Οι ηττημένοι, οι νικητές, η επόμενη μέρα

Έφυγε τελικά. Για τα 2/3 του λαού όπως φάνηκε ήταν επιβεβλημένο. Και πρέπει να γίνει σεβαστό. Ο λαός της Κύπρου, είτε ψήφισε κομματικά, είτε ψήφισε με την λογική, έδωσε ένα σαφέστατο μύνημα: η διαχείρηση του ΟΧΙ δεν τον άφησε ικανοποιημένο.

Οι ηττημένοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Είναι αλήθεια πως δεν το περίμεναν να μην περάσουν στον 2ο γύρο. Οι λόγοι που έμειναν έξω είναι πολλοί. Από τη μια η σκληρή και σχεδόν πάντα μηδενιστική αντιπολίτευση του Αναστασιάδη-Κασουλίδη, από την άλλην η έντονη κριτική από τον Χριστόφια και το επιτελείο του ξύπνησαν τον περισσότερο κόσμο από τον λήθαργο που είχε πέσει.
Θεωρώ σαν 3 από τους κύριους λόγους της ήττας όμως τα εξής: α. την προκλητικότατη και πολλές φορές διχαστική ανάμειξη του Αχριεπισκόπου στα προεκλογικά και στο πλευρό του Τάσσου, β. τα ολοφάνερα ψέματα του Λιλλήκα που για μήνες προσπάθησε, σαν συντονιστής του επιτελείου του Τάσσου, να διεστραβλώσει τις θέσεις των Κασουλίδη - Χριστόφια χωρίς καμία κομψότητα ή λεπτότητα και γ. το αλαλούμ των δηλώσεων των κομμάτων που υποστήριζαν τον πρόεδρο που προκάλεσε σύγχυση στον λαό με τις τόσες διαφορετικές εκτιμήσεις πάνω στο εθνικό θέμα.

Ο Κασουλίδης έκανε για πολλούς την έκπληξη. Για μένα όχι. Όπως και οι Ακελικοί, έτσι κι οι συναγερμικοί έχουν μεγάλη αγάπη για την παράταξη τους και δύσκολα θα τους εγκατέλειπαν. Η παρουσία των "άσωτων υιών" Συλλούρη, Ρίκκου, Κληρίδη στο πλευρό του Τάσσου έπαιξε τον δικό του ρόλο στην συσπείρωση των οπαδών της παράταξης δίπλα από τον Κασουλίδη. Επίσης, η αφοπλιστική παρουσία του Αναστασιάδη στα κανάλια, με το χάρισμα που έχει να κερδίζει τις εντυπώσεις, έπαιξε καθοριστικό λόγο στο να ανοίξουν τα μάτια των συναγερμικών ψηφοφόρων. Το μεγάλο στοίχημα τώρα είναι αν θα μπορέσουν να τα βρουν με τα κόμματα που υποστήριξαν τον Τάσσο, μετά από την ισοπεδοτική και μηδενιστική κριτική που τους έκαναν. Ποιός μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τις (δίκαιες!) κατηγορίες για το φυσικό αέριο, τους χειρισμούς στο Κυπριακό, τις δικαστικές διαμάχες και αγωγές Τάσσου εναντίων Νικόλα Παπαδόπουλου και αντίστροφα, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και τόσα άλλα. Φαίνεται όμως πως η πολιτική δεν λειτουργεί με τέτοια κριτήρια και όλα μπορούν να γίνουν. Ένα άλλο στοίχημα για τον συναγερμό είναι αν θα μπορέσει να κρατήσει το επίπεδο ψηλά στην σίγουρη σύγκρουση που έρχεται με το ΑΚΕΛ. Δηλαδή, εκεί που ήταν έτοιμοι να κάνουν την υπέρβαση για χάρη της ενότητας και της απομάκρυνσης του Τάσσου, τώρα θα φαίνονταν γελοίοι και αναξιόπιστοι αν άρχιζαν τα διχαστικά κτυπήματα, όπως αυτό του υπέρμαχου -μέχρι το Σάββατο- της υπέρβασης Τορναρίτη που ψες ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως αυτοί είναι Ελληνες γι αυτό θα πρέπει να το ΔΗΚΟ να τους ψηφίσει... ενώ απέφυγε να απαντήσει στην ερώτηση "οι ακελικοί δεν είναι έλληνες;". Ας ελπίσουμε πως η ενότητα και η ψυχραιμία θα επικρατήσουν. Αντι-ιδεολογικό πάντως θα ήταν αν τώρα άλλαζε το πρόγραμμα του ο Κασουλίδης για να χωρέσουν μέσα και το ΔΗΚΟ και οι άλλοι. Δεν πρέπει να ξεχνά ο Κασουλίδης πως εκλέγηκε πρώτος στην μάχη και ο κόσμος τον ψήφισε για τις θέσεις και το πρόγραμμα που είχε μέχρι και χτες. Αλλάζοντας το πρόγραμμα του τώρα θα ήταν πρόκληση προς τον λαό.

