά αυτές τις μέρες και φωνάζουν; Πως δεν είναι συμφέρουσα για εμάς Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ που προέκυψε στην συνάντηση της Παρασκευής. Προσέξτε, μιλάνε για συμφωνία. Εσείς, ρωτώ, είδετε καμιά συμφωνία; Εγώ πάντως όχι. Ένα ανακοινωθέν είδα, που δεν αποτελεί επίσημο έγγραφο του ΟΗΕ για τις διαπραγματεύσεις. Ούτε συμφωνία ήταν, ούτε αποτέλεσμα επίσημων διαπραγματεύσεων. Και όμως, πάλε φωνάζουν!!!

Πριν την Παρασκευή φώναζαν πως δεν πρέπει να πάμε σε συνομιλίες τον Μάη εφόσον οι επιτροπές εργασίας δεν έχουν παράξει έργο, κάτι το οποίο ήθελε ο Ταλάτ. Φώναζαν και για την θέση του Μεχμέττη για συνομοσπονδία. Ε, μετά την Παρασκευή δεν άκουσα κανέναν τους να δηλώνει ευχαριστημένος για την ανακοίνωση περί δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας. Ούτε κανένας τους χάρηκε που δεν θα πάμε τώρα σε απ'ευθείας διαπραγματεύσεις σε επίπεδο προέδρων. Τώρα βγήκαν και φωνάζουν για την μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα κτλ κτλ κτλ. Μα καλά, όλα αυτά πρέπει να γραφούν στο... ανακοινωθέν της Παρασκευής; Όλα αυτά υπάρχουν σε ψηφίσματα του ΟΗΕ, που είναι πιο δυνατά και από μια συμφωνία!!!

Αλλά ας κρύβονται όσο θέλουν. Εκείνο που τους ενοχλεί είναι η λύση Διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και η ίδια η λύση. Αφορμή γυρεύουν για να προκαλούν φόβο και ανασφάλεια στον λαό. Στον λαό που τους απέρριψε ήδη μια φορά για αυτή τους την τακτική. Ενώ πριν φώναζαν και για τον Λιμνίτη, τωρά που θα ανοιχτεί κι αυτό το οδόφραγμα, δεν τους άρεσε πάλε διότι αναφέρεται το όνομα της περιοχής στα τούρκικα. Μια ονομασία που χρονολογείται ΠΡΙΝ το 1974, και με βάση το Σύνταγμα του 1960! Εκτός του ότι προφανώς πιάστηκαν και αδιάβαστοι καθώς μας είπαν πως αυτό είναι το όνομα που έδωσε στην περιοχή ο τούρκικος στρατός, δείχνουν πλέον ολοφάνερα πως είναι έτοιμοι να πιαστούν από κάθε λεπτομέρεια για να καταστρέψουν την ουσία των διαπραγματεύσεων και των συνομιλιών.

Και ο άτολμος, δειλός πρόεδρος μας, τους ανέχεται. Άμα ένα ΔΗΚΟ και μια ΕΔΕΚ δεν μπορείς (δεν έχεις τα κότσια) κύριε Χριστόφια να κοντρολάρεις, πως θα μπορέσεις να φέρεις μια λύση στον λαό σου; Και κυρίως, πως θα τους ζητήσεις να φανούν τολμηροί και γενναίοι για να την υπερψηφίσουν όταν εσύ είσαι πλέον στα μάτια του κόσμου ένας δειλός και άτολμος πολιτικός;

Αγροτουρισμός.. τέλος πριν καν καλά καλά αρχίσει;

Τα τελευταία λίγα χρόνια ο αγροτουρισμός στην Κύπρο έχει (επιτέλους) αναβαθμιστεί και για πολλούς από εμάς αποτελεί μια εναλλακτική λύση για ένα Σαββατοκυρίακο, ήσυχο και πιο φθηνό από τα 5άστερα ξενοδοχεία και την χλίδα.

Τώρα, πόσο αυτό θα συνεχίσει είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Προχθές επισκέφτηκα το πανέμορφο χωριό Λόφου. Για όσους δεν έχουν πάει, είναι ένα χωριό που διατηρεί την παράδοση της υπαίθρου, ενώ όλες οι ανακαινισμένες οικίες είναι επενδυμένες με πέτρα εξωτερικά για να διατηρείται έτσι η παρταδοσιακή εικόνα των σπιτιών του χωριού. Βρίσκεται περίπου 20 λεπτά από τη Λεμεσό, δυτικά του δρόμου για Λάνια, Τριμίκλινη κτλ. Από το χωριό μπορείς να απολαύσεις μια υπέροχη θέα, ενώ από κάποια σημεία βλέπεις μέχρι και την Λεμεσό.

Ως εδώ όλα καλά. Πήγαμε Κυριακή μεσιμέρι για φαγητό σε μια από τις ταβέρνες του χωριού. Υποτίθεται πως είναι από τις πιο ξακουστές. Το φαγητό ήταν καλό αλλά τίποτε το εξαιρετικό. Εκείνο που με χάλασε ήταν η συμπεριφορά των ιδιοκτητών.

Μέσα σε ένα από τα πιάτα που μας έφεραν, μασήσαμε και... κουμπί! Μάλιστα, κουμπί με κλοστές πάνω! Αυτό δεν με χάλασε και τόσο πολύ, μιας και είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε, όσο άσχημο κι αν είναι. Σκεφτήκαμε να τους το πούμε, απλά για να το έχουν υπόψην τους να είναι πιο προσεκτικοί. Ούτε καν παρατήρηση θέλαμε να κάνουμε, ούτε παράπονο. Φωνάξαμε λοιπόν την ιδιοκτήτρια και της το δείξαμε το κουμπί, μιλώντας της με τον καλύτερο μας τρόπο.

Με εξόργισε η συμπεριφορά της. Όχι μόνο προσπάθησε να μας βγάλει και τρελούς, όχι μόνο
νευρίασε που της το είπαμε, αλλά ούτε ένα απλό συγγνώμη δεν είπε! Απλά πήρε το κουμπί και έφυγε από εκεί. Ούτε μια συγγνώμη, ούτε καν παραδοχή! Και όχι μόνο αυτό, είχαν και τα μούτρα να μας χρεώσουν και τον καφέ που ήπιαμε στο τέλος! Αν δεν ήτανε και γνωστοί κάποιου από την παρέα μας, θα τους έκανα ένα γερό πόξι-λίκκι αλλά είπα να συγκρατηθώ...

Αφού νευρίασα καλά καλά, πήγαμε για φραπεδάκι σε μια καφετέρια του χωριού. Η καφετέρια ανήκε στην ίδια οικογένεια! Εκεί το παιδί που χειρίζεται την καφετέρια, τουλάχιστον ήταν ευγενέστατος και πολύ εξυπηρετικός. Όταν πληρώσαμε, είδα πως το πανδοχείο του χωριού ανήκει ΚΑΙ ΑΥΤΟ στην ίδια οικογένεια. Σχεδόν δηλαδή όλος ο αγροτουρισμός του χωριού είναι μονοπώλειο μιας οικογένειας. Ρωτήσαμε τις τιμές για τα δωμάτια και έμεινα με το στόμα ανοικτό. Σχεδόν αγγίζουν τις τιμές των 5αστερων ξενοδοχείων!!! Είναι ελαφρώς πιο κάτω. Έλεος! Υποτίθεται πως ο αγροτυρισμός είναι μια εναλλακτική μορφή ξεκούρασης, μακρυά από χλίδες και ξενοδοχεία και οι τιμές είναι σχεδόν οι ίδιες;;;; Το ίδιο μου συνέβηκε και στην Κακοπετριά όταν έμεινα μια νύκτα πέρσι.

