Γιατί η διχοτόμηση δεν είναι επιλογή - Μέρος Β

Στην προηγούμενη ανάρτηση εξήγησα πως και γιατί τυχόν επανεκλογή Τάσσου Παπαδόπουλου θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην διχοτόμηση. Η αλλοπρόσαλλη πολιτική του, τα ψέματα και οι παλινδρομήσεις που εντέχνως προσπαθεί ο πρόεδρος να κρύψει κάτω από την ομπρέλα της τάχα "διαχείρισης", ο μηδενισμός του ρόλου των Τουρκοκυπρίων που πηγάζει από ανίατες ασθένειες εθνο-εγωκεντρισμού των δεκαετιών 60 και 70, η στασιμότητα που φαίνεται να βολεύει τους αυλικούς του προεδρικού και η συμπερίληψη των εθνικιστών του Ευρωκό που "έχουν κοινές θέσεις με τον Πρόεδρο" είναι μια συνταγή που μας οδηγεί χωρίς καμία, μα καμία, αμφιβολία στην διχοτόμηση.

Το δυστύχημα είναι που όλοι αυτοί δεν ενοχλούνται από την ιδέα της διχοτόμησης. Αυτοί οι "πατριώτες" που κάποτε πήραν το νόμο στα χέρια τους γιατί πίστευαν πως έτσι θα μας γλίτωναν από τους Τούρκους φέρνοντας τους ουσιαστικά στο νησί, σήμερα είναι έτοιμοι να δώσουν την μισή μας πατρίδα στην Τουρκία παρά να πέσουν από το εθνικιστικό "εγώ" τους και να συμβιβαστούν στην ιδέα πως το νησί δεν ανήκει μόνο σε εμάς αλλά πρέπει να το χαρούμε μαζί με το σύνοικο στοιχείο, που είναι οι Τουρκοκύπριοι. Το μεγαλύτερο όμως δυστύχημα είναι που κάποιοι άλλοι, που δεν είναι εθνικιστές και που δεν διακατέχονται από σύνδρομα καταδίωξης και μίσους, σήμερα εμφανίζονται να έχουν σαν επιλογή την λύση "τζίνοι τζει τζαι εμείς ποδά". Είναι πραγματικά θλιβερό. Οι ευθύνες βαραίνουν όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις που είχαμε ως τώρα. Που ΑΠΕΤΥΧΑΝ να κρατήσουν ζωντανό το όνειρο της επανένωσης της πατρίδας μας μέσα μας. Ειδικά όμως, αυτή η κυβέρνηση, θα μείνει στην ιστορία σαν η πρώτη (ελπίζω και μόνη) που εμμέσως πλην σαφώς, καλλιέργησε πιο έντονα ανάμεσα στον κόσμο την ιδέα του οριστικού διαμελισμού. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ, κι ο Κληρίδης, οι διαχρονικά απορριπτικοί και σκληροπυρηνικοί, κατάφεραν έγκαιρα να απαλλαγούν από τα εθνικιστικά τους σύνδρομα και να δουν κατάματα τις ρεαλιστικές επιλογές μας. Κι αυτό πρέπει ΟΛΟΙ να τους το αναγνωρίσουμε. Όπως ΟΛΟΙ πρέπει να αναγνωρίσουμε και την στάση του ΑΚΕΛ που στήριξε μεν την Κυπριακή Δημοκρατία όταν βαλλόταν από παντού αλλά ταυτόχρονα δεν δίστασε να χάσει το βόλεμα της εξουσίας γιατί πιστεύει πως ήρθε η ώρα της λύσης και πως με τον Τάσσο μόνο σε διχοτόμηση μπορούμε να ελπίζουμε. Η συνέχιση της "κόντρας" μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, είναι πλέον αχρείαστη. Όσος διαφορές κι αν έχουν ιδεολογικά, τους ενώνει πλέον μια κοινή θέση στο εθνικό θέμα: λύση όσο πιο γρήγορα γίνεται διότι η διχοτόμηση είναι προ των πυλών και δεν είναι επιλογή. Μπορεί το σχέδιο Αναν να ήταν μια κακή λύση ΔΔΟ, αλλά η πρόθεση που επέδειξαν οι του ΔΗΣΥ για λύση του Κυπριακού είναι κι ο κυριότερος λόγος που ο Κασουλίδης θα μπορούσε να είναι ο επόμενος πρόεδρος μας, αν ο Δημήτρης Χριστόφιας αποτύχει να πλασαριστεί στην δυάδα του 2ου γύρου.