Ο Χριστόφιας όπως αναμενόταν πέρασε στον 2ο γύρο, σχεδόν πρώτος. Η καθαρή και κόσμια γλώσσα που υιοθέτησε σε όλη την προεκλογική ο Χριστόφιας έφερε και τα ανάλογα αποτελέσματα. Επίσης, πολύ σημαντικό ήταν που κατάφερε να περιορίσει μόλις στο 7% τις διαρροές του κόμματος προς τον Τάσσο. Ο Χριστόφιας ελπίζει πως επειδή δεν έκανε ποτέ μηδενιστική κριτική στην κυβέρνηση ίσως να του αποφέρει κάποια συμπάθεια και στήριξη από τους χαμένους. Παρόλα αυτά καταλαβαίνει πως η πολιτική και οι πολιτικοί δεν λειτουργούν έτσι. Απομένει να δούμε τι είναι έτοιμος να δώσει... για να πάρει. Πάντως πρέπει να θεωρείται δεδομένη η στήριξη από τον Νίκο Κλεάνθους που ψες μίλησε ξεκάθαρα και τάχθηκε υπερ του Χριστόφια, εισπράττοντας και την γνωστή πλέον κριτική από τον Τορναρίτη που έπεσε σε πολύ πολύ χαμηλά επίπεδα θα λέγαμε κατηγορόντας τον Κλεάνθους για προσωπικά συμφέροντα κτλ... Αντίθετα με τον Τορναρίτη, ο Χάσικος μίλησε πολύ καλύτερα, με ηρεμία και μακρυά από φανατισμούς. Σίγουρη πρέπει και να θεωρείται και η απόρριψη που θα πάρει ο Χριστόφιας από πρωτοκλασάτα στελέχη του ΔΗΚΟ, που θεωρούν ως υπεύθυνο της ήττας τον Χριστόφια (και όχι ας πούμε την πολιτική τους και τις σκληρές τους θέσεις).
Αυτό που μένει τώρα για το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και το ΕΥΡΩΚΟ είναι είτε να διαλυθούν, να διασπαστούν είτε να κρατήσουν τις θέσεις αρχών που είχαν μέχρι σήμερα και να ανασυγκροτηθούν. Έστεισαν ολόκληρη προεκλογική εκστρατεία πάνω στο ΟΧΙ τους στο δημοψήφισμα. Θα ήταν αναξιόπιστοι όλοι τους αν τώρα άλλαζαν τα κρητήρια της πολιτικής τους, όπως είπαν στελέχη του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ.
Το Ευρωκό είναι σχεδόν σίγουρο πως πάνε προς Κασουλίδη μεριά. Μένει λοιπόν η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ να αποφασίσουν. Θεωρώ πως το ΔΗΚΟ ειδικά θα περάσει την χειρότερη κρίση που πέρασε ποτέ... Είναι γνωστό σε όλους πως υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο διχοτόμησης του κόμματος καθώς οι μισοί κλείνουν την πόρτα στον υπαίτιο για την ήττα αριστερό Χριστόφια και οι άλλοι μισοί κλείνουν την πόρτα στον ...ενδοτικό (κατά αυτούς πάντα) Κασουλίδη λόγω του δημοψηφίσματος και της στάσης που κράτησε τότε αλλά και κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα ("τα δάκρυα με σκόνη πλυσήματος", "το χαρακίρι", "τα παραμύθια της Χαλιμάς", το "θράσσος 10 πηθίκων", τα βίντο κλιπ με τα λάχανα και οι γελιογραφείες με τον Πινόκιο δακτυλοδείχνοντας τον Τάσσο ως τον μέγα ψεύτη κτλ κτλ).