Θα μου πείτε λογικό είναι. Όπου υπάρχει μονοπώλειο, αυτά συμβαίνουν. Κι όμως, πως περιμένουν να κρατηθεί αυτή η προσπάθεια των τελευταίων χρόνων που γίνεται για αναβάθμιση του αγροτουρισμού; Πόση ακρίβεια πλέον; Γράψετε το όπου θέλετε, με τέτοια μυαλά που κουβαλούμε, θα πεθάνει ο αγροτουρισμός. Ο κόσμος δεν θα έχει πια κίνητρα να στραφεί σε άλλες εναλλακτικές λύσεις, για σύντομες διακοπές. Αν η τιμή για αγροτουρισμό είναι ελάχιστα πιο κάτω από τις τιμές των χλιδάτων ξενοδοχείων που έχουν όλες τις ανέσεις τους, τότε γιατί κάποιος να διαλέξει το βουνό και την ύπαιθρο και όχι το room-service, το internet, το spa κτλ;

Προσωπικά απογοητεύτηκα πολύ, παρόλο που η εκδρομή μας ήταν ωραία (ας είναι καλά η παρέα!). Δηλαδή τώρα αν πάω να κάνω αγροτουρισμό στην Καρπασία με 20 ευρώ τη μέρα και να απολαμβάνω ταυτόχρονα το μαγευτικό τοπίο που συνδιάζει βουνό και θάλασσα χωρίς να νιώθω πως με κατακλέβουν λέγοντας τους κι ευχαριστώ από πάνω, θα με πουν προδότη; Καλύτερα προδότης στα μάτια κάποιου θύματος, παρά θύμα στα μάτια του κάθε... πατριώτη!

Τα αποκαλυπτήρια...

Καιρός ήταν. Και επίσης αναμενόμενο. Να πέσουν οι μάσκες των αιώνιων απορρηπτικών και όσων δεν θέλουν λύση στο Κυπριακό. Σε κάποια φάση θα γινότανε αυτό... θα ξεσπεπάζονταν. Όσο καιρό ήταν εκεί ο παπάς τους, ο Τάσσω, κρύβονταν πίσω από τον μανδύα του με νομικίστικα προσχήματα και δικαιολογίες. Τώρα πια, δεν μπορούν να κρυφτούν... οι μάσκες έπεσαν πια και είναι όλοι εκτεθειμένοι στον λαό. Έναν λαό που περιμένει να λυθεί το Κυπριακό επιτέλους για να μπορέσουν οι... άξιοι πολιτικοί μας να δούνε περισσότερο θέματα εσσωτερικής διακυβέρνησης που μας καίνε εδώ και τόσα χρόνια.


Πρώτα λοιπόν άρχισαν να φωνάζουν για τα άτομα που συνθέτουν τις επιτροπές εργασίας. Έίναι όλοι σχεδόν Ανανικοί, λένε. Και σαν τέτοιοι δεν είναι σε θέση να διεκδικήσουν τα δίκαια του λαού, ισχυρίζονται. Η βλακεία του αιώνα! Σάμπως και πάνε εκεί οι άνθρωποι και ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Σαν να μην έχουμε πρόεδρο που δίνει εντολές... Και εδώ που τα λέμε, φταίει λίγο κι ο Χριστόφιας που τους αφήνει να τον προσβάλλουν με τέτοιο τρόπο προκαλώντας ταυτόχρονα και αισθήματα απογοήτευσης - φοβίας στο λαό, αντί να τους αποστομώσει με μια δήλωση του και να τους βάλει στην θέση τους όπως αυτός ξέρει. Στο τέλος δηλαδή, για χάρη της ενότητας, θα την πάθουμε πάλι. Σάμπως και δεν έχουμε ήδη δει τα "καλά" που μας άφησε η -δράμα αγάπη μου- πολιτική του Μακαρίου με την άφεση αμαρτιών του... που βασικά ήταν πρόσχημα γιατί φοβήθηκε άλλα πράγματα. Ο πρόεδρος έχει ήδη κάνει τολμηρά βήματα και τολμηρές δηλώσεις που κανείς άλλος πριν δεν είχε τα αρχ... να πει. Όμως πρέπει να βάλει στην θέση τους όλους αυτούς τους αντι-επανενωτικούς παραδόπιστους που μόνο την τζέπη τους σκέφτονται και όχι την πατρίδα και το μέλλον της. Διότι δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουν πως πάνε εκεί οι άνθρωποι και κάνουν του κεφαλιού τους. Δηλαδή, ας πούμε, η πρώην υπουργός οικονομίας πάει εκεί και κάνει πολιτική "νεοφιλελεύθερης οικονομίας", όπως τον κατηγορούσε ο Χριστόφιας προεκλογικά, και ο Χριστόφιας του δίνει τις ευλογίες του; Μην τρελαθούμε... Αλλά το χειρότερο είναι το κλίμα διχασμού που προσπαθούν ΠΑΛΙ να μεταφέρουν στον κόσμο. "Διαχειρίζονται τις τύχες μας άνθρωποι του ΝΑΙ", λένε. Μα καλά, ακόμη δεν κατάλαβαν πως εκτός του ότι λένε βλακείες, η πολιτική του διαχωρισμού μεταξύ ανθρώπων του ΝΑΙ και του ΟΧΙ έχει απορριφθεί από το 67% του λαού;;; Να πεις πως ο Φεβράρης ήταν πριν 10 χρόνια και τον ξέχασαν άντε να το καταλάβουμε. Αλλά τα γέριμα και τα σκοτεινά, ούτε 3 μήνες δεν έχει που ο λαός τους γύρισε την πλάτη. Και ας προσπαθεί μάταια το Συλλουρούδιν να μας πει πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο άνθρωπος ζητά βασικά οι άνθρωποι του ΝΑΙ να μην έχουν λόγο, να μην μπλεχτούν πουθενά και ξανά στα πολιτικά του τόπου... απλά να τους αφήσουμε χατιρικώς να ζούν κι αυτοί εδώ στην χώρα μας. Δεν βλέπει πως το ανεμικό κόμμα του διαλύεται όπου να'ναι... αλλά ΟΚ, κι αυτός έχασε τη μάσκα του και ξεσκεπάζετε πλέον. Όχι δηλαδή πως πριν δεν τον είχαμε καταλάβει... η αλήθεια να λέγεται, ο Συλλούρης ήταν πάντα ανοικτό βιβλίο. Μπορεί να λέει του κόσμου τις αρλούμπες, αλλά ουδέποτε κρύφτηκε τόσο πολύ όσο κρύβονται κάποιοι άλλοι... συν-κυβερνητικοί του Χριστόφια! Κι αυτό είναι στα "υπέρ" του Συλλούρη!


Τώρα άρχισε πάλι το σενάριο για το σχέδιο Αναν. Μα καλά, γιατί υποστήριξαν τον τάσσω αυτοί όλοι; Δεν είναι ο Τάσσω που μας έλεγε μέρα-νύκτα πως σχέδια σαν αυτό του Αναν δεν χάνονται ποτέ από το τραπέζι και πως μερικές πρόνοιες του θα τις ξαναβρούμε μπροστά μας σε ένα άλλο μελλοντικό σχέδιο; Τότε γιατί δεν διαφωνούσαν μαζί του όλοι αυτοί οι Κουτσούδες, οι Συλλούρηδες, οι ΔΗΚΟικοί και ΕΔΕΚίτες; Και έτσι για να καταλάβω κι εγώ ο παλαβός... αν το σχέδιο Ανα δεν είχε ούτε μια αρνητική πτυχή για την τουρκική πλευρά, τότε γιατί το απέρριψε ο στρατός της Τουρκίας και ο Ντενκτάς, σε σημείο μάλιστα που ο δεύτερος να λέει δημόσια πως η Τουρκία (Ερντογάν) ξεπούλησε ακόμη μια φορά την Κύπρο; Το σχέδιο ήταν γύρω στις 9000 σελίδες... είναι ποτέ δυνατόν να μην συμπεριλάμβανε θετικά στοιχεία για μας; Να θυμίσουμε μερικά, έτσι για όσους έχουν επιλεκτική αρτηριοσκλήρωση:

Οι Τουρκικές απαιτήσεις όπως συμφωνήθηκαν μεταξύ Ερντογάν-Ντενκτάς:

- Ενισχυμένη διζωνικότητα

-Ξεχωριστή κυριαρχία ΤΚ κρατιδίου

-Ευθυγράμμιση χάρτη

-Τα παραπάνω να αποτελούν ΜΟΝΙΜΕΣ παρεκκλίσεις από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο

-Τα παραπάνω να κατοχυρώνονται ως πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ

(Θυμίζω τις δηλώσεις του Τάσσου για τα παραπάνω, που κατηγορούσε τον Ντενκτάς για διπλοπροσωπία και πως δεν εννοεί πραγματικά πως το σχέδιο Αναν είναι εν ζωή!!! Δηλαδή, κατηγορούσε τον Ντενκτάς επειδή ο δεύτερος δεν ήθελε το σχέδιο Αναν...)