Πολλοί λοιπόν [ανάμεσα τους κι ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος με τις δηλώσεις του περί δεύτερης καλύτερης λύσης] θεωρούν πως η υφιστάμενη κατάσταση είναι μια χαρά. Άλλοι λένε να χωριστούμε μια και καλή. Ο Λιλλήκας κι ο Ματσάκης λένε πως παρά λύση ΔΔΟ καλύτερα δύο κράτη. Αυτή είναι η κατάντια μας. Να θεωρούμε την υφιστάμενη κατάσταση σαν επιλογή. Ας δούμε όμως τι σημαίνει διχοτόμηση, ακόμη κι αν ΔΕΝ αναγνωριστούν τα κατεχόμενα ως μια άλλη χώρα:

1. Μονιμοποίηση και ΝΟΜΙΜΟποίηση της κατοχής.
Αποδέχοντας την διχοτόμηση ή διατηρώντας την έστω, το κατοχικό καθεστώς ανεμπόδιστο πλέον μπορεί να εναρμονιστεί με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και σιγά σιγά να αναγνωριστεί σαν ξεχωριστή οντότητα. Όσο κι αν είναι διαφορετική η περίπτωση των κατεχομένων από το Κόσοβο για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή αλλά και διεθνής πολιτική έδειξε πως δεν ευνοεί διατήρηση συνοριακών εκκρεμοτήτων. Αντίθετα, ευνοεί την λύση τέτοιων προβλημάτων. Τα κατεχόμενα θα αναγνωριστούν και οριστικά χάνουμε την μισή μας πατρίδα. Με λύση όμως, αυτό αποφεύγεται.
2. Σύνορα με την Τουρκία μήκους 185 χιλιομέτρων, μέσα στην Κύπρο, μέσα στην Λευκωσία.
Ενδεχόμενη διχοτόμηση ή διατήρηση της, τα κατεχόμενα θα γίνουν νόμιμο πλέον κράτος-εν-κράτη της Τουρκίας όπου οι διάφοροι κεμαλιστές και στρατηγοί θα επιβάλουν την δική τους τάξη. Οι λαθρομετανάστες δεν θα έρχονται 20-20 όπως τώρα, αλλά 100-100 καθημερινά. Με λύση που θα διασφαλίζει τις πλειοψηφείες και τον αριθμό που μπορεί να εμβολιαστεί μέσα στις 2 ζώνες, αποφεύγεται κι αυτό.
3. Μεταφορά απεριορίστου αριθμού εποίκων στα κατεχόμενα.
Από το 2004 μέχρι σήμερα, ο ρυθμός ανάπτυξης του πληθυσμού των εποίκων, ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ, είναι μεγαλύτερος σε ποσοστό από τον αριθμητικό ρυθμό πληθυσμιακής ανάπτυξης της... Κίνας! Σε 5 χρόνια περίπου, προβλέπεται να ξεπεράσουν το 1000000 οι έποικοι. Με λύση, οι περισσότεροι θα φύγουν.
4. Μαζική μετακίνηση Τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές με ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα δικαιώματα που τους δίνει το Σύνταγμα.
Αν από τις 150000 περίπουΤΚ, αποφασίσουν να έρθουν να ζήσουν στις ελεύθερες περιοχές έστω και λιγότερο από τους μισούς, τότε σημαίνει πως 650000 περίπου ΤΚ θα είναι ισότιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κι αυτό δεν είναι απομακρυσμένο σενάριο. Ήδη οι ΤΚ ζουν μειονεκτικά σε σύγκριση με τους έποικους που είναι οι καθόλα ευνοούμενοι του κατοχικού καθεστώτος. Ακόμη κι αυτοί οι ΤΚ που ανέχονται την κατάσταση στα κατεχόμενα με τους εποίκους, θα προτιμήσουν την ισότητα και την ασφάλεια που θα τους παρέχει η Ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία. Αν λοιπόν έρθουν έστω 60000-70000 ΤΚ από εδώ, τότε δικαιωματικά θα ζητήσουν και τα δικαιώματα τους, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Κι αυτά τα δικαιώματα δεν είναι μόνο να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να ψηφίζουν, να δουλεύουν κτλ όπως κάποιοι αφελώς πιστεύουν. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, θα έχουν αντιπρόεδρο, υπουργούς στις κυβερνήσεις, ξεχωριστούς δήμους, φωνή στη Βουλή, δικαίωμα Βέτο σε αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, εξωτερική πολιτική, διεθνείς σχέσεις και συμφωνίες που θα δεσμεύουν ΚΑΙ ΕΜΑΣ και τόσα άλλα... Με λίγα λόγια, αφέντες στο Βορρά οι Τούρκοι, συνέταιροι στο νότο με μας οι ΤΚ. Με λύση όμως, ΚΑΙ αυτό αποφεύγεται.
5. Ελληνο-τουρκο-ρωσο-αραβο-σριλανκεζο- ευρωπαϊκό κράτος
Με ενδεχόμενη είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ σε λίγα χρόνια, θα μπορούν να έρθουν στις ελεύθερες περιοχές όσοι Τούρκοι (όχι ΤΚ) θέλουν με τα δικαιώματα που τους δίνει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Θα είναι θέμα χρόνου να ξυπνήσουμε μια μέρα σε ένα Ελληνο-τουρκο-ρωσο-αραβο-σριλανκεζο- ευρωπαϊκό κράτος και να είμαστε... ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ. Με λύση που να διασφαλίζει πλειοψηφείς, τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει.