Η ΕΔΕΚ λογικά θα σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να στηρίξει Χριστόφια καθώς είναι δύσκολο να μην ακούσει εκείνο το 20% του κόμματος πους που ξεκάθαρα τάχθηκε υπερ Χριστόφια από την πρώτη Κυριακή. Αλλά και στο παρελθόν η ΕΔΕΚ έδιεξε πως δεν θεωρείται δεδομένη από κανέναν γι αυτό, όσο απομακρυσμένο κι αν είναι, δεν αποκλείουμε να τους δούμε στο πλευρό του Κασουλίδη.
Όαση στην έρημο για τον Χριστόφια ήταν οι ξεκάθαρες δηλώσεις του Νίκου Κλεάνθους του ΔΗΚΟ που είπε: "δεν πρέπει να λειτουργήσουμε με συναισθηματισμούς που επικρατούν αυτήν την ώρα. Ας μην ξεχνάμε πως η αριστερά στήριξε και τον Μακάριο μας, και τον αείμνηστο Σπύρο Κυπριανού, και το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και ανέδειξε στην προεδρία τον Τάσσο Παπαδόπουλο". Παρόλα αυτά θεωρώ προσωπικά πως δεν είναι αρκετά αυτά για να παρθεί μια πολιτική απόφαση από το ΔΗΚΟ και να στηρίξει τον Χριστόφια. Προσωπική μου άποψη είναι πως το ΔΗΚΟ, με την βαρύτητα του λόγου του προέδρου του Κάρογιαν, θα στηρίξει τον Ιωάννη Κασουλίδη και αυτόν αυτόματα κάνει τον δεύτερο σαν το ακλόνητο φαβορί της αναμέτρησης της Κυριακής. Το στοίχημα όμως παραμάνει... θα πάρουν απόφαση βάση της πολιτικής που υποστήριξαν σε ολόκληρη την προεκλογική εκστρατεία; (δηλαδή, του γεγονότος πως είπαν ΟΧΙ στο σχέδιο Αναν;) Ή θα τα ξεχάσουν όλα αυτά μέσα σε λίγα 24ωρα και θα ταχθούν στο πλευρό του Κασουλίδη που κάποτε χαρακτήρισαν και προδότη νενέκο; (εντελώς αδίκως, για να είμαι ξεκάθαρος) Κανείς δεν ξέρει... όλα παίζονται. Το μόνο σίγουρο είναι πως η απόφαση του Τάσσου Παπαδόπουλου θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στους ψηφοφόρους του... κι αν ο Τάσσος επιλέξει Χριστόφια, τότε είναι η μοναδική περίπτωση που ο Κασουλίδης κινδυνεύει να χάσει την προεδρία. Διότι όπως είναι ΤΩΡΑ τα πράγματα, ο Κασουλίδης θα είναι ο επόμενος μας πρόεδρος.
Το μεγαλύτερο όμως διακύδευμα των εκλογών αυτών, πέρα από την προεδρία, τα κόμματα και τα συμφέρονται είναι η ενότητα στο εσωτερικό. Η ενότητα εμας όλων, του απλού κόσμου. Καταλαβαίνετε όλοι πόσο εύκολα μπορεί να αρχίσει μια άγρια αντιπαράθεση αν οι πολιτικοί του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ αρχίσουν να συμπεροφέρονται όπως τον Τορναρίτη. Εχουν υποχρέωση λοιπόν ΟΛΟΙ να κρατήσουν πολιτισμένο το επίπεδο της σίγουρης αντιπαράθεσης που έρχεται μεταξύ ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Ο κόσμος θέλει ενότητα. Ο κόσμος θέλει καλύτερες μέρες! Ας μην μας απογοητεύσουν... και κυρίως, ας μην ξεχνάνε πως τους ψηφίσαμε για να σταματήσει ο διχασμός....