Κι όμως, στο σχέδιο Ανάν, με την συνεισφορά του Φερχόϊγκεν και Πρόντι, απορρίφθηκε το αίτημα για να καταστούν οι απαιτήσεις της Τουρκίας πρωτογενές δίκαιο για την ΕΕ. Ήταν αυτό που ανάγκασε τον Ντενκτάς να χαρακτηρίσει τον Φερχόϊγκεν "αξιωματικό των Ναζί"! Δηλαδή η Τουρκία, δεν πήρε ΤΙΠΟΤΑ από τις κόκκινες γραμμές που είχε θέσει. Κι αυτό ακριβώς ήταν που έκανε τον Ντενκάς να φύγει από τις διαπραγματεύσεις και να απορρίψει το σχέδιο Ανάν...

Και αυτά είναι μόνο μερικά από τα θετικά για εμάς στοιχεία του σχεδίου. Γιατί λοιπόν να τα εγκαταλείψουμε, και να μην τα κρατήσουμε, έχοντας στο χέρι το όπλο πως η άλλη πλευρά ήδη τα αποδέχτηκε, ψηφίζοντας ΝΑΙ στο συγκεκριμένο σχέδιο; Ποιό είναι το πρόβλημα αν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα αρνητικά του σχεδίου (πχ. δικαιώματα επέμβασης, παραμονή στρατών) και να βρεθεί επιτέλους μια λύση που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές;

Αν αφεθεί το κυπριακό να ξεκινήσει από μηδενική βάση και αφήνοντας στον κάλαθο των αχρήστων όσα πετύχαμε και συμφωνήσαμε ως τώρα, πότε δηλαδή περιμένουν να λυθεί το Κυπριακό; Κι όσο σκληρό κι αν ακούγεται, αυτό είναι που θέλουν όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται και υποσκάπτουν τις συνομιλίες: μη λύση!

Είναι ακριβώς γι'αυτό που όλοι μας πρέπει να κλείσουμε τα αφτιά και να γυρίσουμε την πλάτη σε όλους αυτούς τους απορριπτικούς που διαιωνίζουν το πρόβλημα. Να στηρίξουμε τις προσπάθειες του προέδρου και της επίσημης αντιπολίτευσης (ΔΗΣΥ) για να τελειώνει το Κυπριακό και να μπορέσουμε να χαρούμε τις -πραγματικά- τεράστιες προοπτικές για τον τόπο μας που θα 'ερθουν με μια λύση.

Καρπασία – ο επίγειος παράδεισος της Κύπρου – Μέρος 3ο

Απόστολος Αντρέας. Στην άκρη της Κύπρου, απομωνομένος, ακόμη στέκει εκεί και περιμένει... να φτιαχτεί λίγο. Η κατάσταση του μοναστηριού είναι τραγική. Δεν ξέρω γιατί δεν φτιάχτηκε ακόμη αλλά όποιος κι αν ευθύνεται, ντροπή του! Όπως είδα εγώ το μοναστήρι, δεν μπορεί να παραμείνει στην ίδια μορφή που έχει τώρα... κάποια σημεία θα πρέπει να χαλαστούν και να ξανακτιστούν από την αρχή. Έχω ακούσει, αλλά δεν είμαι σίγουρος, πως διαφώνησαν οι ειδικοί για τον τρόπο που θα φτιάξουν το μοναστήρι και εδώ ακριβώς είναι όλο το κόλλημα. Πάντως αν περιμένουν να πέσει κάτω από μόνο του, σίγουρα θα κάνει πιο εύκολο το έργο τους... ελπίζω να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο!

Τέλοσπάντων... η διαδρομή από το Ριζοκάρπασο για το μοναστήρι είναι μοναδική. Η άγρια βλάστηση και οι εκπληκτικές παραλίες συνθέτουν ένα μαγευτικό τοπίο.... πραγματικά σε συνεπαίρνει. Η απόσταση από το Ριζοκάρπασο είναι περίπου μισή ώρα, κι αυτό λόγο του κακού και στενού δρόμου. Όμως είναι τέτοια η μαγεία του τόπου εκεί που ούτε καν σκέφτεσαι την κακή ποιότητα του δρόμου.

Όπως περιμέναμε να δούμε, εκεί είχε 2-3 λεοφωρεία με ΕΚ που πήγαν για προσκύνημα με λαμπάδες. Εκείνο που μου έκανε έκπληξη ήταν οι Τουρκοκύπριοι που βρίσκονταν εκεί και πήγαιναν μέσα στην εκκλησία να προσκυνήσουν. Όπως έμαθα αργότερα, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, οι ΤΚ της περιοχής πίστευαν στον συγκεκριμένο Άγιο. Αυτό μου το επιβεβαίωσαν κι άλλοι που έχω ρωτήσει. Μου είπαν συγκεκριμένα πως αρκετοί έκαναν τάματα στον άγιο αυτό διότι πίστευαν πως τους βοηθούσε και πως έκανε θαύματα!

Αφού λοιπόν είδαμε το μοναστήρι και το .... παζάρι που γίνεται έξω από την εκκλησία, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, κάνοντας μια στάση στην παραλία των χελώνων! Είναι μια μαγευτική παραλία, με ολόασπρη άμμο και... αμμόλοφους! Απίστευτο τοπίο. Σταματήσαμε στη παραλία, εκεί που είχε και ένα εστιατόριο και περπατήσαμε κατά μήκος της ακτής, πάνω στους αμμόλοφους. Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου είναι Κούρδος, πολύ φιλόξενος και μιλά λίγα ελληνικά. Αφού μας σέρβιρε ένα πολύ ωραίο σις-κεμπάπ συνεχίσαμε τον δρόμο της επιστροφής απολαμβάνοντας την πανέμορφη φύση.

Δύο πράγματα κράτησα από το ταξίδι αυτό... το πόσο όμορφη είναι η Καρπασία και το πόσο φιλόξενοι ήταν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής που είδαμε. Πραγματικά συστήνω σε όλους να αφιερώσουν μια-δύο μέρες και να πάνε εκεί. Είναι μακρυνό ταξίδι αλλά αξίζει όλη τη κούραση του οδηγήματος!

Καρπασία – ο επίγειος παράδεισος της Κύπρου – Μέρος 2ο

Από το Ριζοκάρπασο λοιπόν πήραμε το αυτοκίνητο και σε 5 λεπτά περίπου βρεθήκαμε στις βόρειες ακτές της Καρπασίας, εκεί που βρίσκεται η αρχαία εκκλησία του Αγίου Φύλονα. Η εκκλησία είναι κατεστραμμένη φυσικά, αλλά δένει απόλυτα με το όλο τοπίο που πραγματικά μοιάζει σεληνιακό.