Ας αναλογιστεί λοιπόν κανείς τι μέλλον θέλει για τα παιδιά του, τον ίδιο και την χώρα του. Η διχοτόμηση δεν αποτελεί λύση! Ούτε κι οι πολιτικές εκείνες που μας οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση. Γι αυτό κι ο Τάσσος Παπαδόπουλος, οι διάφοροι κουμπάροι και βαφτιστικοί του, οι διάφοροι Λιλλήκες, Ομήρου, Συλλούρηδες, Κουτσού, Κουλίες, Πιττοκοπίτιδες και Αρχιεπίσκοποι πρέπει να φύγουν από την εξουσία!!! ΠΡΕΠΕΙ. Η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο αυτούς αλλά και τα δύο μεγάλα κόμματα, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Από αυτούς εξαρτάται αν θα τους αφήσουμε όλους αυτούς που είπα πιο πάνω να καθορίζουν το μέλλον μας και να μας καταστρέψουν!!!
Έφτασε η ώρα της πιο ηρωικής πράξης που χρειάστηκε ποτέ να κάνουν τα κόμματα αυτά. Η υπέρβαση πρέπει να γίνει οπωσδήποτε. Ο τόπος, η ιστορία, η συνείδηση αυτό επιβάλλει! Είναι τώρα ή ποτέ. Είτε σώζουμε τον τόπο μας τώρα, είτε τον χάνουμε για πάντα.

Οι Ακελικοί, οι αριστεροί κι οι φιλο-ακελικοί ΟΛΟΙ πρέπει να δώσουν την στήριξη τους στον άνθρωπο τους, τον Δημήτρη Χριστόφια. Οι Συναγερμικοί να κάνουν το ίδιο με τον Γιαννάκη Κασουλίδη. Έφτασε η ώρα να γυρίσουμε όλοι μαζί την πλάτη στους βολεμένους και ρουσφετολόγους κυβερνώντες και να πάμε επιτέλους μπροστά, προς την λύση.