Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει... μέρος Α

Κάπως έτσι μπορει κάποιος να παρομοιάσει την κυπριακή κοινωνία, και ειδικά την νεότερη γενιά που αποτελεί το μέλλον του αύριο. Η κάθε νεότερη γενιά αποτελεί μετεξέλιξη της προηγούμενης που μπορεί να διαφέρει σε κάποια πράγματα η μια από την άλλη, αλλά όσο αφορά την κοινωνική λειτουργικότητα είναι οι ίδιες απαράλλακτες.
Και εξηγιέμαι. Η δική μας γενιά είναι πιο πλούσια, πιο ευκατάστατη, μορφωμένη και με περισσότερες ευκαιρίες για προσωπική επιτυχία. Οι γενιά των πατεράδων ή των παππούδων μας ήταν οι μισοί αγρότες και οι άλλοι μισοί κτηνοτρόφοι. Επίσης, σήμερα η δική μας γενιά μπορεί να απολαύσει όλα τα καλά και κακά της σύγχρονης ευρωπαϊκής Κύπρου ενώ οι παλιοί μόνο τα δύσκολα μιας περιόδου φτώχιας και αβεβαιότητας.
Παρόλα αυτά όμως, κάποια πράγματα πέρασαν και στη δική μας γενιά και βλέπω πως εξακολουθούν να περνούν και στην επόμενη. Και δυστυχώς δεν είναι λιγότερο σοβαρά, ούτε λιγότερα σε αριθμό. Ας πάρουμε για λίγο την δημοκρατία και την ισότητα. Πόσοι από εμας ανεχόμαστε τις απόψεις άλλων που δεν συμφωνούν με τις δικές μας; Ή πόσοι από εμας συμπεριφέρονται στους τουρίστες μας ή στους αλλοδαπούς που κατοικούν στη χώρα μας με τον ίδιο τρόπο όπως συμπεριφερόμαστε στους Κύπριους ή Ελλαδίτες. Αν κάνει ο καθένας μας ένα γκάλοπ από τον δικό του κύκλο, τα αποτελέσματα θα σοκάρουν σίγουρα. Δυστυχώς αυτές οι δύο πτυχές στις οποίες ακόμη παίρνουμε απροβίβαστο, η δημοκρατία με την ελεύθερη άποψη και η ισότητα των πολιτών, ειναι κληρονομιά των προηγούμενων γενιών, των πατεράδων και παππούδων μας.
Στην Κύπρο την προπολεμική, ούτε τουρισμός υπήρχε, ούτε αλλοδαποί, ούτε λαθρομετανάστες, ούτε μετανάστες, ούτε τίποτε. Υπήρχαν μόνο Κύπριοι, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Ποιος πολιτικός ή ακόμη και θρησκευτικός ηγέτης (που αυτοί υποτίθεται αγαπούν όλο το κόσμο) αντιμετώπισε ισότιμα τις δύο κοινότητες; Κανείς. Οι Τουρκοκύπριοι "ηγέτες" ντάντευαν τους δικούς τους, οι δικοί μας "ηγέτες" τους δικούς μας. "Η Κύπρος είναι Τουρκική" το όνομα του κόμματος του αντιπροέδρου Κιουτσιούκ, "η κύπρος είναι ελληνική" το σύνθημα των δικών μας. Και όταν αναφέρομαι σε θέματα ισότητας ή ανισότητας, δεν μιλώ με πολιτικά κριτήρια, ισοδυναμες εκρποσωπήσεις στα θεσμικά όργανα κτλ. Μιλώ πάντα κοινωνικά. "Από Τούρκο σε Τούρκο" ήταν η εθνικιστική πολιτική του Ντενκτας και της ΤΜΤ, "από Έλληνα σε Έλληνα" ήταν η δική μας. Κι αν ετύχαινε να κόψουμε καταλάθος κανένα τουρκούι μόνο του στη στράτα, εσύρναμεν τον στον λάκκο με μια σφαίρα στο κεφάλι. Κι αν αυτοί έβρισκαν κανέναν δικό μας μόνο του, τα ίδιο. Ουδέποτε σεβάστηκαν ο ενας τον άλλον, σαν Κύπριοι που είναι όλοι τους, με εξαίρεση κάποιους λίγους και από τις δύο πλευρές που στιγματίζονταν σαν προδότες όταν αρνιούνταν την συμμετοχή σε εχθροπραξίες. Δεν έχουμε όμως ενώπιον μας τους Τουρκοκύπριους ηγέτες τώρα. Εξάλλου οι δικοί τους ηγέτες, σαν τον Ντενκτας, έχουν αποχωρήσει πλέον και ανέλαβαν νέοι πολιτικοί, καλοί ή κακοί. Εμείς έχουμε ακόμη τους δικούς μας. Και τι έχουμε σήμερα; Μια συνεχιζόμενη απαξίωση του ρόλου των Τουρκοκυπρίων από την ηγεσία του κράτους. Παρουσίες του υπουργού δικαιοσύνης σε εκδηλώσεις ρατσιστικών ομάδων. Παρουσίες του Αρχιεπίσκοπου μας στις ίδιες οργανώσεις. Υβριστικές για το κύρος της εκκλησίας δηλώσεις του αρχιεπισκόπου για όλους και όλα, εκτός φυσικά από τον πρόεδρο Τάσσο. Απαξιωτικές (το πιο λίγο) δηλώσεις του ίδιου του προέδρου μιας Ευρωπαϊκής χώρας πια για όσους διαφωνούν μαζί του κτλ. Τόσο πολύ έχει μπει στο αίμα μας να θεωρούμαστε παιδιά ανώτερου Θεού και να υποβαθμίζομε τους άλλους όλους, τους διαφορετικούς δηλαδή, μέχρι που είδαμε και στην τηλεόραση κύπριο να λέει "ευτυχώς που δεν θρηνήσαμε νεκρούς" σε ένα εργατικό ατύχημα που είχε πεθάνει ξένος αλλοδαπός εργάτης. Το Γιωρκατζικό κατεστημένο συνεχίζεται, μέχρι και σήμερα και δυστυχώς το υιοθετούν κι οι νέοι μας. Από γλύψει χεσμένο κώλο για να πάρει μια θέση δουλειάς, από φάει ο ένας παραπάνω από τον άλλον κτλ. Η ίδια κουλτούρα, απλά με διαφορετικές παραλλαγές. Παιδεία μηδέν. Σεβασμός στον συνάνθρωπο μας υπό το μηδέν. Και πάει...

(το β΄μέρος αύριο)