Το μόνο που υπάρχει εκεί τώρα είναι ένα καφεστιατόριο και 4-5 δωμάτια, κτισμένα πάνω στους βράχους για τουρίστες. Περπατήσαμε κατά μήκος της παραλίας… το τοπίο μαγευτικό. Την εικόνα χαλούσαν τα σκουπίδια που βλέπαμε πως υπήρχαν ανάμεσα στους βράχους, προφανώς από ασυνείδητο κόσμο. Μου θύμισε λίγο τις παραλίες μας που ρίχναμε τα σκουπίδια όπου βρίσκαμε, μέχρι και πριν λίγα χρόνια πριν αρχίσουμε να συνειδητοποιούμαστε. Μετά από 1 ώρα περίπου περπάτημα, καθίσαμε στο καφέ εκεί να πιούμε τον καφέ μας και να απολαύσουμε την ησυχία, το περιβάλλον και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα. (φωτογραφίες κάτω)

Αργά λοιπόν το απόγευμα, πήγαμε πίσω στο Ριζοκάρπασο… Το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στο χωριό, να δούμε τι κάνει ο κόσμος, να κάτσουμε κάπου κτλ. Παρκάραμε ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Συνέσιου και μπροστά από το λεγόμενο δημαρχείο τους και με μεγάλη έκπληξη είδαμε πως στην πλατεία του χωριού είχε γάμο και γλέντι!

Πάμε λοιπόν κι εμείς εκεί και σταθήκαμε δίπλα από τον κόσμο βλέποντας τις γυναίκες να χορεύουν τα ανατολίτικα παραδοσιακά τους τραγούδια. Ένας άνθρωπος που στέκεται δίπλα μου, προφανώς Κούρδος, γυρίζει και μου λέει χαμογελόντας «Rum, Kurd , kardashi» (Έλληνες, Κούρδοι, αδέλφια). Μετά μου εξήγησε πως ο γάμος είναι μικτός. Ο γαμπρός ήτανε Τούρκος από Τραπεζούντα, και η νύφη Κούρδισα. Μπήκαμε λοιπόν μέσα στο πλήθος και προχωρήσαμε μπροστά από την εξέδρα που είχανε στήσει για να παίζει μουσική η ορχήστρα και κάτσαμε στην απέναντι πλευρά του χώρου εκεί. Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα, σαν να είχε πέσει σήμα πως ήμασταν ΕΚ, άρχισε ο κόσμος να μας κοντεύει και να μας μιλά και να κάνει χειραψία μαζί μας. Μιλήσαμε με Τούρκους, Κούρδους, Τουρκοκύρπιους… όλοι τους πάρα πολύ ευγενικοί, αγνοί και φιλόξενοι. Και όλοι, ήξεραν ελληνικά. Τουλάχιστον 10-20 λέξεις ξέρανε οι έποικοι, ενώ οι ΤΚ μιλούσαν άπταιστα ελληνικά. Προς μεγάλη μας έκπληξη, είδαμε κι άλλους ΕΚ εκεί που πήγαν να δουν τον γάμο. Την ίδια ώρα, ο κόσμος χόρευε. Δεν ξέρω αν ήτανε τούρκικοι ή κουρδικοί χοροί, αλλά κρατούσε ο ένας τον άλλον από το μικρό δάκτυλο του χεριού και ανεβοκατέβαζαν τα χέρια τους ενώ τα πόδια τους έκαναν παρόμοιες κινήσεις του καλαματιανού. Μετά λοιπόν από πολλή και δυνατή μουσική και μερικά παραδοσιακά κυπριακά τραγούδια στα τούρκικα («Τα ριάλια ριάλια τζαι πούντα..» κτλ) είπαμε να φύγουμε. Τότε κατεβαίνει από την εξέδρα ο πατέρας του γαμπρού και έρχεται προς εμάς: «Εφκαριστώ σας πολλά που ήρτετε. Εφκαριστώ πολλά. Νάσαστεν καλά»

Ο άνθρωπος ήρθε να μας ευχαριστήσει που βρεθήκαμε εκεί, ακάλεστοι! Τόση αγνότητα και καλοσύνη δεν ξαναείδα! Σε μια παρόμοια περίπτωση στις ελεύθερες περιοχές θα μας έδιωχναν με τις κλοτσιές έξω από το γάμο τους… Τελικά φύγαμε και πήγαμε πίσω στα δωμάτια μας για ύπνο, με σκοπό να ξεκινήσουμε πρωΐ την επόμενη να πάμε στον Απόστολο Αντρέα…

Το ηλιοβασίλεμα στον Άγιο Φίλονα








Περιοχή Άγιου Φίλωνα























(Η συνέχεια στο τρίτο μέρος)

Καρπασία – ο επίγειος παράδεισος της Κύπρου – Μέρος 1ο

Ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου με προορισμό την Καρπασία, για την οποία είχα ακούσει τόσα πολλά και ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να επισκεφτώ. Λέω κόπο διότι το ταξίδι είναι πολύ μακρινό και κουραστικό. Παρόλα αυτά, δεν είχα καταλάβει τι έχανα τόσο καιρό που δεν πήγαινα εκεί. Το φυσικό τοπίο, η παρθένα γη, η άγρια φύση, ο συνδυασμός βουνού – θάλασσας – βράχων – αμμόλοφων και ο απίστευτα φιλικός κόσμος αποζημιώνουν και με το παραπάνω την όποια κούραση σου προκαλέσει το ταξίδι.

Αφού λοιπόν το Σάββατο πρωί περάσαμε το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου, πήραμε το δρόμο προς Μπογάζι. Περνώντας έξω από το Λευκόνοικο και το Τρίκωμο φτάσαμε επιτέλους στο παλιό στέκι πολλών Αμμοχωστιανών όπου περνούσαν τις Κυριακές τους για ψάρι. Μετά από ένα καφέ συνεχίσαμε το δρόμο και μπήκαμε επιτέλους στην χερσόνησο της Καρπασίας. Το τοπίο μαγευτικό. Παρθένα φύση, άθικτη από τα χέρια των ντιβέλοπερς. Ευτυχώς το καθεστώς εκεί έχει κηρύξει την περιοχή εθνικό πάρκο οπόταν εκτός από κάτι εστιατόρια και κάτι μπάνγκαλοους, η χερσόνησος έχει μείνει άθικτη και διατηρεί την άγρια ομορφιά της.

Το όλο τοπίο είναι κυρίως ορεινό με πεύκα που εναλλάσσεται με περιοχές όπου είναι πεδιάδα, ενώ είτε αριστερά είτε δεξιά σου βλέπεις θάλασσα. Τα παράλια είναι κυρίως βραχώδες που κι αυτά εναλλάσσονται με ονειρικές παραλίες από λευκή ή χρυσή άμμο και κρυστάλλινα νερά. Μια μαγεία! Ένας μικρός επίγειος παράδεισος που ακόμη διατηρεί την φυσική του ομορφιά και χάρη.

Ήμασταν τυχεροί διότι είδαμε στο δρόμο και τα γνωστά άγρια γαϊδούρια της χερσονήσου, που βρίσκονται υπό απειλή αφανισμού, ίσως επειδή τρώνε τις σοδειές των κατοίκων της περιοχής. Στα χωριά είδαμε πάρα πολλές αγελάδες και πρόβατα ενώ τα τραγούδια των πουλιών σε συνδυασμό με την ησυχία και την γαλήνη που επικρατεί παντού δεν σου αφήνουν άλλα περιθώρια από το να χαλαρώσεις, να ξεχαστείς και να αφεθείς σε μια κατάσταση απόλυτης νιρβάνας.



Μετά από ώρες δρόμου, και αφού περάσαμε από Άγιο Θεόδωρο, Βοκολίδα, (όπου είδαμε και την αντιγραφή του ναού της Θεάς Αρτέμιδος τηε Εφεσσού – τουριστικό συγκρότημα Άρτεμις -φώτο αριστερά) που σίγουρα κόστισε δισεκατομμύρια και σφίζει από κίτς διακόσμηση δίνοντας σου την αίσθηση πως είσαι στην Πομπηία), Ταύρο, Γαστριά, Λεονάρισσο, Βασιλί, Κοιλάνεμος, Γαληνόπορνη, Άγιο Ανδρόνικο και Γιαλλούσα (φώτο δεξιά, παραλία της Γιαλούσας), φτάσαμε επιτέλους στο Ριζοκάρπασο. (φωτογραφίες κάτω) Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο μεγάλο, σε έκταση, χωριό είναι. Είναι πολύ αραιοκατοικημένο αλλά εξαπλώνεται αριστερά και δεξιά του κύριου δρόμου, σε αρκετά μεγάλη έκταση. Μοναδική παραφωνία, όπως και γενικά σε όλα τα χωριά της περιοχής, είναι τα κακόγουστα αγάλματα και μνημεία που έφτιαξαν προς τιμή του Κεμάλ Ατατούρκ, τα οποία βρίσκονται πάντα στο κέντρο των χωριών. Αν ο Κεμάλ ζούσε και έβλεπε πόσο κακόγουστα τον «τιμούν», θα τους έκοβε τα κεφάλια ο ίδιος.

Η πλατεία του χωριού

Η εκκλησία του Αγίου Συνέσιου

Το ελληνικό σχολείο του χωριού βρίσκεται πάνω σε ένα ύψωμα και δεν μπορείς να μην το δεις όπου κι αν είσαι. Κτισμένο σε μια επιβλητική τοποθεσία, τα βράδια φαίνεται ακόμη πιο όμορφο καθώς είναι φωτισμένο με προβολείς. Κάτω ακριβώς από το σχολείο είναι η πλατεία του χωριού. Αρκετά μανάβικα, εστιατόρια, το δημαρχείο τους (παλιά η νεοκλασσική οικία του γιατρού Παλλήκαρου), ένα σχετικά μεγάλο τζαμί, ένα καφενείο που σήμερα λειτουργούν Ελληνοκύπριοι από ότι μάθαμε, και δίπλα ακριβώς η πιο μεγάλη εκκλησία του χωριού, του Αγίου Συνεσίου. Απλά κτισμένη και πανέμορφη, σε σύγκριση με τα εκτρώματα που κτίζονται στις μέρες μας, που νομίζεις πως μπαίνεις σε παλάτια βασιλέων και το μόνο που τα χαρακτηρίζει είναι η υπερβολή και ο πλούτος (χριστιανικά ιδεώδη;). Λέω η πιο μεγάλη εκκλησία, διότι είδα τουλάχιστον τέσσερις εκκλησίες. Το χωριό από ότι έμαθα φημιζότανε για τις πολλές και ωραίες εκκλησίες του. Το χωριό έχει πολλή έκταση αναξιοποίητη, δηλαδή χωράφια για τα ζώα του κόσμου. Παντού αγελάδες!

Οι κάτοικοι είναι σχεδόν όλοι έποικοι εκεί, Τούρκοι και πάρα πολλοί Κούρδοι. Οι ΕΚ εγκλωβισμένοι έχουν λιγοστέψει σημαντικά αλλά όσοι έμειναν ζούνε αδελφωμένα με τους Τούρκους. Μου έκανε επίσης τρομερή εντύπωση οι πολλοί Κούρδοι που ζούνε στις περιοχές εκεί. Όλοι όμως, και το εννοώ όλοι, είναι απίστευτα φιλικοί άνθρωποι. Και ακόμη μια έκπληξη που με περίμενε εκεί είναι πως όλοι, ακόμη κι οι έποικοι, μιλάνε Ελληνικά. Στην αρχή ξαφνιάστηκα αλλά οι ντόπιοι μας είπαν πως οι έποικοι εκεί είναι από την Τραπεζούντα και ήξεραν ελληνικά και πριν έρθουν στην Κύπρο. Ελληνικά μιλάνε και κάποιοι από τους Κούρδους.

Βρήκαμε μετά από λίγη ώρα τον τόπο που θα μέναμε και αφού αφήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια, πήγαμε για φαγητό. Εκεί έρχεται μια Τουρκάλα να μας πάρει παραγγελία. Άρχισα λοιπόν εγώ τα αγγλικά μου… hello, how are you? What is this? What is that? We would like this… μέχρι που προφανώς της την έσπασα και με διακόπτει και χαμογελώντας μου λέει «γιατί εν μιλάς Ελληνικά; Εν καταλάβω εγγλέζικα»! Ήταν η πρώτη ωραία έκπληξη της ημέρας. Μας καλωσορίσανε στα ελληνικά και μας εξυπηρέτησαν άψογα! Ούτε με τα μούτρα κατεβασμένα, ούτε ξινισμένοι ενώ μας μίλησαν και στα ελληνικά περί ανέμων και υδάτων, σε αντίθεση με τις ελεύθερες περιοχές που πρέπει να ξέρεις αγγλικά για να παραγγείλεις και να λες ευχαριστώ στα μούτρα των σερβιτόρων που σε σερβίρουν και νομίζεις πως τους πάνε για κρεμάλα, ενώ μόνο όταν φέρνουν τον λογαριασμό ξέρουν να είναι ευγενικοί!

Ζητήσαμε τον λογαριασμό σε τούρκικες λίρες, για να κάνουμε μόνοι μας την μετατροπή σε ευρώ (αυτό προτείνω να κάνουν όλοι όσοι πάνε στα κατεχόμενα! Να ζητάτε τιμοκατάλογο, να βλέπετε τουρκικές λίρες και να ζητάτε λογαριασμό σε τούρκικες λίρες. Η μετατροπή είναι απλή: 2 ΤΛίρες = 1 Ευρώ) Μας έφερε το λογαριασμό και σε τούρκικες λίρες και σε Ευρώ. Στην μετατροπή δεν μας έβαλε ούτε σέντ περισσότερο ενώ μας κέρασαν και τον καφέ μας. Αφού λοιπόν φάγαμε και ξαναγεμίσαμε τις μπαταρίες μας αντλώντας χαρά και ικανοποίηση από την καλοσύνη των ντόπιων, ξεκινήσαμε για την αρχαία εκκλησία του Άγιου Φύλονα…

(ακολουθεί πολύ σύντομα το 2ο μέρος με φωτογραφίες από το "σεληνιακό" τοπίο στον Άγιο Φύλονα και... παραδοσιακός μικτός γάμος-έκπληξη το βράδυ στο Ριζοκάρπασο)

Ο... κόσμος να μην το δείξει να ξαναβγούν στην εξουσία

Διάβασα προχθές στην ελληνοκυπριακή εθνικιστική εφημερίδα "Βολκάν" (γνωστή και ως "Σημερινή") το άρθρο του πολυ-καλεσμένου στο Σίγμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δημοσιογράφου Σάββα Ιακωβίδη και ομολογώ πως δεν ήξερα αν έπρεπε να γελώ ή να κλαίω με τα όσα γράφει. Είναι για να απορεί κανείς πως μπορεί ο κόσμος να παίρνει στα σοβαρά τέτοιες πέννες - μεθυσμένους Αϊνστάϊν.


Το θέμα; Οι έποικοι και η παραμονή κάποιων από αυτούς μετά από μια ενδεχόμενη λύση. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι να μας βάζει σε θέση "υπεράσπισης" των εποίκων, κάποιες αλήθειες πρέπει να λέγονται. Ο κύριος Ιακωβίδης λοιπόν τα έχει με την κυβέρνηση επειδή θεωρεί πως ένας αριθμός παραμονής εποίκων ίσως γίνει αποδεκτός από την δική μας πλευρά, για ανθρωπιστικούς κυρίως λόγους. Συγκεκριμένα, 50 χιλιάδες. Αναλύει λοιπόν την σκέψη του και μας λέει πως το επιχείρημα της κυβέρνησης περί ανθρωπιστικών λόγων είναι μια κωμωδία. Επίσης παρομοιάζει, εξισώνει καλύτερα, την πολιτική της Τουρκίας για τους έποικους με την πολιτική του Χίτλερ στην Τσεχοσλοβακία το 1939. Ειρωνεύεται την άποψη πως κι οι έποικοι είναι άνθρωποι και χαρακτηρίζει κουτοπόνηρη την προσπάθεια, κατά την έκφραση του, να προκαλέσει η κυβέρνηση την συμπόνοια μας για τους κουβαλητούς. Μάλιστα απαιτεί να μην μείνει ούτε ένας έποικος εδώ.


Ας δούμε όμως την σοβαρότητα του λόγου του, αρχίζοντας από το τελευταίο. Να μην μείνει ούτε ένας έποικος. Πρώτον, είναι αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο γιατί ουδέποτε θα δεχθεί η Τουρκία και δεύτερον γιατί μπαίνει στη μέση ένα μείζον ανθρωπιστικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια μη ρεαλιστική προσέγγιση, μαξιμαλιστική, που απλά θα καταλήξει σε ένα ακόμη αδιέξοδο, την στιγμή που όλοι πλέον αναγνωρίζουν πως όσο δεν λύνεται το Κυπριακό όλο και χειρότερα γίνονται τα πράγματα για εμάς (τετελεσμένα εισβολής, ξεπούλημα περιουσιών, φιλικοί διακανονισμοί με την Τουρκία, συνέχιση επικοισμού κτλ). 'Αδικο είναι, εννοείται, αλλά είναι η πραγματικότητα. Επιπλέον, ας συγκρίνουμε τους 50.000 έποικους, αριθμιτικά, με τους δικούς μας... έποικους, που τους φέρμανε εμείς εδώ κουβαλητούς. Π.χ, τους Ελληνικής καταγωγής από τον πόντο και την μικρασία. Όλοι ξέρουμε πως δεν ήρθαν τυχαία. Ήρθαν εδώ στα πλαίσια της πολιτικής μας να απαντήσουμε με κάποιο τρόπο στον επικοισμό των κατεχομένων. Αυτούς, γιατί δεν τους ζητά να φύγουνε ο κύριος Ιακωβίδης; Ξέρει μήπως πόσους μικρασιάτες έχουμε εδώ; Και το θέμα δεν το θέτω ρατσιστικά ή κοινωνικά. Το θέτω καθαρά πολιτικά. Εμείς θέλουμε να φύγουν όλοι από εκεί, αλλά εμείς να μην διώξουμε κανέναν. Αν είναι με τέτοια μυαλά που πάμε σε συνομιλίες, τότε εννοείται πως τίποτα δεν θα πετύχουμε. Αυτή ήταν κι η πολιτική του Τάσσου, που έκανε τόσο μεγάλο καλό στην εικόνα της αδιάλλακτης στάσης της τουρκίας.


Πέραν όμως αυτών, πρέπει να δούμε πως θα επέλθει και αυτό που λέμε συμφιλίωση των δύο κοινοτήτων. Η συμφιλίωση δεν είναι απαραίτητο να έρθει αν καταφέρουμε να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να επέλθει κάλλιστα και μέσω της κατανόησης και του αλληλοσεβασμού κι ας μην φτάσουμε ποτέ στο σημείο να αγαπιόμαστε. Στα πλαίσια λοιπόν της κατανόησης αυτής, ας δοκιμάσουμε να μπούμε στην θέση ενός 25χρονου ή 30χρονου έποικου. Σκεφτείτε λοιπόν, να έχετε γεννηθεί εδώ, από ξένους γονείς, να μεγαλώσατε εδώ, να έχετε τους φίλους σας, την οικογένεια σας, την γυναίκα σας, τα παιδιά σας και να έρχεται κάποιος να σας λέει μια μέρα, η γυαίκα σου πχ είναι ΤΚ και θα μείνει στην Κύπρο, εσύ είσαι γόνος έποικου, φύγε, πήγαινε στην χώρα σου, στην Τουρκία. Μα ποια Τουρκία; Και από που κι ως πού χώρα του; Και πραγματικά, τι έχουν αυτοί οι έποικοι που να τους συνδέει με την Τουρκία; Τίποτα απολύτως. Φυσικά, θα φύγουν οι περισσότεροι. Ειδικά οι πάνω από 100.000 που ήρθαν στην Κύπρο μετά το 2004. Όπως και κάποιοι παλιοί έποικοι που δεν γεννήθηκαν εδώ. Αυτούς ναί, χώρα τους είναι η Τουρκία και ΠΡΕΠΕΙ και απαιτούμε να φύγουν.


Επίσης, αυτοί οι έποικοι που θα μείνουν, θα ζουν με τους κανόνες της ΕΕ σε μια ενωμένη χώρα, μέλος της ΕΕ, σε μια ΔΔΟ όπου το ποσοστό των εποίκων δεν θα μπορεί ποτέ να ξεπερνά το συμφωνηθέν ποσοστό που θα προκύψει από την λύση, την στιγμή μάλιστα που η ΤΚ διοίκηση δεν θα έχει δικαίωμα να πολιτογραφεί όποιον θέλει ως Κύπριο (και να μπορεί κατ' επέκταση να φέρει κι άλλους έποικους). Η ΤΚ διοίκηση η οποία δεν θα είναι ανεξάρτητη, αλλά θα δεσμεύεται από τους νόμους της κεντρικής κυβέρνησης! Και όλα αυτά, χωρίς η Τουρκία να έχει απαίτηση να φύγουν οι δικοί μας έποικοι. Οπόταν; Που είναι η καταστροφή; Αντίθετα, δείχνοντας λίγη ελαστικότητα στο θέμα αυτό, μας δίνεται η δυνατότητα να ζητήσουμε κάτι περισσότερο σε μια άλλη πτυχή του προβλήματος, πχ, στο εδαφικό, αποχημιώσεις κτλ. Λίγη διορατικότητα θέλει το πράγμα, που δυστυχώς δεν υπάρχει στον κύριο Ιακωβίδη.


Και πέστε μου, δεν είναι ΓΕΛΟΙΟΤΑΤΗ η σύγκριση του εποικοισμού με τον Χίτλερ; Καταλαβαίνω, πως προσπαθεί να μας φοβερίσει για τους έποικους με ότι χειρότερο έζησε η ανθρωπότητα, αλλά μόνο και μόνο που τους συγκρίνει με τον Χίτλερ, εμένα μου δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Η σκοπιμότητα είναι εμφανέστατη. Και επιπλέον αποσκοπεί στην καλλιέργεια κλίματος ξενοφοβίας. Πως όποιος ξένος έρθει εδώ αποτελεί κίνδυνο για εμάς. Από τη στιγμή που γράφει ο κύριος Ιακωβίδης "...ακόμη κι ένας έποικος να μείνει, αυτός θα ενσαρκώνει το μακρύ και πανίσχυρο χέρι της Τουρκίας να διαβρώσει και να αποδυναμώσει...", τότε μου προκαλούνται κάποια ερωτήματα: Μήπως κάποιοι επιδιώκουν είτε μια λύση όπως την θέλουμε εμείς, δηλαδή χωρίς να λαμβάνουμε υπόψην τους ΤΚ, είτε να μείνουμε όπως είμαστε; Το λέω αυτό διότι τέτοιες προσεγγίσεις μαξιμαλιστικές όπως πχ να μην μείνει ούτε ένας έποικος, μου θυμίζουν τον Ντενκτάς. Που ερχότανε σε συνομιλίες, ζητούσε τα πάντα δικά του και όταν λέγαμε όχι, όπως ήταν λογικό, έφευγε από το τραπέζι των συνομιλιών και έλεγε "αυτοί είναι που δεν δέχονται ότι τους πούμε". Ο πιο εύκολος τρόπος αν η μια πλευρά ΔΕΝ θέλει λύση να το επιτύχει είναι να πασουσιάζεται με παράλογα αιτήματα. Είναι ο μόνος και σίγουρος τρόπος αποτυχίας. Και δυστυχώς, ανάμεσα μας, πολλοί τέτοιοι.


Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως τέτοιες προσεγγίσεις και πολιτικές θα μας οδηγήσουν πάλι σε αδιέξοδο και τελικά στον οριστικό διαμελισμό της χώρας μας, και επίσημα πλέον. Και αν γίνει κάτι τέτοιο, θα ήθελα να δω τα μούτρα αλλά και τα άρθρα του κύριου Ιακωβίδη και όλων των κύριων Ιακωβίδηδων, όταν το όνειρο του για μια αμιγές ελληνική Κύπρο, ας είναι και μισή, θα καταρρέει όταν οι ΤΚ, "καταδιωγμένοι" πλέον από το 1 εκατομμύριο έποικους που θα έχουν έρθει αν δεν βρεθεί λύση, κατέβουν στις ελεύθερες περιοχές της ΕΕ μαζικά και ζητήσουν με βάση το Σύνταγμα αντιπρόεδρο, ξεχωριστούς δήμους, υπουργεία, βουλευτικούς εκπροσώπους κτλ. Θα έχει μούτρα να γράψει τίποτε ή απλά θα ασχολείται με τον Χριστόφια ο κύριος Ιακωβίδης;


Και το καλύτερο; Σε μια άλλη στήλη της εφημερίδας αυτής, ονομάζονται οι έποικοι που θα παραμείνουν "50.000 εγκληματίες". Αλήθεια, ένας 20-25-30χρονος νέος έποικος, τι έγκλημα έχει κάνει; Ποια είναι η αμαρτία του; Το ότι γεννήθηκε και ζει;

Ο ρατσισμός καλά κρατεί...

Πριν λίγες μέρες είχα πάει σε "άσκηση" στο στρατό. Ξέρετε, από εκείνες που πας από τα χαράματα μέχρι το βράδυ και όλη μέρα αναρωτιέσαι γιατί δεν εξοικονομεί το κράτος όλα αυτά τα χρήματα για να αγοράσει π.χ. πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Από εκείνες που πας από τα χαράματα μέχρι το βράδυ και κάθεσαι κάτω από ένα δέντρο και λες ότι μαλακία σκεφτείς για να περάσει η ώρα. Αρχίζεις ας πούμε να μιλάς για την δουλειά μέχρι να βαρεθείς, μετά πάς στο ποδόσφαιρο, στα πολιτικά και στο τέλος στις γυναίκες. Πόσες πήδηξε ο καθένας, πόσα πάνε οι γυναίκες στο κάθε καμπαρέ και άλλα τέτοια. Και εννοείται πως ο πιο... γαμιάς στην παρέα είναι στην πραγματικότητα κι ο πιο στερημένος... ίσως και κερατωμένος. Γνωστά όλα αυτά σε όλους μας.

Αφού λοιπόν περάσαμε κυριολεκτικά 11 ώρες κάτω από τα δέντρα και μιλούσαμε, κοιμόμασταν και γενικά ξεκουραζόμασταν μας μάζεψε ο διοικητής της μονάδας να μας μιλήσει για το χρέος στην πατρίδα μας, για τον πεπαλαιομένο οπλισμό της Ε.Φ που ανάθεμα αν θεωρείται πια οπλισμός αλλά και για την καλή μας συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Δεν θα αναφερθώ και πολύ στα περί εχθρού που μας έλεγε, εννοώντας τον τουρκικό στρατό. Κι αυτά όλοι μας τα ξέρουμε. Απλά σε κάποια στιγμή είπε κάτι ο διοικητής και μου ακούστηκε κάπως... "... Και μην νομίζετε πως ο εχθρός είναι απέναντι μόνο. Τώρα έρχονται και στα νοσοκομεία μας, ζουν στις περιοχές μας και μας παίρνουνε και τις δουλειές μας..." Δεν είπα τίποτε. Το κατάπια. Και αυτός συνέχισε... Μας μίλησε για τις θέσεις που θα πάρουμε σε περίπτωση πολέμου και εν ολίγης μας εξηγούσε που θα πεθάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση, από τα πρώτα 10 λεπτά. Μετά η κουβέντα έγινε πιο χαλαρή, και με δική μας συμμετοχή. Ανάφερε λοιπόν κάποιος διάφορα φρικτά βασανιστήρια που έκαναν οι τούρκοι στρατιώτες σε δικούς μας στρατιώτες τις ημέρες του πολέμου. Αφορμή βοήθα με ο διοικητής, έριχνε κι αυτός τα δηλητήριο του μιλόντας μας για την απανθρωπιά των τούρκων κτλ. Τότε τον ρώτησα κάτι εγώ... έτσι γιατί άρχιζε να μου την σπάει η φάση.

"Κύριε διοικητά, πες ότι γίνει πόλεμος και δω εγκλήματα πολέμου να γίνονται μπροστά στα μάτια μου από τον διοικητή μου, τον λοχαγό μου ή από στρατιώτες του τάγματος μου και εγώ πάω μετά και τα αναφέρω, τι επιπτώσεις θα έχω;"

"Δεν κατάλαβα την ερώτηση σου. Εννοείς εμείς να κάνουμε εγκλήματα πολέμου εις βάρος των τούρκων;" - Ναί. "Αν δεις κάτι τέτοιο, αν θες το αναφέρνεις. Όπως το βλέπει ο καθένας. Υπόψην σου ότι τέτοια γίνονται και από τις δύο πλευρές. Πόλεμος είναι". -Μα υπάρχουν οι νόμοι πολέμου κύριε διοικητά. Δεν γίνεται ας πούμε να κάνεις εγκλήματα πολέμου. Δεν είμαι υποχρεωμένος να το αναφέρω; Ή αν το αναφέρω θα με σκοτώσουν κι εμένα;, τον ρώτησα. Δεν μου απάντησε. Άλλαξε θέμα αμέσως. Δεν επέμενα ούτε κι εγώ... νομίζω πως είχα καταφέρει να του περάσω την δυσαρέσκεια μου για όσα μας έλεγε.

Σιγά σιγά, μετά από 13 ώρες ξεκούρασης και σκόνης, μας ξαναμάζεψε για να μας δώσει τα φύλλα πορείας να πάμε σπίτια μας. Είχε μόνο ένα ακόμη πράγμα να μας ζητήσει. Να μαζέψουμε τους χυμούς, τα τενεκεδάκια του καφέ και τα χαρτιά από τα πράγματα που φάγαμε και αφήσαμε οι περισσότεροι μέσα στο χωράφι που ήμασταν. Διάλεξε και πολύ... ωραίο τρόπο να μας πει να το κάνουμε.

" Με το συμπάθειο ρε παιδιά, δεν είναι παράπονο που θα σας πω τώρα, απλά μια παράκκληση. Εκεί πίσω που καθόσασταν είναι σαν να πέρασαν κινέζοι, πακιστανοί, σριλανκέζοι και ξέρω εγώ τι. Είναι ντροπή. Πηγαίνετε να τα μαζέψετε και θα σας δώσω τα φύλλα πορείας σας".

-Είσαι ρατσιστής κύριε διοικητά!, του φώναξε κάποιος από μας, αστιευόμενος.

"'Οχι, δεν είμαι. Απλά λέω την αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια ότι έτσι ξιμαρισμένοι είναι όλοι αυτοί; Δεν είμαι ρατσιστής. Απλά νομίζω είναι λογικό αυτό που λέω".

Μάλιστα. Πήγαμε 100 κούλλουφοι Κυπραίοι, κάναμε το χωράφι σκουπιδότοπο αλλά φταίνε οι πανιστανοί κι οι σριλανκέζοι, επειδή είναι ξιμαρισμένοι! Και όχι, ο άνθρωπος δεν είναι ρατσιστής, τίποτε. Απλά είναι την αλήθεια που είπε. Την αλήθεια που σχεδόν όλοι μας αποδεχόμαστε και υιοθετούμε: πως εμείς είμαστε καθαροί και πολιτισμένοι κι οι αλλοδαποί είναι τα κτηνά, οι ξιμαρισμένοι και οι βρωμιάρηδες.

Να χέσω τέτοιο στράτευμα λοιπόν. Που μας καταταλαιπωρεί, μας σέρνει στα ακάμωτα για να λένε κάποιοι πως έχουν στρατό και μας πουλάνε εθνικισμό και ρατσισμό μέσα στο πιάτο. Είναι κατάντια. Και σαν κατάντια που είναι, αντιπροσωπεύει και την σύγχρονη ξενοφοβική κυπριακή κοινωνία. Είμαστε ρατσιστές λέμε επειδή μόλις ένας αλλοδαπός κάνει κάτι, αμέσως φταίνε όλοι οι αλλοδαποί. Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε εμείς τα ωραία μας και να φταίνε πάλι οι αλλοδαποί! Θα έλεγα ειρωνικά "και εις ανώτερα"... αλλά φοβάμαι πολύ που θα φτάσουμε κάποια μέρα αν συνεχίσουμε με τέτοια μυαλά. Η σκέψη και μόνο είναι τρομακτική.

Ένα Κυπριακό Πάσχα...

Αφού λοιπόν φάγαμε και ήπιαμε μέχρι σκασμού ασκώντας το υπερκαταναλωτικό μας καθήκον και αφού εκπληρώσαμε την υποχρέωση μας να πάνε και καμιά μέρα στην εκκλησία για το Πάσχα (όσοι πήγαν) για να διατηρήσουμε τον ευσεβοποθισμό μας πως είμαστε καλοί Χριστιανοί, επιστρέψαμε πάλι στην καθημερινότητα και στην ρουτίνα. Δουλειά και μπλόγκινγκ!

Πάντως παρόλο που είχαμε διακοπές από την δουλειά, οι βλακίες των δημοσίων προσώπων της Κύπρου σταματημό δεν είχαν! Ούτε από Πάσχα καταλάβουν αυτοί, ούτε τίποτα. Συνεχίζουν απρόσκοπτα να μας χαρίζουν μέσω τηλεόρασης κυρίως, άφθονο γέλιο και κατάθλιψη.

Να αρχίσουμε από τον Τραουλλοπαπά και το ΑΚΕΛ. Βγαίνει ο τράουλλος να κάμει δηλώσεις. Εννοείται πως ότι βλακεία σκερφιστεί θα την πει. Αυτό το μάθαμε ήδη και δεν τον παρεξηγούμε πλέον. Άμα λοιπόν πει κάτι εναντίων της κυβέρνησης, σε διάστημα 10 λεπτών θα υπάρξει δημόσια απάντηση από το ΑΚΕΛ. Να μην ανακατέυεται στα πολιτικά, φωνάζουν στο ΑΚΕΛ. Αν σε δύο μέρες θυμηθεί να πει κάτι θετικό για την κυβέρνηση Χριστόφια ο τράουλλος, το ΑΚΕΛ είναι χασιμιό. Ούτε απαίτηση να μην ανακατεύεται στα πολιτικά ο τράουλλος υπάρχει, ούτε απάντηση στις δηλώσεις, ούτε τίποτε. Τον χαίρονται μάλιστα. Εντάξει κύριοι του ΑΚΕΛ, μας πείσατε. Πως ότι σας βολεύει το δέχεστε. Κι ας είναι θέμα αρχής να μην ανακατεύεται ο τράουλλος στα πολιτικά ποτέ. Ο Μακάριος ζει τελικά!

Να πάμε και στον Βίκτωρα Παπαδόπουλο, των ειδήσεων του ΜΕΓΑ. Η αλήθεια είναι πως δεν παρακολουθώ ΜΕΓΑ. Ότι έχει σχέση με την επιχείρηση "Εκκλησία Κύπρου" το αποφεύγω. Ελληνική Τράπεζα, γήπεδο γκολφ στην Τσάδα, εκκλησιαστικοί εράνοι... έτσι και το ΜΕΓΑ. Δεν ξέρω αν είχε πέσει η τηλεθέαση του καναλιού αλλά ο Βίκτωρας βρήκε τον καλύτερο τρόπο για να τους χαρίσει εκεί στο σταθμό λίγη δημοτικότητα. Ζήτησε λοιπόν ο εν λόγο δημοσιογράφος την επιβολή της θανατικής ποινής, αναφερόμενος στο ανθρωπόδες τέρας στην Αυστρία που κρατούσε και βίαζε την κόρη του για τόσα χρόνια. Ναί, δεν λέμε. Αν αύριο πεθάνει ο τύπος, όλοι μας θα πούμε "στ'ανάθεμα να πάει". Αλλά από πού κι ως πού ο Βίκτωρας να μας λέει την προσωπική του άποψη; Την ζητήσαμε; Μήπως είναι εκεί για να εκφράζει προσωπικές απόψεις ή για να μεταδίδει ειδήσεις; Άστε που η θανατική ποινή είναι ο πλέον καταδικαστέος νόμος της σύγχρονης ανθρωπότητας. Έλεος πλέον σε τούτη τη χώρα... να βρεθεί ένας άνθρωπος να τους κάμει μαθήματα δημοσιογραφίας. Να τους εξηγήσει δύο πράγματα: τούτο γίνεται να το κάνεις, τούτο δεν γίνεται. Τόσο δύσκολο είναι πια;

Μίλησε κι ο Ταλάτ. Να μείνουν όλοι οι έποικοι μας λέει και να μπορεί το ΤΚ κρατίδιο να πολιτογραφεί πολίτες, σύμφωνα με τα δικά του ανεξάρτητα κρητήρια. Ε πε αλλόνα ρε Μεχμέττη. Την περασμένη βδομάδα μια ομάδα ΤΚ σε κατέγγειλε, κι εσένα και την Άγκυρα, στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο για επικοισμό των κατεχωμένων. Πήρες την απάντηση σου κι εσύ όμως. Οργάνωσες Πρωτομαγιάτικη εκδήλωσε και έφερες 1000 άτομα. Η Πλατφόρμα για την Ειρήνη όμως, που κάποτε σε στήριζε γιατί είχες σωστές θέσεις, έκανε την δική της εκδήλωση και πήρε 2500 άτομα. Και σε έκανε ρεζίλι. Η εξουσία φθείρει αγαπητέ Μεχμέτ. Αποφάσισε πως θα λειτουργείς. Σαν Κύπριος ή σαν Τούρκος στρατηγός. Εμείς πεθυμίσαμε να σε ξαναδούμε σαν το πρώτο.

Χάρηκε κι ο Ομήρου. Επειδή απάντησε στον Ταλάτ αποστομωτικά ο Χριστόφιας. Χάρηκε όχι για την ουσία των δηλώσεων Χριστόφια, αλλά γιατί επιτέλους, ας είναι και για λίγο, έσκασαν οι φωνές διαμαρτηρίας μέσα στο κόμμα που φωνάζουν για τους χειρισμούς Χριστόφια αλλά δεν τολμούν να φωνάξουν δημόσια γιατί μετά θα χάσουν τα υπουργεία. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο ΔΗΚΟ. Η ουσία όμως μια είναι: το Κυπριακό αν λυθεί, θα λυθεί στη βάση ΔΔΟ κι ας λένε ότι θέλουν εκεί στο ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ (που δεν ξέρουν τι θέλουν) και στο ΡΤΚ του Ταλάτ (που ονειρεύονται παρθενογένεση)

Στο ντέρμπι Ομόνοια-Αποέλ βρέθηκαν διάφορα εκρηκτικά. Τα βρήκε η αστυνομία, ευτυχώς. Πρώτη φορά λένε βρήκαν τέτοια αντικείμενα σε αγώνα ποδοσφαίρου. Ο φανατισμός καλά κρατεί. Αναμένω το Αποέλ, τον Απόλλωνα, την Ανόρθωση, την ΕΝΠ, τον Εθνικό Άχνας, την ΑΕΚ κτλ να συνεχίσουν την παράδοση να βγάζουν ανακοινώσεις στήριξης υποψηφίων στις εκλογές. Διότι βοηθούν τις προσπάθειες απομάκρυνσης του φανατισμού και του κομματισμού από τα γήπεδα και επειδή ταυτόχρονα διατηρούν την Ελληνικότητα μας. Σι γιου ιν 2013.

Έφυγε κι ο Τόκας. Αιωνία του η μνήμη και ελαφρύ να είναι το χώμα που τον σκεπάζει. Μεγάλο το έργο του κι η προσφορά του. Όλοι όμως ζούμε και πεθαίνουμε σε κάποια στιγμή. Έτσι είναι. Λίγο παρατραβηγμένη η υπερ-προβολή του θανάτου του από τα ΜΜΕ. Όλοι όμως μιλούσαν για την αγάπη που είχε για την Κύπρο. Κι όντως αγαπούσε πολύ την Κύπρο. Θάφτηκε στην Ελλάδα.